The Black Technology Chat Group of the Ten Thousand Realms - บทที่480

บทที่480

ผู้แปล : N

“อะไรคือการพัฒนาโรงกลั่นแร่? ” ลูชินได้พักอยู่ที่บ้านขณะที่สงเจิงฟางติดต่อมา

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้บริษัทกาเดียร์กรุ๊ปได้หมดทนทางแล้วจริงๆ พวกเขาถึงได้มาขอความช่วยเหลือจากเขาโดยหวังว่าลูชินจะสามารถช่วยแก้ปัญหาทางเทคนิคของการสกัดแร่นี้ให้พวกเขาได้

“ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปพึ้งใครแล้วจริงๆ ถ้าคุณลูไม่ว่าอะไร ผมขอเชิญคุณลูมาดูงานที่บริษัทของผมซักครั้งเพื่อที่ว่าพวกเราจะได้ปรึกษากันได้สะดวกขึ้น คุณลูคิดว่าไง?” สงเจิงฟางขอร้องออกมาตรงๆ

“แล้วบริษัทของคุณตั้งอยู่ที่ไหนละ! ” ลูชินได้ถามออกมาขณะเล่นเกม

“เดียวผมจะส่งสถานที่ไปให้คุณเอง” สงเจิงฟางได้ตอบกลับมา

“โอเค! ” ลูชินได้พูดต่อว่า “เดียวผมจะลองแก้ไขปัญหานี้ดูอีกครั้ง”

บนโซฟานุ่มๆ ลูชินกำลังเล่นเกมต่อสู้ผ่านภาพฉายเสมือนจริงที่เพิ่งเปิดตัวโดยบริษัทในเครือของเขา ต่อหน้าเขาได้มีตัวสัตว์ประหลาดหน้าเกลียดอยู่ ซึ่งเขากำลังต่อสู้อยู่

และตรงบริเวณขาของเขาเองก็ได้มีขายาวสีขาวคู่หนึ่งวางพาดอยู่บนนั้น ซึ่งขาที่วางอยู่บนขาของเขานั้นก็เป็นของใครไม่ได้นอกจากซู่จิงนั้นเอง เธอนั้นจะทำแบบนี้ทุกครั้งเมื่อลูชินนั่งอยู่ใกล้ๆ

“ที่รัก! คุณช่วยผมดูหน่อยว่าที่สงเจิงฟางกำลังพูดถึงนั้นคืออะไร” ลูชินยังคงมุ่งเน้นไปที่เกมโดยไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้น

“คุณรู้ตัวไหมว่าตัวเองขี้เกียจขึ้นมาก” ซู่จิงพูดติดตลกออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะไปเปิดคอมพิวเตอร์ควอนตัมของตัวเองและพูดขึ้นว่า “แดงน้อย!”

ได้ปรากฏฉายภาพของผู้หญิงที่งดงามเป็นอย่างมากขึ้นมา เธอได้พูดทักทายซู่จิงว่า: “สวัสดีค่ะ! ป้าซู่”

“นี้เธอเพิ่งจะเรียกฉันว่าป้าซู่เหรอ? ” ซู่จิงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยกับชื่อนี้ ทำไมแดงน้อยถึงเรียกลูชินว่าพ่อ แต่กับเรียกเธอว่าป้ากัน เธอนั้นได้เรียนจบจากมหาลัยในวัย 23 ปีเท่านั้น ก่อนที่เธอจะมาดำรงตำแหน่งใหญ่โตในบริษัทของลูชิน จนถึงตอนนี้เธอยังอยู่ในวัยยี่สิบต้นๆเท่านั้นในปีนี้!

มันจะเป็นการดีกว่าไหมถ้าแดงน้อยจะเรียกเธอว่าพี่สาว หรือ อะไรที่ดูน่ารักกว่าคำว่าป้า

“ เฮ้อ! คุณก็อย่าไปจริงจังกับเธอมากก็ได้! ” ลูชินพูดออกมาด้วยอาการเซ็งๆ เพราะเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นมาทุกครั้งเมื่อทั้งสองเจอกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ แต่กับถามคำถามที่เริ่มต้นไว้ว่า :“ คุณช่วยบอกให้แดงน้อยหาข้อมูลเกี่ยวกับอุตสาหกรรมไททาเนียมหน่อย “

“เอาล่ะ! หนูคัดแยกข้อมูลเสร็จเรียบร้อยแล้ว” ประสิทธิภาพของแดงน้อยนั้นยังคงดีเยี่ยมเหมือนเดิม

“ในปัจจุบันในตลาดวัตถุดิบระหว่างประเทศกำลังส่อแววราคาส่งออกลดลง ซึ่งคิดได้ 18.3% ของราคาเดิมจาดเดือนที่แล้ว จึงทำให้บริษัทกาเดียร์กรุ๊ปได้รับผลกระทบอย่างมากจากเหตุการณ์นี้ และปัญหาที่พวกเขากำลังพบในครั้งนี้ก็คือเทคโนโลยีของพวกเขานั้นล้าสมัยเกินไป ซึ่งนั้นทำให้การผลิตตัวสกัดตะกรันไทเทเนียมที่มีความบริสุทธิ์สูงนั้นเกิดปัญหา “

ซู่จิงเองก็ได้อ่านข้อมูลนี้และพูดขึ้นมา “ตอนนี้ราคาของตะกรันไทเทเนียมระดับสูงมีราคาแพงกว่าแร่วัตถุดิบอื่นๆมากจริงๆ และเห็นได้ชัดว่าในประเทศจีนของเรานั้นมีทรัพยากรอย่างแร่ไทเทเนียมดิบมากที่สุดในโลกและเราก็มีความจำเป็นต้องนำเข้าสารสกัดตะกรันไทเทเนียมระดับสูงจำนวนมากทุกปี! “

แดงน้อยพูดเสริมว่า: “ใช่แล้วค่ะ! บนพื้นผิวโลกบริเวณประเทศจีนนั้นต่างก็อุดมไปด้วยแร่ธาตุไทเทเนียมเป็นอันดับหนึ่งของโลก และในปัจจุบันอุตสาหกรรมที่เกี่ยวกับไทเทเนียมเองก็มีอัตราที่เพิ่มสูงขึ้นเช่นกัน แต่ปัญหาของการกลั่นไทเทเนียมนั้นยังคงเป็นปัญหาที่คอยจำกัดการพัฒนาของอุตสาหกรรมไทเทเนียมในประเทศจีนเสมอมา”

“โอ้! มันไม่น่าแปลกใจเลย!” ลูชินที่เล่นเกมจบแล้วก็ได้พูดว่า “ตั้งแต่สงเจิงฟางได้ขอความช่วยเหลือมา ดังนั้นเราคงต้องช่วยเขา! แดงน้อย! หนูช่วยรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการกลั่นไทเทเนียมให้ด้วยนะ”

“ฉันทำเสร็จแล้วพ่อ!” แดงน้อยได้ตอบกลับมาทันที

“หนูเก่งจังเลย!” ลูชินได้พูดยกย่องออกมา

ภาพเสมือนจริงของแดงน้อยได้แสดงรอยยิ้มที่มีความสุขออกมา และนั้นทำให้ซู่จิงที่เห็นเหตุการณ์ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขัดขึ้นว่า “แดงน้อยน่ารักมากจริงๆ!”

ลูชินได้อ่านข้อมูลที่แดงน้อยรวบรวมมาแล้วก็เริ่มเข้าใจถึงปัญหาที่สงเจิงฟางต้องเจอและวิธีที่ควรจะนำมาใช้เพื่อให้ปัญหานี้หมดไป

และมั่นใจได้เลยว่าลูชินจะต้องช่วยให้บริษัทกาเดียร์กรุ๊ปหลุดออกมาจากสถานการณ์นี้ให้ได้ ไม่ใช้เพราะเขาได้ถือหุ้นจากบริษัทของสงเจิงฟางเท่านั้น แต่วัตถุดิบโลหะไทเทเนียมบริสุทธิ์นั้นมีความสำคัญต่ออุตสาหกรรมของบริษัทของเขามาก

การผลิตโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์เองก็ต้องการส่วนผสมอย่างไทเทเนียมรวมอยู่ด้วย และยังรวมถึงผลิตภัณฑ์เครื่องจักรที่ทันสมัย เช่น รถยนต์ หุ่นยนต์ และเครื่องบิน … พูดได้ว่าในอุตสาหกรรมสมัยใหม่ทุกอย่างนั้นจำเป็นจะต้องใช้ไทเทเนียมเป็นส่วนผสมทั้งสิ้น

และการช่วยให้สงเจิงฟางนั้นออกจากปัญหานี้ ไม่เพียงแต่จะเป็นการปรับปรุงให้อุตสาหกรรมเหมืองแร่ของประเทศก้าวหน้าเท่านั้น แต่มันยังจะป้องกันไม่ให้พบปัญหานี้อีกต่อไปในอนาคต

“ดูเหมือนว่าในอีกไม่กี่วัน เราจะต้องเดินทางไปเยี่ยมบริษัทของสงเจิงฟางแล้วละ” ลูชินได้พูดออกมาอย่างมั่นใจ

“ เสี่ยวเซี่ยว (ชื่อของระบบเรทคลาวด์) เธอสามารถออกมาได้นะ” ซู่จิงพูดจบก็ได้ปรกฏตัวละครเด็กผู้หญิงแปลกหน้าขึ้นมา และเธอยังได้ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข: “สวัสดีทุกคน!  ตอนนี้ฉันกำลังเรียนรู้ที่จะร้องเพลงที่กำลังดังอยู่บนอินเตอร์เน็ตอยู่! และเมื่อฉันร้องเพลงเป็นแล้วฉันจะร้องให้พวกคุณฟังเป็นคนแรก! “

เสี่ยวเซี่ยวเดิมเป็นระบบเรทคลาวด์ที่ลูชินได้พัฒนาขึ้น แต่เมื่อลูชินได้พัฒนาระบบเอไออย่างแดงน้อยขึ้นมาได้สำเร็จ เขาก็ได้นำข้อมูลบางส่วนของแดงน้อยมาพัฒนาให้ระบบเรทคลาวด์ดียิ่งขึ้น แต่จนถึงตอนนี้เธอก็ยังด้อยกว่าแดงน้อยอยู่ดี

“ โอเค! พวกเรากำลังรอดูคอนเสิร์ตของเธออยู่นะ!” ซู่จิงได้มองดูเสี่ยวเซี่ยวอย่างเอ็นดู และนั้นทำให้เธออดใจรอไม่ไหวที่จะยิ้มออกมา

หลังจากนั้นเสี่ยวเซี่ยวก็ได้ขอตัวออกไปก่อนที่แดงน้อยจะตามไปอีกคน ซู่จิงที่เห็นว่าตอนนี้ในบ้านเหลือเพียงพวกเธอสองคน เธอก็ได้ย้ายร่างของเธอทั้งหมดไปที่แขนของลูชินก่อนที่เธอจะมองเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจเล็กน้อย “มันเป็นเรื่องยากมากใช้ไหมที่คุณจะหยุดเล่นเกมก่อนหน้านี้?”

“นี้คุณกำลังบอกให้ผมว่าอย่าเล่นเกม? … แล้วคุณอยากจะให้ผมทำอะไรเมื่อมีเวลาว่างละ?” ลูชินได้ถามกลับไปอย่างกวนๆ

ซู่จิงที่ได้ฟังแบบนั้นก็ไม่ได้ตอบกลับมา แต่เธอได้ลงมือ “กัด” ไปยังคอของลูชินโดยตรง

“คุณเป็นแวมไพร์เหรอไง!”

“เอาล่ะ! คุณสามารถดูดเลือดได้ไหม?!”

“ครั้งหน้าผมจะเอาเลือดรสสตรอเบอร์รี่มาฝากคุณเป็นไง? … “

“ ฉันไม่ต้องการมัน!!” ซู่จิงได้หยุดกัดคอของลูชิน ก่อนที่มันจะได้ทิ้งรอยฟันเอาไว้ที่คอของเขา

……

ไม่กี่วันต่อมาอุสาหกรรมภาคใต้

นี่คือเขตพัฒนาอุตสาหกรรมที่ตั้งอยู่ในภูเขา และนั้นทำให้สถานที่นี้มีประชากรน้อยมากเมื่อเทียบกับพื้นที่อื่น ดังนั้นโรงงานในพื้นที่แถบนี้ทั้งหมดจึงได้สร้างหอพักให้พนักงาน

“นี่คือโรงถลุงไทเทเนียมของเรา” เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของลูชินได้ลงจอดอยู่ในเขตพัฒนา และพวกเขาต้องนั่งรถต่อเข้ามายังพื้นที่นี้

“นี้ถือว่าเป็นโรงถลุงแร่ที่ใหญ่และทันสมัยที่สุดที่ทางเราได้ลงทุนและสร้างขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว” สงเจิงฟางได้พูดต่อว่า “ตั้งแต่เริ่มต้นทางเราได้เรียนรู้และพัฒนาขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง นั้นจึงทำให้โรงหลอมไทเทเนียมของเรานั้นสามารถแยกตัวสกัดตะกรันไทเทเนียมระดับสูงที่มีความบริสุทธิ์ได้มากถึง 85 เปอร์เซ็นต์ได้เป็นที่เรียบร้อย “

“แม้ว่ามันจะมีช่องว่างเป็นอย่างมากกว่าจะถึง 90% ที่เป็นระดับมาตรฐานระดับสากลก็ตาม แต่ความบริสุทธิ์แค่นี้ก็เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการทางอุตสาหกรรมในประเทศได้แล้ว”

“ประธานลูดูตรงภูเขาที่อยู่ไกลๆตรงนั้นสิ! อีกด้านหนึ่งของภูเขาเป็นแหล่งแร่วานาเดียม – ไทเทเนียมที่ใหญ่ที่สุดในจีน ซึ่งภูเขาทั้งลูกนั้นก็เป็นของเราอย่างสมบูรณ์ “

ลูชินได้ฟังคำอธิบายของสงเจิงฟางตลอดทางที่ผ่านมา และตอนนี้พวกเขาก็ได้มาหยุดอยู่ด้านหน้าของโรงสกัดที่มีชื่อเดียวกับภูเขาว่าโรงงานอุตสาหกรรมวานาเดียม – ไทเทเนียม และพื้นที่ไม่ไกลออกไปได้มีบริษัทที่ใหญ่กว่าโรงสกัดของสงเจิงฟางอยู่มาก

สงเจิงฟางเองก็ได้สังเกตเห็นสายตาของลูชินตลอดเวลา ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นว่า “บริษัทค้อนไฟและเหล็ก เป็นองค์กรที่รวมอุตสาหกรรมเหล็กและไทเทเนียมเข้าด้วยกัน พวกนั้นถือว่าเป็นอันดับหนึ่งในตลาดภายในประเทศตอนนี้เลยก็ว่าได้! แต่มันก็ยังแย่กว่าระดับโลกเล็กน้อย “