The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - ตอนที่ 363

บทที่363

ผู้แปล : N.

“ พี่ชาย!” ลูไห่กรีดร้องขึ้นมา เขาหวังว่าจะเข้าไปช่วยพี่ชายของเขาต่อสู้กับพวกนั้น แต่เมื่อเขากำลังจะออกตัวนั้น เขากับเห็นคนสี่คนได้ลอยไปด้านหลังของโต๊ะและไม่สามารถลุกขึ้นมาต่อสู้ได้อีก

“ เกิดอะไรขึ้น! พี่ไปเรียนการต่อสู้มาจากไหน??” ลูไห่ตกตะลึง เขาไม่เคยรู้เลยว่าพี่ชายของลุงสามนั้นมีทักษะที่สุดยอดแบบนี้!

“ อะไรกันวะ! ทำไมถึงมีการต่อสู้กันขึ้น!” ชายหัวแบนที่ก่อนหน้านี้อยู่ที่บาร์ได้วิ่งขึ้นมาพร้อมกับเสียงตะโกนของเขา

“….!” ผู้เล่นคนอื่นๆก็คุ้นเคยกับฉากแบบนี้มานานแล้ว ดังนั้นสำหรับพวกเขาจึงไม่ได้แสดงอาการตกใจออกมา

“ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้!” ลูชินกวาดตามองทุกคนที่อยู่ที่นี่ก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า:“ แต่ถ้ามีใครบางคนที่ต้องการ ฉันก็ไม่ขัดที่จะส่งเคราะห์ให้เช่นกัน”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ได้ฟาดฝ่ามือลงไปยังโต๊ะไม้ที่อยู่ตรงหน้า

ปัง! สิ้นเสียงดัง ผ่านที่ปรากฏต่อทุกคนคือรอยฝ่ามือที่จมลงไปโต๊ะไม้อย่างน้อยหนึ่งนิ้ว

“ พระเจ้า!” ชายหัวแบนที่เห็นแบบนั้นก็ช่วยไม่ได้ที่จะตกใจ เพราะเขารู้ดีว่าโต๊ะไม้ตัวนี้ทำมาจากไม่เนื้อแข็ง ถ้าต้องการทำให้มันเกิดรอยแล้วละก็ อย่างน้อยจะต้องใช้ค้อนปอนด์ทุบมันถึงจะทำให้เกิดรอยได้

แต่ชายตรงหน้าทำเพียงฝาดมือลงไปเท่านั้น ก็สามารถทำให้โต๊ะนี้ยุบลงไปอย่างน้อยหนึ่งนิ้วได้แบบนี้แสดงว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งอย่างมาก!

“หยุดนะ!” ชายหัวแบนบังคับให้ตัวเองสงบลง ก่อนที่เขาจะพูดคุกคาม: “แกรู้มั้ยว่าเจ้านายของเราคือใคร? แกกล้ามากนะที่มาสร้างปัญหาขึ้นที่นี่!”

“ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้านายของแกคือใคร? บอกให้มันมาหาฉันเดียวนี้!” ลูชินยังคงตอบกลับไปอย่างเฉยเมย

ก่อนหน้านี้เขามาที่นี่เพื่อที่จะช่วยน้องของเขาแก้ปัญหาเท่านั้น แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาจะมาเจอเกมเถื่อนที่มันอาจจะส่งผลต่อภาพลักษณ์บริษัทของเขาแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องจัดการเรื่องนี้เช่นกัน!

โชคของเขาอาจจะยังดีอยู่ เมื่อเขารู้ว่าอย่างน้อยเกมเถื่อนพวกนี้ยังมีเฉพาะจังหวัดของเขาเท่านั้น มันยังไม่ได้แพร่กระจายไปทั่วประเทศ! หากไม่อย่างนั้นเขาเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่กว่าจะควบคุมได้!

ซึ่งหากเกมพวกนี้ได้ถูกเผยแพร่ออกมา มันจะต้องส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของบริษัทของเขาอย่างแน่นอน! และเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นทุกคนก็จะเริ่มตั้งคำถามกับตัวอุปกรณ์ฉายภาพเสมือนสามมิติและต่อจากนั้นก็จะเป็นบริษัทผลิตเกมอย่างเรทเกม ซึ่งนั้นก็จะนำไปสู่ความสูญเสียมากมายต่อกลุ่มบริษัทลู่เทคโนโลยี!

ดังนั้นลูชินต้องการค้นหาวงจรนี้ให้เจอและทำลายมันซะ!

“แกพูดว่าอะไรนะ! แกรู้ไหมว่าเจ้านายของฉันนั้นใหญ่แค่ไหน? ถ้าเกิดแกยังไม่รีบกลับไปตอนนี้ละก็ แกจะต้องเสียใจ…!” ชายหัวแบนยังคงพูดจาขู่ลูชินไม่เลิก

ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็เดินเข้าไปใกล้ชายหัวแบนนั้น ก่อนที่เขาจะจับมันลอยขึ้นบนอากาศด้วยมือเพียงข้างเดียว และพูดว่า: “ฉันจะให้เวลานายเพียงหนึ่งนาทีเท่า! รีบโทรหาเจ้านายของนายซะ … ไม่อย่างนั้นนายคงรู้ว่าตัวเองจะเจอกับอะไร!”

ลูชินพูดจบก็ได้ชี้ไปที่โต๊ะที่เป็นรอยมือของเขาอยู่ ชายหัวแบนที่เห็นแบบนั้นก็หน้าเสียทันที ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นอย่างลนลานว่า: “ได..ได้! ฉันจะโทรหาเจ้านายเดียวนี้แหละ!”

เขาพูดจบก็รีบโทรทันที แต่เมื่อมีคนรับสาย ก็ได้มีเสียงที่กำลังโกรธอย่างมากดังลอดออกมาว่า “แกจะโทรมาทำไมตอนนี้วะ!? ”

“หัวหน้า! ตอนนี้เราเจอปัญหาแล้วครับ มีคนมาก่อปัญหาที่อาคารของเราครับ และเขายังได้ชกต่อยลูกค้าคนสำคัญของเราด้วยครับ!” ชายหัวแบนรีบไปรายงาน

“อะไรนะ! มันจะมีไอ้โง่ตัวไหนที่กล้ามาสร้างปัญหาถึงถิ่นของเรากัน?” เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายนั้นไม่เชื่อเรื่องที่ลูกน้องของตัวเองรายงานมา

“มันเกิดขึ้นจริงครับ! หัวหน้าจะต้องรีบมาจัดการนะครับ ผมกลัวว่าถ้าเราปล่อยเอาไว้นานกว่านี้ เขาจะทำลายอุปกรณ์ราคาแพงของร้านเราหมด!”

“เรื่องแค่นี้แกยังจัดการไม่ได้!” มีเสียงที่กำลังโกรธสุดขีดดังออกมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดทิ้งท้ายไว้ว่า

“ไม่เกินห้านาที ฉันจะไปถึง ถ้าเกิดมันไม่ได้เก่งอย่างที่แกพูดเอาไว้ละก็ แกคงจะรู้ผลที่ตามมานะว่าจะโดนอะไร!”

……

ระหว่างนั้น ลูชินได้นำตัวผู้ชายที่ทำร้ายลูไห่ออกมาจากตัวอาคาร เขาได้เดินมายังด้านหลังของอาคารนี้ก่อนที่จะพบว่าบริเวณด้านหลังของตึกนี้ได้มีการจัดเป็นสวนหย่อมเอาไว้ด้วย

และเมือเขากำลังจะเข้าไปนั้น เขาก็ได้ถูกโจมตีจากสุนัขขนาดใหญ่สองตัว แต่เมื่อพวกมันกำลังจะกระโดดมากัดเขานั้น เขาก็ได้ยื่นมือจับพวกมันเอาไว้เสียก่อน

จากนั้นเขาได้จับพวกมันทั้งสองทุ่มลงอย่างแรง เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่พวกนั้นถูกเขาจับทุ่มแล้วนั้นก็ได้สลบไปทันที

เมื่อพวกนั้นที่ตามหลังมาเห็นฉากนี้ พวกนั้นก็แสดงสีหน้าสยดสยองออกมา พวกเขาต่างก็คิดว่าถ้าร่างที่นอนสลบอยู่บนพื้นสนามหญ้านั้นเปลี่ยนมาเป็นพวกเขาจะเกิดอะไรขึ้น แค่คิดถึงตรงนี้พวกเขาก็หนาวไปจนถึงคั่วหัวใจแล้ว!

“เอาละ! พวกนายจำได้ไหมว่าเมื่อกี้พวกนายทำอะไรลงไป?” ลูชินได้นำพวกเขามานั่งลงข้างกับสุนัขตัวใหญ่ทั้งสองตัวนั้น ก่อนที่เขาจะถามขึ้นมา

อันธพาลทั้งสี่ที่ได้ฟังแบบนั้นก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว: “พี่ใหญ่! พวกเรารู้ว่าพวกเราทำผิดไปแล้ว”

“ โอ้! พวกนายรู้ตัวว่าตัวเองผิด?” คิ้วของของลูชินขมวดเล็กน้อย :“ แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงลมปากเท่านั้น”

“ไม่! พวกเราสำนึกผิดกับเรื่องที่พวกเราทำไปแล้ว! พวกเราสัญญาว่าจะไม่ไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีก” อันธพาลคนหนึ่งได้พูดคำสัญญาออกมา

“นายคิดว่าฉันจะเชื่อที่นายพูดออกมาหรือไง?” ลูชินได้พูดออกมาอย่างเยือกเย็น

“ไม่นะ! คุณจะจัดการพวกเราไม่ได้ ถ้าคุณต้องการจริงๆละก็สามารถโทรไปแจ้งตำรวจได้ พวกเรายินดีรับโทษกับพวกเขา ได้โปรด! คุณอย่าทำร้ายพวกเรา!” ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ตะโกนออกมา ก่อนที่เขาจะโทรไปหาตำรวจ

“ แกรู้ตัวไหมว่าแกทำอะไรลงไป?!” ชายหัวแบนพูดด้วยความกลัวต่อลูชิน “ ฉันขอแนะนำให้แกรีบกลับไปซะ ไม่อย่างนั้นเมื่อหัวหน้าของฉันมาถึง จะเป็นแกที่จะต้องลงไปคุกเขาแทน!”

“ฉันคิดว่ามันอาจจะไม่เป็นแบบที่แกพูดมาก็ได้!” ลูชินยังได้พูดต่อว่า “เป็นห่วงตัวเองดีกว่า ถ้าเกิดเจ้านายแกไม่มาละก็ จะเป็นแกที่จะต้องลงไปนอนกองกับพื้นเหมือนกับสุนัขสองตัวนี้!”

ชายหัวแบนที่ได้ฟังแบบนั้นก็รีบหุบปากลงทันที เขาพึ่งจะรู้สึกตอนนี้เองว่าเมื่อก่อนคนที่ถูกพวกเขาทำร้ายนั้นรู้สึกยังไง

“ก่อนที่เจ้านายของแกจะมา ฉันมีเรื่องอยากจะถามแกเล็กน้อย แกไปเอาเกมพวกนั้นมาจากไหน?” ลูชินถามออกมาเรียบๆ

“มันติดมากับตัวเครื่อง!” ชายหัวแบนตอบกลับมาทันที

“แกเห็นว่าฉันโง่มากหรือไง?” ลูชินได้ถามต่ออีกครั้งว่า “ฉันจะถามอีกครั้งว่าแกไปดาวน์โหลดเกมพวกนั้นมาจากที่ไหน หรือใครเป็นคนมอบให้พวกแก ฉันแนะนำว่าครั้งนี้ควรคิดให้ดีก่อนตอบ!”

“ฉันไม่รู้!” อันธพาลสี่คนรับตอบกลับมาพร้อมกับส่ายหัว ก่อนที่หนึ่งในพวกนั้นจะพูดขึ้นว่า “เมื่อพวกเรามาร้านนี้มันก็มีอยู่ก่อนแล้ว”

ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็มองไปที่ชายหัวแบนต่อ คนนั้นที่เห็นว่าตอนนี้ได้มาถึงตาของเขาที่จะตอบแล้วก็รีบพูดอย่างรวดเร็ว: “ฉันเองก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน เพราะเจ้าเกมนี้มันติดมาพร้อมกับเครื่องที่เจ้านายมอบให้แล้ว”

ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็รู้แล้วว่าพวกนั้นไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ไม่อย่างนั้นพวกนั้นจะต้องรีบบอกเขามาแล้ว เห็นที่เขาคงจะต้องรอถามเจ้านายอะไรนั้นแล้ว

ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที ด้านหน้าของสวนหย่อมก็ได้ปรากฏชายคนนั้นขึ้น เห็นได้ชัดว่าชายที่มานั้นจะต้องเป็นเจ้านายของอันธพาลพวกนี้อย่างแน่นอน

อันธพาลพวกนั้นที่เห็นว่าเจ้านายของตัวเองมาแล้วก็ได้ตะโกนขึ้นทันทีว่า : “เจ้านาย! เป็นมันที่มาก่อเรื่องในที่ของเรา และลูกรักของเจ้านายทั้งสองตัวเองตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะตายไหม?”

คนที่พึ่งมาใหม่ได้มองสำรวจไปทั่วก่อนที่เขาจะเห็นว่ามีคนอยู่หกคนที่อยู่ในสวนนี้ และมีสัตว์ของเขาอีกสองตัวที่นอนอยู่ไม่ไกล เห็นได้ชัดว่าตอนนี่พวกมันไม่สลบไปก็คงตายไปแล้ว

“ชายคนนั้นต้องตายอย่างแน่นอน!”

“เขาจะรู้ไหมว่านั้นเป็นสุนัขที่บอสรักที่สุด?”

“เฮ้! มีใครจะพนันกับฉันไหม? ฉันพนันว่าชายคนนั้นจะต้องคุกเข่าอ้อนวอนอย่างแน่นอน!”

“เอาสิ! งั้นฉันพนันว่าเขาจะเดินออกไปอย่างสบายๆละกัน!”

……

“เฮอะ!” ชายคนนั้นได้พูดขึ้นมาก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปยังสวน

“แกต้องการอะไร?” ชายที่เป็นเจ้านายของพวกอันธพาลที่กำลังคุกเขาอยู่นั้นได้พูดออกมา เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขากำลังควบคุมความโกรธของตัวเองเอาไว้

จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง ก็ในเมื่อทั้งลูกค้าและพนักงานของเขาต่างก็ถูกทำร้าย และที่ทำให้เขาโกรธที่สุดคงหนีไม่พ้นสุนัขของเขาทั้งสองตัวที่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่ามันจะเป็นตายร้ายดียังไง ถ้าเขาไม่โกรธนี้สิถึงจะแปลกอย่างมาก!

ลูชินเองก็มองสำรวจชายที่พึ่งเข้ามาเช่นกัน เขาเป็นชายที่มีอายุประมาณสี่สิบปี สวมเสื้อกั๊กและกางเกงขาสั้นแฟนซี เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องการแต่งตัวเท่าไหร่

“เจ้านายมันนั้นแหละที่ทำแบบนี้! เจ้านายต้องสังสอนมันนะครับ!” ชายหัวแบนที่เห็นเจ้านายมาแล้ว เขาก็รีบขอความช่วยเหลือทันที