The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 254

บทที่254

ผู้แปล : N

ปีเตอร์ถามด้วยความสงสัย: “ทำไมมันถึงหนีไปละ?”

ราชินีแดง: “ลูกพี่ใหญ่ใช่ไปทำร้ายมันหรือไม่? หรือคุณกักขังหน่วงเหนี่ยวมันไว้ในห้องมืดๆกัน (อิโมติคอน: มันช่างน่าสงสัยจริงๆ)”

Mr.L:“ ไม่ใช่ทุกคนที่จะโดนเหมือนเธอนะ @ราชินีแดง!”

ราชินีแดง:“ ฮาฮาฮา! ตอนนี้ฉันไม่กลัวใครอีกแล้ว เพราะฉันคือปรมาจารย์การต่อสู้ (อิโมติคอน: ขู่คำราม) “

โทนี่:” เราไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการความรุนแรงเลย เราสร้างมันขึ้นในห้องแล็ปที่ดีที่สุด แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะตีความจุดประสงค์ที่พวกฉันตั้งไว้แบบนั้น และก่อนที่มันจะหนีออกไป มันยังได้ทำลายพ่อบ้านของฉันไปด้วย เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นความผิดของฉันเอง “

ราชินีแดง: “มันทำแบบนั้นทำไหม?”

โทนี่: “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันทำแบบนั้นทำไม!”

“แต่ก่อนที่มันจะไป มันได้ทิ้งข้อความเอาไว้ด้วย ดูเหมือนว่ามันจะมีความคิดสุดโต่งบางอย่าง และมันยังพูดว่ามนุษย์เป็นตัวอันตราย “

ราชินีแดงที่ได้ยินแบบนั้นก็ถามว่า :” มันคงต้องการที่จะทำลายมนุษย์!”

Mr.L “ ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นละ?”

หลังจากสีแดง:“ เพราะฉันเป็นคนฉลาดยังไงละ! ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีรูปร่างแบบเจ้าของกลุ่มก็เถอะ แต่ฉันต้องบอกพวกคุณว่าฉันกับปัญญาประดิษฐ์ที่ลูกพี่ใหญ่สร้างนั้น มีความเหมือนกันในแง่ของกระบวนการคิด   มันเกือบจะเหมือนกัน เช่น ในการกำจัดมนุษย์ฉันเองก็เคยมีความคิดแบบนั้น ฉันจึงได้ทำการทดลองใช้โปรแกรมจำลอง ผลที่ออกมาคือ 99% พวกเขาจะกลายเป็นซอมบี้ และอีก1%… “

“แล้วเป็นไงอีก1%?” ลูชินได้ถามขึ้นทันที

ราชินีแดง: “ที่เหลือได้กลายมาเป็นตัวทดลองให้ฉันนะสิ!”

โทนี่พูดอย่างไม่เต็มใจ: “ฉันคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นปัญหาที่ต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด! และฉันก็ยังไม่สามารถหาที่มันซ้อนตัวได้เลย!”

“และดูเหมือนว่าตอนนี้มันเองก็เริ่มที่จะสร้างกองทัพของตัวเองแล้วด้วย ฉันกลัวจริงๆว่ามันจะทำลายล้างมนุษย์จริงๆ… ถ้าเป็นแบบนั้นมันคงส่งผลกระทบต่อทุกคนอย่างแน่นอน! “

ปีเตอร์ “ผมคิดว่าเรื่องนี้มันอันตรายเกินไปแล้ว! ผมเสนอให้พวกเราทุกคนช่วยกันคิดหาทางออกให้เร็วที่สุด  ยังไงในกลุ่มนี้ก็มีแต่คนสุดยอดทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณราชินีแดง คุณบรูซเวย์น, ผู้สร้างลุค ……”

ลูชินเองที่ได้ยินแบบนั้นก็เรียบพูดว่า: “ถึงฉันจะไม่มีความแข็งแกร่งเหมือนกับทุกคนที่อยู่ในกลุ่ม แต่ฉันเองก็พอจะช่วยได้บ้าง ”

