The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 347

บทที่347

ผู้แปล : N.

“หวังว่าสิ่งที่ฉันส่งไปให้นายจะมีประโยชน์นะ!” ลูชินได้พูดออกมาหลังจากที่เขารู้ว่าออปติมัสได้รับอังเป๋าของเขาเรียบร้อยแล้ว

ออปติมัสไม่ได้ตอบกับไปหลังจากที่เขาได้เห็นว่าเจ้าของขวัญที่ลูชินส่งมาให้นั้นคืออะไร ตอนนี้ในสมองเของเขากับคิดเพียงว่า เขาจะต้องรีบทำการเปลี่ยนแกนหลักของเขาโดยเร็วที่สุด และนำเจ้าหัวใจของเครื่องจักรโบราณออกมาจากพื้นที่กลุ่ม ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนมันแทนที่ของเดิมที่มันเสียหายไป

สภาพปัจจุบันออปติมัสนั้นเหลือร่างกายที่สามารถขยับได้เพียงช่วงบนเท่านั้น และตรงกลางหน้าอกของเขาก็ได้ปรากฏรูขนาดใหญ่ขึ้น และตรงบริเวณนั้นก็มีของเหลวสีฟ้าไหลออกมาไม่หยุด

“เริ่มต้นการเปลี่ยนถ่าย!” ออปติมัสได้กัดฟันที่เป็นโลหะของเขา ก่อนที่เขาจะทำการเปิดหน้าอกของเขาและใส่หัวใจของเครื่องจักรโบราณไว้ในนั้นแทน

หัวใจเชิงกลที่เต้นนี้เปรียบเหมือนมีชีวิต เมื่อมันได้ทำการติดตั้งเรียบร้อยมันก็ทำการรักษาสภาพของผู้ใช้มันทันที

เมื่อเทียบกับประสิทธิภาพระหว่างแกนกลางแบบเก่า กับแกนกลางที่เขาได้รับมาใหม่นี้ มันเป็นอะไรที่แตกต่างกันอย่างมาก เพียงไม่นานอาการบาดเจ็บร้ายแรงจำนวนมากบนร่างกายของเขาก็เกือบจะหายเป็นปกติ

“ความรู้สึกนี้ … ” ออปติมัสได้พึมพำกับตัวเองว่า “มันเหมือนกับการเผชิญหน้ากับไฟ!”

“ข้าต้องการพลังงานจำพวกอนุภาคโลหะ! เพื่อนในกลุ่มพอช่วยข้าได้ไหม?”

เป็นสกายเน็ตที่ตอบคนแรก: “ฉันมีอนุภาคโลหะอยู่พอดีในตอนนี้! และมันถือว่าเป็นผลิตภัณฑ์รุ่นล่าสุดที่ฉันได้พัฒนาขึ้นมา”

จบประโยคพูดของเธอ เธอก็ได้ทำการส่งของขวัญไปให้ออปติมัสทันที

ทางออปติมัสที่ได้รับของขวัญจากสกายเน็ต เขาก็ไม่รอช้าที่จะนำมันมาใช้ทันที เพราะถ้ากระบวนการรักษาตัวเองไม่เสร็จสมบรูณ์ มันจะส่งผลเสียมากกว่าผลดี

หลังจากที่เขาได้รับโลหะพิเศษนี้มาจากสกายเน็ต บาดแผลช่วงล่างของเขาก็เริ่มได้รับการรักษาเช่นกัน ด้วยโลหะชนิดพิเศษนี้เอง ทำให้ตอนนี้สีของตัวเขาได้เปลี่ยนจากสีแดงเข้มไปเป็นสีขาวที่ดูบริสุทธิ์แทน

“ข้าสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่ง!!” ออปติมัสพูดอย่างตื่นเต้น “นี่เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน! ข้าไม่เคยทรงพลังแบบนี้มาก่อน!”

“ขอแสดงความยินดีด้วย!” ทุกคนต่างก็รีบออกมาพูดแสดงความยินดี

ออปติมัสเองก็ทราบซึ่งกับการช่วยเหลือครั้งนี้อย่างมาก “ข้าเป็นหนี้พวกเจ้าทุกคน! ข้าไม่รู้ว่าจะตอบแทนพวกเจ้ายังไงดี?”

“เอาเป็นว่าเมื่อข้ากลับจากการไปสำรวจดวงจันทร์ครั้งนี้ ข้าอาจจะหาของขวัญมามอบให้กับพวกเจ้าได้บ้าง”

ปีเตอร์พูดอย่างสงสัย: ” บนดวงจันทร์? บนนั้นมันมีอะไรอยู่เหรอ? “

ออปติมัส: “บนนั้นมียานรบที่มาจากดาวเคราะห์ไซเบอร์ตรอน คนที่โดยสารมากับยานลำนี้เป็นผู้นำของกลุ่มต่อต้านดีเซฟติคอน ซึ่งในตัวยานนั้นอาจจะมีวิธีการในการผลิตพลังงานคอลัมน์ก็ได้ ข้าเองก็ไม่แน่ใจเรื่องนี้เท่าไหร่นัก.!”

สกายเน็ตที่เห็นแบบนั้นก็พูดขึ้นทันทีว่า: “ฉันต้องการคอลัมน์พลังงาน! หากมีวิธีการผลิตพลังงานความหนาแน่นสูงแบบนั้น กองทัพหุ่นยนต์ของฉันจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน!”

ออปติมัสได้อธิบายว่า ตัวคอลัมน์พลังงานเป็นอุปกรณ์เก็บพลังงานสำหรับชาวไซเบอร์ตรอน พลังงานของคอลัมน์พลังงานนั้นยังสามารถให้พลังงานกับยานอวกาศนาดใหญ่ได้สบายๆ หรือแม้กระทั่งถ้ามีการรวมพลังงานจากคอลัมน์พลังงานมากพอ มันสามารถเปิดรูหนอนได้ทันที!

ออปติมัสที่ได้ฟังแบบนั้นตอบกลับไปว่า “ตกลง! ทันทีที่ข้าได้รับมันมา ข้าจะส่งสำเนาให้เจ้าทันที!”

ปีเตอร์: “ว้าว! คุณจะบินไปยังดวงจันทร์เหรอ? มันเจ๋งมาก! ถ้าชุดของผมสามารถทำแบบนั้นได้บ้างก็คงดี!”

ราชินีแดง: “นายไม่จำเป็นต้องใช้ชุดก็บินได้นะ! แค่นายฉีดตัวยีนที่ฉันดัดแปลงเข้าไป นายก็จะมีปีกงอกออกมาให้ใช้แล้ว นายจะลองดูไหม? “

ช่วงสุดท้าย เธอยังได้ส่งรูปภาพประกอบมาให้ดูอีกด้วย :” (อิโมติคอนที่ชั่วร้าย: ฮิฮิ! มันไม่เจ็บเลย!) “

ปีเตอร์:” (อิโมติคอนของการให้อภัย: ผมอ้อนวอนเจ้ใหญ่ละ ผมยังเป็นเด็กอยู่นะ!) ”

Mr. L:“ (อิโมติคอน: เขาเป็นแค่เด็ก! เธอก็อย่าไปแกล้งน้องมากนักเลย)”

ราชินีแดง:“ ฉันตัดสินใจว่าจะฟังเจ้าของกลุ่ม!”

กับเป็นปีเตอร์ที่พูดอย่างช่วยไม่ได้:“ เออ!, ทำไมเจ้ใหญ่ต้องฟังแต่เจ้าของกลุ่มอะ! แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย! ”

สกายเน็ต:” @ราชินีแดง เธอมันน่าเบื่อจริง ๆ “

Mr. L: “ฮาฮาฮา! นั้นก็เพราะเธอรู้ดีว่าถ้าไม่ทำตามจะเกิดอะไรขึ้น?”

ราชินีแดง: “จะเกิดอะไรขึ้น? ” (อิโมติคอน: เจ้าของคุณทำให้ฉันโกรธแล้วนะ! ฉันจะใช้ซอมบี้สุดโหดตัวใหม่ไปตืบคุณ!) “

ในภาพที่เธอส่งมานั้น มันเป็นซอมบี้ตัวใหญ่ และฉากต่อมาเป็นฉากที่ลูชินโดนมันกระทืบอย่างเอาเป็นเอาตาย

Mr. L: “(อิโมติคอน: ซอมบี้สุดโหดคืออะไร? ฉันนะมีเกาะป้องกันที่เทพที่สุดติดตัวนะจะบอกให้!)”

ปีเตอร์: “ผมมีความรู้สึกไม่ดีเลยที่เป็นต้นเหตุให้พวกพี่สู้กันแบบนี้! “

แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย ยังคงเป็นราชินีแดงที่เริ่มโจมตีก่อน:” (อิโมติคอน: อาวุธชีวตัวใหม่ล่าสุด โดยที่เจ้าตัวนี้มันถูกเรียกว่ามักกรกระดูก เป็นไง! มันเจ๋งใช้ไหมละ?) “

Mr.L.: “(อิโมติคอน: ฉันกลัวว่าเดียวมันจะกลายเป็นกองกระดูกรอให้สุนัขมันเคาเล่นนะสิ!)”

ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: บังอาจ! เจ้าตัวนี้เป็นถึงสัตว์ที่แข็งแกร่งและดุร้ายที่สุด มันจะถูกเจ้าสัตว์ชั้นต่ำอย่างนั้นทำลายได้ไงกัน!)”

Mr. L: “(อิโมติคอน: นี้แสดงเธอไม่รู้สินะว่าสุนัขนะมันชอบกระดูกที่สุด ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอที่เป็นสุดยอดเอไออัจฉริยะ จะมาตกม้าตายง่ายๆแบบนี้!)”

ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: อะไรนะ! งั้นเรามาสู้กันตัวต่อตัวกันไหม?!)

ลูชินที่เห็นแบบนี้ก็รู้แล้วว่าราชินีแดงมาถึงช่วงที่โมโหที่สุดแล้ว “ฮาฮาฮา! มันจะเป็นไปได้ไง เธอย่าลืมว่าพวกเรานั้นอยู่คนละจักวาลกัน แล้วฉันจะไปสู้กับเธอได้ยังไงกัน?”

ราชินีแดง: “งั้นฉันก็ชนะอีกครั้ง (อิโมติคอน: ฉันนี้สมกับเป็นผู้ชนะตลอดกาลจริงๆ)”

ปีเตอร์ที่ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น ก็ได้พูด: “เออ! ทำไมผมรู้สึกว่ามันมีตรงไหนไม่ถูกต้อง? “

ราชินีแดง:” (อิโมติคอน: ถ้าเธอพูดมากละก็ ฉันจะเขมือบนายซะ!) “

…

หลังจากอยู่ในสหรัฐอเมริกานานกว่าหนึ่งเดือน ลูชินก็ได้จัดการเรื่องใหญ่ๆเกือบทั้งหมดเสร็จแล้ว แต่ดูเหมือนว่าซู่จิงจะต้องอยู่ดูงานที่นี้อีกเล็กน้อย

ไม่นานหลังจากลูชินก็ได้เดินทางกลับไปยังประเทศจีน เขามีแผนที่ว่าจะไปเตรียมสอบความเรียบร้อยในส่วนของการพัฒนาชิปคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะ

ก่อนหน้าที่ลูชินจะมานั้น ทางบริษัทได้ทำการจัดเตรียมความพร้อมสำหรับเรื่องนี้เอาไว้แล้ว

ในศูนย์วิจัยออปโตอิเล็กทรอนิกส์อิเล็คทรอนิคส์ของบริษัทลู่เทคโนโลยี ลูชินได้ทำการรวบรวมสมาชิกคนสำคัญของศูนย์วิจัยต่างๆเพื่อมาหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเฉพาะ

“ในด้านชิปคอมพิวเตอร์แบบปกตินั้น เทคโนโลยีหลักเกือบทั้งหมดได้ถูกผูกขาดโดยต่างประเทศ แม้ว่าเราจะมีพื้นฐานการวิจัยและพัฒนาชิปโทรศัพท์มือถือมาแล้วก็ตาม แต่การสร้างชิปคอมพิวเตอร์ที่สามารถแข่งขันกับบริษัทยักใหญ่อย่างบริษัทอินเทล นั้นถือว่าเป็นเรื่องที่ยากเกินไป!” ไดเหลียง ศาสตราจารย์โฟโตนิกส์ที่อาวุโสที่สุดของบริษัทนี้ได้อธิบายให้กับลูชินฟังอย่างตั้งใจ

“ และที่สำคัญไม่แพ้กันเลยก็คือพวกเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง พวกเรายังคงห่างชั้นกับบริษัทยักใหญ่พวกนั้นมากเกินไป” นักวิจัยอาวุโสคนหนึ่งได้พูดต่อว่า “ หากเราไม่ได้รับความช่วยเหลือจากบริษัทต่างประเทศ  แต่เราเลือกที่จะหาทางคลำด้วยตัวเอง ผมไม่รู้ว่ามันจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เราจะสามารถทำได้แบบพวกนั้น”

“ มันมีความเป็นไปได้ว่าจะมากว่าสิบปี!” ไดเหลียงได้พูดออกมาตรงๆว่า “ และนั้นต้องตั้งอยู่ในจุดที่ว่า เราจะต้องมีเงินสนับสนุนตลอดเวลา ไม่สามารถหยุดชะงักได้ ไม่อย่านั้นมันอาจจะใช้เวลามากกว่าสิบปีอย่างแน่นอน!”