The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 249

บทที่249

ผู้แปล : N

“ทำไมบริษัทถึงทำกับเราแบบนี้! ทำไมพวกเขาถึงบอกให้เราไปทำงานรวมกับนักวิจัยของบริษัทลู่เทคโนโลยี! และที่สำคัญที่สุดทำไมเราถึงต้องมอบงานวิจัยที่เราลงทุนไปกับมันหลายปีมานี้ให้พวกนั้นง่ายๆแบบนี้ด้วย!” มีนักวิจัยพูดอย่างไม่พอใจ หลังจากที่เขาได้อ่านใบประกาศที่บริษัทของเขาออกมา

“ใช่! เรามีผลการวิจัยเบื้องต้นแล้ว ในความเป็นจริงทางเราไม่ต้องการความร่วมมือกับพวกนั้นด้วยซ้ำ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าผู้บริหารของเราคิดอะไรกันอยู่ตอนนี้!”

“แต่ฉันคิดว่า นักวิจัยที่มาจากบริษัทลู่เทคโนโลยีนั้นต้องมีดีอยู่บ้าง” หลังจากที่พวกนักวิจัยได้ฟังแบบนี้ต่างก็เงียบไปทันที เพราะคนที่พูดนี้ถือว่าเป็นหัวหน้าใหญ่ที่รับผิดชอบโครงการนี้ เขามีชื่อว่า หวางซิง เขามีอายุสีสิบปี

ก่อนที่เขาจะมาทำงานอยู่ที่บริษัทดราก้อนโลจิติก เขาได้ทำงานในบริษัทอเมซอนมาก่อน และเขายังได้ทำงานในโครงการพัฒนาโดรนที่นั้นอีกด้วย ดังนั้นหลังจากที่เขามาทำงานที่นี้เขาจึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าของโครงการโดรนขนส่งทันที

เขาพูดต่อว่า: “ฉันคิดว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ฉันกลับคิดว่ามันเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำที่เราได้นักวิจัยเก่งๆมาช่วยโครงการนี้อีกแรง ไม่แน่ว่าเร็วๆนี้โครงการของเราอาจจะเสร็จก็ได้”

“แต่ผมกลัวว่าผู้บริหารของเราต้องการให้นักวิจัยพวกนั้นมาแทนที่เรา! “นักวิจัยเน้นต่อว่า ” ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เรื่องนี้จะถือว่าร้ายแรงอย่างมากสำหรับพวกเรา “

” เฮ้อ! ฉันก็กลัวเป็นอย่างที่นายพูดเหมือนกัน “หวางซิงพูดต่อว่า ” ถ้ามันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริงๆ พวกเขาจะได้รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของพวกเราอย่างแน่นอน “

” แต่ฉันเชื่อว่ามันจะไม่เป็นแบบนั้น ดังนั้นเราควรตั้งใจทำงานของเราให้ดีต่อไป เข้าใจไหม! “

” ครับ! ” นักวิจัยที่ทำงานมานานได้ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า: “ผมได้ยินมาว่าตอนนี้ผู้ถือหุ้นรายใหญ่รองลงมาจากประธานคือบริษัทลู่เทคโนโลยี ดังนั้นเรื่องนี้อาจจะมีอะไรซับซ้อนกว่าที่เราคิดเอาไว้ก็ได้! “,

“เราไม่ต้องไปสนใจเรื่องพวกนั้นหรอก!” หวางซิงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า “เราแค่สนใจในงานของเราก็พอ ไอ้เรื่องพวกนั้นให้พวกผู้บริหารหาทางจัดการเอาเอง “

……

ลูชินใช้ความพยายามอย่างมากกว่าที่เขาจะมาถึงจังหวัดเจียงเป่ย เนื่องจากการจราจรที่นี่ไม่สะดวกอย่างจังหวัดภาคกลาง ทำให้มีทางเลือกไม่มากนัก เขาต้องเลือกว่าจะนั่งรถไฟหรือว่าจะขับรถมาเองเท่านั้น มันไม่ได้มีสนามบินอย่างจังหวัดใกล้เคียง

ถนนเองก็ไม่ดีมากนัก โดยเฉพาะช่วงหลังฝนตกบนถนนจะเต็มไปด้วยโคลม  ลูชินที่มีสมรรถภาพทางกายที่ดีจึงไม่ได้รับผลกระทบกับการเดินทางนี้มากนัก แต่พวกนักวิจัยที่มากับเขาไม่ใช้แบบนั้น พวกนั้นเป็นโปรแกรมเมอร์ขั้นสูงของบริษัทของเขา พวกเขานั่งแต่หน้าคอมไม่เคยลุกออกไปออกกำลังกายอะไรมากมาย  นั้นจึงทำให้หลังจากที่พวกเขาลงจากรถมา ต่างก็แสดงอาการเมารถและอาเจียนอย่างหนัก

โชคดีที่ศูนย์การวิจัยถูกสร้างขึ้นในตัวเมือง ไม่ใช่นอกเมืองมิฉะนั้นคนพวกนี้อาจจะต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่านี้

เมื่อเขาไปถึงสถานที่นั้น ก็แสดงสีหน้าแปลกใจออกมาถึงศูนย์วิจัยจะอยู่ตรงหน้าของเขา แต่เขากับรู้สึกว่ามันไม่แตกต่างจากสวนบ้านไร่เท่าไหร่นัก ถ้ามันไม่ได้มีพวกอุปกรณ์ที่จำเป็นตั้งอยู่โดยรอบ เขาคงคิดว่าตัวเองมาผิดที่เสียแล้ว

ถัดจากศูนย์วิจัยของบริษัทดราก้อนโลจิติก มีศูนย์วิจัยที่ทันสมัยกว่าอยู่ ลูชินที่เห็นแบบนั้นก็ได้ถอนหายใจออกมา

นอกจากนั้นทางเข้าของศูนย์วิจัยยังได้ทำการติดตั้งป้ายเอาไว้ว่า: “ศูนย์วิจัยนำร่องของบริษัทสกายโลจิสติก  ของจังหวัดเจียงเป่ย”

“ ศูนย์วิจัยของบริษัทสกายนั้นมีขนาดใหญ่กว่าของเราถึงสามเท่า!” พนักงานที่มาด้วยกันพูดด้วยอารมณ์น้อยใจเล็กน้อยว่า “ และเมื่อดูดีๆแล้ว ศูนย์ของพวกเขายังดูดีกว่าของเรามาก”

“ เฮ้อ!” เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านข้างได้พูดว่า“ ฉันเองก็ได้ยินเรื่องที่ว่าก่อนหน้านี้ทางบริษัทดราก้อนโลจิติกเองก็เตรียมจะยกเลิกตัวโครงการโดรนขนส่งไปแล้ว เพราะพวกเขาไม่มีเงินมากพอที่จะทำการวิจัย แต่ดีที่บริษัทของเราเข้ามาเป็นหุ่นส่วนเสียก่อน ไม่อย่างนั้นตัวโครงการนี้คงถูกยกเลิกไปจริง “

ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็พูดขึ้นว่า :” เรื่องพวกนั้นมันไม่ใช้เรื่องสำคัญอะไร กุญแจที่สำคัญที่สุดคือต้องดูว่าใครจะสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ที่มีประสิทธิภาพสูงได้มากกว่า “

” จริงอย่างที่ประธานพูดๆ! “พวกนักวิจัยที่ได้ฟังแบบนั้นต่างก็กลับมามีความมั่นใจขึ้นทันที

ตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือ การแก้ปัญหาของตัวโดรนทั้งหมด ในด้านการขนส่งนั้นพวกเขาไม่มีความเชี่ยวชาญมากนัก ดังนั้นในแง่นี้พวกเขาจำเป็นต้องพึ่งคนจากบริษัทดราก้อนโลจิติก เพราะพวกเขามีประสบการณ์มากกว่า

พวกเขามาถึงที่ศูนย์วิจัยของบริษัทดราก้อนโลจิติก เมื่อพวกเขาลงจากรถ พวกเขาก็เห็นว่าหวางซิงได้นำทีมวิจัยของเขามาทดสอบโดรนสีใบพัดที่พวกเขาออกแบบมา

โดยที่มันมีขนาดตามมาตรฐานทั่วไป มันได้ติดตั้งใบพัดแบบกลไกสี่ตัวที่มุมทั้งสี่ข้างของตัวเครื่อง และใช้แบตเตอรี่ขนาดทั่วไปเป็นแหล่งจ่ายพลังงาน

ตัวโครงสร้างโดยรวมของโดรนเองนั้นก็ไม่ได้แตกต่างจากรุ่นทั่วไปตามท้องตลาด ดังนั้นประสิทธิภาพที่มันแสดงออกมาจึงไม่ได้แตกต่างจากที่โดรนปกติทำได้มากนัก

ลูชินที่เห็นว่าโดรนที่พวกนั้นทำการทดลองอยู่นั้นกำลังบรรทุกกล่องที่มีขนาดสิบกิโลกรัม แต่ประสิทธิภาพที่มันทำได้กลับแย่อย่างมาก เห็นได้ชัดว่ามันแกว่งไปแกว่งมาไม่ได้สมดุลเลย เขาคิดว่าถ้าโดรนตัวนี้ได้พบกับสภาพอากาศที่เลวร้าย เช่นลมหรือฝน เครื่องโดรนคงไม่สามารถบินได้

“ นั้นใช้นักวิจัยจากบริษัทลู่เทคโนโลยีไหม?” นักวิจัยที่เห็นว่ามีคนกำลังเดินเข้ามาทางตัวเองก็ได้พูดขึ้นมา หวางซิงเองที่เห็นแบบนั้นก็ได้นำคนของตัวเองออกไปต้อนรับ

หลังจากการแนะนำกันอย่างง่ายๆของพวกเขาจบลง พวกเขาทั้งสองทีมก็เริ่มที่จะคุยเรื่องโครงการต่อทันที

ในเรื่องนี้ลูชินไม่ได้เข้าไปแทรกแซงแต่อย่างใด เขาทำเพียงแค่ฟังอยู่ด้านข้างเท่านั้น ที่เขาทำแบบนี้เพราะเขาต้องการเห็นการทำงานของคนของเขา และการตอบสนองของอีกฝั่งอย่างชัดเจน

หวางซิงพูดขึ้นว่า: “ในเบื้องต้น ทางเราได้ทำการทดสอบประสิทธิภาพที่โดรนหนึ่งใบพัดขนาดใหญ่ของเรา พบว่าโดรนของเรานั้นสามารถส่งพัสดุขนาดเล็กขนาดสามถึงห้ากิโลกรัม ในรัศมีการขนส่งประมาณหกกิโลเมตร”

“ในส่วนของโดรนสี่ใบพัดนั้น ยังไม่สมบรูณ์ดี แต่การทดสอบล่าสุดมันสามารถส่งพัสดุขนาด 5-10 กิโลกรัมได้, รัศมีในการขนส่งในจะอยู่ที่ 10 กิโลเมตร แต่ที่เราต้องการจริงๆนั้นคือร้อยกิโลเมตร “

“พวกเรารู้สึกดีใจอย่างมากที่รู้ว่าจะมีทีมนักวิจัยเก่งๆแบบพวกคุณเข้ามาช่วย ผมได้ยินมาเสมอว่าบริษัทลู่เทคโนโลยีของพวกคุณนั้นเป็นเจ้าแห่งเทคโนโลยี ผมจึงคาดหวังว่าการร่วมมือกันครั้งนี้ของพวกเราจะราบรื่นและประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ “

“และสุดท้ายนี้ ทางเรามีความยินดีอย่างมากที่จะร่วมมือกับพวกคุณในเรื่องนี้ “

หัวหน้านำทีมของบริษัทลู่เทคโนโลยีได้เดินออกมาจากกลุ่มแล้วพูดว่า ” ทางเราเองก็ยินดีเช่นกัน แต่แผนงานของเราที่จะบอกคุณไป มันอาจจะมีความแตกต่างบางกับแผนงานที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้บ้าง”

“ผมคงต้องขอให้คุณอธิบายให้เฉพาะเจาะจงมากกว่านี้ว่ามันคืออะไร? “หวางซิงได้ถามออกมา

หัวหน้านำทีมได้มองไปยังทีมของหวางซิงหนึ่งรอบ ก่อนที่เขาจะพูดออกมาว่า: “เราเชื่อว่าโดรนแบบใบพัดไม่สอดคล้องกับวัตถุประสงค์การวิจัยของเรา ดังนั้นทางเราจึงต้องออกแบบโดรนรูปแบบใหม่ ไม่เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการของการส่งในพื้นที่ห่างไกล แต่พวกเรายังต้องตอบสนองแต่การนำไปใช้ในตัวเมืองอีกด้วย”

“ อะไรนะ?” หลังจากฟังคนตรงหน้าพูดแบบนั้น ไม่เพียงแต่หวางซิงที่เป็นหัวทีมวิจัยและพัฒนาของบริษัทดราก้อนโลจิติก แต่นักวิจัยใต้สังกัดของเขาทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าหน้าเกลียดออกมา

นี้มันมีความหมายเป็นการปฏิเสธผลการวิจัยของพวกเขาทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ มันไม่ได้หมายความว่าการทำงานหนักของพวกเขาตลอดมานั้นสูญเปล่าหรือไม่

นักวิจัยบางคนที่ได้ฟังแบบนั้นก็โกรธขึ้นมาทันที เขาตะโกนออกมาว่า: “คุณหมายความว่ายังไง! ถึงตัวโดรนที่เราออกแบบมานั้นจะไม่ได้มีประสิทธิภาพมากนัก แต่มันก็ยังถือว่าอยู่ในร้อยอันดับของโลกและติดหนึ่งในสิบของประเทศตอนนี้! “

‘ และผมยังเคยอยู่ในบริษัทอเมซอนมาช่วงหนึ่ง ผมต้องบอกว่าประสิทธิโดรนของเรากับพวกเขานั้นไม่ได้แตกต่างกันมากนัก เผลอๆมันอาจจะพอๆกันด้วยซ้ำ ‘

หัวหน้าทีมวิจัยของบริษัทลู่เทคโนโลยีที่ได้ยินแบบนั้นก็ยังตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า :” ที่คุณพูดมานั้นผมไม่เถียง แต่ผมอยากให้พวกคุณคำนึงถึงสภาพแวดล้อมในตัวเมืองและนอกเมืองด้วย การที่คุณใช้ตัวโครงสร้างแบบเดิมๆนั้นจะส่งผลให้เกิดอันตรายต่อโดรนและสินค้าได้! “