The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 221 Academy(1)

‘วันนี้ผู้คนมีชีวิตชีวากันจังนะ’

ผมอดคิดไม่ได้เมื่อมองไปรอบๆ ทางเดินและถนนที่พลุกพล่าน  วันนี้เป็นวันที่สถาบันเปิดอีกครั้งหลังการหยุดเรียนที่เกิดจากการแสดงผาดโผนระหว่างการล่าเซธ 

ความทรงจำของเมื่อคืนท่วมท้นความคิดของผม มันสนุกจริงๆ อีกด้านของเกรซออกมาจากเธอขณะที่เราโยกเตียงไปมา บางครั้งผมก็กดเธอไว้กับหน้าต่างขณะที่ไถเธอไปเรื่อยๆ

มันเป็นคืนที่ป่าเถื่อนอย่างแท้จริง แม้ว่าผมจะต้องออกไปก่อนเวลาที่ชั้นเรียนจะเริ่มขึ้นก็เถอะ แถมวันนี้ก็เป็นวันแรกของเกรซในสถาบันด้วย 

เกรซต้องการสร้างความประทับใจที่ดี ซึ่งผมเองก็เหมือนกัน มันอาจจะยากสักหน่อยสำหรับผมที่จะสร้างความประทับใจให้ตัวเอง หลังจากที่ทุกชั้นเรียนได้เริ่มเรียนกันไปเมื่อนานมาแล้ว และทุกคนในชั้นเรียนก็รู้จักกันมาแต่นานแล้ว ผมคงจะเป็นคนแรกที่เข้าร่วมตรงกลางแบบนี้

มันเป็นความผิดของผมเองที่ข้ามปีแรกไป แม้ว่าผมจะไม่เสียใจเลยสักนิดก็เถอะ ผมมีความสุขกับภาพตรงหน้าขณะที่จดจ่ออยู่กับความคิดของตัวเอง ผมเห็นผู้คนหลายร้อยสายพันธุ์จากหลากหลายวัฒนธรรมกำลังเดินอยู่รอบๆ ตัวเอง ตั้งแต่มนุษย์, เอลฟ์, คนแคระ, ปีศาจ, ชาวทะเลและอื่นๆ อีกมากมาย แต่ละคนมีรูปลักษณ์เฉพาะตัวและความหลากหลาย

นอกจากนี้ปีศาจแต่ละคนยังมีรูปลักษณ์ที่ไม่เหมือนกันอีกด้วย บางคนมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ที่มีสีหรือเขาต่างกัน, บางคนมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง, บางคนมีหัวและส่วนต่างๆ ของร่างกายที่ไม่เหมือนใคร 

ผมเห็นผู้ชายบางคนเดินได้ด้วยตาข้างเดียว มีชาวทะเลด้วยพวกเผ่าเต่าสวรรค์, เผ่าสิงโตทะเล, เผ่าไข่มุกและอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งแต่ละเผ่ามีลักษณะที่แตกต่างกัน

โดยรวมแล้วเป็นสถานที่ที่ครึกครื้น ต่างฝ่ายต่างคำนึงถึงเรื่องของตัวเองเพื่อที่จะไม่ขัดแย้งกัน แม้ว่าผมดูเหมือนจะได้รับความสนใจมากเกินความจำเป็นก็เถอะ แค่เดินผ่านถนนผมก็เห็นหลายคนหันมองหรือจ้องมาที่ตัวเองแล้ว โดยเฉพาะพวกที่อยู่ในทะเล บางคนพยักหน้าและยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรด้วย ในขณะที่บางคนดูรังเกียจแต่ก็ไม่มีใครมาสร้างปัญหา เนื่องจากที่ผมแสดงพลังที่เหนือกว่าในการต่อสู้ครั้งก่อน ทุกคนเลยรู้แล้วว่าผมไม่ใช่คนที่สามารถมายุ่งด้วยได้

อะไรเนี่ย! ขณะที่ผมเดินไปเรื่อยๆ ซัคคิวบัสหรือสาวที่โดดเด่นก็มักจะขยิบตาให้ผม โดยที่ผมแค่ยิ้มให้พวกเธอโดยไม่แสดงอารมณ์ ในไม่ช้าผมก็ไปถึงห้องพักอาจารย์ 

อาจารย์ชายที่ดูเคร่งครัดและเย็นชาพยักหน้ามาที่ผม

“ตามฉันมาออสติน”

“ครับ!”

ผมตอบสนองต่อคำพูดของอาจารย์ก่อนจะเริ่มเดินตามเขาในขณะที่เขาพาผมไปที่ห้องเรียน ระหว่างที่เราเดินไปเรื่อยๆ ผมก็เริ่มคุยกับเขาจนได้รู้ว่าเขาเป็นอาจารย์ประจำชั้นของห้องเรียนที่ผมได้อยู่เนื่องจากอายุของผม ห้องเรียนผมอยู่นั้นจะอยู่ในหมวดหมู่เซธ โดยพิจารณาจาก 3 หมวดหมู่ มีอาคาร 3 หลังสำหรับแผนก Meth(เมธ), Seth(เซธ) และ Berth(เบิร์ธ)

อาคารแต่ละหลังจะมีขนาดเท่ากับเขต แต่ละแห่งมีระบบนิเวศของตัวเอง อันที่จริงสถาบันเองก็มีสภาพแวดล้อมที่หลากหลายสำหรับการเติบโตของผู้คนที่แตกต่างกัน มันเป็นคำจำกัดความของความร่ำรวย และเช่นเดียวกับสถาบันอื่นๆ แต่ละแห่งมีรุ่นพี่และรุ่นน้อง กลุ่ม Meth(เมธ)คงจะไม่มีปัญหาเพราะพวกเขาอยู่ในช่วงของการเติบโตและการเรียนรู้

แต่สิ่งต่างๆ สำหรับแผนก Seth(เซธ) และ Berth(เบิร์ธ) มีความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างพวกเขา โดย Berth(เบิร์ธ) พยายามที่จะปกครอง Seth(เซธ) 

มันช่วยไม่ได้เพราะคนใน Berth(เบิร์ธ) มีประสบการณ์มากกว่าและมีจำนวนมากกว่า ทั้งหมด สรุปแล้วทางสถานบันส่งเสริมการเติบโตและความขัดแย้ง นี่คือสถานบันที่สร้างเสาหลักแห่งอนาคตของโลก ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาต้องสามารถเดินได้ด้วยตัวเอง

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมทั้งสถาบันถึงมีขนาดเท่ากับเมือง จำนวนนักเรียนที่นี่มากเกินจะนับ นักเรียนจากทุกสาขาอาชีพเข้าร่วมสถาบันนี้ แม้แต่คนที่มาจากชนเผ่าสันโดษและกลุ่มต่างๆ ก็มาที่นี่เพื่อฝึกฝนทักษะของพวกเขา นี่คือสถานที่ที่มีการรวมตัวของอัจฉริยะที่ใหญ่ที่สุด ไม่มีใครที่สามารถประเมินต่ำไปได้เลย

ดังนั้นในแต่ละแผนก พวกเขาจะถูกแยกออกเป็นชั้นปีอีกครั้ง ในกรณีของแผนกของ Seth(เซธ) จะเป็นช่วงอายุ 17-19 ปี ในขณะที่ชั้นเรียนจะเป็นของแต่ละปี สำหรับผมนั้นอยู่ในชั้น 18 ปีและชั้นเรียนของผมจะเป็น…

“นี่ห้องเรียนของเธอ”

ลอเรน อาจารย์ประจำชั้นที่อยู่ตรงหน้าผมพูดในขณะที่เขาสวมแว่นตาบนใบหน้า เขามีผมสีน้ำตาลและดวงตาที่ดูเคร่งขรึมและสง่างาม ในแง่ของรูปลักษณ์สามารถพูดได้ว่าหล่อ เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในขณะที่ชี้ไปที่ห้องเรียนที่มีข้อมูลของชั้นเรียนแขวนอยู่บนป้ายเหนือประตู

[ แผนกเซธ 18 ปี : ห้อง 4D ]

ในกรณีนี้แต่ละห้องเรียนจะมีตั้งแต่ A-Z โดยแต่ละห้องมีตั้งแต่หมายเลข 1-10 และจะมีนักเรียนประมาณ 30 คนใน 1 ห้องเรียน ดังนั้นจนถึงปีที่ 18 มีนักเรียน 7,500 คน ถูกต้อง! อายุ 18 ปีประมาณ 7,500 คนกำลังเดินไปที่เดียวกันนี้ ลองนึกดูสิว่าสถาบันจะรองรับได้ขนาดไหน? ลองคิดดูอีกครั้งเกี่ยวกับคนมีพรสวรรค์ที่รวมตัวกันในที่แห่งนี้ การได้รับการจัดอันดับให้สูงกว่าคนอื่นที่นี่จะมีเกียรติแค่ไหน?

นอกจากนี้ที่นี่ไม่ได้เป็นเพียงสถานศึกษาที่เน้นเรื่องใดเรื่องหนึ่งเท่านั้น ที่นี่ทุกวิชาได้รับการสอนด้วยความสำคัญสูงสุด มีการจัดอันดับ, การต่อสู้และการเติบโตสำหรับแต่ละสาขา 

มีเหตุผลอยู่ว่าทำไมการเข้าเรียนในสถาบันแห่งนี้จึงเป็นที่ต้องการของเยาวชนทุกคนในโลก แค่ประสบการณ์ภายในสถาบันนี้ก็มากเกินพอที่จะเพิ่มมูลค่าของคุณแล้ว

แม้แต่เขต Seth(เซธ) ก็มีการแบ่งแผนกใหญ่ในแต่ละปี ใครจะจินตนาการถึงค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้นในการจัดการสถานศึกษาได้กัน มันไม่มีอะไรให้เย้ยหยันได้เลย โชคดีที่ทางสถาบันมีทางของตัวเองที่จะอยู่ต่างประเทศ 

แถมคนส่วนใหญ่ที่จบจากที่นี่ก็เป็นเสาหลักจากโลกภายนอก ราชา, จักรพรรดิ, ผู้กล้า ล้วนมีจุดเริ่มต้นและเติบโตที่นี่ ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตอบแทนสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้

“4D…เหรอ?”

อย่างที่ใครๆ ก็เดาได้ ยิ่งอันดับตัวอักษรสูงเท่าไหร่ รางวัลและคุณค่าที่ควรจะได้ก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น และด้วยความสามารถของผมน่าจะได้เข้าเรียนในชั้นเรียนพิเศษเป็นอย่างน้อย แต่นี่ผมกลับถูกทิ้งให้อยู่ในกลุ่มธรรมดา ผมปวดหัวกับการโต้วาทีว่าตัวเองควรเข้าห้องไหน ในกรณีนี้มิราไม่สามารถแสดงความลำเอียงและให้ผมเข้าร่วมคลาสพิเศษได้

ไม่ สิ่งที่ผมต้องทำคือเติบโตจากห้องไปจนถึงจุดสูงสุด โดยปกติแล้วอาจมีข้อยกเว้น แต่ดูเหมือนว่ามีบางคนที่ดึงเชือกออกจากความมืด การเพิ่มขึ้นของพลังและชื่อเสียงจากอุกกาบาตของผมทำให้หลายคนสั่นสะเทือนไปทั่วโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่ผมสามารถควบคุมขุมพลังในอนาคตของโลกได้อย่างมั่นคง

ไม่ใช่เรื่องเล็กเลยที่มีอัจฉริยะมาคุกเข่าต่อหน้าคุณและมอบความภักดีต่อคุณ ไม่สิ นั่นเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และใครๆ ก็เห็นว่าคนที่ทำงานให้ผมจะเติบโตขึ้นเป็นคนที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจ การมีพวกเขาอยู่ในมือหมายความว่าพลังอันยิ่งใหญ่ได้ถูกรวบรวมอยู่ในมือของผมแล้ว

‘ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องน่าสนุกเกิดขึ้นหลังจากนี้เต็มไปหมดเลยนะ’

ขณะรอคอยอนาคตที่จะเกิดขึ้น ผมก็ผลักประตูเข้าไปในห้องเรียน

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต