The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 211 Big Sis(3)
“แน่นอนว่ามันคืออันเดียวกันครับพี่สาว”
ผมพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับเธอ คำตอบของฉันมีแต่ทำให้นอร่าประหลาดใจมากขึ้น ทำไมจะไม่แปลกใจหล่ะ? สิ่งของที่อยู่ในมือของผมคือคำสาบานแห่งความรักในตำนานซึ่งเป็นที่รู้จักและสูญหายไปในช่วงสงครามครั้งใหญ่ในอดีต เป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่เทพีแห่งมิติและเวลามอบให้แก่คู่รัก 2 คน เนื่องจากเธอรู้สึกประทับใจในความรักอันบริสุทธิ์ของพวกเขา
ไอเท็มที่ไม่ว่าจะเวลา, พื้นที่หรือมิติใดๆ มันจะพาคุณไปยังตำแหน่งของตัวมันเองอีกชิ้นหนึ่ง ไม่มีการล็อคเชิงพื้นที่หรืออำนาจใดๆ ที่จะหยุดมันได้
ผมหมายถึงจะมีอะไรกันหล่ะที่สามารถปิดกั้นพลังของเทพธิดาแห่งมิติได้? แม้ว่าจะมีการบอกว่าไอเท็มชิ้นนี้หายสาปสูญไประหว่างสงครามแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับผมที่เคยเล่นเกมนี้มาแล้ว
ที่จริงมีเควสที่ผมต้องตามหาสิ่งนี้ แต่ตอนนั้นมันหลุดมือผมไป แต่ตอนนี้? ฮิฮิฮิ….เด็กคนนี้เป็นของผมแล้ว
“น-นี่คือไอเท็มชิ้นนั้นจริงๆ เหรอ?”
นอร่าที่ฟื้นตัวเองขึ้นมาได้นิดหน่อยถามผมขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้ลูกอ็อบอีกลูกหนึ่งและมองดูมันด้วยความสงสัย
ผมพยักหน้าให้เธอขณะที่พูด
“ใช่แล้วครับ มันคืออันเดียวกัน ผมโชคดีจริงๆ ที่บังเอิญเจอมันระหว่างการเดินทาง”
“นายคงโชคดีมากเลยสินะ”
นอร่าพูดขณะที่เธอมองมาที่ผมอย่างสงสัย เพราะเธอรู้เรื่องของขวัญที่ผมให้เกรซไปแล้ว สร้อยคอนิฟทีลไม่ใช่ความลับระหว่างนอร่ากับเอลด้า ซึ่งก็เป็นเรื่องน่าแปลกใจเหมือนกันที่ผมพบมัน และตอนนี้ผมก็แสดงให้เธอเห็นอีกครั้งและตอนนี้ผมได้แสดงสมบัติที่สาปสูญไปอีกชิ้นหนึ่งให้เธอดูอีกครั้ง ใครๆ ก็คงสงสัยในสมบัติชิ้นนี้
ผมพูดขณะมองไปยังนอร่า
“ไม่ต้องห่วงครับพี่สาว ผมมีของขวัญให้พี่ด้วยนะครับ”
“ของขวัญเหรอ?”
นอร่าถามในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นประกาย
ผมหัวเราะเมื่อเห็นเธอมองมาขณะที่ผมผงกศีรษะ
“ใช่ครับของขวัญ แต่ผมจะยังไม่ให้พี่ดูตอนนี้หรอกนะครับ”
พูดดังนั้นแล้วผมจึงเอานิ้วชี้ปิดปากด้วยท่ารูดซิป ทำให้นอร่าทำหน้ามุ่ยขณะที่เธอมองมาที่ผม
ใช้เวลาไม่นานเมื่อเธอถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“แล้วนี่เราอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำถาม รอยยิ้มลึกลับก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผมขณะที่ผมตอบกลับเธอไป
“นครนอกกฎหมายครับ”
“ออสติน…จะไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ?”
ผู้หญิงผมแดงและตาสีฟ้าสวมหน้ากากสีดำที่ปิดตั้งแต่หน้าผากถึงจมูกกระซิบกับเด็กผู้ชายข้างๆ เธอ เด็กผู้หญิงสวมชุดสีเขียวสวยงามที่เข้ากับตัวเธอได้ดี มันเปิดไหล่ที่เปลือยเปล่าของเธอให้โลกเห็น ในขณะที่ขาของเธอบางครั้งก็โผล่ออกมาจากรอยตัดที่ด้านล่าง โดยรวมแล้วลุคของเธอนั้นงดงาม
ในขณะเดียวกันเด็กชายที่เธอกระซิบถามนั้นสวมหน้ากากสีดำ เขามีผมสีเขียวและดวงตาสีฟ้าสดใส เขาสวมสูทสีน้ำเงินที่เหมาะกับเขาอย่างยิ่ง ใช่แล้วชายหญิง 2 คนนั้นคือผมกับนอร่านั่นเอง ตอนนี้เรากำลังอยู่ในงานประมูลใต้ดินที่โด่งดังที่สุดที่กำลังจะเกิดขึ้น ในตอนแรกที่ผมพูดถึงเรื่องนี้กับนอร่า เธอสึกอึดอัดใจ
แต่ความประหลาดใจของเธอเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเมื่อเราเดินออกมาจากห้องที่เราเคยอยู่ก่อนจะพบกับคฤหาสน์สุดหรูที่ไม่แพ้คฤหาสน์ไลออนฮาร์ทที่ซึ่งสาวใช้และคนรับใช้ทุกคนต่างโค้งคำนับให้ผม
ยิ่งเธอเห็นมากเท่าไหร่ นอร่าก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้น แต่ในที่สุดเมื่อเธอรู้ว่าคฤหาสน์หลังนี้ตั้งอยู่กลางเมืองดาร์คไนท์เธอก็ลืมมันไปในก่อนจะตะโกนใส่ผมเพื่อขอคำตอบ
น่าเศร้าที่ผมไม่ได้ให้โอกาสเธอเลยขณะที่ผมผลักเธอไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเตรียมชุดที่เธอต้องใส่ จากนั้นเราก็สวมชุดปลอมตัวง่ายๆ ก่อนจะมุ่งหน้าออกจากคฤหาสน์
ตอนนี้เราอยู่ในถนนที่ตกแต่งอย่างดีและมีราคาแพงซึ่งดูเหมือนจะมีแต่คนรวยที่เดินกัน แต่ที่แปลกคือทุกคนสวมหน้ากากหรือไม่ก็ปลอมตัว
เมื่อมองทุกคนที่เดินและพูดอย่างสง่าผ่าเผย แค่มองก็เพียงพอแล้วที่ใครต่อใครจะเข้าใจว่าใครก็ตามที่เดินบนถนนสายนี้ไม่ใช่คนธรรมดา สายตาของผมจับจ้องไปที่พวกเขาทุกคนในขณะที่ผมให้คำตอบกับนอร่า
“ใช่ครับไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลนะครับ”
“ฉันจะไม่กังวลได้ยังไงกัน!”
นอร่าพูดขณะที่เธอจ้องผมด้วยสายตาแห่งความตาย นับตั้งแต่ที่คฤหาสน์ เธอคอยขัดขวางผมเพื่อหาคำตอบ จู่ๆ ผมก็พาเธอมากลางเมืองใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่ปกครองโดยองค์กรที่มีรากเหง้าแผ่ขยายไปทุกที่ ตั้งแต่อาณาจักรซิลเวียไปจนถึงอาณาจักรซิลวี มันเป็นขององค์กรดาร์คไนท์ที่แม้แต่กษัตริย์ยังต้องระแวดระวัง
และตอนนี้เราอยู่ในเมืองหลวงขององค์กรนั้น ยิ่งกว่านั้นผมยังเป็นเจ้าของคฤหาสน์ราคาแพงที่อยู่ใจกลางเมืองอีกด้วย มันมากเกินพอที่จะแสดงให้เห็นว่าสายสัมพันธ์ของผมกับองค์กรนั้นไม่น้อยเลย
ผมเห็นว่าสิ่งนี้รบกวนนอร่ามาก ดังนั้นผมจึงขยับมือไปจับเธอก่อนจะพูดอย่างจริงจังในขณะที่มองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ
“พี่สาวเชื่อในตัวผมสิครับ ผมสัญญาว่าจะบอกพี่เกี่ยวกับทุกอย่างเมื่อเรื่องนี้จบลง จนกว่าจะถึงเวลานั้น ได้โปรดอดทนกับผมหน่อยนะครับ”
คำพูดของผมแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น นอร่ายืนนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น
เธอผงกศีรษะขณะที่พูด
“ก็ได้…ฉันจะยอมถอยให้ก่อน 1 ก้าว แต่จำไว้นะออสตินว่าฉันจะเชื่อใจนายเสมอ ฉันแค่เป็นห่วงว่านายจะเข้าไปพัวพันกับเรื่องอันตรายเท่านั้นเอง เห้อออ.…นายพึ่งจากไปไม่กี่ปีก่อนจะกลับมาพร้อมกับความลับมากมาย..…”
‘เธอยังรู้ไม่ถึงครึ่งของมันด้วยซ้ำ’
ไม่ใช่ว่าผมจะบอกเธอได้ทุกอย่าง และถึงอย่างนั้น สิ่งที่ผมกำลังจะทำก็สำคัญด้วย ผมมั่นใจว่าตัวเองจะได้ใจนอร่าไปแน่ๆ
ผมยักไหล่ให้นอร่าก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มทะเล้น
“ผมรู้จักพี่สาวดีครับ แต่เรามาสนุกกับค่ำคืนนี้ที่นี่กันเถอะและอย่าลืมว่าที่นี่เรามีคู่หมั้นนะครับ นอร่าและออสติน”
คำพูดของผมทำให้นอร่าหน้าแดงอย่างรวดเร็วขณะที่เธอตอบกลับ
“เราเป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอ?”
“ม่ายยครับ จะดีกว่าถ้าเป็นแบบนี้ วิธีนี้เราจะมีปัญหาน้อยลงครับ”
“เห้อออ…ก็ได้”
ในที่สุดนอร่าก็ยอมอ่อนข้อแม้จะมีรอยยิ้มพึงพอใจบนใบหน้าของเธอก็ตาม ซึ่งมันจางหายไปอย่างรวดเร็วในตอนที่ผมมองเธอ
ผมจับมือนอร่าและเดินจูงมือกันผ่านเมืองที่สวยงาม ท้องฟ้าเป็นสีขาวโพลน บอกได้เลยว่ามันคือเวทมนตร์ลวงตา
โดยไม่สนสายตาที่สอดรู้สอดเห็นที่มักจะมีนานๆ ครั้ง พวกเราก็เดินไปยังโรงละครแห่งหนึ่ง
“นอร่า เรามีเวลาก่อนการประมูลจะเริ่มอยู่ ทำไมเราไม่ดูละครหล่ะ?”
“เอาสิ”
นอร่าผงกหัว เธอไม่ได้คิดอะไรมาก
ไม่นานนักเราก็ไปถึงแผนกต้อนรับราคาแพงที่ตกแต่งอย่างฟุ่มเฟย ซึ่งผมได้คุยกับพนักงานขายตั๋ว
“ตั๋วสองใบสำหรับหนังที่ดีที่สุดที่คุณมี”
“ขออภัยครับ ตอนนี้หนังมีแค่เรื่องเดียว ที่เหลือเต็มหมดแล้วครับ”
“โอเค งั้นเราเอาเรื่องนั้นแหละ”
ผมพูดขณะที่ให้บัตรทองแก่เขา ซึ่งพนักงานก็รับไปแต่โดยดี และอีกไม่กี่นาทีต่อมาก็มีคนมาหาผมก่อนที่เธอจะเริ่มนำทางให้แก่ผมและนอร่า แต่ก่อนจากไปผมก็หันกลับไปขยิบตาให้กับพนักงานตรวจตั๋ว ซึ่งเขาเองก็ยกนิ้วให้ผมกลับมา
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
