The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 151 New Members
“ได้สิ ฉันไม่รังเกียจที่นายจะเข้าร่วม”
ในที่สุดผมก็ตอบตกลงตามข้อเสนอของเลโอนาร์โด ข้อเสนอของเขามีข้อดีและข้อเสียมากมาย แต่สุดท้ายแล้วข้อดีก็มีมากกว่าข้อเสีย ก่อนอื่นผมจะให้เลโอนาร์โดทำงานให้ผมในขณะที่ผมได้รับผลตอบแทนจากการทำงานหนักของเขา
ในเกมมีหลายสถานการณ์ที่สิ่งต่างๆ ยากสำหรับเขา แต่เขาก็เอาชนะมันได้ ทำให้เขาได้รับรางวัลมากมาย ดังนั้นนั่นคือสิ่งที่ผมจะทำ ผมจะทำให้เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อรับรางวัลเหล่านั้นและบีบให้เขาแห้งตายจากรางวัลเดียวกันนั้น เนื่องจากไม่มีผู้เล่นที่ควบคุมเขาอยู่ ผมเลยจะกลายเป็นผู้เล่นคนนั้นให้เอง
อย่างที่สองมันเป็นเงื่อนไขที่ถูกลืม แต่ผมจะสามารถวางมือจากโซเนียได้ จากที่ผมรู้ตอนนี้เธอเป็นเด็กขี้อาย, ไร้เดียงสาและไม่ค่อยพูด ผมแค่ต้องเล่นไพ่ให้ถูกเพื่อทำลายสาวน้อยน่ารักคนนี้ และคลาร่าคนงานลับของผมอาจจะรู้วิธี
เหตุผลประการที่สามและสำคัญที่สุดคือผมจะสามารถผลักปัญหาที่มาหาตัวเองให้เขาได้ ใช่แล้ว ปัญหาที่มาหาผม ผมไม่ได้ไร้เดียงสาที่จะเชื่อว่าตัวเองจะไม่ถูกกำหนดเป้าหมายของคนอื่นหรอกนะ
นี่ไม่ใช่โลกของเกมที่เน้นเฉพาะส่วนของช่วงสถาบัน แต่เป็นโลกแห่งความเป็นจริงที่มีปัญหาบ้าๆ บอๆ มากมาย ผมจะไม่แปลกใจด้วยซ้ำหากมีกลุ่มหนึ่งวางแผนการตายของผม
ผมหมายความว่าผมได้แสดงบางสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำได้ ผมชำระล้างการคอร์รัปชั่น! บางสิ่งที่ถูกกล่าวว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ผมกลับได้ทำมันไปแล้ว ผมแน่ใจเลยว่าตัวเองอาจอยู่ในรายชื่อของผู้มีพลังที่ซ่อนตัวอยู่จำนวนมากแล้ว
แน่นอนว่าด้วยพลังที่ซ่อนเร้นอยู่มากมายในคลังแสงของผม ผมไม่ได้กังวลขนาดนั้น แต่ผมจะไม่พึ่งพามันทั้งหมดเพราะผมอยู่ในที่โล่งในขณะที่ศัตรูของผมซ่อนตัวอยู่ ผมไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาจะโจมตีด้วยอะไรและผมต้องระวังตัวเอาไว้
และนั่นคือในตอนที่เลโอนาร์โดเข้ามาเป็นเกราะกำบังให้ผม ด้วยการที่เป็นตัวตนที่ซึ่งดึงดูดปัญหา ผมแน่ใจว่าปัญหาส่วนใหญ่จะไปตกลงที่เขา ดังนั้นในขณะที่ศัตรูของผมต่อสู้กับเขาที่ด้านหน้า ผมจะจัดการพวกเขาจากด้านหลัง ซึ่งผมจะแทงพวกเขาจากด้านหลังอย่างโหดเหี้ยมเลยแหละ
‘อืมม ฟังดูดีเลย’
ผมพยักหน้าให้กับแผนของตัวเองก่อนจะจับมือกับเลโอนาร์โดที่ตอนนี้มีใบหน้าที่มีความสุข
หลังจากนั้นผมก็มองไปที่โซเนียก่อนจะพูดขึ้น
“แล้วเธอหล่ะ?”
“อ๊ะ!?”
ทันใดนั้นเองโซเนียก็กลายเป็นจุดสนใจและตื่นตระหนก การจ้องมองของเธอเริ่มหันไปทางซ้ายและขวา
ผมที่เห็นแบบนั้นเลยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสงบ
“คุณโซเนีย บอกผมทีว่าเธอวางแผนที่จะทำอะไรครับ? ถ้าเธอต้องการเข้าร่วมกลุ่มเราด้วย ผมจะขอบคุณมากเลยถ้าคนน่ารักอย่างเธอมาอยู่กลุ่มของผมครับ”
“น-น่ารัก!?”
คำพูดของผมทำให้เธอประหลาดใจและหน้าแดง เธอมองผมเขินๆ อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดขึ้นมา
“ค่ะ ฉันจะเข้าร่วมทุกที่ที่พี่เลโอนาร์โดอยู่ค่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้นผมจึงพยักหน้าเห็นด้วย
หลังจากนั้นผมก็ใช้อุปกรณ์สื่อสารติดต่ออเล็กซ์และแจ้งเขาเกี่ยวกับทั้งเลโอนาร์โดและโซเนีย โดยขอให้เขาจัดหาตำแหน่งที่เหมาะสมให้พวกเขา
ผมคุยกับทั้งสองคนต่ออีกไม่กี่นาทีก่อนที่จะปล่อยให้พวกเขากลับไป ผมเห็นได้ว่าเลโอนาร์โดไม่เต็มใจที่จะจากเอลด้าไปและทุกคนก็เห็นว่าเขาสนใจในตัวเธอและผมก็เห็นโซเนียที่กำลังเจ็บปวดกับมันเช่นกัน
‘อืม ดูเหมือนว่าจะใช้เวลาไม่นาน’
ผมคิดขณะที่ส่งพวกเขาออกไป ไม่นานพวกเขาก็จากไป ความเงียบปกคลุมระหว่างเรา เหลือเพียงผมและเอลด้าที่อยู่ภายในห้อง
ขณะรู้สึกถึงความเงียบเอลด้าก็พูดขึ้นมา
“พี่คะ ทำไมพี่ถึงรับเด็กไร้ความสามารถคนนั้นเข้ามาเหรอคะ?”
“เธอหมายความว่ายังไงเหรอ?”
ผมทำเป็นไม่สนใจแต่เอลด้าก็ไม่ลดละ
“พี่คะ หนูรู้สึกได้ว่าพี่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นในการรับเธอเข้ามาอยู่ค่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเอลด้า ผมก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ผมไม่ได้ตื่นตระหนกก่อนจะตอบกลับเธอด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
“เห้อออ….พี่คงไม่ต้องซ่อนมันจากเธอหรอกมั้ง พี่เดาว่าเธอคงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกครึ่งแวมไพร์สินะ”
“อะไรนะคะ!?”
ตอนนี้ถึงคราวที่เอลด้าจะต้องประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่าเด็กสาวที่ดูไร้เดียงสาจะปกปิดความลับเช่นนี้เอาไว้ แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ขมวดคิ้ว
“แม้ว่าจะผ่านไปครึ่งชีวิตก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปลุกสายเลือดนั้นขึ้นมาได้ไม่ใช่เหรอคะ?”
“ไม่หรอก พี่แน่ใจว่าเธอจะตื่นขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้”
“พี่แน่ใจเหรอคะ?”
“อืม 100% เลยแหละ”
“ถ้างั้นเธอก็จะเป็นสินทรัพย์ที่คุ้มค่าที่จะลงทุนสินะคะ?”
“ใช่แล้ว”
ผมพยักหน้าในใจให้กับความเงียบของเอลด้า เธอไม่ถามผมว่าผมรู้ทุกอย่างที่พูดไปได้อย่างไร ดูเหมือนว่าเธอจะเคารพความลับของผมและผมก็ชอบด้านนั้นของเธออย่างรวดเร็ว
ยิ่งกว่านั้นผมยังเห็นว่าโซเนียมองเอลด้าอย่างมีชั้นเชิงและไม่ใช่ในฐานะเพื่อนที่มีไหวพริบ ผมยิ้มเยาะให้เอลด้าขณะที่ลูบหัวเธอ ทำให้เธอหลับตาขณะที่เธอเพลิดเพลินกับมัน
“ดูเอลด้าตัวน้อยสิ โตขึ้นแล้ว พี่ดีใจที่รู้ว่าเธอโตเป็นสาวจอมวางแผนนะ”
เมื่อได้ยินคำชมของผม เอลด้าก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เธอหัวเราะคิกคักขณะที่ตอบกลับผม
“แน่นอนค่ะ! หนูต้องการช่วยพี่ชาย หนูให้พี่ช่วยไปตลอดไปได้หรอกนะคะรู้ไหม!”
“งั้นเหรอ…งั้นเหรอ”
ผมตอบกลับเธอด้วยรอยยิ้มผ่อนคลาย
หลังจากนั้นเราก็คุยกันต่ออีกสักครู่ จากนั้นผมก็ไปที่พื้นที่รับสมัครพร้อมกับเอลด้า
เมื่อรู้ว่าเอลด้าเข้าร่วมด้วยอเล็กซ์ก็มีความสุขมาก เมื่ออยู่กับเธอเขาจะสามารถคิดกลยุทธ์ใหม่ๆ สำหรับการต่อสู้ในอนาคตได้ หลังจากนั้นผมก็เข้าร่วมกับคนอื่นๆ ที่เหลือในขณะที่แนะนำการคัดคน
เราสามารถหาเพชรที่ซ่อนอยู่ในตมได้จริงๆ ในตอนกลางคืนเราได้คัดคนอย่างมีประสิทธิผล หลังจากนั้นเราก็ใช้เวลาคุยกันถึงอนาคตของกลุ่ม
และพอตกดึกทุกอย่างก็ลงตัว ผมอำลาเพื่อนร่วมทีมก่อนจะเข้านอนเพราะคฤหาสน์ถูกซื้อ มันเลยกลายเป็นสำนักงานใหญ่ของผม ซึ่งผมและทีมงานที่เหลือจะใช้เวลาอย่างเต็มที่ ในขณะที่ผมเข้านอน เอลด้าก็อ้อนวอนผมด้วยสายตาลูกหมาน้อยของเธอเพื่อจะนอนกับผม แต่ผมก็ปฏิเสธเธออย่างไร้เยื่อใย ผมมั่นใจว่าถ้าตัวเองนอนเตียงเดียวกับเธอ ผมจะต้องกินเธอแน่ ดังนั้นผมจึงต้องฝืนใจตัวเอง
‘เร็วๆ นี้แหละออสติน เร็ว ๆ นี้’
ด้วยความคิดเหล่านี้ผมจึงเข้านอน แต่ในขณะที่กำลังนอนหลับอยู่นั้นผมก็ได้ยินเสียงเคาะจากข้างนอก ผมเปิดประตูด้วยความสงสัยก่อนจะพบกับคลาร่าในชุดกลางคืนสีน้ำเงินเซ็กซี่ที่เปิดเผย เธอมีรอยยิ้มที่เย้ายวนใจอยู่บนใบหน้าของเธอขณะที่เธอพูด
“นายท่านคะ ท่านยินดีรับสาวใช้ของท่านในคืนนี้ไหมคะ?”
ผมเลียริมฝีปากขณะที่มองคลาร่าจากบนลงล่าง เสียงหัวเราะหลุดออกจากปากเมื่อผมตอบกลับไป
“แน่นอน คืนนี้ฉันจะลงโทษสาวใช้ของฉัน”
เมื่อเห็นสายตาที่ร้อนแรงของผม ร่างกายของคลาร่าก็สั่นสะท้านด้วยความคาดหวัง ร่างกายของคลาร่าที่ผมฝึกฝนในช่วงสัปดาห์ที่แล้วเริ่มร้อนจากการจ้องมองที่เต็มไปด้วยตัณหาของผม ด้วยร่างกายที่ร้อนรุ่มประกอบกับจิตใจและหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรัก คลาร่าจึงส่ายร่างกายของเธออย่างเซ็กซี่ขณะที่เธอเข้ามาในห้องของผม
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