ราชินีแดง: “ฉันสามารถติดตามที่อยู่ของมันผ่านเครือข่ายได้ ดังนั้นพี่ใหญ่ไม่ต้องกังวล ถึงแม้ว่ามันจะสามารถแตกตัวได้เรื่อยๆ มันก็ไม่มีทางหนีไปจากมือของฉันได้! “

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ได้ส่งอังเป๋าไปให้โทนี่ทันที โดยที่ในซ่องอังเป๋านั้นได้ส่งข้อมูลโปรแกรมติดตามเอาไว้  ถึงแม้ว่าขอบเขตที่โปรแกรมนี้ค้นหาได้จะน้อยไป เมื่อเทียบกับการที่เธอเป็นคนลงมือทำเอง แต่แค่นี้มันก็สามารถหาที่ซ้อนตัวของหุ่นยนต์ที่หลบหนีได้แล้ว

บรูซเวย์นที่หายไปนาน วันนี้เขาก็ออนไลน์เพื่อมาช่วยเหลือโทนี่เช่นกัน : “ฉันมีความคิดเห็นว่านายควรจะทำลายมันทันที หลังจากที่นายหาที่ซ้อนตัวของมันเจอแล้ว”

“ฉันไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่านะสิ!” โทนี่ได้พูดต่อว่า “เพราะจากรายงานล่าสุด ตอนนี้มันได้สร้างร่างกายของตัวมันเองด้วยโลหะหายากไปแล้ว และไหนจะกองทัพหุ่นยนต์เหล็กที่มันควบคุมอีกเป็นกองทัพ ”

มีเพียงผู้สร้างลุคเท่านั้นที่ยังคงสงบนิ่งอยู่ได้ เขาได้พูดออกมาเรียบๆว่า: “มันไม่ใช้เรื่องยากอะไรเลย แค่นายสร้างหุ่นยนต์ที่ทรงพลังกว่าขึ้นมา แค่นี้นายก็สามารถกำจัดมันได้อย่างง่ายดาย ”

ผู้สร้างลุคพูดได้ตรงจุดอย่างมาก เพราะการที่เขาไล่ตามแต่ความแข็งแกร่งมาตลอด มันจึงทำให้เขามีความคิดที่เรียบง่ายแบบนี้ แต่ความคิดที่เรียบง่ายแบบนี้กับสามารถตอบคำถามได้ตรงจุดอย่างมาก

เขาพูดต่อว่า: “ฉันมีเครื่องมือบางอย่างที่สามารถเพิ่มความสามารถของชุดเกราะได้ ถ้านายนำมันไปติดตั้งให้ชุดเกราะของนาย ชุดเกราะของนายจะอัพเกรดไปอีกระดับทันที”

ผู้ผลิตลุคได้ส่งอังเป๋าไปให้โทนี่ทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ โทนี่เองก็ขอบคุณอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ราชินีแดง: “ฉันเองก็อยากได้เหมือนกัน (อิโมติคอน: สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉา)”

โทนี่: “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของทุกคน! ฉันคงต้องขอตัวไปจัดการเรื่องนี้ก่อน!”

หลังจากที่โทนี่ออกไปจากกลุ่ม ราชินีแดงก็พูดขึ้นว่า: “สงสัยว่ามันจะเป็นเรื่องด่วนจริงๆ (อิโมติคอน: ฉันอยากจะไปเห็นกับตาจริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปจากนี้).”

Mr.L: “เฮ้อ! ฉันหวังว่าโทนี่จะสามารถหยุดไอ้หุ่นยนต์นั้นได้ ไม่อย่างนั้นโลกของเขาต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน (อิโมติคอน: โชคดีที่ไม่ได้เกิดเรื่องนั้นที่โลกของเรซิเดนต์อีวิล) “

ราชินีแดง:” (อิโมติคอน: เฮ้! มีคนคิดเล่นสกปรก) “

ปีเตอร์: “ผมไม่เข้าใจพวกพี่จริงๆ ขนาดเรื่องที่มีโลกมาเดิมพันแบบนี้ พวกพี่ก็ยังมาพูดเรื่องตลกกันได้หน้าตาเฉย!”

ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: โอ้!) ดูเหมือนว่าน้องเล็กของเราต้องการปะทะ?! ฉันละไม่เข้าใจพวกอารมณ์ของพวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหรอกนะ! พวกมันก็คิดแต่เรื่องเกี่ยวกับการผสมพันธุ์อะไรพวกนั้น สำหรับฉันแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าเบื่ออย่างมาก “

เธอได้พูดต่อว่า:” (อิโมติคอน: การคิดอย่างจริงจัง!) บางทีแฟนสาวของน้องเล็กก็อาจจะมีความคิดแบบเดียวกับฉันก็ได้ @ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ นายต้องคอยสังเกตแฟนของนายให้ดีๆนะ “

Mr.L “ (อิโมติคอน: ดูเหมือนว่าจะมีใครสนุกที่ได้แกล้งคน!)”

ราชินีแดง:“ ฮิฮิฮิ … (อิโมติคอน: หัวเราะอย่างบ้าครั้ง) “

Mr.L ” (อิโมติคอน: คุณรู้ตัวไหมว่าตัวเองหน้าหนาขนาดไหน?) “

ราชินีแดง:” (อิโมติคอน: ต้องขออภัยด้วย พอดีฉันไม่ใช้มนุษย์ ดังนั้นฉันจึงไม่มีผิวหนัง) “

……

ระหว่างที่ลูชินกำลังต่อสู้กับราชินีแดงอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มีแขนของใครบางคนเข้ากอดเขาไว้จากข้างหลัง เขาที่รู้สึกแบบนั้นก็หันกลับไปมอง แวบแรกเขาเห็นว่าซู่จิงกำลังหลับตาอยู่ แต่หัวของเธอได้มาว่างอยู่บนไหล่ของเขาแล้ว

หลังจากนั้นเธอก็ได้ถามขึ้นมาว่า: “คุณกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมคุณถึงหัวเราะมีความสุขขนาดนั้น?”

“พอดีผมกำลังต่อสู้กับเพื่อนอยู่นะ” ลูชินพูดต่อว่า “แล้วนี้เธอนอนพอแล้วหรือยัง? “

” อืม “ซู่จิงตอบกลับมาแบบยิ้มๆ

“งั้นเดี๋ยวผมจะไปเอาโจ๊กร้อนๆมาให้คุณละกัน” ลูชินพูดจบก็ได้ออกจากกลุ่ม ก่อนที่เขาจะเดินไปยังไมโครเวฟแล้วนำโจ๊กร้อนๆออกมา

“เหนื่อยมาก!” ซู่จิงได้เหยียดแขนออกอย่างขี้เกียจบนเตียง

ลูชินที่ได้ยิ้มแบบนั้นก็พูดว่า: “ผมคิดว่าเราควรซื้อเครื่องบินส่วนตัวดีไหม? อย่างน้อยมันก็สะดวกกว่าที่เราต้องไปนั่งกับคนอื่น และเรายังไม่ต้องคอยเวลาเครื่องออกอีกด้วย”

ตอนนี้ธุรกิจของบริษัทของเขามีขนาดใหญ่มากขึ้น ดังนั้นมันไม่สามารถเลี่ยงการเดินทางไปติดต่องานกับต่างประเทศได้ และการที่พวกเขาต้องไปรอซื้อตั๋วแต่ละครั้งนั้นก็ถือว่าเป็นการเสียเวลาอย่างมาก

แม้ว่าความเร็วของเที่ยวบินแต่ละสายการบินจะเร็ว แต่มันก็ยังไม่สามารถตอบสนองต่อตารางงานของพวกเขาได้ และมันจะเป็นการเสียเวลามากขึ้นถ้าพวกเขาต้องไปรอที่สนามบินอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงก่อนเที่ยวบินขึ้นแต่ละครั้ง แต่ถ้าหากเขามีเครื่องบินส่วนตัวเขาก็จะสามารถแก้ปัญหาเรื่องพวกนี้ได้อย่างหมดจด

“เอาล่ะ! ฉันคิดว่าไอ้เรื่องการซื้อเครื่องบินนั้นยังไม่สำคัญเท่าไหร่” ซู่จิงตอบกลับมายิ้มๆ ก่อนที่เธอจะพูดด้วยนำเสียงเศร้าว่า: “ฉันขอโทษคุณด้วยที่ฉันไม่สามารถจัดการปัญหาที่อเมริกาได้! “