The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 130 Planning(1)

“อือ…เกือบไปแล้ว”

ทันทีที่ผมออกจากห้องของมิร่า ผมก็จับผนังไว้พลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าทุกอย่างอาจดูเหมือนโอเค แต่ถ้าเกิดอุบัติเหตุเพียงเล็กน้อย ทุกอย่างอาจพังทลายได้เลย หัวใจของผมเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอกอยู่แล้ว

การวางคาถาเป็นการเดิมพันที่ยิ่งใหญ่มาก ถ้ามิร่ารู้สึกถึงคาถาแม้แต่นิดเดียวมันคงจบลงแล้ว ผมจับไปยังตำแหน่งที่มิร่าพึ่งจูบไปเมื่อกี้ในขณะที่ยิ้ม ในตอนที่เห็นสีหน้าเขินอายของน้า ผมเกือบจะสูญเสียการควบคุมตัวเองไปแล้ว

มิร่ามักจะทำตัวสง่างามอยู่เสมอ ดังนั้นการได้เห็นเธอทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงจึงเป็นประสบการณ์ที่สดชื่น แต่น่าเศร้าที่มันอาจจะยากที่จะทำซ้ำ เหตุผลเดียวที่ทำให้ทุกอย่างราบรื่นก็เพราะจิตใจของมิร่ากำลังช็อคเนื่องจากการสารภาพอย่างกะทันหันของผมและความรู้สึกที่ผมมอบให้เธอเลยทำให้จิตใจของเธอปั่นป่วนไปหมด

แต่ครั้งที่สองเธอคงพร้อมกว่านี้และการเปิดใจรับผมคงยากขึ้น แต่ผมยังมีเวลา ผมมีแผนสำหรับน้าสุดสวยของผมคนนี้แล้ว ผมผ่อนคลายตัวเองหลังจากที่ออกจากห้องมา

ผมเดินออกจากห้องโถงตามทางเดินของสถาบันมา ตอนนี้ผมกำลังเดินไปตามเขตพื้นที่การศึกษาชั้นปีที่ 5 พื้นที่ทั้งหมดของสถาบันบาบิโลนนั้นใหญ่พอๆ กับเมืองๆ หนึ่งเลย ในสถาบันมีวงเวทย์เทเลพอร์ตสำหรับนักเรียนและการเดินทางอื่นๆ อยู่แล้ว

แม้ว่าผมจะเดินผ่านห้องเรียน แต่ก็ไม่เห็นนักเรียนสักคนเดียว ทางสถาบันได้ให้หยุด 1 สัปดาห์เนื่องจากปัญหาที่ผมก่อขึ้นและพวกเขายังต้องรับมือกับเทศกาลที่กำลังจะมาถึงอีกด้วย

ตลอดที่ผ่านมานี่เป็นครั้งแรกที่มีการรวบรวมแหวนทั้งหมดครบ บวกกับการแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งราชา/ราชินีแห่งบาบิโลนไม่สามารถจัดในระดับเล็กๆ ได้ ผมแน่ใจว่าข่าวของเรื่องที่ผมทำไปนั้นแพร่กระจายไปทั่วแล้ว แน่นอนว่าการแข่งขันที่กำลังจะมาถึงจะต้องทำให้คนทั้งโลกหันมาสนใจสถาบันบาบิโลนอย่างแน่นอน

‘มันจะเป็นปีการศึกษาที่สนุกสนานเลยแหละ’

ผมสลัดความคิดของตัวเองออกไปขณะที่เดินไปยังวงเวทย์เทเลพอร์ตที่มีอยู่ มีนักเรียนบางคนและคนอื่นๆ เข้าแถวรออยู่ ในขณะที่บางคนกำลังมาถึง เมื่อเห็นผมมาถึง พวกเขาหลายคนก็อ้าปากค้าง พวกเขาต่างมองมาที่ผมด้วยความชื่นชมขณะที่พวกเขาเริ่มที่จะซุบซิบกันเอง

ขณะที่ผมเดินเข้าไปใกล้ พวกเขาทั้งหมดก็ขยับออกไปเพื่อให้ผมไปถึงด้านหน้า นี่คือบริการพิเศษสำหรับผู้ถือครองแหวน เมื่อมาถึงด้านหน้าผมก็ได้พบกับนักเวทย์ที่จัดการกับเทเลพอร์ต ผมพยักหน้าให้เขาและบอกตำแหน่งที่ต้องการให้เขา

เดินผ่านสถานที่ใหญ่โตจนไปถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ก่อนจะเดินไปถึงประตูที่เปิดไว้อยู่และเดินเข้าไปข้างใน 

เมื่อเข้ามาข้างในคฤหาสน์แล้ว ผมก็เดินไปยังห้องโถงใหญ่และหลังจากเข้าไปในห้องโถงก็เจอสหายของผม

เจค็อบ, เอ็มม่า, มาร์ค, อาม่อน, รินะ, ซานะ, อเล็กซ์, โซร่า, ริกะ, มิกะและคลาร่า ทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวในห้องโถง เมื่อพวกเขาเห็นผมมาถึงก็ยืนขึ้นโดยมีรอยยิ้มที่มีความสุขและโล่งใจประดับอยู่บนใบหน้าของคล่ารา 

ผมยิ้มให้พวกเขาโดยบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร

ผมไม่พูดอะไรมากก่อนจะเดินไปยังหัวโต๊ะแล้วนั่งลง เมื่อเห็นว่าผมนั่งลงแล้วคนที่เหลือก็นั่งลงตาม เกิดความเงียบขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ผมจะพูดขึ้น

“ตอนนี้ช่วยบอกฉันทีได้ไหมว่าใครวางแผนให้พวกนายทุกคนคุกเข่าต่อหน้าฉันในขณะที่คนอื่นๆ กำลังดูอยู่?”

เมื่อได้ยินคำพูดของผมที่แต่งแต้มด้วยความหงุดหงิด พวกเขาทั้งหมดก็หันไปหามาร์คซึ่งตอนนี้กำลังยิ้มอย่างมีเลศนัย

“เห้อออ…..แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นนาย”

ผมอดไม่ได้ที่จะลูบหัวตัวเองด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย ในขณะที่มันเป็นแผนของผมที่จะเข้าร่วมการล่าแหวน แต่ผมไม่ได้วางแผนให้มันหวือหวาขนาดนี้ ผมเดาว่ามันเป็นความผิดของผมเองที่รับไอ้บ้าพวกนี้มา

“ไม่เอาหน่าหัวหน้า ฉันไม่คิดว่ามันแย่ขนาดนั้นหรอกนะ ฉันหมายความว่าคุณน่าจะได้เห็นสีหน้าของคนอื่นตอนที่พวกเราคุกเข่าต่อหน้าคุณนะ อุ๊ปป โคตรฮาเลย”

“ฉันจะยังไงกับเธอดีนะ”

ผมทำได้เพียงปัดเรื่องนี้ออกไปเมื่อมองไปที่โซร่า เธอเปลี่ยนไปจากครั้งก่อนมาก ตอนนี้เธอเติบโตเป็นสาวงามที่ดูมั่นใจ ผมสีแดงของเธอถูกปล่อยเป็นอิสระ ในขณะที่หมวกแม่มดของเธอคลุมศีรษะอยู่พร้อมกับดวงตาสีดำของเธอเปล่งประกายด้วยความมั่นใจ

รูปร่างปานกลางของเธอถูกซ่อนไว้ด้วยชุดสีดำของเธอ โดยรวมแล้วเธอค่อนข้างดูดี แต่ปัญหาตอนนี้คือเธอจ้องมาที่ผมด้วยความงงงวย เหมือนผมกลายเป็นสิ่งเดียวในโลกในสายตาของเธอ

‘ดูเหมือนว่าเอฟเฟกต์กำลังแสดงผลอยู่’

ผมได้แต่ไอและเรียกชื่อเธอเพราะคนอื่นๆ ที่เหลือก็เริ่มจับพฤติกรรมแปลกๆ ของเธอได้ในไม่นาน หลังจากที่ผมเรียกเธอ เธอก็หลุดจากภวัง แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังมองมาที่ผมอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ดี

“อ๊ะ ฉันขอโทษด้วยนะที่ไม่สามารถไปพบคุณได้ก่อนหน้านี้ พอดีฉันกำลังยุ่งอยู่กับการวิจัยหน่ะ”

“แน่นอน ไม่มีปัญหาเพราะฉันได้ยินมาว่าเธอได้รับการยอมรับจากแม่มดผู้รอบรู้แล้ว ยินดีด้วยฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอทำได้”

“ข-ขอบคุณ มันเป็นเพราะคุณนั่นแหละที่ทำให้ฉันสามารถมาถึงจุดนี้ได้”

ใบหน้าของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยก่อนที่มันจะหายไป เธอยิ้มและขอบคุณผมอีกครั้ง

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต