The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 138 A New Time
“สวัสดี นายเป็นรูมเมทของฉันเหรอ?”
ผมยิ้มขณะเดินเข้าไปทักทายชิร่า เมื่อเห็นผมหน้าเธอก็มีประกายของความประหลาดใจขึ้นมา ซึ่งถือเป็นเรื่องปกตินั้นเพราะผมพึ่งกลายเป็นคนดังไปเมื่อไม่นานมานี้และแม้แต่เธอก็อยู่ที่นั่นตอนที่ผมต่อสู้กับกองทัพชาวเล
ในทางเทคนิคแล้วผมได้ทำให้การล่าเซธวุ่นวายและได้ขโมยการโชว์ของไปจากเธอและคนอื่นๆ ที่มาถึงด่านสุดท้ายแล้ว ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะเห็นด้วยว่าผมแข็งแกร่ง ในไม่ช้าชิร่าก็คืนสติกลับมาขณะที่เธอมองผมอย่างสงสัย
“คนอย่างนายมาทำอะไรที่นี่กัน?”
น้ำเสียงของชีร่านุ่มนวล อันที่จริงแล้วเป็นเสียงทุ้มๆ ไม่แมนและไม่สาวเกินไป
เมื่อได้ยินคำถามของเธอ ผมก็แสดงปฏิกิริยาด้วยความสับสน
“หือ? ทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้หล่ะ?”
“อย่ามาแกล้งโง่หน่อยเลย ด้วยสถานะของนาย นายคงสามารถเป็นเจ้าของคฤหาสน์ได้มากมาย แถมนายยังมีหมาจำนวนมากรออยู่ข้างหลังอีก”
“หมาเหรอ?”
ผมถามกลับด้วยรอยยิ้มโดยที่ในใจกำลังกลั้นความกระหายเลือดที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน คำถามของผมทำให้เธอหัวเราะเยาะก่อนจะตอบกลับ
“ทำไมหล่ะ? เป็นอะไรไป? สำหรับฉันแล้วพวกที่ดูถูกคนอื่นมันก็แค่หมา พอมาคิดดูดีๆ ว่าฉันเคยชื่นชมหนึ่งในพวกนั้น มันก็ทำให้ฉันรู้สึกแย่ขึ้นมาเลย”
ใบหน้าของเธอดูเหยียดหยามอย่างที่สุดในขณะที่เธอพูดคำเหล่านั้น ชั่วขณะหนึ่งผมคิดอย่างจริงจังว่าจะฉีกหัวเธอออกจากร่างของเธอ แม้ว่าคนเหล่านั้นจะสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อผม แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าพวกเขาเป็นทาสของตัวเองเลยสักครั้ง
‘เย็นไว้ออสติน ใจเย็นๆ ไว้’
“ยังไงก็ตามไม่ใช่ว่าหมาพวกนั้นสามารถสร้างคฤหาสน์ให้นายได้หรอกเหรอ? โอ้จริงสิ…นายมาจากอาณาเขตไลออนฮาร์ทใช่ไหม? ฉันคิดว่าบางทีหลังจากที่นายหายหัวไป พวกเขาคงจะสิ้นหวังกัน ใครจะไปคิดว่าครอบครัวของนายจะยังยืนหยัดอยู่ได้?”
ความดูถูกเหยียดหยามบนใบหน้าของเธอชัดเจนยิ่งขึ้น เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาที่พินิจพิเคราะห์ขณะที่เธอพูด
“ฉันหมายความว่านายมีพี่สาวหน้านิ่ง ฉันหมายถึงว่าใครจะรู้สึกอะไรกับผู้หญิงหน้าโกรธคนนั้นกัน แต่ฉันต้องบอกเลยว่าน้องสาวของนายโชคดี เพราะยังไงเธอก็มีผู้ชายพวกนั้นคอยดูแลเธอ เธอแค่โชคดีที่เกิดมาสวย”
ยิ่งเธอพูดรอยยิ้มบนใบหน้าของผมก็ยิ่งกว้างขึ้น เธอไม่ลังเลที่จะ ‘สรรเสริญ’ แม่ของผมด้วย
“ดูเหมือนฉันจะคำนวณอะไรผิดไปหน่อย”
“หืม?”
เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของผม ชิร่าก็มองมาที่ผมด้วยความประหลาดใจ ตอนแรกฉผมคิดว่าชิร่าแค่พยายามจะทำให้ผมโกรธ แต่พอมองไปที่เธอ ผมพูดได้เลยว่าเธอกำลังดูถูกผมและครอบครัวผมและคนที่ผมห่วงใยมากที่สุดอยู่
ตลกดีที่ตอนนี้ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่มีพลังแม้แต่จะต่อต้านพวกเขาแต่เธอกลับมีนิสัยเย่อหยิ่ง? จากอะไรงั้นเหรอ? เพียงแค่เพราะเธอมีสายเลือดของผู้กล้าผู้ล่มสลายงั้นเหรอ? เพียงเพราะเธอคิดว่าเธอจะแข็งแกร่งขึ้นในซักวันหนึ่งเหรอ?
“ช่างน่าขัน”
“อะไรนะ?”
ชิิร่าถามกลับอย่างสะดุ้งกับคำพูดเย็นชาของผม
ผมกลั้นความโกรธที่พลุ่งพล่านอยู่ในตัวเองอย่างถึงที่สุดก่อนจะถามคำถามผู้หญิงคนนี้
“นายเข้าร่วมกลุ่มแล้วรึยัง?”
“ทำไมนายต้องมาสนด้วยหล่ะ?”
“แค่ตอบฉันมาก็พอ”
“ถ้านายอยากรู้ ฉันได้เข้าร่วมกลุ่มที่เป็นของเจ้าชายโรซาลินแล้ว”
“เข้าใจแล้ว”
ผมผงกหัวขณะหลับตาจากสิ่งที่ผมรู้ในเกม ชิร่าไม่ได้เข้าร่วมกลุ่มใด จริงๆ แล้วผมรู้ว่าชิร่านั้นหยิ่งผยอง หลังจากที่ผมเก็บหางและผู้ให้ข้อมูลบางส่วนเกี่ยวกับเป้าหมายในการจีบแล้วเสร็จแล้ว
ผมทำได้เฉพาะกับคนที่ไม่มีกำลังหนุนหรือมีอำนาจมาก ผมไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะเคยคิดว่าตัวเองจะรับมือกับความเย่อหยิ่งของเธอได้ อาจจะไม่ทำให้เธอบิดเบี้ยวด้วยซ้ำ แต่ทันทีที่เธอพูดคำพูดพวกนั้นออกมาความคิดเหล่านั้นก็ปลิวออกนอกหน้าต่างไปจนหมด
ระหว่างการเดินทางผมพบข้อบกพร่องที่สำคัญของตัวเอง นั่นคือการมีใบหน้ามากเกินไป ผมหมายความว่าถ้าผมแสดงใบหน้าที่แตกต่างกันให้กับสาวๆ แต่ละคน แล้วจะเป็นอย่างไรเมื่อพวกเธอพบกันทั้งหมด นั่นคือเหตุผลที่ผมคิดที่จะแสดงตัวตนที่แท้จริงด้วยแค่กับสาวๆ เพียงไม่กี่คนให้รู้จักด้านที่ซ่อนอยู่ของผม
ความจริงแล้วผมไม่แคร์หรอกถึงแม้จะมีคนที่ผมไม่รู้จักตายต่อหน้าตัวเอง แต่ผมไม่ยอมให้ใครมาพูดเรื่องแย่ๆ เกี่ยวกับคนที่ผมแคร์หรอกนะ แม้ว่าตอนแรกผมจะยอมรับพวกเขาในฐานะเครื่องมือก็ตาม แต่ผมก็ค่อยๆ ยอมรับพวกเขาเป็นครอบครัวแล้ว
และตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกพวกเขาว่าหมา ความจริงแล้วผมสามารถควบคุมความโกรธของตัวเองได้อย่างง่ายดาย ผมสามารถให้อภัยเธอได้อย่างง่ายดายและพูดคุยกับเธอได้ แต่นั่นจะเป็นตัวผมจริงๆ หรือเปล่า ผมต้องก้มหน้าลงและหันหลังให้ทุกๆ ครั้งที่เจอเป้าหมายในการจีบงั้นเหรอ?
ผมจำเป็นต้องทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าอีกระxรี่นี่เหรอ? เพียงเพื่อเอาใจเธอ? ต่อหน้าอีดอกนี่ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะครองความเย่อหยิ่งของเธอไปได้อีกนานแค่ไหน? ผมไม่ใช่นักบุญ ผมมันจอมโกหกและบงการผู้อื่น แต่ผมแน่ใจว่าจะไม่ทำร้ายพวกเขาหรือปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเลวร้ายในอนาคต สิ่งสำคัญที่สุดคือผมต้องการพวกเขาและผมทำในสิ่งที่ต้องทำเพื่อให้ได้มา
ผมหมายความว่าผมจะไม่สนว่าเธอจะร้ายหรือพูดถึงเรื่องแย่ๆ ของคนอื่น ถึงยังไงผมก็ไม่ใช่คนดี แต่หลังจากที่เธอเรียกคนเหล่านั้นที่ผมถือว่าเป็นครอบครัวว่าเป็นหมา? ผมควรจะรักผู้หญิงที่ทำให้ครอบครัวผมเสื่อมเสียงั้นเหรอ?
“เฮ้ สวัสดี นายยังอยู่ไหม?”
ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ลึกๆ ชิร่าก็ยังคงโบกมือไปมาตรงหน้าผม เธอเอามือโอบเอวตัวเองขณะที่เธอมองมาที่ผม
‘ระบบ ฉันสามารถฆ่าเธอได้ไหม?’
[ … ]
‘ฉันสามารถฆ่าเธอได้ไหม?’
[ หน้าที่ของโฮสต์คือจีบเป้าหมายทั้งหมด การฆ่าหนึ่งในนั้นจะถือว่าล้มเหลว ]
‘แต่ถ้าเธอตายด้วยอุบัติเหตุหรือด้วยสาเหตุธรรมชาติล่ะก็ นั่นถือว่าไม่ใช่ความผิดของฉันสินะ?’
[ ไม่มีเป้าหมายในการจีบคนใดที่จะถูกสังหารได้ เนื่องจากพรหมลิขิต, กฎและโชคชะตาของโลก ]
‘นั่นหมายความว่ายังไง?’
[ ขออภัยด้วยโฮส นี่คือทั้งหมดที่ระบบสามารถบอกคุณได้ในขณะนี้ ]
‘งั้นเหรอ…’
ไม่กี่ปีที่ผ่านมาผมเริ่มมีข้อสงสัยมากมายในความคิดของตัวเอง พระเจ้าสร้างโลกแฟนตาซีนี้ขึ้นมาเพื่อทรมานชายหนุ่มคนหนึ่งจริงๆ เหรอ? แถมองค์ประกอบทุกอย่างของโลกก็สุดยอด ยิ่งกว่านั้นเทพเจ้าในโลกนี้หล่ะ? พวกเขาอ่อนแอกว่าคนที่พาผมมาที่นี่เหรอ? และอื่น ๆ อีกมากมาย
‘ดูเหมือนว่าจะยังมีความลับอีกมากมายให้ฉันได้ค้นหา’
ผมหลับตาลงขณะที่หายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้ผมอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกและผมต้องตัดสินใจว่าจะทำยังไงดี โดยไม่สนใจเด็กสาวที่เอาแต่เรียกชื่อผม
ผมเดินออกจากห้องไป ถ้าผมยังคงอยู่ต่อไป ผมคงได้จะกระชากหัวเธอให้หลุดออกจากบ่าแน่ๆ
ผมเดินออกจากหอพักในขณะที่มองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน
“เห้อออ…ทำยังไงดีนะ?”
ผมเดินท่องไปภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน เพลิดเพลินกับลมหนาวที่พัดมาปะทะผิวจนทำให้จิตใจสงบลง ผมหมายถึงผมสามารถกลับไปคุยกับเธอได้ บางทีเธออาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ ถ้าไม่อย่างงั้น ผมก็สามารถสร้างสถานการณ์บางอย่างและทำให้เธอตกหลุมรักผมได้อยู่ แต่หลังจากนั้นผมจะปรารถนาผู้หญิงคนนั้นอยู่เหรอ?
ผมหมายถึงเธอไม่เพียงแต่ดูถูกคนที่ผมห่วงใยเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเธอจะฆ่าคนที่ฉันห่วงใย
“ฮิฮิฮิ….ฉันตกต่ำจริงๆ”
‘ระบบบอกฉันที่ว่าฉันควรทำยังไง?’
[ นี่มันเกินกว่าที่- ]
“หยุด”
[ … ]
“ฉันถามนายในฐานะเพื่อนและคู่หูที่อยู่กับฉันตั้งแต่แรก ไม่ใช่ในฐานะโฮสของนาย”
[ ในฐานะเพื่อนของคุณ ระบบขอบอกว่าเธอไม่คู่ควรกับคุณ ในฐานะคู่หูของคุณ ระบบขอบอกว่าคุณควรทำให้เธอทรมาน และในฐานะระบบของคุณ ระบบขอให้คุณทำตามภารกิจเพื่อช่วยชีวิตตัวเอง ]
“บอกฉันมาว่านายกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า?”
[ ใช่ ]
“นายตอบคำถามของฉัน ไม่ใช่ว่านายมีข้อจำกัดทุกอย่างหรอกใช่ไหม?”
[ ใช่ ในฐานะเพื่อน อย่างน้อยระบบจะลองดู? ]
เมื่อได้ยินคำตอบจากระบบผมก็ยิ้มขึ้นมา ในชีวิตใหม่ของผมนี้ ผมพูดได้เลยว่าสิ่งที่ผมรู้ดีที่สุดคือระบบของผม
[ ติ้ง! ]
[ ชิร่า ฮิลโคลว์ดถูกลบออกจากรายการ! ]
เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหนื่อยมากจากระบบ ผมสามารถบอกได้ว่าระบบต้องชดใช้
[ นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ระบบจะเข้าไปยุ่งได้ ]
ผมมองดวงจันทร์บนท้องฟ้าไม่กี่นาทีจนกระทั่งพูดอีกครั้ง
“ขอบคุณ”
[ ไม่ต้องมาขอบคุณ ]
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
