The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 214 The Night
ความเงียบงันในยามค่ำคืนปกคลุมไปด้วยความมืด แต่ภายในเมืองดาร์คไนท์ งานเลี้ยงพึ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ภายในโรงประมูลขนาดใหญ่ แสงไฟเต็มท้องถนน ผู้คนที่แต่งกายหรูหราเดินปลอมตัวปกปิดตัวตนกัน คนรับใช้ที่แต่งตัวดียืนอยู่ข้างนอกโรงประมูลขณะที่พวกเขาปล่อยให้สิทธิพิเศษไปยังที่นั่งของตน
คนรวย ‘น้อย’ ต้องนั่งในพื้นที่ส่วนรวม ในขณะที่ ‘คนรวยมาก’ จะมีพื้นที่ส่วนตัว เฉพาะคนที่มีอัตลักษณ์โดดเด่นที่สุดเท่านั้นที่จะได้นั่งในบริเวณนั้น ทุกคนที่นั่งในบริเวณนั้นดูมีอำนาจและที่สำคัญคือมีออร่าของขุนนางไหลออกมาจากพวกเขา ในขณะเดียวกันนอร่าและออสตินก็นั่งอยู่ในบริเวณที่ร่ำรวยมหาศาลขณะที่พวกเขาจ้องมองไปยังสถานที่ที่พิธีกรกำลังจะมาถึง
“ออสติน นายคิดจะซื้ออะไรไหม?”
นอร่าซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มองออกไปนอกชานพูดขึ้น ตอนนี้ใบหน้าของเธอสดใสและเปล่งประกาย นัยน์ตาสีแดงปกคลุมใบหน้าของเธอในขณะที่รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจยังติดอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ
สำหรับนอร่าวันนี้เป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดของเธอ เธอเลือกที่จะซ่อนความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองเอาไว้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่สามารถสนุกกับวันนี้ได้ใช่ไหม?
วันนี้นอร่าได้ค้นพบอะไรมากมายเกี่ยวกับตัวเธอเองโดยที่เธอเองก็ไม่เคยรู้ โดยปกติแล้วเวลาส่วนใหญ่ของนอร่ามักจะถูกใช้ไปกับการจัดการกับกลุ่มของเธอ, เรียนรู้เกี่ยวกับราชวงศ์ หรือเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของตัวเอง นอกเหนือจากนั้นสิ่งเดียวที่เธอสนใจคือการทหาร แต่วันนี้เธอได้เรียนรู้ความสนุกใหม่ที่เธอไม่เคยรู้ว่ามันมีอยู่จริง
เธอชอบการเดินเล่นไปตามท้องถนน, เธอชอบกินขนมที่วันนี้มีรสชาติหวานกว่าในอดีต, เธอชอบซื้อของเพราะความตื่นเต้นของมันมีอยู่เต็มร่างกายของเธอ ทั้งหมดนี้เป็นไปได้เพราะคนที่อยู่ข้างเธอ สายตาของเธอแอบเหลือบไปมองออสติน แค่ใช้เวลากับเขาก็ทำให้วันเวลาของเธอผ่านไปเร็วขึ้น, โลกดูสดใส, ทำอะไรก็รู้สึกสนุกไปหมด
จริงๆ แล้วเธอไม่อยากให้วันนี้จบลงเลย แต่น่าเศร้าที่เวลาไม่ใช่เพื่อนของเธอ ในกรณีนี้สิ่งที่เธอทำได้คือเก็บความทรงจำนี้ไว้ในส่วนลึกของหัวใจและไม่ลืมมัน คิดถึงมันซ้ำทุกเมื่อที่เธอรู้สึกหนาวเหน็บและโดดเดี่ยว ความจริงแล้วความมุ่งมั่นส่วนใหญ่ของเธอนั้นสลายไปแล้ว เธอไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรถ้าตัวเองสูญเสียการควบคุมตัวเอง
‘ฉันกำลังไปถูกทางหรือเปล่านะ?’
นอร่าถามตัวเอง เธอเลือกเดินบนเส้นทางนี้ไม่ใช่เพื่อตัวเองแต่เพื่อออสตินด้วย เพราะเธอไม่อยากให้เขาต้องทนทุกข์เพราะเธอ แต่ตอนนี้หัวใจของเธอสั่นคลอนอย่างมาก
ตอนนี้นอร่าไม่รู้มากนักว่าออสตินมองเธออย่างไร แต่เธอรู้ว่าตัวเองมีสถานที่อันเป็นที่รักยิ่งในใจของเขา ในช่วงเวลานี้เมื่อใดก็ตามที่เธอยิ้ม เธอจะเห็นว่าออสตินจะถูกดึงดูด ตกอยู่ในภวังค์หรือดูซับซ้อน
เธอสามารถบอกได้ว่าเขาสนใจเธอเล็กน้อยและนั่นทำให้เธอมีความสุขอย่างไร้ขีดจำกัด เธอบอกได้ว่าตัวเองมีโอกาสแต่ก็ยังไม่รู้ว่าควรรับโอกาสนั้นไว้ไหม ความปรารถนาและความมีเหตุผลของเธอต่อสู้กันเองอยู่ภายใน ฝ่ายหนึ่งต้องการความอบอุ่นของความรัก ในขณะที่อีกฝ่ายบอกกับเธอเกี่ยวกับผลร้ายของการเลือกเช่นนั้น
‘ฉันควรทำยังไงดี?’
ด้วยความงุนงงเล็กน้อย เธอยังคงมองออสตินที่หันมาทางเธอโดยบอกว่าไม่ ในขณะที่เขาส่งรอยยิ้มแห่งความรักที่คุ้นเคยซึ่งทำให้เธอหัวใจเต้นแรงอยู่เสมอ
เธออดกลั้นความปรารถนาที่จะกระโดดจูบเขาและขอเขาไปเข้าห้องน้ำ ออสตินแค่ยิ้มและพยักหน้าขณะที่นอร่าเดินไปทางห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด
ขณะที่เธอเดินไปเรื่อยๆ เธอก็ได้พบกับหญิงชราคนหนึ่งที่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้า ผมสีขาวของเธอถูกมัดเป็นมวยอย่างเรียบร้อย ในขณะที่ดวงตาของเธอแสดงให้เห็นถึงความผันผวนของชีวิต ริ้วรอยบางๆ อาจเห็นได้ที่ขอบตาของเธอ
หญิงชราเดินตัวตรงในขณะที่ออร่าของอำนาจและความสูงส่งแผ่ออกมาจากร่างกาย แค่การมองเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะเข้าใจว่านี่คือผู้หญิงที่กุมอำนาจไว้ในมือมาช้านาน เธอยังคงเดินผ่านโถงทางเดินโดยแตะไม้เท้าของเธอลงกับพื้น
พอหญิงชราเดินมาใกล้กับนอร่าแล้วเธอก็พูดขึ้นมา
“ขอโทษนะสาวน้อย”
“คะ?”
นอร่าถามกลับอย่างสุภาพ ซึ่งหญิงชราก็ยิ้มอย่างมีเมตตาขณะที่เธอพูด
“ช่วยบอกทางไปห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
“ได้ค่ะ คุณตามฉันมาก็ได้นะคะ พอดีว่าฉันเองก็กำลังจะไปห้องน้ำเหมือนกันค่ะ”
นอร่าตอบ ซึ่งหญิงชราก็ผงกศีรษะขณะที่เธอเริ่มเดินตามนอร่าโดยการเดินอยู่ข้างๆ เธอ
ขณะที่พวกเธอเดินต่อไปได้ไม่นาน หญิงชราที่อยู่ข้างๆ นอร่าก็มองมาที่เธอครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้นมา
“เธอมีปัญหาเรื่องความรักงั้นรึ?”
“เอ๊ะ?”
นั่นเป็นคำตอบเดียวที่ออกมาจากนอร่า ขณะที่เธอหันกลับมามองผู้หญิงคนนั้นด้วยใบหน้าประหลาดใจ
เมื่อเห็นแบบนั้นรอยยิ้มของหญิงชราก็กว้างขึ้นขณะที่เธอโบกมืออย่างเมินเฉย
“อย่าพึ่งตกใจไป แค่เห็นหน้าเธอก็เข้าใจปัญหาแล้ว ฉันผ่านมันมาหมดแล้ว”
“เห้อออ…ใช่ค่ะ ฉันมีปัญหาเรื่องความรักอยู่ค่ะ”
นอร่ายอมรับ เธอต้องการคนคุยเรื่องนี้และผู้หญิงตรงหน้าเธอก็ดูมีประสบการณ์ แถมอีกฝ่ายยังไม่รู้จักตัวตนของเธอและคงจะไม่ได้พบกันอีกแล้วด้วย ดังนั้นคนๆ นี้จึงเหมาะสมที่สุดที่เธอจะพูดคุยด้วย
นอร่าคิดก่อนจะพูดต่อ
“ฉ-ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงดีค่ะ ฉันรักเขา แต่การบอกไปอาจจะทำลายสิ่งต่างๆ ในของพวกเราก็ได้ ยิ่งกว่านั้นความรักของเราไม่มีทางเป็นไปได้เลย ฉ-ฉันบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะฝังความรู้สึกนี้ไว้ ตะ-แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ลืมเขาไม่ได้ซักที”
เมื่อถึงคำสุดท้าย เสียงของนอร่าสั่นเครือ น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและดูเหมือนเธอจะล้มลงในทันที ความสงสัย, ความกลัวและความโศกเศร้าทั้งหมดของเธอระเบิดออกมาข้างนอก
เมื่อมองไปที่หญิงชราที่เธอพบเป็นครั้งแรก หญิงชรามองดูทั้งหมดนี้ขณะที่เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าและเช็ดน้ำตาบางส่วนในดวงตาของนอร่า
“มันยากสำหรับเธอสินะเด็กน้อย”
หญิงชราปลอบโยนนอร่าขณะที่ลูบหลังของเธอ ต้องใช้เวลาสักระยะก่อนที่นอร่าจะกลับมาเป็นปกติ เธอยิ้มอย่างอ่อนแรงก่อนจะบอกอีกฝ่ายว่าไม่เป็นอะไร
หญิงชราพยักหน้าก่อนที่จะพูด
“คำตอบสำหรับคำถามของเธอนั้นง่ายๆ”
“อะ-อะไรนะคะ?”
นอร่าถามด้วยแววตามีความหวัง
หญิงชราจับมือนอร่าและวางไว้ใกล้หัวใจของตัวนอร่าเอง
“ทำตามที่ฉันบอกนะ หลับตา”
เมื่อได้ยินนอร่าก็ทำตามอีกฝ่าย ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมืด แต่น้ำเสียงของหญิงชรายังคงอ่อนโยนในขณะที่ยังคงดำเนินต่อไป
“ตอนนี้ลองนึกภาพผู้ชายที่เธอรักด้วย”
นอร่าก็ทำแบบเดียวกัน เมื่อภาพรอยยิ้มของออสตินปรากฏต่อหน้าเธอ ทำให้เธอผ่อนคลายลง แค่มองเขาก็ทำให้เธอสงบลงแล้ว
“ตอนนี้บอกฉันมาว่าเธอรู้สึกยังไง?”
“รู้สึกมีความสุขค่ะ”
“ดี ตอนนี้ลองจินตราการว่าเธอและชายคนนั้นกำลังปิกนิกกันขณะที่ลูกๆ ของพวกเธอวิ่งไปรอบๆ สิ”
นอร่าทำเช่นเดียวกันก่อนจะมีภาพที่สดใสปรากฏขึ้นในความคิดของเธอ ออสตินนั่งอยู่บนหญ้าเขียวขจี, มีตะกร้าอาหารล้อมรอบ, เธอนั่งอยู่บนตักของเขา, ยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่เธอคุยกับเขา, ข้างหน้ามีเด็กสองคนเป็นเด็กชายและเด็กหญิงวิ่งเล่นบนพื้นหญ้าและเรียกพวกเธอว่าพ่อกับแม่ก่อนจะวิ่งมาหาพวกเธอ
นอร่าไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองสามารถมีรอยยิ้มที่หวานที่สุดเท่าที่เธอเห็นแบบนั้นได้
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
