The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 187 Prepare For The Unknown

ใบหน้าของมิกะและริกะไร้ความรู้สึกขณะที่พวกเธอเดินออกไปจากห้องของออสติน น่าเศร้าที่จิตใจของพวกเธอไม่สงบอย่างที่เห็น ตอนนี้ทั้งมิกะและริกะกำลังคุยกันทางโทรจิต นี่เป็นของขวัญพิเศษระหว่างพวกเธอที่มีเพียงแค่พวกเธอเท่านั้นที่รู้ พวกเธอเกิดมาพร้อมกับพลังนี้ซึ่งทำให้พวกเธอสามารถสื่อสารซึ่งกันและกันได้โดยไม่ต้องใช้เวทมนตร์

ไม่มีใครสามารถตรวจพบได้ในระหว่างที่พวกเธอพูดคุยกัน และตอนนี้พวกเธอกำลังใช้พลังนี้จนถึงขีดจำกัด

‘พี่ ตอนนี้เราจะทำอะไรกันดี? แผนของเราเริ่มมีปัญหาแล้วนะ’

มิกะถามริกะทางโทรจิต

‘ลำบากแล้วสิ’

ริกะ ‘พูด’ กลับโดยซ่อนความขมวดคิ้วและความโกรธที่ก่อตัวขึ้นจากส่วนลึกของเธอ ทั้งคู่โกรธมากกับสิ่งที่สการ์เล็ตทำ แต่นั่นคือทั้งหมดที่พวกเธอทำได้ พวกเธอไม่ได้โง่พอที่จะคิดว่าพวกตัวเองจะสามารถทำอะไรกับเผ่าครึ่งมังกรได้

‘เห้อออ แผนของเราดูเหมือนจะเจออุปสรรคแล้วสิ แต่ฉันไม่คิดเลยว่าคลาร่าทำไปถึงขั้นสุดท้ายแล้ว’

ขณะที่เธอ ‘พูด’ มิกะคนนี้ก็กัดฟันด้วยความโกรธ เธอถูกพาตัวกลับด้วยความเร็วที่เกิดขึ้น เธอและพี่สาวของเธอวางแผนที่จะเริ่มก้าวแรกไว้แล้ว แต่คลาร่ากลับนำพวกเธอไปก่อนแล้ว แม้ว่าพวกเธอจะโกรธ แต่พวกเธอก็ไม่ได้วางแผนที่จะไปหาคลาร่าแต่อย่างใด แม้ว่าพวกเธอจะไม่ต้องการให้ใครได้ออสตินไป แต่พวกเธอก็ไม่รังเกียจที่จะแบ่งปันเขากับคลาร่า เหตุผลก็คือพวกเธอถือว่าคลาร่าคือครอบครัว

พวกเธอทุกคนได้รับการช่วยเหลือจากออสตินและทั้ง 3 คนเกือบผ่านเงื้อมมืออันโหดร้ายของการเป็นทาสแล้ว ยิ่งกว่านั้นพวกเธอทุกคนยังได้ใช้เวลาเติบโตมาด้วยกันเลยทำให้พวกเธอสนิทกัน ทั้งมิกะและริกะได้ปรึกษาเรื่องนี้กับคลาร่ามาแล้วและพวกเธอก็โอเคกับการแบ่งปันออสตินกัน นั่นเป็นเหตุผลหลักที่ออสตินกล้าพูดถึงคลาร่าเพราะเขารู้ว่าพวกเธอจะไม่ทำอะไรที่รุนแรงกับคลาร่า

‘เห้อออ…มันเป็นความผิดของพวกเราเองที่คิดว่าคลาร่าจะไม่เคลื่อนไหวกับออสติน เพียงเพราะคำสัญญาที่บอบบางของเรา’

ริกะ ‘พูด’ กลับไปหามิกะ ตอนนี้พวกเธอสงบลงแล้วและเริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรในอนาคตดี 

จากนั้นมิกะก็หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขและ ‘พูด’ กับริกะ

‘ฮี่ฮี่ฮี่…ฉันมีความสุขมากที่ออสตินยอมรับพวกเรา! ตอนที่นั่งบนตักของเขามันรู้สึกดีจนฉันไม่อยากลุกเลยด้วยซ้ำ!’

