The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 216 Revenge(1)

“แก้แค้นให้กับพ่อครับ”

คำพูดแทบไม่ออกจากปากของออสตินในขณะที่ความกระหายเลือดปรากฎขึ้นมาเต็มห้อง 

การแสดงความรักต่อนอร่าก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยความจริงจังและขมขื่น ออสตินสามารถเห็นอารมณ์ต่างๆ ผ่านดวงตาของนอร่าได้ แม้ว่าเธอจะพยายามซ่อนมันเอาไว้ก็ตาม เขารู้ว่าเธอเองก็คิดถึงพ่อของพวกเขาอย่างหนักเช่นกัน มันเป็นภาระอันยิ่งใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจของเธอ .

ย้อนกลับไปในอดีต อเล็กซานเดอร์ ไลออนฮาร์ท พ่อของพวกเขาถูกสังหารท่ามกลางนักฆ่าหลายคน เป็นข่าวใหญ่ที่สั่นสะเทือนไปทั่วอาณาจักร แต่นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการนองเลือดที่ย้อมถนนของอาณาจักรให้เป็นสีแดงเท่านั้น 

ปู่ของออสตินที่ได้ยินข่าวนี้ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะฝ่าฝืนกฎทางการทหารในขณะที่เขานำกองทัพที่มีค่าที่สุดของเขาไปด้วย

มิร่าน้าของเขาเองก็หยุดการฝึกและรีบกลับมา, เกรซบ้าคลั่งและตามล่าทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง, คฤหาสน์นักฆ่าผู้ยิ่งใหญ่ที่ฆ่าพ่อของพวกเขาถูกนำตัวมาคุกเข่า, ไม่ว่าพวกเขาจะหนีไปที่ใด, ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน, กองทัพก็จะไล่ล่าพวกเขาราวกับหมาบ้าที่กระโจนเข้าใส่พวกเขาและฆ่าพวกเขาทีละคน

ถ้ำนักฆ่าที่อวดอ้างอำนาจอันยิ่งใหญ่ถูกทำลาย สิ่งนี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจให้ทุกคนรู้ว่าตระกูลไลออนฮาร์ทไม่ควรล้อเล่นด้วย แต่ทั้งหมดนี้กลับไม่เป็นประโยชน์ ไม่มีใครพบตัวคนที่ฆ่าพ่อของพวกเขาจริงๆ ไม่พบผู้แจ้งข่าวที่รั่วไหลเกี่ยวกับพ่อของพวกเขาและสุดท้าย ชื่อของบุคคลที่แจ้งข่าวการเสียชีวิตก็ไม่มีใครทราบเช่นกัน

สรุปแล้วนี่เป็นเหตุการณ์สะเทือนใจและเป็นแผลเป็นที่ตามหลอกหลอนใครหลายคน โดยเฉพาะนอร่า เด็กหญิงตัวน้อยที่สูญเสียพ่ออันเป็นที่รักของเธอไป ซึ่งตอนนั้นเธอยังเด็กเกินกว่าจะเคลื่อนไหวเพื่อแก้แค้นได้ 

ออสตินรู้ว่าหลังจากได้รับพลังมา พี่สาวของเขาก็ค้นหาคำตอบไปทั่ว แต่เธอไม่เคยพบพวกเบาะแสของพวกมันเลย ไม่มีใครพบเลย ข้อตกลงนี้ลึกลับเกินไป

นั่นคือเรื่องราวที่เป็นอยู่จนกระทั่งในที่สุดออสตินก็พบผู้นำ มันอาจจะเป็นไปไม่ได้สำหรับคนอื่น แต่มันยากเกินไปสำหรับองค์กรที่มีรากฐานมาจากทั่วโลกงั้นเหรอ? 

ด้วยเครื่องมือที่สมบูรณ์แบบ เขาได้ขุดคุ้ยความจริงที่ถูกฝังอยู่ในความเท็จ จะบอกว่ามันทำให้เขาประหลาดใจ นั่นก็ไม่เป็นการพูดเกินจริงไปเลย ความจริงแล้วเขาต้องการให้ทุกคนในครอบครัวมีส่วนร่วมในการแก้แค้นนี้ด้วยซ้ำ น่าเศร้าที่เขาต้องใช้โอกาสนี้เพื่อนอร่า

แม้ว่านี่จะไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ให้โอกาสกับคนอื่นๆ ที่เหลือก็ตาม อ๊ะไม่สิ เขาจะทำให้แน่ใจว่าทั้งครอบครัวจะมีส่วนร่วมในการแก้แค้นที่จะสั่นคลอนรากฐานของโลก เขาจะทำให้แน่ใจว่าครอบครัวของเขาจะต้องได้แก้แค้นที่พวกเขาสมควรได้รับ

“ใจเย็นก่อนครับนอร่า”

ออสตินพูดในขณะที่เขากุมมือของนอร่า สิ่งนี้ทำให้เธอเย็นลงเล็กน้อย แต่ความกระหายเลือดที่พลุ่งพล่านในจิตใจของเธอไม่ได้ลดลงเลย เธอหายใจเข้าลึกๆ เพื่อฟื้นสติก่อนที่จะพูด

“อะ-ออสติน นายพ-พูดว่าอะไรนะ?”

เมื่อเห็นคำพูดสั่นๆ ของนอร่า ออสตินก็ถอนหายใจ 

เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างๆ เธอและดึงเธอเข้าหาแขนของเขาเพื่อเอาหัวของเธอซบกับหน้าอกของเขา 

นอร่ารู้สึกว่างเปล่า จิตใจของเธอหวนกลับไปสู่อดีตในวันที่ออสตินทำแบบนี้เป็นครั้งแรกในตอนที่เขาช่วยเธอทำลายรังไหมที่เธอสร้างขึ้น

“ใจเย็นๆ นอร่า อย่างที่ผมบอกว่าเธอจะต้องได้แก้แค้น เชื่อผมสิ ผมรับรองว่าเธอจะต้องได้ทำมันจนพอใจเลยครับ”

คำพูดนั้นราวกับเวทมนต์เมื่อเข้าหูของนอร่าในขณะที่หัวใจที่เดือดดาลของเธอเย็นลง เธอกำเสื้อของเขาขณะที่ศีรษะของเธอซบกับอกของเขา กลิ่นของเขาอบอวลไปทั่วจมูก ทำให้ร่างกายของเธอผ่อนคลาย เธอหลับตาในขณะที่จิตใจของเธอพักผ่อนอยู่ในอ้อมกอดของเขา เช่นเดียวกับเมื่อหลายปีก่อน

“ฮิฮิฮิ…พวกเราทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดพวกเราก็จัดการมันได้ ด้วยสิ่งนี้ ในที่สุดพวกเราก็สามารถกำจัดยาพิษที่อยู่บนร่างกายของพวกเราได้แล้ว”

ชายรูปร่างผอมบางและค่อนข้างหล่อเหลาพูดขณะที่เขาจับม่าน ข้างๆ ของเขามีอีกสองคนยืนมองผ่านม่านด้วยแววตาที่ซ่อนเร้นแบบเดียวกัน ทั้งสองคนดูดีและทรงพลัง มีความกระหายเลือดที่ซ่อนอยู่ลึกซึ่งหมุนอยู่ภายในร่างกายของพวกเขา 

ทันใดนั้นดวงตาของชายคนหนึ่งก็ฉายแววกังวลขณะที่เขาพูด

“เราควรออกไปกันดีไหม? แก 2 คนก็รู้ว่าคำสาปนี้จะทำให้พวกมันตามหาและตามล่าเราได้”

“ฮึ่มมม! ใครจะสนวะ! เป็นเพราะคำสาปบ้าๆ นี่ พวกเราเลยต้องหนีและซ่อนตัวเหมือนหนู! ถ้าไม่ใช่เพราะคำสาปนี่ พวกเราคงอยู่อย่างราชาไปแล้ว!”

ชายที่จับม่านอยู่พูดด้วยดวงตาที่ฉายแววแห่งความเกลียดชังแต่แฝงไปด้วยความกลัว ความกลัวต่อครอบครัวที่ต้องพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อตอบแทนความบาดหมางด้วยเลือด 

ชายอีกคนที่เงียบพูดขึ้น

“ไม่เป็นไร การรวมตัวที่นี่จะขัดขวางเส้นทางจากการถูกตรวจจับ เราปลอดภัยแล้ว แถมการประมูลภายในดาร์คไนท์ก็ขึ้นชื่อเรื่องความน่าเชื่อถืออีกด้วย ดังนั้นตอนนี้เราปลอดภัยแล้ว”

“นั่นก็จริง”

ชายที่จับม่านอยู่ผงกหัว ดวงตาของเขาฉายแววเคียดแค้นขณะที่เขาพูด

“ในตอนที่เราคลายคำสาปนี้ได้ เราก็เลิกใช้ชีวิตอย่างสุนัขได้แล้ว! แล้วทำไมเราไม่ใช้โอกาสนี้ตามล่าไอ้สารเลวที่หนีไปในอดีตหล่ะ บางที ‘เขา’ อาจจะให้รางวัลกับเราก็ได้นะ”

“เป็นความคิดที่ดี โอ้…อีกนานไหมกว่าที่ข้าจะได้ฆ่าคน!”

ชายคนหนึ่งข้างชายที่จับม่านพูดขึ้นมา ดวงตาของเขาฉายแววอำมหิต 

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระซิบว่า

“ฉันอยากให้พวกแกได้ลองโดนบ้างนะ”

คำพูดนั้นนุ่มนวลและอบอุ่น ชวนให้นึกถึงเสียงกระซิบของปิศาจ คนทั้ง 3 ตัวแข็งทื่อแต่ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่มีดสั้นของพวกเขาจะมาอยู่ในมือ ขณะที่พวกเขามองดูสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง ประสบการณ์หลายปีบีบให้พวกเขาต้องเล่นในแนวรับ แต่แล้วพวกเขาก็สังเกตเห็นบางอย่างที่พลาดไป

ไม่มีเสียงรบกวนในบริเวณรอบข้างเลย! ดวงตาของพวกเขาหรี่ลงขณะที่พวกเขาสำรวจรอบๆ เหมือนกับปกติที่พวกเขาเดินผ่านถนน แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะอยู่บนถนน แต่ถนนที่มีชีวิตชีวากลับขาดผู้คนที่พลุกพล่านตามปกติ! ความหนาวเย็นแล่นผ่านสันหลังของทั้ง 3 ขณะที่พวกเขานึกถึงผลที่ตามมาที่กำลังจะเกิดขึ้น

ตึก…ตึก….ตึก

เสียงเดินดังมาจากทุกที่ ความระมัดระวังของทั้ง 3 เพิ่มขึ้นขณะที่พวกเขารอให้ศัตรูที่ซ่อนอยู่แสดงตัวออกมา เมื่อชายและหญิงมาถึงหน้าทั้ง 3 คน โดยที่แต่ละคนสวมหน้ากากที่ซ่อนตัวตนของพวกเขาเอาไว้อยู่

“พวกแกเป็นใคร?”

คนที่ถือม่านอยู่ก่อนหน้าถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นในขณะที่เขาจ้องเขม็งไปที่ศัตรูที่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ชายที่อยู่ข้างหน้าพวกเขายิ้มอย่างเย้ยหยันเมื่อได้ยินเสียงของเขา

“เรางั้นเหรอ? เราเป็นเพียงยมทูตที่ถูกส่งมาจากนรกเพื่อรวบรวมวิญญาณที่น่าสงสารของพวกแกเท่านั้นเอง”

“โอ้จริงเหรอ? แต่ข้าเกรงว่าคนที่จะตายคงเป็นพวกแกมากกว่า”

ชายอีกคนหนึ่งพูดขึ้นโดยไม่มีการตอบกลับ 

ขณะที่ชายสวมหน้ากากมองไปทางผู้หญิงข้างๆ ขณะที่เขาพูด

“ทั้งหมดเป็นของเธอ”

เมื่อได้ยินคำพูดของออสติน นอร่าก็พยักหน้าขณะที่ดาบของเธอปรากฏขึ้นในอ้อมแขน ความกระหายเลือดในตัวเธอลุกโซนขึ้นขณะที่เธอโจมตีด้วยเจตนาที่จะฆ่า

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต