The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 215 The Beginning Of Phase 2
นอร่าสามารถจินตนาการได้อย่างชัดเจน เด็กผู้ชายที่มีหน้าตาและดวงตาที่น่ารักกว่าออสตินซึ่งกำลังวิ่งมาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เด็กสาวที่อายุน้อยกว่าเธอกำลังหัวเราะอย่างมีความสุขและจับมือออสติน ซึ่งเป็นครอบครัวแสนสุขที่มีสมาชิก 4 คนขณะที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาทุกคนจะหัวเราะและยิ้ม จากนั้นเธอจะใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกับเขาในขณะที่เธอและเขาเติบโตขึ้นด้วยกัน
“นึกภาพออกไหม?”
เสียงของหญิงชรากระซิบข้างหู ทำให้นอร่าหลุดจากความคิดก่อนจะผงกหัวแล้วกระซิบกลับ
“ค่ะ”
“นั่นทำให้เธอรู้สึกยังไง?”
“ฉันรู้สึกดีใจ, ตื่นเต้นและอิ่มเอมใจค่ะ”
นอร่าตอบด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงใหลที่ใครต่อใครก็ต้องตะลึง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะมีความสุขขนาดนี้จากแค่การจินตนาการ แต่จินตนาการของเธอก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อหญิงชราพูดต่อ
“ดี คราวนี้ลบมันออกไปให้หมด กลับสู่ความมืดมิด”
นอร่าไม่ปฏิเสธในขณะที่เธอทำตาม
“ตอนนี้ลองนึกภาพว่าผู้ชายที่เธอรักอยู่บนแท่นพิธีและกำลังอุ้มผู้หญิงอีกคนในขณะที่เขาแต่งงานอย่างมีความสุขและจูบเธอ”
คำพูดของหญิงชราคนนั้นกระทบจิตใจของนอร่าอย่างลึกซึ้ง ทำให้เธอหวั่นไหว ชั่วขณะหนึ่งภาพนั้นอยู่ในความคิดของเธอ ออสตินที่ถูกพรากไปจากมือของเธอในขณะที่เขาตกหลุมรักผู้หญิงคนอื่น จนถึงตอนนี้เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้เพราะจิตใต้สำนึกของเธอปฏิเสธมัน เธอยังกลัวที่จะถามเขาว่าเขามีใครในใจหรือเปล่า
บวกกับปัจจัยที่เธอไม่เคยเห็นเขาใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่น ทำให้จิตใจของเธอต้องขับเรื่องนี้ออกจากตัวเธออย่างแรง แต่ตอนนี้ภาพนั้นกลับเข้ามาในความคิดของเธอ ความจริงถูกนำเสนอต่อเธออย่างโหดร้ายในขณะที่ภาพลวงตาของความปลอดภัยถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
นอร่ารู้สึกหัวใจเต้นแรงพร้อมกับเลือดที่เย็นลงและใจเต้นแรง
“ไม่นะ…”
เสียงกระซิบที่เจ็บปวดออกจากปากของเธอขณะที่เธอรู้สึกว่าเรี่ยวแรงของตัวเองหายไป โชคดีที่หญิงชราที่อยู่ข้างๆ เข้ามาประคองเธอทันพร้อมกับกระซิบคำที่ไม่ได้อยู่ในสคริปต์
“ใจเย็นไว้ ถ้าเธอไม่ชอบก็แค่ฆ่าผู้หญิงคนนั้นแล้วจับเขามาเป็นของตัวเองก็พอ ทำให้เขาหลงรักเธอ เก็บเขาไว้เพียงคนเดียว เธอไม่เห็นหรือไง? ความปรารถนาของเธอหน่ะ”
เสียงกระซิบของหญิงชราเดินทางผ่านความคิดของนอร่าไปยังหัวใจของเธอ กระแทกอย่างแรงกับตรรกะที่อยู่ภายใน
นอร่าที่กำลังนั่งอยู่นั้นเรี่ยวแรงกลับมาหาเธอพร้อมกับจิตใจของเธอที่เริ่มทำงานอีกครั้ง
‘ช-ใช่แล้ว ฉันรักเขา ทำไมฉันต้องทนทุกข์ทรมานด้วย? ถ้าฉันรักเขา ฉันก็ควรทำให้เขาเป็นของฉัน ฉันไม่อยากให้เขาพรากจากฉันไป ฉันอยากให้เขาแสดงความรักต่อฉันเท่านั้น’
ความตั้งใจของนอร่าสูงขึ้นเรื่อยๆ เธอลืมตาขึ้นก่อนจะพบกับรอยยิ้มอันใจดีของหญิงชรา
นอร่าลุกขึ้นยืนพร้อมกับชะล้างน้ำตาที่คั่งค้างอยู่ก่อนจะพยักหน้าให้หญิงชราด้วยสายตาขอบคุณขณะที่เธอพูด
“ขอบคุณ ขอบคุณมากค่ะ ฉันเข้าใจความรู้สึกของตัวเองดีขึ้นแล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไร ฉันยินดีช่วย”
หญิงชรายิ้มอย่างเป็นมิตรขณะที่เธอโบกมือ
นอร่ายิ้มขณะที่กุมหัวใจของตัวเองอีกครั้ง ตอนนี้ทุกอย่างกำลังยุ่งเหยิง ความรู้สึกและอารมณ์ของเธอแผ่ซ่านไปทั่วทุกหนทุกแห่ง แม้ตอนนี้จะมีเกราะสีเงินกั้นเธอจากการข้ามเส้นที่ไม่ควร แต่เธอรู้อยู่สิ่ง 1 คือเธอรักออสติน และมันทำให้เธอเจ็บปวดอย่างมากที่ต้องสูญเสียเขาไป
หญิงชรายกมือขึ้นมาจับมือของนอร่า เป็นครั้งแรกที่ดวงตาของเธอมีอารมณ์ความรู้สึกที่แท้จริงซึ่งจะทำให้หลายๆ คนตกใจ
เธอจับมือของนอร่าแน่นแล้วพูดว่า
“อย่าทำผิดพลาดอย่างที่ฉันเคยทำหล่ะสาวน้อย จงไล่ตามคนที่เธอรักหรือกลายเป็นเหมือนฉันที่ต้องเสียใจไปอีกหลายปี”
นอร่ารู้สึกงุนงงอยู่ครู่หนึ่งขณะที่เธอมองเข้าไปในดวงตาของผู้หญิงคนนั้น เธอรู้สึกถึงความเป็นเพื่อนกับตัวเอง
นอร่ายิ้มและผงกหัวให้อีกฝ่ายก่อนที่จะพาหญิงชราไปทางห้องน้ำและหลบออกมา
ในขณะเดียวกันหญิงชราก็มองไปที่ร่างของนอร่าที่ถอยห่างออกไปก่อนจะพึมพำออกมา
“ฉันได้ทำในส่วนของฉันเสร็จแล้ว แม้ว่าฉันจะหลุดออกจากบทไปเล็กน้อยก็เถอะ อารมณ์ของสาวน้อยนั่นมีอิทธิพลต่อฉันงั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าฉันจะแก่แล้ว”
ใบหน้าของหญิงชราเต็มไปด้วยรอยยิ้มขณะที่เธอพูด เธอมองนอร่าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนทีจะเดินจากไปพร้อมกับคำพูดของเธอที่ลอยอยู่ในอากาศ
“ขอให้ลูกโชคดีนะ…สาวน้อย”
นอร่ารีบวิ่งออกกลับมาจนถึงห้องที่เธอจากมา เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินเข้าไปและเห็นว่าการประมูลนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว
หญิงสาวสวยที่แต่งกายยั่วยวนชวนคิดลึกยืนอยู่บนเวทีขณะที่เธอบรรยายการประมูลอย่างมีระดับและสง่างาม
ทันทีที่นอร่ากลับเข้ามา ออสตินก็หันมาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่แข็งทื่อไปชั่วครู่ก่อนจะกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
“นอร่า คุณหายไปนานเลย มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
ออสตินถามโดยพยายามสุดความสามารถที่จะระงับคำสาปแช่งที่ก่อตัวขึ้นในตัวเขา แค่มองไปที่ค่าความรักของนอร่าก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะเริ่มสาปแช่งโชคของตัวเอง
นอร่าไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ ของเขาในขณะที่จิตใจของเธอกำลังลุกโชน เธอใจเต้นแรงขณะที่พูดด้วยรอยยิ้มไร้กังวล
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เจอคนที่น่าสนใจระหว่างทางหน่ะ”
“หืม? ใครงั้นเหรอ?”
ออสตินถามด้วยท่าทาง ‘สงสัย’
“แค่ผู้อาวุโสที่เปี่ยมด้วยปัญญาหน่ะ”
นอร่าตอบด้วยรอยยิ้มที่ซ่อนเร้น เธอไม่ได้อธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมขณะที่เธอเดินไปที่เก้าอี้และนั่งลงตรงที่นั่งของเธอ
เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่สามารถถามเธอต่อได้แล้วออสตินจึงกลับมาจดจ่ออยู่กับการประมูลที่เริ่มประมูลสิ่งประดิษฐ์ชิ้นแล้วชิ้นเล่า บางอย่างถึงกับทำให้นอร่าเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ
หนึ่งชั่วโมงต่อมาก็ได้ข้อสรุป
“นี่มันเป็นการประมูลที่บ้ามากเลย”
นอร่าพูดกับออสตินตอบในขณะที่เขาหันมาหาเธอ
“คงงั้น”
“แล้วยังไงต่อ? ฉันแน่ใจว่านายคงไม่ได้พาฉันมาที่งานประมูลนี้เพื่อแค่ให้ฉันดูการประมูลที่เกิดขึ้นหรอกสินะ”
นอร่าพูดด้วยน้ำเสียงซุกซน แต่ไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่ออสตินไม่ตอบกลับด้วยท่าทีกวนๆ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมขณะที่เขาจ้องมองไปที่นอร่า ชั่วขณะหนึ่งสายตาของเขาจับจ้องที่เธอก่อนที่เขาจะพูด
“เรามาเพื่อแก้แค้นครับ”
“แก้แค้นเหรอ?”
นอร่าถามด้วยสายตาสงสัยขณะที่ความรู้สึกเป็นลางไม่ดีกำลังปะทุอยู่ในใจ
ออสตินพยักหน้าก่อนจะชี้ไปยังพื้นที่ส่วนตัวที่ถูกปิดด้วยกระจกอีกแห่ง เป็นหนึ่งเดียวกับใครบางคนที่ใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อไอเท็มการรักษาที่หายากมากโดยเฉพาะ แม้กระทั่งไอเท็มที่นำมาด้วยเงินจำนวนมหาศาล
“นั่นใครเหรอ? แล้วการแก้แค้นครั้งนี้เพื่อใครกัน?”
นอร่าถามกลับด้วยสีหน้าเย็นชาและก้าวร้าว การที่ออสตินพูดเช่นนี้นั้นมีเพียงการแก้แค้นเดียวที่เธอคิดว่ายังไม่สมบูรณ์และหลงเหลืออยู่ในใจ
และออสตินก็ไม่ทำให้ผิดหวังเมื่อเขาตอบกลับมา
“แก้แค้นให้กับพ่อครับ”
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
