The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 148 Little Plans
“แม่ออกไปแล้ว….งั้นเหรอ?”
ผมถามเอลด้าที่ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนตักของผม หลังจากพบกับเจ้าหญิงและออกแยกกับนอร่า ผมก็มุ่งหน้ากลับมายังคฤหาสน์เพื่อคุยกับเกรซ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะออกไปทำธุระบางอย่าง ดูเหมือนว่าจะมีเพื่อนของเธอจากช่วงชีวิตที่เธอเป็นทหารกำลังสอนอยู่ที่นี่ ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเธอที่จะจุดประกายมิตรภาพที่สูญเสียไปและสนุกไปกับมัน
“แบบนั้นก็ดีที่จะได้เห็นแม่ผ่อนคลายบ้างนานๆ ทีใช่ไหม?”
ผมพูดกับเอลด้าที่กำลังหนุนตักผมอยู่ใกล้ๆ กลิ่นกายตามธรรมชาติของเธอโชยเข้าจมูกผม มันทั้งชื่นใจและผ่อนคลาย ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเธออยู่ในอ้อมกอดของผม มันช่างกระตุ้นฮอร์โมนของผมจริงๆ ประกอบกับการที่เราอยู่กันตามลำพังในตอนนี้ดูเหมือนจะครอบงำเอลด้า
“อื๊อใช่แล้วค่ะ หนูไม่เห็นแม่ผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว”
เอลด้าพูดพร้อมกับพยักหน้า หลังจากนั้นเธอก็เอนศีรษะมาซบหน้าอกของผมอย่างผ่อนคลายพร้อมกับยิ้มหวาน
เห็นแบบนี้แล้วผมก็ปวดหัว ตอนนี้เอลด้ากำลังบอกใบ้ผมอยู่และแน่นอนว่าผมอยากจะกินนางฟ้าผู้ไร้เดียงสาในอ้อมแขนของตัวเอง แต่ถ้าผมทำมันตอนนี้จะทำให้แผนการทั้งหมดของผมยุ่งเหยิงได้
ผมมีแผนและจังหวะที่จะกินพี่สาวน้องสาวทั้ง 2 อยู่แล้วและเหตุผลที่ต้องทำแบบนั้นก็เพื่อสร้างสถานการณ์ในอนาคตอันไกลที่ผมจะสามารถเปิดความสัมพันธ์นี้ให้กันและกันได้ นั่นคือนอร่า, เอลด้าและเกรซและอาจทำให้ตัวผมมี ‘ความผูกพันธ์’ ที่ดีในครอบครัวได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่สนุกกับสถานการณ์ปัจจุบันหรอกนะ
“เอลด้า? เธอเกาะติดพี่มาระยะหนึ่งแล้วนะ เธอคิดถึงพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำถามของผม เธอก็็เงยหน้าขึ้นและมองมาที่ผมด้วยดวงตาสีเขียวคู่สวยของเธอ เราจ้องตากันอยู่ซักพักจนทำให้ผมสามารถเห็นจมูกที่น่ารักของเธอ ขนตางอนงามของเธอ และริมฝีปากที่น่ารักของเธอที่อ้อนวอนให้กัดได้ ใบหน้าของเธอคือนิยามของคำว่าความสมบูรณ์แบบ ออร่าที่ไร้เดียงสาของนางฟ้าที่มาจากเธอกำลังลูบไล้ความปรารถนาอันดำมืดที่สุดของผมให้ยำยีเธอ ผมแทบจะห้ามใจตัวเองไม่ให้กินเธอ ณ เดี๋ยวนี้เลยไม่ได้
แต่แล้วผมก็ถูกดึงออกจากความภวังค์เมื่อเอลด้าผงกศีรษะของเธอด้วยรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ
“อื๊ม~~หนูคิดถึงพี่ม๊ากกก~~~มากเลยค่ะ~~”
ราวกับว่าเธอยังไม่พอ เธอพุ่งเข้ามากอดผมแน่น หน้าอกที่เต่งตึงของเธอกดทับผม ขณะที่แขนของเธอโอบรอบคอของผมโดยมีศีรษะของเธออยู่บนไหล่ผมและผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเธอที่ตกลงมากระทบกับคอของตัวเอง
ผมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อควบคุมตัวเองขณะที่โอบหลังของเธอทำให้ร่างกายของเราเบียดชิดกันมากขึ้น
“พี่ก็คิดถึงเธอเหมือนกันเอลด้า”
นั่นคือทั้งหมดที่ผมพูดในขณะที่เราอยู่ในอ้อมกอดนั้นไม่กี่นาที ผ่อนคลายภายในความอบอุ่นของกันและกัน ร่างกายอันอ่อนนุ่มของเธออยู่ในอ้อมแขนของผมพร้อมกับก้นของเธอที่นั่งอยู่บนตักของผม ในขณะที่ผมหายใจรดต้นคอของเธอ
ร่างกายของเอลด้าเหมือนสิ่งเสพติด ยิ่งผมกอดเธอมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งอยากเก็บเธอไว้กับตัวเองเพราะเห็นว่าเรากอดกันอยู่พักหนึ่งและความจริงที่ว่าผมสัมผัสได้ว่าเอลด้าเริ่มหายใจเร็วขึ้น ผมเลยพูดขึ้นมา
“เอลด้า เธออยากเข้าร่วมกลุ่มของพี่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามของผม เธอก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าอกของผมอย่างไม่เต็มใจก่อนจะตอบกลับผม
“หนูอยากเข้ากลุ่มของพี่ชายค่ะ!”
เมื่อได้ยินคำตอบของเอลด้า รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของผม การมีเอลด้าก็เหมือนมีกองทัพอมตะและไม่ยอมแพ้อยู่เคียงข้างคุณ เวทมนตร์แห่งชีวิตนั้นพิเศษตรงที่ไม่เหมือนการรักษาแบบปกติที่รักษาเฉพาะอาการบาดเจ็บเท่านั้น เวทมนตร์แห่งชีวิตจะฟื้นฟูทุกสิ่ง ตั้งแต่อาการบาดเจ็บของคุณไปจนถึงมานาของคุณไปจนถึงความแข็งแกร่งของคุณ มันเป็นกลโกงสำหรับกองทัพ
“ดีเลย ทำไมเราไม่ไปที่คฤหาสน์กลุ่มของพี่หล่ะ?”
“ไม่อ่าวว~~~หนูอยากจะอยู่แบบนี้อีกซักพักค่ะ~~”
เอลด้าพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ย เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็หัวเราะเบาๆ พร้อมกับลูบหัวเธอ
เอลด้าหลับตาและยิ้มในขณะที่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของผม ท่าทางของเธอเหมือนลูกแมวน้อยไม่มีผิด หลังจากลูบหัวของเธอได้ซักพักผมก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เอาหน่าเอลด้า เธอก็รู้ว่าพี่มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องจัดการและพี่ก็อยากให้เธออยู่กับพี่ในช่วงเวลานั้นด้วยนะ”
“ก็ได้ค่ะ…”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม ในที่สุดเธอก็ยอมอ่อนข้อและตกลงอย่างไม่เต็มใจ เธอลุกขึ้นจากตักของผม ขณะที่ผมรู้สึกถึงความร้อนของเธอที่กำลังออกจากร่างกายของตัวเอง ผมเองก็รู้สึกสูญเสียเช่นกัน แต่เรายังมีเวลาอีกมากที่จะทำสิ่งต่างๆ มากมายในอนาคต
สุดท้ายแล้วผมก็ยืนขึ้นก่อนเราทั้งคู่จะมุ่งหน้าออกจากคฤหาสน์ออกไป ข้อดีคือขณะที่เราเดินอยู่เอลด้าไม่ได้พยายามแสดงกิริยาที่ไม่เหมาะสมในที่สาธารณะ
ขณะที่เราเดินเคียงข้างกันออกไปนอกคฤหาสน์และไปถึงพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นกว่า ผมก็รู้สึกว่ามีสายตามากมายจับจ้องมาที่ตัวเอง แต่คราวนี้สายตาส่วนใหญ่มองจากฉันไปที่เอลด้้า ผมเห็นสายตาหลายๆ คู่มองดูเธอด้วยความงุนงง เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงถามเธอ
“ดูเหมือนน้องสาวของพี่จะมีคนชื่นชอบเยอะแยะเลยนะ?”
“เห้อออ…ใช่ค่ะ ในตอนแรกก็น่ารำคาญอยู่หรอกค่ะแต่หนูชินแล้ว ยิ่งกว่านั้นในตอนที่หนูบอกพวกเขาว่าจะพิจารณาแต่คนที่เอาชนะพี่ได้ หนูก็เลยได้พักผ่อนมากขึ้นจากคนเหล่านั้นค่ะ….”
เมื่อเอลด้าเล่าถึงส่วนที่เกี่ยวกับการใช้ผมเป็นโล่ เสียงของเธอก็เบาลงและเจือด้วยความรู้สึกผิด
ผมส่ายหน้าขณะพูดกับเธอ
“เธออย่ากังวลไปเลยเอลด้าน้อย พี่เป็นพี่ชายของเธอ เป็นหน้าที่ของพี่อยู่แล้วที่ต้องปกป้องเธอและนั่นจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะเป็นอดีต, ปัจจุบันหรืออนาคตก็ตาม”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม เอลด้าก็เข้าสู่ความงุนงงไปชั่วขณะ ความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตแล่นเข้ามาในหัวของเธอ เธอยังคงจำฉากที่ผมปกป้องเธอได้โดยหันหลังให้เธอได้ เธอตัวสั่นอย่างรวดเร็วและรอยยิ้มที่เปล่งประกายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“อื๊ม หนูรู้ว่าพี่จะอยู่ที่นั่นเพื่อหนูเสมอค่ะ”
เธอเอามือไพล่หลังแล้วก้าวไปข้างหน้า ผมที่ตาพร่าอยู่ครู่หนึ่งก็มองไปที่ฝูงชน โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่ตอนนี้มีสีหน้าแสดงความรัก ผมส่ายหัว สิ่งที่พวกเขาทำได้ในชีวิตคงทำได้แค่จินตนาการเท่านั้น พวกเขาจะไม่มีวันได้เอลด้ามาเป็นของตัวเอง
เมื่อส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดออกไปแล้วผมก็เดินเร็วขึ้นจนตามทันเธอ
ขณะเดินอยู่ข้างเธอผมก็ถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“พอมาคิดดูแล้วเธอมีเพื่อนบ้างไหม?”
“อ่าค่ะ แม้ว่าจะไม่มาก แต่หนูก็มีเพื่อนที่หนูรักในสถาบันค่ะ!”
เอลด้าพูดด้วยเสียงตื่นเต้น
“โอ้? ถ้าอย่างนั้นพี่ก็อยากจะพบพวกเขาซักครั้งนะ”
“แน่นอนค่ะ! หนูมั่นใจว่าพี่จะเข้ากับพวกเขาได้ค่ะ!”
เอลด้าพูดด้วยสีหน้ากระตือรือร้น
ผมพยักหน้ารับคำพูดของเธอ ผมแน่ใจว่าตัวเองจะเข้ากับพวกเขาได้ดี
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
