The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 13 Finding A Teacher

ผมตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไป 2-3 ชั่วโมงและสามารถบอกความแตกต่างได้ทันทีว่าผมสามารถสัมผัสได้ถึงอนุภาคบางอย่างที่ลอยอยู่ในอากาศได้

‘นี่คือมานาสินะ’

ผมหลับตาลงและพยายามจดจ่อพลังภายในร่างกาย เมื่อมองเข้าไปผมก็พบเข้ากับโครงสร้างเล็กๆ เป็นครั้งแรก โดยตอนนี้ได้ภาชนะบางอย่างกำลังลอยตระหง่ายอยู่

“นี่ภาชนะของเราเหรอ ดูแข็งแรงดีนะ”

แผ่นเปลือกโลกเป็นฐานที่คุณสร้างพลัง โดยพื้นฐานแล้วจะเกิดขึ้นในตอนที่คุณอายุครบ 10 ปี ยิ่งคุณฝึกฝนมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งเก็บภาชนะไว้เหนือมันได้มากขึ้นเท่านั้น เพื่อสร้างเป็นหอคอย

นอกจากผมจะรู้สึกถึงพลังที่อยู่ในร่างกายแล้ว ผมยังถูกล่อลวงให้เริ่มฝึกฝนอีกด้วย แต่ครั้งแรกที่คุณจะเคลื่อนไหวมานาควรทำภายใต้การดูแลเพื่อความปลอดภัย

ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะออกไปกินข้าวกลางวันกับน้องสาวเพื่อรับคะแนนความชอบจากเธอและไปหาแม่เพื่อขออนุญาตออกไปข้างนอกคฤหาสน์

เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของแม่แล้ว ผมก็เห็นเธอกำลังถูกฝังอยู่ในกองเอกสาร นับตั้งแต่พ่อเสียชีวิตไปเธอต้องรับมือกับความเครียดทั้งหมดของดยุก

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นนักรบที่เก่งกาจ เธอคงสลบไปนานแล้ว ผมเริ่มนึกถึงภูมิหลังของแม่ขึ้นมา

เธอเป็นเจ้าหญิงเพียงองค์เดียวของจักรพรรดิองค์ก่อนและยังเป็นน้องสาวของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันอีกด้วย กล่าวกันว่าเธอมีความสามารถด้านดาบเป็นอย่างมากและเธอได้เข้าร่วมกองทัพเพื่อสร้างกองพลเล็กๆ เป็นของตัวเอง

พ่อแม่ของผมพบกันเพราะพ่อเป็นผู้บัญชาการ แม้ว่าเข้าจะแข็งแกร่งไม่มากนัก แต่เขาว่ากันว่าพ่อเป็นอัจฉริยะในการนำทัพ

ขณะที่ผมกำลังลำลึกถึงภูมิหลังของครอบครัว แม่ก็เงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร

เธอเห็นลูกชายเพียงคนเดียวของเธอก็ยิ้มหวานก่อนจะเรียกให้เขามานั่งตักของเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอเรียกผมเหมือนเด็กน้อย ผมก็วิ่งขึ้นไปนั่งบนตักของเธออย่างไม่ลังเลก่อนจะใช้หน้าอกของเธอต่างหมอนหนุนหัว

เกรซมองไปยังลูกชายของเธอที่ดูเหมือนกับสามีของเธอไปหมด ในตอนแรกเธอเป็นห่วงเขามากเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกินขึ้นกับสามีของเธอ ลูกของเธอเริ่มมีนิสัยชอบเก็บตัวหลังจากเหตุการณ์นั้น

เธอกลัวว่าเขาจะออกมาจากมันไม่ได้ แต่โชคดีที่ไม่นานมานี้เขาเริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น

เธอได้รับรายงานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสัปดาห์นี้แล้วและถ้าจะบอกว่าเธอรู้สึกประหลาดใจนั้นก็คงจะไม่เป็นการพูดเกินจริงเลย เธอเองก็รู้ว่าครอบครัวของเธอนั้นไม่เหมือนเดิมแล้วหลังจากที่สามีของเธอเสียชีวิตไ แต่เธอไม่มีเวลาจัดการกับมันเนื่องจากงานของเธอ ซึ่งเธอเองก็รู้สึกผิดอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนั้นเช่นกัน แต่ลูกชายของเธอนั้นได้เข้ามาจัดการในจุดนั้นแทนเธอให้แล้ว

เกรซรู้สึกโล่งใจอย่างมากเมื่อได้ยินว่าลูกๆ ของเธอเริ่มกลับมาเล่นด้วยกันอีกครั้ง เธอมองดูลูกชายของเธอที่กำลังนั่งอยู่บนตัวของตัวเองอย่างไร้เดียงสาก็อดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มของเขา

‘เห้อออ…ฉันคงต้องหาเวลามาใช้กับลูกๆ มากกว่านี้จริงๆ’

ผมนั่งบนตักของแม่ก่อนจะมองไปที่เธอและเห็นว่าเธอมองมาที่ผมด้วยอารมณ์และความคิดมากมาย ผมไม่ได้มีพลังจิต แต่ผมก็พอเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ผมจึงหันไปหาแม่และเปิดโหมดเด็กไร้เดียงสาในทันที

“แม่ครับ บางทีปัญหาของแม่อาจจะอยู่ลึกลงไปในจิตใจของแม่ก็ได้นะครับ”

เกรซถูกลูกของเธอดึงออกมาจากพวังและพบว่าเขากำลังมองเธออยู่ด้วยความห่วงใย เธอรู้สึกตื้นใจและตอบกลับเขาไป

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะออสตี้ แม่แค่รู้สึกง่วงนิดหน่อยเท่านั้นเอง ลูกไม่ต้องเป็นห่วงนะ”

“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราหรอกครับ พวกเรารู้ว่าที่แม่ไม่มีเวลาให้พวกเราเพราะแม่ยุ่งอยู่กับงานและเราก็ไม่ได้เกลียดแม่ด้วยครับ”

“พวกเรารักแม่ ไม่ว่ายังไงก็ตามครับ”

ว่าแล้วผมก็หอมแก้มเธอแล้วลูบหัวเธอเหมือนผู้ใหญ่ปลอบใจเด็ก

+1,000 ความชอบ

การกระทำของผมทำให้เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจบลงด้วยการหัวเราะและน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลออกมาของเธอ

“แม่เป็นอะไรเหรอครับ! แม่ร้องไห้ทำไม? ผมทำอะไรผิดรึเปล่าครับ?”

ผมถามขึ้นมาด้วยความตกใจเหมือนเด็กไร้เดียงสา แต่ก็ต้องตกใจเมื่อแม่หัวเราเสียงดัง

“ฮ่า…ฮ่าฮ่า…”

เมื่อเธอหัวเราะจบก็ดึงผมเข้าไปกอดและนี่เป็นอีกครั้งที่ผมได้กลิ่นกุหลาบออกมาจากตัวของเธอ หลังจากเธอหัวเราะไปได้ซักพัก แม่ก็เริ่มสงบลงก่อนจะมองผมด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

“นี่ออสตี้น้อยของแม่กำลังปลอบใจแม่อยู่เหรอจ๊ะ”

ผมทำตัวลุกลี้ลุกลน “ไม่ ไม่ใช่นะครับแม่ ผมแค่ผมแค่อยากให้กำลังใจแม่เพราะแม่ดูเศร้าๆ เท่านั้นเองครับ”

“ไม่ต้องห่วง แม่ไม่ได้โกรธลูกหรอกจ๊ะ”

หลังจากนั้นผมกับแม่ก็คุยกันต่ออีกสักพัก แม่ถามเหตุผลที่ผมมาพบเธอและผมก็บอกเธอไปว่าอยากออกไปรับอากาศบริสุทธิ์ ซึ่งแม่ก็ตอบตกลงในทันที

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีผมก็อยู่นอกคฤหาสน์กับทหาร 2-3 คนพร้อมกับมีอาเมดส่วนตัวของผมที่แต่งตัวเป็นชาวเมืองปกติเหมือนกับผมซะแล้ว ครั้งนี้ผมตัดสินใจว่าจะเข้าสู่โหมดปกปิดตัวตน

นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมออกไปข้างนอกเพื่อสำรวจโลกกว้าง ถนนที่เต็มไปด้วยมนุษย์, เอลฟ์, สัตว์อสูร และปีศาจ เมื่อผมเห็นเผ่าพันธุ์ต่างๆ ก็ทำให้จำได้อีกครั้งว่าผมไม่ได้อยู่ที่โลกเดิมซะแล้ว

ในฐานะเมืองใหญ่ของดยุก เมืองของเราก็เป็นเพียงชานเมือง ซึ่งเป็นย่านผู้ดีที่แสดงความสง่างามไม่เหมือนใครเท่านั้น

โลกของอีเธอร์นั้นไม่ได้ล้าหลังในด้านเทคโนโลยี แม้ว่าจะไม่มีรถยนต์, โทรศัพท์, เครื่องบิน ฯลฯ แต่โลกนี้ก็ได้รับการพัฒนาอย่างดี

ถนนที่สะอาด, คาเฟ่, สวนสนุก และอื่นๆ อีกมากมายอยู่ที่นี่ และไม่ต้องพูดถึงรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเหล่าชาวเมืองเลย

ผมคลุมศีรษะด้วยฮู้ดก่อนจะเริ่มเดินเล่นไปรอบๆ และ “บังเอิญ” พบเข้ากับร้านที่มีชายหนุ่มมากมายืนอยู่ตรงทางเข้าร้าน โดยร้านนั้นมีทายาทขุนนาง 2-3 คนยืนอยู่หน้าร้านอยู่แล้ว

พวกเขาเป็นเหมือนฝูงไก่ที่ยืนรอมองดูไอดอลหรืออะไรบางอย่าง

“มีอา เกิดอะไรขึ้นตรงนั้นเหรอ? ทำไมคนมากมายถึงไปรวมตัวกันอยู่ที่ร้านนั้นหล่ะ?”

“อ๋อ…นั่นเป็นร้านธนูที่พึ่งเปิดใหม่หน่ะค่ะ”

“ร้านธนูเหรอ? แล้วทำไมข้างนอกถึงคนเยอะจังหล่ะ?”

ผมถามเหมือนเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไร

“คือว่านะคะนายน้อย ว่ากันว่าเจ้าของร้านเป็นผู้หญิงที่สวยมาก พวกผู้ชายเลยมาดูกันหน่ะค่ะ”

“ทำไมพวกเขาต้องมาในที่ๆ มีผู้หญิงสวยๆ ด้วยหล่ะ?” ดวงตาที่ไร้เดียงสาของผมมองตรงไปยังมีอา

คำถามของผมทำให้เธอชะงักเล็กน้อยและไม่รู้จะตอบยังไงดี

“มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะนายน้อย นายน้อยจะรู้เองในตอนที่นายน้อยโตขึ้นนะคะ”

“อ๊ะถ้างั้นเราเข้าไปในร้านกันเถอะ ผมอยากรู้ว่ามันพิเศษยังไง”

ผมนำทหารบุกเข้าไปในร้าน 

เมื่อเข้ามาข้างในแล้วผมก็รู้สึกทึ่งที่ข้างในร้านนั้นแตกต่างจากข้างนอกมาก ข้างในร้านถูกตกแต่งอย่างดีด้วยธนูแบบต่างๆ ที่แขวนอยู่บนผนัง

ตัวร้านเป็นเพียงอาคารชั้นเดียว แต่มีพื้นที่กว้างในการต้อนรับและบริเวณเคาน์เตอร์นั้นมีผู้หญิงเพียงคนเดียวนั่งอยู่เท่านั้น

เธอสวมชุดแบบชิ้นเดียวที่ปิดทั้งตัว มีผ้าคลุมปิดหน้า ผมสีดำของเธอยาวลงมาด้านหลัง เธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เคาน์เตอร์

แม้เธอจะปกปิดใบของตัวเอง แต่ดวงตาที่เหมือนนกฟีนิกซ์และออร่าไร้ตัวตนของเธอก็ทำให้เธอมีบรรยากาศที่แปลกประหลาดราวกับว่าเธอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้ 

เมื่อเห็นเธอผมก็ได้ใช้ฟังก์ชั่นอ่าน

[ ชื่อ : เอเลนอร์ คลอส

เพศ : หญิง

อายุ : 140 ปี

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

ความสามารถพิเศษ : 10/10

พลัง : จักรพรรดิระดับ 3

ฉายา : จักรพรรดินีธนู, ความงามอันเยือกเย็น, อิมพีเรียล…ฯลฯ

ความสัมพันธ์ : 0%

คำอธิบาย : อยู่ระหว่างการค้นหาผู้สืบทอด

>รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยที่ไม่พบใครที่เข้าตาเลยจนถึงตอนนี้

ความยาก : S+ (เธอเป็นผู้หญิงที่มีพลังที่คุณนึกไม่ถึง มีผู้ชายหลายคนติดพัน ถ้าคุณอยากพิชิตใจเธอ คุณต้องพยายามอย่างหนัก) ]

เห็นข้อมูลแล้วผมนี่ยิ้มเลย

‘ผมหาเธอเจอแล้ว…’

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต