The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 171 Let’s Start As Friends!
คำตอบของผมดังก้องอยู่ในหูของสการ์เล็ต ชั่วขณะหนึ่งจิตใจของเธอก็ว่างเปล่า เพราะเธอไม่เคยคาดคิดว่าจะถูกปฏิเสธอย่างรวดเร็วเช่นนี้ มานาของเธอเริ่มอาละวาดในขณะที่ดวงตาของเธอดูมืดมนและไร้ชีวิตชีวา
ความรู้สึกหนักอึ้งที่ผมไม่เคยรู้สึกออกมาจากเธอ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ ผมก็ ‘ตื่นตระหนก’ ขณะที่ผมจับมือของเธอที่กุมมือผมไว้แน่นอยู่ ผมดึงหน้าสการ์เล็ตเข้าหาตัวเองขณะที่ตะโกน
“สการ์เล็ตใจเย็นก่อน! ผมหมายถึงว่าผมไม่สามารถเป็นคนรักของเธอได้ในตอนนี้ เหตุผลก็คือผมยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่เกิดขึ้นในอนาคต!!”
คำพูดของผมดูเหมือนจะทำให้เธอสงบลง เมื่อแสงสว่างในดวงตาของเธอดูเหมือนจะกลับมา ใบหน้าของเธอดูสับสนเล็กน้อยเมื่อเธอมองมาที่ผม
“นายหมายความว่ายังไง?”
เธอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขณะที่เธอมองมาที่ผม ผมถอนหายใจในใจเมื่อการพนันที่ผมเดิมพันไปได้รับผลตอบแทน ผมยิ้ม ‘บิดเบี้ยว’ พร้อมมองเธอด้วย ‘ความคับข้องใจ’ เล็กน้อยขณะที่พูด
“ที่ผมตอบเธอว่าไม่ ไม่ใช่ว่าผมจะปฏิเสธเธอโดยสิ้นเชิง ผมหมายถึงเธอเป็นผู้หญิงที่สวยและทรงพลัง ถ้าเธอถามผมว่าผมชอบเธอไหม ผมคงตอบว่าชอบ”
การที่ได้ยินผมเรียกเธอว่าคนสวยทำให้สการ์เล็ตหน้าแดงและยิ้มอย่างมีความสุข ซึ่งทำให้ผมประหลาดใจ เมื่อครู่เธอราวกับว่าเธอกำลังจะทำลายโลก แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนสาวน้อยไร้เดียงสา
‘เห้อออ….ทำไมรอบข้างฉันถึงไม่มีผู้หญิงธรรมดาๆ บ้างนะ?’
แม้ว่าข้างในผมจะคร่ำครวญ แต่ภายนอกผมดูจริงจังมากเมื่อผมมองเข้าไปในดวงตาของสการ์เล็ตและพูดต่อไป
“ฟังนะสการ์เล็ต ผมหมายความว่าผมรู้จักเคน แต่ผมรู้จักสการ์เล็ตไหม? ไม่เลย ผมมองเธอเป็นแค่เพื่อนคนสำคัญของผม ผมหมายถึงผมเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิง แล้วจู่ๆ เธอก็โยนประเด็นนี้ใส่ผม”
“จริงๆ ผมดีใจและตื่นเต้นมากที่เธอมีความรู้สึกแบบนี้กับผม แต่ตอนนี้ผมคิดกับเธอแค่เพื่อนและถ้าเธอถามผมว่าสนใจเธอไหม? ก็ใช่ ผมคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก”
พูดจบผมก็จับหน้าสการ์เล็ตไว้ขณะที่ยิ้ม เธอมองผมด้วยหน้ามุ่ยและหน้าแดงอมชมพู ดวงตาสีทองของเธอดูเหมือนจะพยายามหลบหน้าผม
ผมจับหน้าเธอให้กลับมามองตัวเองก่อนจะพูดขึ้นมา
“สการ์เล็ต…ถ้าผมยอมรับคำสารภาพของเธอ มันก็คงเป็นการโกหกตัวเองและมันคงจะแย่มากสำหรับเธอ ผมแค่อยากให้เราเริ่มทำความรู้จักกันให้ดีกว่านี้ก่อน อย่างออกเดทและไปเที่ยวกัน แล้วค่อยๆ รู้จักกันมากขึ้น แล้วจากตรงนั้นเราค่อยว่าถึงเรื่องหลังจากนั้น เธอว่ายังไง?”
บนหอคอยที่ผมนั่งอยู่มีความเงียบงันเกิดขึ้นมา สายตาของผมไม่เคยละไปจากสการ์เล็ตเลย ในขณะที่ผมถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองให้เธอฟัง ดวงตาของสการ์เล็ตหรี่ลงเมื่อเธอมองมาที่ผม เธอทำสิ่งนี้อยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมาในที่สุด
“ได้สิ เอาตามที่นายพูดเถอะ นายพูดถูก นายรู้จักแค่เคนแต่ไม่รู้จักสการ์เล็ตและฉันจะทำให้แน่ใจว่านายรู้เรื่องทุกอย่างของฉัน ในขณะที่ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนาย แต่ก่อนหน้านั้นรับเจ้านี่ไป!”
สการ์เล็ตพูดขณะที่เธอยื่นนิ้วชี้ออกมาและวางไว้ที่หัวใจของผมก่อนที่เธอจะพูดต่อด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ฉันจะทำให้นายตกหลุมรักฉันอย่างแน่นอน!”
น้ำเสียงของเธอมีความมั่นใจและคาดหวังอย่างมาก ซึ่งนั่นทำให้หัวใจของผมเต้นแรงอีกครั้งและผมแน่ใจว่าเธอรู้สึกได้เมื่อมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ แต่ผมเป็นใครกัน? ผมจะปล่อยให้เธอนำหน้าตัวเองไปง่ายๆ ได้ยังไง? ผมจับมือที่อยู่บนหน้าอกของตัวเองก่อนที่จะจูบมันอย่างรักใคร่ หลังจากนั้นผมก็หันไปหาสการ์เล็ตที่กำลังหน้าแดงอยู่และพูดขึึ้นมา
“แล้วผมจะรอวันนั้น….”
“ฮึ่มมม นายจะไม่ต้องรอนานหรอก”
เมื่อพูดจบสการ์เล็ตก็เทเลพอร์ตหนีออกไปด้วยความอาย ผมอดไม่ได้ที่จะพบว่าการกระทำของเธอนั้นน่ารักมาก บางครั้งเธอก็ทำตัวตรงไปตรงมามาก แต่เพียงแค่การกระทำเพียงครั้งเดียวจากผมก็ทำให้เธอยุ่งเหยิงได้ มันช่างขัดแย้งกันมาก
ผมหัวเราะเบาๆ ขณะที่มองดูพระอาทิตย์ที่ลาลับไป
“เห้อออ…..แล้วเธอทำอะไรกับฉันกันระบบ?”
คำถามของฉันอาจดูเหมือนไม่มีอะไรและสการ์เล็ตอาจจะดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการรับมือกับผู้หญิงประเภทนี้ก็คือคุณไม่ควรจะลดการระวังตัวมากเกินไป
[ เธอใช้คาถา 3 คาถาใส่โฮสต์ ]
‘ฉันว่าแล้ว’
“พวกมันคืออะไร?”
[ คาถาแรกจะทำให้คุณไร้สมรรถภาพ ]
“….”
[ โฮสจะรู้สึกไม่ออกเลยถ้าไม่ได้อยู่กับสการ์เล็ต ]
“….”
[ คาถาที่สองทำให้เธอรู้เกี่ยวกับผู้หญิงทุกคนที่โฮสโต้ตอบด้วยและมันจะส่งสัญญาณบางอย่างหากโฮสสัมผัสผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป ]
ผมเกิดความเงียบขึ้นทันที ในขณะที่ระบบยังคงโจมตีผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
[ คาถาที่สาม…. ]
“พูดมันออกมา ฉันรับได้…บางทีนะ”
[ เป็นคาถาที่จะติดตามว่าโฮสตกอยู่ในอันตรายประเภทใดและปกป้องโฮสหากจำเป็น ]
‘แต่?…..’
ผมไม่คิดเลยสักนิดว่าคาถาที่ดีขนาดนี้ของสการ์เล็ตจะไม่มีข้อเสีย
[ ก็…มันจะติดตามดูโฮสตลอด 24 ชั่วโมง ]
เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายผมก็ก่ายหน้าผาก
‘โชคดีที่คาถาเหล่านั้นใช้ไม่ได้กับฉัน ใช่ไหม?’
[ ใช่แล้ว โฮสต้องขอบคุณสายเลือดของโฮส คาถาแบบนั้นใช้ไม่ได้กับโฮสและสการ์เล็ตก็ต้องรู้เช่นกัน แต่เธอก็พยายามด้วยความหวัง ]
“ว้าว ฉันมีผู้หญิงที่รักฉันจริงๆ นายไม่คิดเหรอ?”
[ ถ้าโฮสเรียกนั่นว่ารัก ระบบก็ไม่รู้ว่าจะพูดว่ายังไงแล้ว ]
ระบบตอบกลับผมอย่างประชดประชัน คือมันไม่ใช่ว่าผมคาดหวังการสนับสนุนอะไรหรอกนะ ผมเคยชินกับความหน้าด้านของมันแล้ว แต่สรุปแล้วก็คือผมจัดการกับสการ์เล็ตไปแล้วและได้ปูทางที่ดีไว้แล้ว….เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้
เมื่อผมรู้สึกสงสัยในทางเลือกในชีวิตของตัวเอง ระบบก็พูดขึ้น
[ โฮส ระบบมีคำถาม? ]
“โอ้? ถามมาสิ”
[ โฮสจะทำยังไงในตอนท้าย? ]
ผมนิ่งเงียบ แม้ว่าคำถามอาจไม่ชัดเจน แต่ผมก็เข้าใจชัดเจน
มีความเงียบอยู่หลายวินาทีก่อนที่ผมจะพูด
“ที่จริงแล้วฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ฉันแค่ตามน้ำไป สาวๆ พวกนั้นอาจจะออกไปทำสงครามเพื่อฉันไม่ใช่เหรอ?”
[ … ]
“ใช่ไหม…?”
[ … ]
“…”
“Fuxk…”
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
