The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 242

บทที่242

ผู้แปล : N

ในห้องพักของโรงแรม ซูเฉิงพยายามที่จะพาลูชินขึ้นไปยังเตียง

“ตัวเขาก็ไม่ได้ใหญ่อะไร? ทำไมมันถึงหนักแบบนี้!” ซูเฉิงที่พาลูชินเขามานอนได้บ่นออกมา

ตอนนี้ลูชินได้นอนอยู่บนเตียงแล้ว เขามีสติเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับการปรับปรุงจากเซรั่มH1ของราชินีแดงมาก่อนก็ตาม เขาก็ยังรู้สึกเมาจากแอลกอฮอล์อยู่ดี

วันนี้เขาดื่มมากเป็นพิเศษก็เพราะมีเพื่อนรักถึงสองคนดื่มเป็นเพื่อน และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือกลุ่มเพื่อนๆที่ต้องการทำความรู้จักเขากับชูอัน พวกนั้นแต่ละคนเข้ามาก็ต้องชวนพวกเขาทั้งคู่ดื่มทั้งนั้น

“ลูชิน!” ซูเฉิงตะโกนออกมาสองครั้งก่อนที่เธอจะได้ทดลองตบหน้าลูชินเบาๆ: “นายอย่าลืมถอดเสื้อผ้าออกก่อนเข้าไปอาบน้ำนะ ฉันคงต้องขอตัวกลับไปนอนเหมือนกัน”

“อืม” ลูชินตอบรับออกมาเบาๆ ซูเสียวที่ได้ยินแบบนั้นก็หันกลับไปมองคนพูด แต่เธอก็ไม่เห็นว่าคนนั้นจะลุกจากที่นอนเลย

เธอที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร ระหว่างที่เธอกำลังจะออกไปนั้นเธอก็หันมามองลูชินอีกครั้ง และครั้งนี้เธอสั่งเกตว่าเขายังสวมรองเท้าอยู่เลย

“ จริงๆเลย ทำไมฉันต้องมาสนใจเรื่องนี้ในตอนนี้ด้วยนะ” ซูเฉิงได้พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปทอดรองเท้าให้กับลูชิน

“โอ้! ทำไมต้องถอดรองเท้าออกด้วย” ลูชินยังคงมีสติอยู่ครึ่งหนึ่ง เขาจึงได้ลุกขึ้นมาถามแบบนี้

ซูเฉิงที่ได้ยินแบบนี้ก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า “ถ้านายไม่ถอดออก! มันจะทำให้นายรู้สึกไม่สบายตัวระหว่างที่พักผ่อน”

ระหว่างที่เธอพูด มือของเธอก็ได้ถอดรองเท้าและถุงเท้าให้ลูชินเสร็จแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะไม่จบลงแค่นี้ ลูชินเองก็ได้ถอดเสื้อของเขาออกเช่นกัน

การกระทำของลูชินครั้งนี้ทำให้เกิดบรรยากาศแปลกๆขึ้นระหว่างทั้งสอง ซูเฉิงที่พึ่งเคยเห็นลูชินเปลือยส่วนบนครั้งแรก ก็ต้องยอมรับว่าเขามีร่างกายที่น่าดึงดูดอย่างมาก

“ถ้านายตื่นแล้วก็ควรไปอาบน้ำสักหน่อย!” ซูเฉิงพูดขึ้นมาอย่างอายๆเมื่อเธอเห็นซิกแพคของลูชิน

กล้ามเนื้อของลูชินไม่ได้เหมือนกับพวกเล่นกล้ามตามที่เธอเคยเห็นในทีวี มันกลับให้ความรู้สึกที่น่าหลงใหลมากกว่า มันเป็นส่วนประกอบที่ลงตัวทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นกล้ามเนื้อที่สมดุลหรือผิวหนังที่เรียบเนียน

อย่างไรก็ตามระหว่างที่เธอคิดอยู่นั้นหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอที่รู้สึกแบบนั้นก็รู้ว่านี้คือแรงความดึงดูดระหว่างชายหญิง

“นายยังต้องไปอาบน้ำนะ!” ซูเฉิงยังไม่ละความพยายามให้ลูชินไปอาบน้ำให้ได้ แต่เหมือนว่าคนตรงหน้าของเธอจะไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูดเลย เธอที่เห็นแบบนั้นก็ต้องไปนำผ้าขนหนูมาเช็ดตามตัวให้แทน

ลูชินที่ถูกคนอื่นเช็ดทำความสะอาดให้แบบนี้ก็รู้สึกผ่อนคลาย หลังจากที่เธอเช็ดส่วนบนจนเสร็จแล้วลูชินก็เริ่มถอดกางเกงของเขาออก เพื่อที่จะให้เธอเช็ดด้านล่างให้เขา

“ในที่สุดก็จบซะที! ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าการดูแลคนเมามันจะหนักแบบนี้”

ซูเฉิงได้มองไปที่ลูชินที่ตอนนี้กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่บนที่นอน เธอที่เห็นแบบนั้นก็ได้นำโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาก่อนที่เธอจะถ่ายรูปของเขาในขณะนั้นไปสองสามรูป ก่อนที่จะพูดกับตัวเองว่า: “เฮ้อ! ฉันจะใช้รูปพวกนี้แกล้งนายให้เข็ดเลยคอยดู โทษฐานที่นายทำให้ฉันลำบากวันนี้! “

หลังจากนั้นเธอควรที่จะออกไปจากห้องของลูชิน แต่เธอกลับหยุดอยู่ที่หน้าที่นอนของเขา วันนี้เธอเองก็ดื่มมากเช่นกัน ถึงจะไม่มากเท่าลูชิน แต่มันก็มากพอที่จะทำให้การตัดสินใจต่างๆไม่ใช้เธอในช่วงปกติ

เธอนั่งลงที่ข้างเตียงแล้วมองลูชินก่อนที่จะกระซิบว่า : “ฉันมีความสุขมากเมื่อฉันได้อยู่กับนาย นายไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย ที่จริงแล้วฉันนะ… “

เธอได้หยุดไว้ในประโยคสุดท้าย ก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาแล้วค่อยมองไปที่ลูชินอย่างระมัดระวัง เธอได้เอนกายลงและจูบเขา

“อืม?” ในขณะนั้นลูชินได้หายใจแรงออกมาหนึ่งครั้ง เธอที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจและเตรียมที่จะรีบหนีออกไป

อย่างไรก็ตามกลับมีแขนที่แข็งแรงจับเธอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะเห็นว่าคนที่จับเธอนั้นกำลังมองมาทางเธอด้วยสายตาบางอย่าง

เธอรู้ได้ทันทีว่าสายตานั้นสื่อความหมายว่าอะไร เพราะมันเป็นสายตาที่เธอเห็นเพื่อนๆของเธอส่งให้แฟนของพวกเธอเป็นประจำ มันเป็นสายตาที่ใช้สื่อกันเฉพาะคู่รักเท่านั้น

เธอที่เห็นแบบนั้นก็เหมือนจะสติหลุดออกไป เธอได้เอนกายนอนลงไปยังเตียงนอนที่ลูชินกำลังนอนอยู่ทันที

หลังจากนั้นภาพทั้งหมดก็เหมือนถูกตัด ลูชินได้เข้าไปจูบเธอยังดูดดื่ม มันทำให้อารมณ์ที่เธอพยายามกดเอาไว้ระเบิดออกมา

“อืม … ” อาจจะเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มมาวันนี้ก็เป็นไปได้ ที่ทำให้เธอยินยอมลูชินทุกอย่าง ไม่ว่าเขาต้องการอะไร เธอก็ยอมให้เขาทุกอย่าง

…

ในวันถัดไป ลูชินถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือของเขา และคนที่ส่งข้อความมาปลุกเขานั้นก็เป็นไดเจียงเพื่อนของเขานั้นเอง

“ บ้าเอย! ฉันไม่ควรดื่มเยอะแบบนั้นเลยเมื่อคืน” ลูชินรู้สึกปวดหัวทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา

“เมื่อคืนนี้?” ลูชินดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก ก่อนที่เขาจะมองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ไม่พบใครที่ควรจะนอนอยู่ข้างกายของเขานอกจาก หมอนข้าง เสื้อผ้าก็เรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อย และรองเท้าของเขา

แต่ลูชินกับพบว่าตรงผ้าปูที่นอนกลับมีรอยเหมือนถูกอะไรตัดออกไป! มันเหมือนจะถูกตัดโดยกรรไกรและตรงขอบยังมีอะไรแดงอยู่เล็กน้อยพร้อมกลับส่งกลิ่นออกมาจางๆ

ลูชินที่เห็นแบบนั้นก็พยายามที่นึกให้ออกให้ได้ว่าเมื่อขึ้นนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่  “เมื่อคืนนี้ฉันทำอะไรไปนะ? คงไม่ใช้เรื่องอย่างว่านะ … “

ลูชินคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่เขาจะทำอย่างหลัง?

“ไม่นะ! พี่สาวซู!… ” ลูชินคิดถึงชื่อนั้นออกก็รีบโทรไปหาเธอทันที

“พี่สาวซู ตอนนี้พี่อยู่ไหน?” ลูชินได้รีบถามคำถามออกไป แต่เขาก็คิดได้ว่าคำถามที่เขาถามไปนั้นมันเป็นคำถามที่ไม่ดีเท่าไหร่ เขาจึงถามใหม่ว่า: “เออ! คือผมจะถามว่าพี่ทำไมถึงรีบกลับแบบนี้? “

ซูเฉิงที่ได้ยินแบบนั้นก็ตอบด้วยเสียงเหนื่อยๆว่า: “พอดีมีงานด่วนเข้ามานะ ฉันถึงต้องรีบกลับไปยังสำนักงานใหญ่เพื่อที่จะจัดการมัน ฉันต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกนายก่อน “

เธอใช้น้ำเสียงปกติที่เธอใช้คุยกับลูชิน มันจึงทำให้เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ เขาจึงถามไปอีกว่า:” เออ! เรื่องเมื่อคืนนี้… “

ลูชินยังพูดไม่จบ ปลายสายก็พูดขึ้นมาขัดเขาว่า:” เมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเลย ฉันได้ซักเสื้อที่เลอะไวน์ให้นายเท่านั้น ฉันต้องวางสายก่อนนะพอดีฉันต้องขับรถไปสำนักงานแล้วละ “

เธอพูดจบก็ได้วางสายไปทันที ลูชินที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้ได้ว่าเธอพยายามปกป้องเขาและเขายังรู้อีกว่าเมื่อคืนนี้เป็นครั้งแรกของเธอเช่นกัน

…

หลังจากนั้นลูชินก็พยายามไล่ความคิดพวกนั้นออกมาจากหัว ก่อนที่เขาจะกลับมาสนใจในเรื่องโครงการขนส่งโดรนของไดเจียง เขาได้ให้แผนกที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ทำการตรวจสอบข้อมูลและข้อบังคับต่างๆให้ละเอียด และเขาต้องการข้อมูลพวกนี้หลังจากที่เขากลับมาจากการไปเยี่ยมชมโรงงานที่ญี่ปุ่น

ระหว่างทางไปสนามบิน ลูชินก็ยังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เขาไม่รู้จะไปปรึกษาใครในเรื่องพวกนี้ ดังนั้นเขาจึงเข้ากลุ่มแชทของเขาทันที

ลูชินได้อธิบายสั้นๆเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนที่เขาจะได้รับข้อความแรกจากราชินีแดง

ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: ฉันพึ่งรู้ว่าเจ้าของกลุ่มเองก็เป็นเสือผู้หญิง!) ทำไม่เจ้าของกลุ่มต้องมาเก็บเรื่องเล็กน้อยพวกนี้มาใส่ใจด้วย เจ้าของกลุ่มควรจะดีใจมากกว่า!”

Mr.L”นี่มันใช้การให้คำแนะนำไหม?!”

ราชินีแดง: “จากมุมมองของการวิวัฒนาการแล้ว สิ่งมีชีวิตที่มียีนเด่นที่โดเด่นที่สุด จะได้รับสิทธิในการผสมพันธุ์มากกว่าสิ่งมีชีวิตที่มียีนด้อยกว่า ซึ่งสิ่งที่เจ้าของกลุ่มทำมันก็เป็นหลักการพื้นฐานพวกนี้อยู่แล้ว (อิโมติคอน: ทำไม่คุณถึงต้องมากลุ้มใจเรื่องง่ายๆพวกนี้ด้วย!)”

Mr.L:“ @ ราชินีแดง (อิโมติคอน: ทุบหน้าจอของคุณ ตามด้วยไปตัดสายส่งสัญญาณ!) “

ราชินีแดง:” (อิโมติคอน: ตอนนี้ฉันได้เปิดสัญญาณแบบไร้สายเอาไว้แล้ว ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาตัดสายเน็ตฉันได้) “

โทนี่ “เรื่องพวกนี้ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย อีกเดียวเจ้าของกลุ่มก็จะชินไปเอง”

Mr.L “จริงเหรอ?”

โทนี่: “มันเป็นเรื่องปกติ เมื่อคุณเก่งมากพอ คุณจะมีแรงดึงดูดเพศตรงข้าม – โอ้! ฉันเองก็จำไม่ได้แล้วว่าเคยทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว? “

ลูชินรู้สึกว่าเขานั้นแตกต่างจากโทนี่ในเรื่องนี้ เพราะเขานั้นเป็นคนที่ถือเรื่องพวกนี้ ไม่เหมือนกับโทนี่ที่เป็นเพลย์บอยที่โด่งดังไปทั่วโลก ส่วนบรูซเวย์นนั้นเขาก็มีความฉลาดอย่างมาก แต่ประสบการณ์ด้านนี้ของเขาก็ยังมีน้อยกว่าโทนี่อยู่ดี!

ไม่ต้องพูดถึงแมงมุมน้องสุดของกลุ่มเลย เขาเองก็ยังไม่มีประสบการด้านนี้เช่นกัน! ทางด้านของผู้สร้างลุคไม่ต้องถามเลย รายนั้นสนใจแต่เรื่องเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเองเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องพูดถึงออพติมัสและราชีแดง สองคนหลังนั้นเป็นหุ่นยนต์ไม่ใช้มนุษย์

Mr.L: “พวกนายลืมเรื่องที่ฉันพึ่งถามไปเถอะ! ดูแล้วฉันคงไม่ได้คำแนะนำดีๆจากพวกนายหรอก “

“@ราชินีแดง พอดีฉันต้องการศึกษาระบบโดรนส่งของ เธอพอจะมีข้อมูลในเรื่องนี้ไหม?”

ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: ทำไม่เจ้าของกลุ่มที่เปลี่ยนเรื่องเร็วเหมือนกับการเปลี่ยนสีของกิ้งก่าเลย) “

โทนี่ที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดว่า:” ทำไมเจ้าของกลุ่มถึงสนใจพวกโดรนละ มันทั้งมีขนาดเล็กและยุ้งยากในการควบคุม พอดีฉันได้ทำหารพัฒนาระบบใหม่ขึ้นมา มันจะทำการล็อคตำแหน่งเป้าหมายผ่านดาวเทียมทั่วโลก หลังจากนั้นเพียงแค่คำส่งเดียวมันก็สามารถฆ่าเป้าหมายได้”

“คุณสนใจไหม? “