ริกะพยักหน้าตามคำพูดของเธอขณะที่เธอ ‘ตอบ’ กลับไปอย่างชวนฝัน

‘ฮ่าาาาา….มันรู้สึกดีมากเลย ฉันอยากจะอยู่ที่นั่นและละลายในอ้อมกอดของเขาจัง…’

สักพักหน้าของริกะก็หน้าแดงก่อนจะหายไป มิกะก็เหมือนกันแต่สิ่งที่ทั้งคู่ไม่ทันสังเกตคือหางทั้ง 2 ของพวกเธอกำลังกระพืออย่างตื่นเต้นอยู่

‘ตอนนี้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเรายังอยู่ในระดับพื้นฐาน เราต้องทำให้แน่ใจว่ามันจะเพิ่มไปถึงระดับสูงสุด’

ริกะ ‘พูด’ อย่างจริงจัง ซึ่งมิกะก็ ‘ตอบ’ ด้วยความจริงจังไม่แพ้กัน

‘อืม ใช่แล้ว เขาเป็นของพวกเรา! เราจะทำให้ออสตินตกหลุมรักเราอย่างบ้าคลั่ง และนอกจากนี้เราจะทำให้แน่ใจว่าจะได้อยู่ในตำแหน่งสูงสุดในใจของเขาเหนือคลาร่า’

‘ใช่ ถูกต้อง เธอจำแผนได้ใช่ไหม?’

ริกะ ‘ถาม’ กับมิกะ การเชื่อมต่อทางโทรจิตของพวกเธอมีความตื่นเต้นอยู่ ซึ่งมิกะกระดิกหางอย่างตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อเธอ ‘ตอบ’

‘อือ! เราจะโจมตีเขาด้วยอารมณ์ของเราเป็นสองเท่าและทำให้เขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา!’

ทั้งมิกะและริกะไม่ได้สังเกตเลย แต่ตอนนี้ทั้งคู่มีรอยยิ้มชั่วร้ายเล็กน้อยบนใบหน้า 

ขณะที่กลับมาที่ห้องของออสติน

‘เอาล่ะ ฉันหวังว่าแค่นี้จะเพียงพอแล้วนะ’

ผมคิดเมื่อเห็นทั้งมิกะและริกะออกจากห้องไป 

จากสิ่งที่ผมพูดไป ผมแน่ใจว่าสาวๆ เหล่านี้คงจะลงมือทำบางอย่าง แต่โชคดีที่ผมมีผู้หญิงวงในคอยช่วยคาดคะเนการเคลื่อนไหวของพวกเธอ 

ผมลูบหัวตัวเองพร้อมกับเปิดลิ้นชักที่ถูกล็อคด้วยเวทย์มนตร์บนโต๊ะ ขณะที่ผมมองดูหนังสือเล่มหนาข้างใน ผมก็ถูหนังสือด้วยมือที่แข็งกระด้าง

หนังสือด้านนอกเป็นสีน้ำตาลขอบสีทอง มันเป็นหนังสือที่ผมสร้างขึ้นด้วยความช่วยเหลือของระบบ และนี่คือหนังสือที่ผมหวังจะใช้ในการประทังชีวิตในอนาคต 

ผมมั่นใจว่าในตอนที่ผมพิชิตผู้หญิงได้เกือบทุกคนแล้ว สักวันคงมีสักวันที่ ‘ฮาเร็ม’ แห่งนี้ของผมอาจจะออกมาได้ไม่สวย

‘ฮาเร็ม’ ที่ผมจะสร้างนั้นจะถูกสร้างขึ้นจากปราสาทแห่งความเท็จและความจริงที่เกี่ยวพันกัน 

ส่วนใหญ่ผมคิดออกแล้ว แต่น่าเศร้าที่ชีวิตไม่ได้เป็นไปอย่างที่คุณปรารถนาเสมอไป แต่ในช่วงเวลาเหล่านั้น ผมทำได้เพียงจิตนาการเพื่อหาทางออก เพราะผมไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง

หลังจากดูมันครั้งสุดท้าย ผมก็เก็บหนังสือไว้ที่ตู้ล็อกเกอร์ที่ปลอดภัยก่อนจะเปิดดูเอกสารสำคัญบางอย่างเป็นเวลา 1 ชั่วโมงก่อนที่ผมจะออกจากห้องไปอย่างลับๆ 

ผมปลอมตัวก่อนจะใช้ตราบางอย่างที่ทำให้ไปปรากฏขึ้นในห้องฝึกที่คุ้นเคยซึ่งมีผู้หญิงผมสีทองสวยยืนมองผมอย่างท้าทาย แต่น่าเศร้าที่มันไม่เป็นผลเนื่องจากเธอเอาแต่ถูขาเข้าหากัน

“คิดถึงผมไหม?”

ผมถามขึ้นมาแต่เธอยังคงนิ่งเงียบและพยายามควบคุมความรู้สึกแสบร้อนระหว่างเอวของเธอ 

ผมยิ้มขณะเดินเข้าไปหาเธอก่อนที่ในอีก 1 ชั่วโมงต่อมาผมก็ออกจากสนามฝึกไป โดยทิ้งเจ้าหญิงที่ทรุดโทรมและสกปรกมากซึ่งยังคงน้ำพุ่งอยู่แม้ว่าผมจะออกไปแล้วก็ตาม

‘ครั้งสุดท้าย’

ผมคิดขณะออกจากสนามฝึกไป นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เล่นกับร่างกายของเธอ ตอนนี้มันเป็นหน้าที่ของเธอแล้วที่จะทำให้เจ้านายพึงพอใจ ในขณะที่ร่างกายของเธอยังคงลุกไหม้ด้วยความปรารถนา 

ผมหัวเราะเบาๆ เมื่อคิดถึงแผนที่ผมวางเอาไว้สำหรับผู้หญิงที่เย่อหยิ่งคนนี้

‘มันจะต้องสนุกแน่ๆ’

และในไม่ช้าผมก็มุ่งหน้ากลับไปยังคฤหาสน์ของตัวเองก่อนจะไปรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยที่เหล่าสาวใช้เตรียมให้ หลังจากนั้นผมก็ได้พบกับคลาร่าและได้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ

“แล้วโซเนียเป็นยังไงบ้าง?”

ผมถามกับคลาร่านั่งอยู่บนตักของตัวเองขณะที่ผมเอาใจเธอ 

เมื่อได้ยินคำถามของผม เธอก็ยิ้มก่อนจะตอบกลับมา

“ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีค่ะ ฉันพูดได้อย่างภูมิใจเลยว่าตัวเองได้รับความไว้วางใจจากเธอแล้วและเราสามารถเริ่มแผนส่วนที่ 2 ได้ทุกเมื่อเลยค่ะ”

“เข้าใจแล้ว…”

ผมยิ้มให้กับคำตอบของเธอ 

รอยยิ้มของเราช่างชั่วร้ายจริงๆ เมื่อเรานึกถึงวิธีที่จะใช้ในการดักจับกระต่ายที่ไร้เดียงสา และด้วยเหตุนี้เองผมจึงใช้เวลา 1 ชั่วโมงถัดไปในการเอาใจและผ่อนคลายกับคลาร่าโดยที่เราไม่ได้มีเซ็กส์กันเพราะการผ่อนคลายนานๆ ครั้งกับคนที่คุณรักก็สำคัญเช่นกัน เซ็กส์ไม่ใช่วิธีเดียวที่จะทำให้ความรู้สึกเติบโตได้

ในที่สุดผมก็แยกทางจากคลาร่าที่ไม่เต็มใจเพราะต้องไปพบกับเอลด้า 

ตอนนี้เกือบจะค่ำแล้ว ผมอยากรู้จริงๆ ว่าเอลด้าต้องการจะทำอะไร

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต