The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 118 The Tests Of Time(2)

เนื่องจากซาเวียร์ทำให้มหาสมุทรกลับมาสงบสุขอีกครั้ง เขาจึงยืนหยัดร่วมกับผู้กล้าอีก 11 คนและนำความสงบสุขมาให้โลก แต่ว่ากันว่าเขาหายตัวไปขณะที่กำลังกลับสู่ทะเลพร้อมกับกองทัพอันยิ่งใหญ่ของเขา ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันเป็นหนึ่งในความลึกลับที่ยิ่งใหญ่ของโลก แต่นั้นไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ผู้กล้าผู้ยิ่งใหญ่ที่ทุกคนเคารพนับถือกำลังตกอยู่ในอันตรายจากการคอร์รัปชั่น!

ไม่ใช่แค่เพียงซาเวียร์เท่านั้น กองทัพทั้งหมดที่เดินทางไปกับเขาเพื่อพิชิตทะเลเองก็ถูกคอร์รัปชั่นด้วยเช่นกัน เรื่องนี้พึ่งถูกค้นพบในตอนที่เขามาสร้างเมืองบาบิโลน ได้มีคนแสดงสัญญาณของการโดนคอร์รัปชั่น มันง่ายที่จะรักษา แต่เมื่อมันเข้ายึดครองร่างกายแล้ว วิธีเดียวที่จะหยุดมันได้คือต้องฆ่าเท่านั้น ซาเวียร์รู้เรื่องนี้ดี แต่เขาไม่มีความเต็มใจที่จะบอกให้ทหารผู้ภักดีปลิดชีพของพวกเขาเอง

ในเมื่อไม่มีทางเลือกเขาจึงทำได้เพียงขอให้เทพมังกรผนึกเขาและเหล่าทหารในโลกน้ำที่ปิดสนิท ที่ซึ่งพวกเขาจะหลับไหลและไม่สามารถทำร้ายใครได้ นี่คือวิธีแก้ปัญหาที่ซาเวียร์คิดขึ้นมา

“ในตอนนั้นมันไม่มีทางอื่นแล้ว ดังนั้นราชาผู้ยิ่งใหญ่จึงทำได้เพียงปกป้องโลก…”

มีความเศร้าและความเคารพอย่างสุดซึ้งในตอนที่มาร์ลีนพูดถึงซาเวียร์ ชายผู้ควรปกครองมหาสมุทรอย่างมีความสุข ผู้สละชีวิตเพื่อปกป้องโลก

“เดี๋ยวสิ พูดอะไรของเธอกัน นี่เธอกำลังบอกว่าเธอปล่อยให้พวกนักเรียนไปสู้กันในโลกที่มีกองทัพถูกปิดผนึกอยู่งั้นเหรอ?”

โอลิเวียพูดกับมาร์ลีนด้วยน้ำเสียงสงสัย 

เมื่อได้ยินคำถามนั้นทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีนก็มีท่าทางลำบากใจก่อนที่มาร์ลีนจะเป็นคนตอบกลับมา

“หลังจากที่เทพมังกรผนึกพวกเขาไปแล้ว เขาก็สร้างกุญแจและมอบให้กับพวกเราเพื่อป้องกัน แต่มันหายไปจากพวกเราเมื่อหลายร้ายปีก่อน ความจริงแล้วโลกที่ถูกผนึกในตอนนี้ไม่เป็นอันตรายแล้วเนื่องจากการควบคุมเวลาในโลกที่ถูกปิดตายนี้ แม้ว่าโลกจะแตกสลาย ผู้คนที่อยู่ภายในก็จะเพียงกลายเป็นเพียงเถ้าธุลี”

“แล้วก็…ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ได้พยายามหากุญแจที่หายไปซักหน่อย…”

ไม่อาจโทษชาวเลสำหรับเรื่องนี้ได้ ใครจะไปคิดกันว่ากุญแจที่หายไปจะมาอยู่ในมือของนักเรียนได้ นี่เป็นโอกาสอันน้อยนิดที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ

“อ๊ะ! ดูนั่นสิ เด็กผมเงินคนนั้นไม่ใช่เหรอ!”

เนลร้องอุทานขณะที่มองไปยังหน้าจอ 

ไม่นานนักสาวๆ ทุกคนก็มุ่งความสนใจไปที่หน้าจอ พวกเธอทุกคนที่เฝ้าดูก็เห็นในไม่ช้า เมื่อหน้าจอขยายออก เบื้องหน้าของกองทัพอันแสนอันตราย มีหน้าผาแห่งหนึ่งอยู่และบนนั้นมีชายผมสีเงินกำลังยืนอยู่บนนั้น ผมของเขาปลิวไสวไปตามสายลมในขณะที่มือของเขาถือตราบางอย่างอยู่ มีเพียงความคิดเดียวที่แล่นเข้ามาในหัวของเขาในตอนนี้

‘Fuxk you ริชาร์ด!’

เมื่อมองไปที่กองทัพขนาดใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งพ่อครัวประหลาดคนนัน ผมมองไปยังตราที่อยู่ในกำมือของตัวเอง มันเป็นสีฟ้าและมีรูปตรีศูลอยู่ข้างใน นี่คือของขวัญที่ริชาร์ดมอบให้ผมหลังจากฝึกทำอาหาร

ผมนั้นสงสัยมาตลอดว่ามันเอาไว้ใช้ทำอะไร และในตอนนี้ผมได้รู้แล้วว่ามันคือกุญแจที่ไว้ไขสู่ความตายของผม! ผมแหงนหน้าขึ้นก่อนจะเห็นสัตว์ทะเลนับพันที่ยืนอยู่ในรูปแบบขบวนทัพ ผมก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายในตอนที่มองไปยังชายซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์

‘อย่างน้อยผมก็ไขหนึ่งในปริศนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกได้แล้ว…’

ผมอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญถึงความโชคร้อยของตัวเอง ตราในมือของผมเป็นกุญแจสำคัญ คุณสามารถเข้ามาได้ แต่การที่จะออกไปนั้น…เอาเป็นว่ามันไม่ควรมีใครที่ถูกอำนาจของคอร์รัปชั่นอยู่ที่นี่ เมื่อมองไปที่กองทัพของเหล่าผู้ถูกคอร์รัปชั่น ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สบายใจ ด้วยมานาที่สั่งสมมาอย่างมากมายในที่นี่ ผมควรจะถูกคอร์รัปชั่นเหมือนกัน แต่โชคดีที่ผมมีไพ่ตายอยู่

“เราต้องไปช่วยเขา!”

นอร่าตะโกนออกมาด้วยเสียงกังวล ใบหน้าที่ปกติเย็นชาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล แม้แต่เอมิลี่เองก็ยังรู้สึกกังวลอยู่ลึกๆ สการ์เล็ตเริ่มตึงเครียดขณะที่เธอกำลังจะเริ่มใช้พลังของเธอ 

ในช่วงระส่ำระสายนี้เสียงที่มีเสน่ห์ของวิญญาณก็ดังขึ้นมา

“หยุด”

เซเลสทีเนียเป็นคนที่พูดขึ้นมา เพียงคำพูดเดียวของเธอก็ดึงความสนใจของสาวๆ ทุกคนให้มองมาที่เธอแล้ว 

สการ์เล็ตกัดริมฝีปากของตัวเองก่อนจะพูดขึ้น

“พี่สาว ฉัน-”

“ฉันรู้ แต่แม้ว่าเธอจะต้องการไปช่วยเขา แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ โลกที่ปิดตายนั่นถูกสร้างขึ้นโดยเทพมังกร เว้นแต่พลังระดับเทพคนอื่นจะลอง ไม่มีใครสามารถเปิดโลกนั้นได้”

มีความเคารพอยู่ในน้ำเสียงของเซเลสทีเนียในขณะที่เธอพูดถึงเทพเจ้ามังกร 

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอย่างผิดธรรมชาติ นอร่ากัดฟัน ไม่ว่าคำพูดของเจ้าหญิงมังกรจะจริงแค่ไหนเธอก็ไม่สนใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจะช่วยเขา ครั้งนี้เธอต้องเป็นคนที่ปกป้องเขา แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรเซเลสทีเนียก็เอ่ยปากขึ้นมาอีกรอบ

“ตอนนี้ใจเย็นก่อน ทำไมพวกเธอไม่ลองมองดูหน้าเขาดีๆ หล่ะ ในหมู่พวกเราเขารู้สถานการณ์ดีที่สุด แต่เขาก็ยังยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ บางทีเขาอาจมีแผนก็ได้”

หลังจากพูดจบเซเลสทีเนียก็หันกลับมาจดจ่อที่หน้าจอ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างแท้จริง

หลังจากได้ยินคำพูดของเซเลสทีเนีย ทุกคนก็กลับมาจดจ่อที่หน้าจออีกครั้ง แล้วพวกเธอก็เห็นว่าออสตินกำลังยืนอยู่บนหน้าผาด้วยท่าทางสงบ ไม่มีความกลัว และแล้วภายห้องก็สงบลงขณะที่พวกสาวๆ กลับมาจดจ่อที่หน้าจอ

ในขณะเดียวกัน ณ สถานที่สูงที่สุดในสเตเดี้ยม ภายในห้องที่มีไว้สำหรับบุคคลระดับสูงสุดของโรงเรียนเท่านั้น ได้มีผู้หญิงผมสีม่วงนัยน์ตาสีเงินกำลังมองหน้าจอด้วยใบหน้าขมวดคิ้วอยู่ ใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอถูกปกปิดเอาไว้ด้วยผ้าคลุมหน้า แต่มันก็ไม่สามารถปกปิดความงามของเธอได้ทั้งหมด

ผู้ชายบางคนที่นั่งอยู่ที่นั่นมักจะมองมาที่เธอเพื่อแอบมองความงามที่ไม่อาจเอื้อมได้นี้ โดยปกติแล้วคงยากที่จะอ่านความรู้สึกของเธอ แต่พวกเขาทั้งหมดก็เข้าใจสิ่งหนึ่งนั่นคือ เธอกำลังโกรธอยู่

ตอนนี้ มิร่า ไลออนฮาร์ท กำลังปวดหัวอย่างมาก (Chapter 39)

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต