The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 143 Subduing The Princess(2)

“งั้นมาเริ่มกันเถอะ”

โอลิเวียพูดด้วยเสียงแหลมสูงขณะที่เธอฟันมาทางผมจากจุดที่เธอยืนอยู่ คลื่นดาบสีเหลืองสดใสถูกฟาดฟันจากดาบของเธอขณะที่มันบินเข้าหาผม 

ผมยิ้มขณะที่พูด

“[ กำแพง(Wall) ]”

บาเรียปรากฏขึ้นต่อหน้าผมเพื่อสกัดกั้นการโจมตีที่เข้ามาหาผม ในเวลานั้นระดับต้นกำเนิด ‘ที่แท้จริง’ ของผมก็เด่นชัดขึ้น 

โอลิเวียที่รู้สึกได้ก็พูดด้วยรอยยิ้ม

“ดูเหมือนว่านายจะอยู่เพียงระดับต้นกำเนิดขั้น 5 นะ”

ใบหน้าของฉันกลายเป็น ‘เคร่งขรึม’ เพราะระดับต้นกำเนิดของโอลิเวียคือ 6! ถือว่าความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในวัยของเธอ เมื่อเห็นใบหน้าเคร่งขรึมของผม โอลิเวียก็ใจเต้นแรงด้วยความยินดี แต่เธอไม่ปล่อยให้ความสุขชั่วขณะมาถึงเธอ

ด้วยเสียงฮัม เธอกะพริบตาและกลบระยะห่างระหว่างเราในขณะที่เหวี่ยงดาบเข้าหาหน้าผม 

ผมรีบหลบมันโดยพยายามสร้างระยะห่างระหว่างเรา แต่โอลิเวียก็ไม่ยอมถอย เธอเคลื่อนไหวด้วยความเร็วดุจแสงและเหวี่ยงดาบมาที่ผมโดยไม่หยุด

ทั้งหมดที่ผมทำได้คือการหลบหลีก ภายนอกผมดูกังวล แต่ภายในผมนั้นชิวมาก ตอนนี้ด้วยกำลังของผม ไม่มีระดับต้นกำเนิดคนใดที่สามารถเผชิญหน้ากับผมได้ แถมผมยังเคยต่อสู้กับกองทัพสัตว์ร้ายด้วยตัวเพียงคนเดียวมาแล้วด้วย แค่เพียงการใช้ธาตุทำลายล้างก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้โอลิเวียหมดสภาพ แต่ที่นี่ผมต้องการชนะแบบหืดขึ้นคอ

เมื่อเห็นผมหลบอย่างกระสับกระส่าย โอลิเวียก็ร่ายคาถาทำให้โซ่ปรากฏขึ้นจากทุกที่ พวกมันเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำขณะที่พยายามมัดผม ผมพ่นลมหายใจขณะที่ร่ายคาถา [ รบกวน(Disrupt) ] ทำให้โซ่ที่เข้ามาหายไป

ด้วยความเร็วปานสายฟ้าผมยิงธนูสามดอกไปทางโอลิเวีย มือของผมกลายเป็นภาพเบลอขณะที่ลูกธนูพุ่งเข้าหาโอลิเวียด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ เมื่อเห็นว่าลูกธนูกำลังพุ่งมาทางตัวเอง โอลิเวียก็ไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด เธอโบกดาบของเธอเพื่อทำให้เกิดระลอกคลื่นของการฟันอีกครั้ง

แต่เมื่อคลื่นดาบกำลังจะโดนลูกธนู ลูกธนู 1 ใน 3 ดอกก็ระเบิดเป็นแสงสีดำซึ่งปกคลุมลูกธนูอีก 2 ดอกด้วยคาถา เมื่อแสงสีดำสัมผัสกับลูกธนูอีก 2 ดอก ความเร็วของพวกมันก็เพิ่มขึ้นโดยมีแสงสีดำปกคลุมพวกมัน พวกมันเคลื่อนผ่านคลื่นดาบจนมาถึงหน้าโอลิเวียได้อย่างง่ายดายในพริบตา

ในขณะเดียวกันโอลิเวียก็ไม่ได้เสียความสงบเมื่อแสงสีทองปกคลุมร่างกายของเธอจากอุปกรณ์ที่เธอสวมใส่ ลูกธนูทั้ง 2 ดอกที่โดนเธอทำให้เธอกระเด็นไปแต่ไม่มีรอยขีดข่วนบนตัวเธอเลย

“ชิ มันคงจะดีไม่น้อยที่มีเกราะป้องกันชีวิตบ้าง”

เมื่อได้ยินเสียงบ่นของผม โอลิเวียที่กระเด็นออกไปก็ยิ้ม

เธอไม่ตอบผมขณะที่โบกมือให้ลูกธนูร้อนสว่างไสวนับร้อยพุ่งเข้าหาผม เมื่อเห็นเช่นนั้นผมก็ยิงลูกธนูดอกเดียวที่แตกออกเป็นร้อยดอกเพื่อขวางลูกธนูแสงที่โอลิเวียยิงมา ในขณะเดียวกันผมก็ยิงอีก 3 ดอก ตามไปข้างหลัง

ลูกแรกที่ผมยิงสกัดลูกธนูแห่งแสงได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่อีก 3 ดอกที่ผมยิงเริ่มแตกเมื่อมีสายฟ้าล้อมรอบ ในไม่ช้าทั้งสามดอกก็เข้ามาสมทบและบินเข้าหาโอลิเวียด้วยความเร็วแสงจนระเบิดขึ้นอีกครั้ง ในขณะนั้นเองแสงก็ปกคลุมโอลิเวียอีกครั้ง ทำให้เธอบินกลับมาอีกครั้งจากการถูกโจมตี

ครั้งนี้ผมไม่ได้หยุด โดยไม่หยุดพักผมยังคงยิงธนูไปที่โอลีเวียอยู่เรื่อยๆ เสียงระเบิดยังคงดังอย่างต่อเนื่องในขณะที่ลูกธนูของผมยังคงโดนโอลิเวียครั้งแล้วครั้งเล่า แต่แสงสีทองในอุปกรณ์ของเธอดูเหมือนจะปกป้องเธอเอาไว้อยู่

มันไม่ใช่ปัญหาเพราะแสงสีทองดูเหมือนมันจะสลัวลงมากขึ้นแล้วในขณะที่ผมยิงต่อไป ระหว่างที่ถูกโจมตีดวงตาของโอลิเวียก็ขมวดคิ้วขณะที่แสงสีทองพุ่งออกมาจากร่างของเธอ ไม่นานนักลูกธนูที่ผมยิงออกไปดูเหมือนจะไปไม่ถึงเธอ

ด้วยเสียงคำราม ร่างของโอลิเวียพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ผม ‘ไม่สามารถ’ ที่จะตอบสนองได้ทันในตอนที่เธอซัดเข้ามาที่ท้องของผมและผลักผมกระเด็นกลับไป แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ก่อนที่ผมจะบินกลับมา ผมยิงธนูไปที่โอลิเวีย แต่เธอก็ไม่รังเกียจที่จะตัดลูกธนูนั้นด้วยดาบของเธอ โดยที่เธอเข้ามาแทนที่ระยะห่างระหว่างเราอย่างง่ายดายพร้อมกับดาบของเธอที่ฟันเข้าที่ใบหน้าของผม

ผมยกคันธนูขึ้นเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของเธอก่อนที่จะส่งลูกเตะไปที่ท้องของโอลิเวีย เธอถอยไปหนึ่งก้าวก่อนที่จะเหวี่ยงดาบของเธออีกครั้ง ผมไม่ถอยและปัดมันด้วยธนูของผม มือของผมเคลื่อนไหวอย่างเชี่ยวชาญขณะที่ต่อสู้กับดาบด้วยธนู เมื่อเห็นว่าผมตอบสนองต่อการโจมตีที่รวดเร็วของเธอได้ โอลิเวียก็ขมวดคิ้ว

ในไม่ช้าการเคลื่อนไหวร่างกายของเธอก็เร็วขึ้นพร้อมกับที่การเคลื่อนไหวของดาบของเธอที่ลื่นไหลมากขึ้น การเคลื่อนไหวของรูปแบบของเธอดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ผมดูเหมือนจะ ‘ถูกกดดัน’ ในขณะเดียวกันก็มีโซ่หลายเส้นและลูกธนูแสงที่สว่างดูเหมือนจะล้อมรอบผม

โอลิเวียที่เห็นดังนั้นก็ยิ้ม แต่ในวินาทีต่อมามานาในร่างกายของเธอก็สลายไป! คาถาของเธอเองก็หายไปพร้อมกับชุดเกราะของเธอ แค่เสี้ยววินาทีเธอคงคิดว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ แต่สำหรับผมแล้ววินาทีเดียวก็เกินพอแล้ว ในชั่วพริบตาผมก็ปรากฏตัวต่อหน้าโอลิเวียพร้อมกับลูกธนูซึ่งจอไปที่คอของเธอ เลือดบางๆ ไหลลงมาจากคอของเธอ 

ผมแสยะยิ้มก่อนจะพูดขึ้น

“ผมชนะ”

“ได้ยังไงกัน?”

“แล้วเธอจำลูกธนูที่เธอตัดไปหนึ่งดอกนั่นได้ไหม? มันจะทำให้คนที่โดนมันมานาจะค่อยๆ น้อยลงในเวลาที่กำหนด มันเลยทำให้เธอแพ้โดยไม่รู้ตัว”

เมื่อได้ยินคำพูดของผม โอลิเวียก็หลับตาลงด้วยความพ่ายแพ้ เธอแพ้เพราะการตัดสินผิดพลาดเพียงเล็กน้อย แต่ผมก็โกหกเธอไปในบางส่วน ทั้งหมดที่ผมทำคือส่งธาตุทำลายล้างจำนวนเล็กน้อยเข้าไปในร่างกายของโอลิเวีย เนื่องจากมันมีขนาดเล็ก เธอเลยไม่สามารถตรวจหามันได้ 

ไม่กี่วินาทีผ่านไปก่อนที่เธอจะพูดอีกครั้ง

“ฉันแพ้แล้ว”

น้ำเสียงของเธอมีความขมขื่น แต่ไม่มีความเสียใจ โอลิเวียตกลงตามความประสงค์ของเธอเอง ดังนั้นจะแพ้หรือชนะมันเป็นความผิดของเธอทั้งหมด ไม่มีอะไรต้องบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทันทีที่เธอพูดจบกระแสน้ำสีดำก็สลายออกจากร่างกายของเราเป็นเส้นสีดำเชื่อมต่อเรา 

เมื่อผมเห็นมันก็ยิ้มขึ้นมา

“โอลิเวีย เอซเรอิล จากนี้ไปจนครบสามเดือน เธอจงเป็นทาสของผมซะ”

และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อเส้นแบ่งระหว่างเราขาดลงและกลับเข้าสู่ร่างกายของเรา โดยที่โอลิเวียหลับตาขณะที่นั่งลงบนพื้น เธออาจไม่พูด แต่นี่เป็นความพ่ายแพ้ที่ขมขื่นอย่างแท้จริง

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต