The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - บทที่466

เรื่องของเผ่ากอซ่านั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแก้ไข เจียงซุนและเฒ่าลาวต่างจึงได้พูดคุยกันหลายครั้งแล้วก่อนตัดสินใจว่าพวกเขาจะหาเวลาอีกครั้งเพื่อไปเยี่ยมหัวหน้าเผ่ากอซ่า

เจียงซุนยังได้เตรียมการอีกทาง หากการไปครั้งนี้ของพวกเขานั้นไม่ประสบความสำเร็จ นั้นคือเขาทำการติดต่อไปยังบริษัทแพนแพนแมชชีน เพื่อที่ต้องการให้พวกเขาออกแบบเพิ่มเติมให้กับเครื่องจักรของเขาที่สั่งเอไว้

“เพิ่มความปลอดภัยของอุปกรณ์วิศวกรรม” บริษัทแพนแพนแมชชีน. หัวหน้าวิศวกรเครื่องกลอย่างเซี่ยวไบกำลังอ่านข้อมูลที่เขาได้รับจากลูกน้อง ก่อนที่จะพูดออกมาว่า “จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดฉันปรับปรุงอะไรอีกเล็กน้อย มันอาจจะมีความแข็งแรงเทียบเท่ากับรถถังที่ใช้ในกองทัพเลยก็ได้! “

“ผู้จัดการทั่วไปเซี่ยวครับ! พวกเขาต้องการความมั่นใจในความปลอดภัยของผู้ขับขี่และป้องกันการโจรกรรมเครื่องจักร เพราะกฎหมายและระเบียบต่างๆในสถานที่ของพวกเขานั้นไม่ดีเป็นอย่างมาก … ” ลูกน้องของเซี่ยวไบยังคงพูดถึงจุดประสงค์หลักของข้อความนี้อีกครั้ง

“ได้! เดี๋ยวฉันจะเสริมความแข็งแกร่งของปลอกโลหะและกระจก! เอ่อ! มันน่าสนใจมากที่จะออกแบบให้มันมีโหมดการต่อสู้!” เซี่ยวไบเริ่มสนใจเกี่ยวกับการออกแบบนี้ และเขาเองก็มีความคิดที่จะสร้างหุ่นยนต์แบบออพติมัสขึ้นมาอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นการที่เจียงซุนได้ขอให้เขาทำการปรับปรุงอุปกรณ์ครั้งนี้ ก็เป็นเหมือนใบเบิกทางให้เขาทำสิ่งที่ตั้งเอาไว้

แต่ดูเหมือนว่าลูกน้องของเขาจะไม่คิดแบบนั้น เขาได้พูดย้ำอย่างเย็นชาอีกครั้ง: “ผู้จัดการทั่วไปเซี่ยวครับ! ถ้าคุณออกแบบรุนแรงเกินไป มันจะไม่ได้รับอนุญาตให้ขายนะครับ!”

ทุกวันนี้เซี่ยวไบไม่ได้ทำอะไรมากมายเกี่ยวกับเครื่องจักรเลย เพราะทุกสิ่งที่เขาทำออกมานั้นมันได้ใกล้เคียงกับการเป็นอุปกรณ์ทางทหารอยู่แล้ว

“ ฉันได้พูดว่าจะออกแบบอาวุธตอนไหม?” เซี่ยวไบได้ยกปากของเขาขึ้นพร้อมแล้วยิ้ม “ ฉันแค่จะเปลี่ยนแขนออพติมัส อาร์ม ให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้น และเพิ่มโหมดปฏิบัติการหลายโหมดเข้าไปเท่านั้นเอง”

……

รัฐคาดูนา ประเทศไนจีเรีย

เจียงซุนและเฒ่าลาวต่างก็ได้ได้นำบอดี้การ์ดและของขวัญจำนวนหนึ่งมาเยี่ยมหัวหน้าเผ่าที่นี่ ระหว่างทางผู้แนะนำท้องถิ่นเองก็ได้พูดแนะนำเกี่ยวกับ “กฎ” ของที่นี้ให้พวกเขาฟัง

“ชื่อเต็มของหัวหน้าคือ เฮนรี่ มากูทริก อมานานา โจฟาคอนเนียร์… ” ผ่านซอฟต์แวร์แปลภาษา ทำให้พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าชื่อหัวหน้าเผ่าคนนี้นั้นมีมากกว่าสี่สิบพยางค์เลยที่เดียว

“ แค่เรียกหัวหน้าเฮนรี่ก็พอแล้วครับ!” ผู้แนะนำได้พูดออกมา

“อืม!” เจียงซุนได้พยักหน้าเป็นการเข้าและถามขึ้นว่า “มีอะไรที่เป็นเรื่องต้องห้ามบ้างไหม?”

“ไม่ครับ! หัวหน้าเผ่าเฮนรี่เคยอยู่ที่ฝรั่งเศสหลายปี ตราบใดที่พวกคุณทำตามมารยาทก็ไม่มีปัญหา”

เจียงซุนที่ได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจ เขากลัวที่สุดว่าการไปพบหัวหน้าเผ่าครั้งนี้จะมีเรื่องกฎที่ยุ่งเหยิงที่เขาจัดการไม่ได้

เจียงซุนยังได้สังเกตเห็นทิวทัศน์ของชนเผ่ากอซ่าอีกด้วย บริเวณนี้มีมากกว่าสามสิบหมู่บ้านที่อยู่ภายใต้เขตอำนาจของชนเผ่า และครึ่งหนึ่งของโครงการก่อสร้างของบริษัทของเขาเองก็จำเป็นจะต้องผ่านบริเวณนี้อย่างไม่อาจจะเลี้ยงได้

และเขายังพบว่าหมู่บ้านส่วนใหญ่ของเผ่ากอซ่านั้นยากจนเป็นอย่างมาก ตัวที่พักของพวกเขานั้นยังไม่สามารถสู้หมู่บ้านห่างไกลในประเทศจีนได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ถือว่าเป็นชนเผ่าที่ยากจน แต่ชาวบ้านก็มีสภาพอาหารและที่พักที่ไม่ดีเป็นอย่างมาก มันไม่น่าแปลกใจเลยที่จะมีคนจำนวนมากกลายเป็นหัวขโมย

แต่ในหมู่บ้านที่หัวหน้าเผ่ากอซ่าอาศัยอยู่นั้นมันช่างแตกต่างจากบริเวณรอบนอกก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน มันดูเหมือนจะเป็นอีกโลกหนึ่งเลยด้วยซ้ำ มันมีอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กสูง ถนนที่เรียบพร้อมด้วยดอกไม้ตามทาง พืชสวน โรงแรมระดับห้าดาว และร้านอาหารระดับสูง อาจจะพูดว่ามันเป็นเหมือนกับเมืองท่องเที่ยวก็ไม่ผิดเลย

เฒ่าลาวได้พูดแนะนำ: “ทรัพย์สินส่วนใหญ่ในเมืองนี้เป็นของหัวหน้าเผ่า นายเห็นตรงนั้นไหม? ถ้านี่เปลี่ยนไปเป็นพื้นที่สร้างบ้านเรือนมันจะทำเงินให้เราได้มากขนาดไหน?”

“พระเจ้า! มันเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ” เจียงซุนได้พูดออกมาด้วยอารมณ์ หมู่บ้านข้างนอกนั้นเป็นอะไรที่ยากจนเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเขาได้ผ่านกำแพงที่พักของหัวหน้าเผ่าเข้ามา มันก็ทำให้เห็นถึงความแตกต่างอย่างชัดเจนที่

“สถานที่ที่ดี?” เฒ่าลาวหัวเราะเยาะออกมา “นายรู้ไหมว่าค่าที่พักและอาหารที่นี้แพงขนาดไหน?!”

“ต่อมาเมื่อฉันได้เข้าไปสอบถามพ่อค้าเหล่านี้ จึงได้รู้ว่าเพราะเราเป็นชาวจีนจึงทำให้พวกคนพื้นเมืองเหล่านี้คิดราคาที่แพงเป็นอย่างมาก แต่ถ้าเป็นพวกชาวอังกฤษหรือฝรั่งเศสมันจะถูกกว่ามาก”

“ มีชาวยุโรปอยู่ที่นี่ด้วย!” เจียงซุนได้สังเกตเห็นว่ายังมีคนผิวขาวในเมืองนี้อยู่บ้าง

“ก่อนที่อังกฤษจะได้แอฟริกาเป็นอาณานิคม ก่อนหน้านั้นพวกเขาได้ตกเป็นของพวกฝรั่งเศสมาก่อน มันจึงไม่แปลกเลยที่พวกเขาจะรับวัฒนธรรมจากพวกนั้น”

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้มาถึงที่พักของหัวหน้าเผ่า มันเป็นบ้านพักสุดหรูพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกทันสมัย ก่อนที่จะเข้าไปในบ้านจะมีบอดี้การ์ดพิเศษตรวจสอบรถยนต์ของพวกเขาและสิ่งของที่พวกเขานำมา

แม่บ้านชาวฝรั่งเศสตัวสูงคนหนึ่งได้ออกมาต้อนรับพวกเขา ก่อนที่จะพูดว่า “ต้องขออภัย! ตอนนี้นายหัวของเรากำลังประชุมอยู่ เขาจึงได้บอกให้ดิฉันพาพวกคุณไปรอยังห้องรับแขกก่อน”

ในห้องรับรองเจียงซุนได้พบกับหัวหน้าเผ่าเฮนรี่ หัวหน้าเผ่าเฮนรี่อยู่ในวัยห้าสิบปีและเขานั้นแตกต่างจากชาวบ้านที่นี้ เพราะเขานั้นมีผิวสีเหลืองและผิวบางๆ ท้องของเขากลมมากๆ เขาสวมเสื้อคลุมผ้าไหมที่หรูหราเครื่องประดับที่สวยงามบนคอ ข้อมือ และ นิ้วมือ ซึ่งทั้งหมดนี้ทำมาจากไข่มุก

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทักทายกันสั้นๆ ก่อนที่เจียงซุนจะได้นำเสนอของขวัญที่เขาเตรียมไว้ให้หัวหน้าเผ่าเฮนรี่ หัวหน้าเผ่าแฮรี่ทำเพียงแค่จ้องมองที่ของขวัญมูลค่านับหมื่นดอลลาร์เท่านั้น

เจียงซุนที่เห็นแบบนั้นก็รีบพูดเข้าประเด็นที่เขามาในวันนี้ทันทีว่า “หัวหน้าเผ่าแฮรี่! ผมมาในตัวแทนของบริษัทเจียงหนาน พวกเราได้ทำธุรกิจจำนวนมากบนที่ดินใกล้กับเผ่าของคุณ คุณคงรู้ว่าการทำงานของพวกเรานั้นก็ทำไปเพื่อพัฒนาให้วิถีชีวิตของพวกคุณนั้นดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการสร้างถนน ทางรถไฟ … “

เฮนรี่ยังคงแสดงสีหน้าไร้อารมณ์ ก่อนที่เขาจะพูดออกมาอย่างไม่เกรงว่า “นี่คือธุรกิจของคุณ! มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันเลย”

เจียงซุนและเฒ่าลาวที่ได้ฟังแบบนั้นก็รีบหันมามองซึ่งกันและกัน ก่อนที่เฒ่าลาวจะพูดขึ้นว่า “หัวหน้าเผ่าแฮรี่! พวกเราได้ที่นี่ด้วยความจริงใจเป็นอย่างมาก และเมื่อเร็วๆนี้ผู้คนจากเผ่าของคุณมักจะมาสร้างปัญหาให้กับสถานที่ก่อสร้างของเราและพวกเขายังได้ขโมยอุปกรณ์ของเราไปอีกด้วย การที่พวกเรามาหาหัวหน้าเผ่าแฮรี่ในครั้งนี้ก็เพื่อหวังว่าหัวหน้าเผ่าจะช่วยเราได้โดยการบอกให้ลูกเผ่าของคุณหยุดทำพฤติกรรมแบบนั้น “

หัวหน้าเฮนรี่ไม่ได้ฟังสิ่งที่เฒ่าลาวพูดอยู่เลย เขาทำเพียงเล่นกับเครื่องประดับในมือของเขาและพูดภาษาอังกฤษ: “การรักษากฎหมายและความสงบเรียบร้อยนั่นเป็นเรื่องของตำรวจ! ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้ แต่ถ้าพวกคุณทำลายสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติของเผ่าของเรา เพราะการก่อสร้างนั้น ฉันรับรองได้เลยว่าพวกคุณจะไม่จบลงง่ายๆแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้อย่างแน่นอน”

ทั้งคู่ที่ได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกอับอายขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าเผ่าแฮรี่นั้นไม่มีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือพวกเขาเลย

ในเวลานี้แม่บ้านชาวฝรั่งเศสที่อยู่ถัดจากหัวหน้าเผ่าก็ได้พูดว่า: “แขกทั้งสองคนจากประเทศจีน! ดิฉันได้ยินว่าคนจีนนั้นมีมารยาทที่น่าเคารพนับถือที่สุด และหัวหน้าเผ่าของเราเองก็ให้ความเคารพต่อมารยาทของคุณเป็นอย่างมากเช่นกัน แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือจากอำนาจของหัวหน้าเผ่า ดังนั้นดิฉันหวังว่าคุณทั้งสองจะเข้าใจ “

เจียงซุนและเฒ่าลาวนั้นเกิดความไม่พอใจในหัวใจของพวกเขาขึ้น แต่มันไม่ใช้เรื่องง่ายที่จะแสดงมันออกมา

“หัวหน้าเผ่าเฮนรี่! ฉันคิดว่าความจริงใจของเราชัดเจนอยู่แล้ว พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อก่อสร้างงานวิศวกรรมและเรายังได้ช่วยส่งวัสดุมากมายให้กับชนเผ่าของคุณแบบฟรีในก่อนหน้านี้” เจียงซุนพยายามกดอารมณ์ไม่พอใจของเขาเอาไว้ ก่อนที่จะพูดต่อว่า “ฉันหวังว่าเราทั้งคู่จะสามารถเข้าใจซึ่งกันและกันได้ ซึ่งนั้นจะเป็นผลดีสำหรับทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าคุณยังคงเพิกเฉยต่อการกระทำของลูกเผ่าของคุณแบบนี้ พวกผมก็ไม่สามารถทำอะไรนอกจากต้องขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลเท่านั้น “