The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 106 A Time Well Spent
พระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับแสงที่เริ่มส่งกระจายไปทั่วโลก แสงส่งลงมาทางหน้าต่างสู่ห้องที่ชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งกำลังนอนเปลือยกายอยู่บนเตียง
เมื่อแสงส่องเข้ามาโดนตาผมมันก็ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ
เมื่อลืมตาขึ้นมาผมก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักของร่างกายคนอื่นที่ทับอยู่บนตัวเอง เมื่อก้มศีรษะลงไปมองก็เห็นว่าเป็นเกรซที่กำลังนอนหลับโดยเอาศีรษะซบกับหน้าอกของผมอยู่ ผมสีทองของเธอซบลงที่หน้าอกของผมขณะที่เธอหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ขัดแย้งบนใบหน้าของเธอ
เมื่อวานเป็นวันที่ดีจริงๆ เราทำกันอย่างต่อเนื่องหลายชั่วโมง ดูเหมือนว่าตัณหาทั้งหมดที่ถูกกักเก็บเอวไว้ของแม่จะถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมดในวันนั้น
ผมยิ้มพร้อมกับมองไปที่เธอในขณะที่มือของผมอยู่บนก้นอันอวบอิ่มของเธอ ผมค่อยๆ เริ่มคลำและนวดก้นของเธอ ความเนียนเด้งและยืดหยุ่นของมันทำให้ก้นของเธอเปลี่ยนไปเป็นรูปทรงต่างๆ แต่ก็ยังคงแข็งแรง เมื่อรู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่รุนแรงบนก้นของตัวเอง เกรซก็ลืมตาตื่นขึ้น
ในตอนที่ลืมตาขึ้นใบหน้าอันหล่อเหลาของลูกชายก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของเกรซ ในไม่ช้าความทรงจำของเมื่อคืนก็แวบเข้ามาในความคิดของเธอ ใบหน้าของเธอเริ่มมีสีแดงเข้าปกคลุม เธอเอาหน้าซบลงที่อกของผมก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา
“เมื่อคืนเราทำกันไปก็ตั้งเยอะ แต่ตอนเช้าลูกก็เริ่มเล่นกับร่างกายแม่อีกแล้ว ลูกนี่ชอบร่างกายของแม่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“แน่นอนสิครับ ร่างกายของแม่นั้นดีที่สุด ผมสามารถเล่นกับมันได้นานเป็นปีโดยไม่เบื่อเลยแหละครับ แถมเมื่อวานแม่ยังตะโกนออกมาเองว่า ‘ฉันอยากท้อง’ ไม่ใช่เหรอครับ?”
เมื่อได้ยินคำโต้กลับของผม เกรซก็หน้าแดงขณะที่เธอซ่อนหน้าลงบนอกของผมอย่างอายๆ อีกครั้ง แม้ว่าในใจของเธอจะมีความกังวลเล็กน้อยเนื่องจากเมื่อวานลูกชายของเธอได้รับรู้อะไรมากมายในตัวเธอ
เกรซเกรงว่าถ้าเธอท้องแล้วหล่ะก็
“ออสติน แม่-”
“ไม่ต้องห่วงครับ แม่ไม่ท้องหรอกครับถ้า ถ้าผมไม่อยากแม่ก็ไม่ท้องหรอกครับ”
เกรซมองหน้าผมอย่างสงสัยเล็กน้อย แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าจริงจังของผมแล้วเธอก็พยักหน้าเหมือนจะเชื่อผม แต่ความผิดหวังเล็กๆ กลับปรากฏขึ้นมาในส่วนลึกภายในจิตใจของเธอ
เธอต้องการลูกของผม เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ผมก็ลูบท้องของเธอก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มซุกซน
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะเติมมันให้เต็มในอนาคตเองครับ”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม เกรซก็อึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะตีอกของผมขณะที่เธอเอาหัวมาซบผม แต่สิ่งหนึ่งคือเธอไม่ปฏิเสธในตอนที่ผมพูดว่าผมต้องการเติมเต็มเธอ ผมยิ้มเมื่อเห็นอย่างนั้นพร้อมกับลูบผมของเธอเบาๆ ขณะที่เธอนอนอยู่บนอกของผม
ผมไม่ได้โกหกในตอนที่ผมพูดเกี่ยวกับการท้อง ผมสามารถใช้คาถาจากระบบเพื่อหลีกเลี่ยงการท้องได้ เนื่องจากสำหรับตอนนี้ผมยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่เมื่อคืนผมเกือบถูกล่อลวงด้วยคำพูดของเธอและทำให้เธอท้องไปแล้วจริงๆ ผมเกือบทำให้ความคิดอันตรายนั้นสำเร็จซะแล้วสิ
ผมจูบหน้าผากของเกรซก่อนจะพูดขึ้นมา
“นอนต่อเถอะครับ คุณต้องพักผ่อน ผมจะไปทำอาหารเช้าให้เองครับ”
เกรซไม่ได้พูดอะไร แต่ผมรู้สึกได้ถึงการผงกหัวที่หน้าอกของตัวเอง
ผมวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา จูบแก้มเธอก่อนจะเดินไปอาบน้ำและไม่กี่นาทีต่อมาผมก็อยู่ในชุดใหม่ขณะที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว
บ้านนี้มีของที่จำเป็นอยู่แล้วเช่นพวกเสื้อผ้า อาหาร…ฯลฯ ผมซื้อบ้านหลังนี้เพื่อใช้เป็นรังรักสำหรับผมกับแม่เพราะผมไม่อาจแสดงความสนิทสนมอย่างที่ต้องการกับเธอในคฤหาสน์ได้จริงๆ
ผมร้องเพลงขณะที่ขยับกระทะ ตอนนี้ผมกำลังทำขนมปังฝรั่งเศสที่อบด้วยครีมและไข่ ซุป มันบดและอื่นๆ สำหรับอาหารเช้าเพื่อสุขภาพ
ไม่กี่นาทีต่อมาผมก็วางจานลงบนโต๊ะกินข้าวและไม่นานประตูก็เปิดออกพร้อมกับแม่ที่เดินเข้ามาโดยที่เธอใส่ชุดวันพีซตัวใหม่อยู่
เธอยิ้มเมื่อเดินเข้ามาในห้องก่อนจะพูดขึ้นมา
“กลิ่นหอมน่ากินจัง ดูเหมือนว่าเธอจะทำอาหารเก่งขึ้นสินะ?”
“ก็คงอย่างงั้นแหละครับแต่วันนี้ผมตั้งใจทำเป็นพิเศษเพื่อเอาใจคนรักสุดสวยของผมครับ”
เกรซยิ้มกว้างขณะที่เธอเดินเข้ามาหาผมเพื่อจูบก่อนเธอจะตอบกลับมา
“เข้าใจแล้ว งั้นฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอเลย”
เกรซนั่งลงขณะที่ผมนั่งใกล้เธอ ผมตักซุปใส่ช้อนก่อนนำมันไปป้อนให้เธอ เธอกินมันก่อนที่ตาจะเป็นประกาย
“รสชาติดีมากเลย”
คำชมของเกรซไม่ใช่คำชมธรรมดา ในฐานะเจ้าหญิงอาหารเลิศรสที่เธอได้ลิ้มลองมีมากมายมหาศาล แต่อาหารนี่กับเทียบชั้นหรือเหนือกว่านั้น มันมีรสชาติบางอย่างที่เธอไม่สามารถบรรยายได้
เมื่อเกรซมองไปยังลูกชายของตัวเองเธอก็เข้าใจ อาหารอร่อยก็จริงแต่การที่ลูกชายของเธอเป็นคนทำอาหารให้เธอนั้นทำให้อาหารนั้นอร่อยขึ้นสำหรับเธอ
“งั้นเหรอครับ”
ผมยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะตักช้อนที่ไปจ่อหน้าปากของเธอ ขณะที่เธอกำลังอ้าปากเพื่อจะกินมันนั้นผมก็ขยับมือออกมาเพื่อหลบเธอ เธอลองอีกครั้งแต่ก็ล้มเหลวก่อนเธอจะมองมาที่ผมด้วยสายตาเศร้าสร้อย
ผมหัวเราะก่อนจะพูดขึ้น
“ผมจะให้กินอีกถ้าแม่เรียกผมด้วยคำที่เฉพาะเจาะจง”
เกรซเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ผมเลยเดินเข้าไปใกล้หูเธอก่อนจะกระซิบคำบางคำให้เธอฟัง
เมื่อได้ยินคำที่ผมพูดแล้วเกรซก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจก่อนจะมองมาที่ผมด้วยหน้าที่แดง
“ม -แม่ พ -พูดแบบนั้นไม่ได้หรอก มันน่าอาบเกินไป”
“แต่ผมอยากได้ยินแม่เรียกผมแบบนั้นจริงๆ หนิครับ”
ผมมองเธอด้วยสายตาจริงจังที่สุดก่อนจะพูดต่อเมื่อเห็นว่าเธอกำลังลังเล
“แม่ครับเราทำเรื่องน่าอายมากกว่านี้ไปแล้วนะครับ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกครับ ช่วยทำตามความปรารถนาของผมหน่อยได้ไหมครับ?”
คำพูดของผมดูเหมือนจะกระทบใจเธออย่างแรงขณะที่เธอเริ่มครุ่นคิด เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“ค -คุณสามี ฉันขอกินอีกหน่อยนะ”
เมื่อเกรซพูดคำสุดท้ายจบหน้าของเธอก็แดงขึ้นพร้อมกับเธอก้มหน้าลง ผมรู้สึกว่าระดับน้ำตาลของตัวเองกำลังจะพุ่งทะลุเพดานในตอนที่เห็นสีหน้าเขินอายของเธอ
“แน่นอนครับ นี่สำหรับภรรยาที่น่ารักของผมครับ∼∼”
ผมพูดก่อนจะป้อนเธอต่อไประยะหนึ่ง บางทีเธอก็จะตักอาหารมาป้อนผมบ้างเช่นกัน ช่วงเวลาอาหารเช้าผ่านไปด้วยการที่พวกเราป้อนอาหารให้กัน พูดคุยหยอกล้อกันและหัวเราะกัน
หลังกินอาหารเช้ากันเสร็จพวกเราก็ออกไปที่สวนสาธารณะกัน แน่นอนว่าพวกเราปลอมตัวกันด้วย
แสงยามเช้าส่องลงมาจากท้องฟ้าสู่พื้นดิน ฝูงนกโบยบินบนท้องฟ้า อากาศบริสุทธิ์พัดโชยมาแตะจมูกขณะที่ผมนั่งอยู่บนม้านั่งโดยที่มีแม่นั่งอยู่ด้านขวา หัวของเธอซบอยู่บนไหล่ของผม
“ดีจังเลยนะ”
แม่พูดขณะที่มองดูกลุ่มคนที่ดำเนินชีวิตประจำวันโดยปราศจากความกังวลหรือปัญหาใดๆ ส่วนหนึ่งของเธออิจฉาคนเหล่านี้ที่สามารถดำเนินชีวิตอย่างปกติได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องการหักหลัง การเมืองและอื่นๆ
ผมรู้สึกได้ถึงความคิดวุ่นวายของผู้หญิงที่อยู่ข้างกายได้จึงจับมือนุ่มๆ ของเธอและบีบแน่นเพื่อสนับสนุนเธอ เมื่อรู้สึกถึงการปลอบประโลมจากมือของผม เกรซก็ยิ้มอย่างรู้สึกขัดแย้ง เธอสามารถพูดได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอตอนนี้ แต่ความคิดที่ว่าผมจะจากเธอไปในอีกไม่กี่สัปดาห์ก็ทำให้เธอมืดมน
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
เมื่อผมรู้สึกว่าแม่รู้สึกแย่อีกครั้ง ผมจึงถามเหตุผล
เกรซเงียบและไม่ยอมพูดอะไร ความรู้สึกไม่พอใจเต็มอยู่ในใจของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมก่อนจะพูดขึ้นมา
“ไม่มีอะไรหรอกจ่ะ ฉันแค่กำลังคิดว่าอีกไม่กี่อาทิตย์เธอก็จะต้องจากฉันไปอีกแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของแม่ก็ทำให้ผมต้องเงียบลง ผมสัมผัสได้ถึงความเหงาจากคำพูดของเธอได้ ท้ายที่สุดเธอก็อดที่จะทนมันไม่ได้ ผมออกมาจากบ้านในตอนที่ผมยังเด็กและพี่สาวน้องสาวของผมเองก็ไปโรงเรียนในตอนที่พวกเธออายุได้ 14 ปี เกรซจึงเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในคฤหาสน์และนั่นจึงทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยว
ผมปล่อยมือที่กุมเธอไว้ก่อนจะโอบเอวเธอแล้วกดร่างเธอเข้ามาหาตัวเอง ผมมองไปที่ผู้หญิงที่ซึ่งกำลังอึงแอบอยู่ข้างกายก่อนจะพูดขึ้นมา
“เกรซ ไม่ใช่ว่าคุณได้รับการเชิญให้ไปทำงานที่สถาบันบาบิโลนเหรอครับ? ทำไมคุณไม่ตอบรับพวกเขาไปหล่ะครับ?”
เมื่อได้ยินคำถามของผม ดวงตาของแม่ก็เบิกโพลงด้วยความประหลาดใจพร้อมกับที่เธอมองมาที่ผม
“เธอรู้ได้ยังไงกัน?”
เกรซรู้สึกสับสน เธอไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับการเชิญชวนให้เป็นครูทหารจากสถาบันบาบิโลนเลย
ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะตอบกลับ
“ความลับครับ”
“ฮึ่มมม ไม่ต้องบอกก็ได้ถ้าเธอไม่อยาก”
ผมขำคึกคักในตอนที่เห็นท่าทางของเธอก่อนจะถามเธอต่อ
“คุณยังไม่บอกผมเลยนะครับว่าทำไมถึงไม่ตอบรับพวกเขาไป”
“เห้อออ…เธอก็รู้หนิว่าฉันไม่สามารถทิ้งที่นี่ไปได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่รู้ว่าตอนไหนที่จะมีกระแสที่ไม่แน่นอนเกิดขึ้นภายในจักรวรรดิ”
ใบหน้าของผู้เป็นแม่ขมวดคิ้วขณะที่เธอพูด บ่งบอกถึงการต่อสู้ดิ้นรนของเธอในการตัดสินใจครั้งนี้
ผมกอดเอวเธอไว้แน่นในขณะที่มองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ
“เกรซ เชื่อใจผมไหมครับ?”
“แน่นอนสิ!! ฉันเชื่อใจเธอที่สุด!”
“งั้นปล่อยให้ผมจัดการทุกอย่างเองครับ”
“!”
ดวงตาของเกรซเบิกกว้างขณะมองเข้ามาในดวงตาสีม่วงเข้มของผม เธอรู้สึกได้ถึงความหมายแฝงในคำพูดของผม
“เถ้าคุณเชื่อในผมก็ปล่อยให้ผมจัดการทุกอย่างเองครับ คุณทำหน้าที่ของตัวเองมาเต็มที่แล้วครับ ตอนนี้ถึงตาผมดูแลคุณแล้ว ปล่อยให้ผมจัดการปัญหาทุกอย่างเองครับ ถึงเวลาที่คุณต้องสนุกกับชีวิตต่อจากนี้แล้วครับ ต่อไปนี้คุณจะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป พึ่งพาผมสิครับผมจะอยู่กับคุณตลอดไปเองครับ”
เกรซหลับตาลงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของผม หลายปีมานี้เธอต้องรับมือกับทุกอย่าง เธอแบกรับมันมาคนเดียว แต่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว เธอมีผมอย่างข้างๆ เธอ
เมื่อรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของผมและการสนับสนุนที่ผมมอบให้ความสงสัยทั้งหมดที่เธอมีก็หายไป เธอลืมตาขึ้นก่อนจะมองมาที่ผม
เกรซขยับเข้ามาใกล้เพื่อจูบผม ริมฝีปากของเธออยู่บนปากผมขณะที่เธอถ่ายทอดความรักมาให้ผม เราจูบกันไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะผละออกไปและกลับมาซบไหล่ผมอีกครั้ง
“ถ้างั้นฉันจะเชื่อฟังคุณสามีแล้วกันนะ”
เมื่อผมได้ยินคำตอบของเธอครั้งนี้ ความรู้สึกบางอย่างต่างออกไปราวกับว่าภาระที่อยู่บนตัวเธอหายไปแล้วและผมก็ได้รับคำตอบในไม่ช้า
+50,000 ความชอบ
[ ชื่อ : เกรซ ไลออนฮาร์ท
ความสัมพันธ์ : 115%
หมายเหตุ : วันที่สงบสุขของฉันหายไปแล้ว!! ]
เมื่อเห็นข้อมูลที่ตัวเองได้รับผมก็อดไม่ได้ที่จะมองผู้หญิงที่สง่างามบนไหลตัวเองอีกครั้ง ดูเหมือนว่าคงจะมีปัญหามากมายในอนาคต แต่ไว้ผมจะจัดการเรื่องพวกนั้นทีหลังแล้วกัน
วันเวลาหลายสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งมาถึงวันที่เราต้องจากกัน
“ฉันกำลังจะไปในไม่ช้าแล้วบาบิโลน รอฉันก่อนเถอะ!”
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
