The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 229 Discussion For Family
“แค่นั้นเหรอคะ?”
คราวนี้ตาของผมเบิกกว้างด้วยความ ‘แปลกใจ’ ก็ไม่แปลกใจมากไปกว่า ‘ตะลึง’ เมื่อมองไปที่เอลด้าหรอก
ผมพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วย ‘ความไม่เชื่อ’
“เธอรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเหรอ?”
ผมถามเพราะนั่นอาจเป็นเหตุผลที่สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว
เอลด้าถอนหายใจขณะที่เธอยังคงลูบหัวผมอยู่ นัยน์ตาที่อ่อนโยนของเธอมองมาที่ผมขณะที่เธอผงกศีรษะ
“แน่นอนค่ะพี่ชาย หนูจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? ท้ายที่สุดเราทั้งคู่ก็ประสบชะตากรรมเดียวกันหนิคะ”
“งั้นเหรอ…”
ผมพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่าง ‘ไม่อยากเชื่อ’ แต่นั่นเป็นเพียงภายนอกเท่านั้น ในขณะที่ภายในผมรู้อยู่แล้วว่าเอลด้ารู้อยู่แล้วเกี่ยวกับความรู้สึกของนอร่าที่มีต่อผม
ผมหมายถึงทั้งเกรซและนอร่าค่อนข้างซื่อ แต่ไม่ใช่กับเอลด้า เธอสามารถเห็นความรู้สึกที่นอร่ามีต่อผมได้อย่างชัดเจน และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมพูดถึงนอร่าได้อย่างเปิดเผย
ผมเงยหน้าขึ้นมองเอลด้าด้วยความรู้สึก ‘เสียใจ’ เล็กน้อย
“ถ้าเธอรู้อยู่แล้วก็น่าจะบอกพี่หน่อยสิ”
“แล้วพี่จะเชื่อเหรอคะ? แถมหนูเองก็ไม่สามารถไปยุ่งกับการเลือกของพี่สาวได้หรอกค่ะ สิ่งที่เธอต้องการจะทำเกี่ยวกับมันเป็นเส้นทางที่เธอควรจะเดินค่ะ”
เอลด้าตอบกลับด้วยเสียงพ่นลมหายใจ ในขณะที่หัวใจของเธอนั้นเก็บความรู้สึกที่ซับซ้อนไว้
ความเงียบเข้าปกคลุมระหว่างเรา ขณะที่เอลด้าเอาแต่ลูบหัวผม และผมก็นอนครุ่นคิด ‘ดำดิ่ง’ อยู่ตรงนั้น ในที่สุดหลังจากนั้นไม่กี่นาทีผมก็พูดกับเอลด้า
“พี่ควรจะทำยังไงดีเอลด้า?”
“ไม่ใช่ว่าพี่ต้องเป็นคนเลือกเองเหรอคะ?”
“พี่รู้แต่ว่าพี่ไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะทำยังไงดี พี่มองนอร่าเป็นแค่พี่น้อง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น พี่ไม่อยากจะทำลายหัวใจของเธอ…”
“น-นั่นมันก็”
คราวนี้เอลด้าไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรดี เมื่อมองมาที่ใบหน้าบึ้งๆ ของผม เธอก็ครุ่นคิดอย่างหนัก
ความเงียบยังคงอยู่ก่อนที่เธอจะพูดอีกครั้ง
“ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิคะ”
“ห้ะ?”
เมื่อได้ยินคำตอบของเอลด้า ผมก็มองเธอด้วยสายตาถามว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร ซึ่งเอลด้าก็ถอนหายใจและตอบกลับมา
“พี่ชายเองก็รักพี่นอร่าใช่ไหมคะ?”
“ใช่”
“งั้นลองใช้เวลากับเธอดูสิคะว่าพี่จะตกหลุมรักเธอในแบบอื่นหรือเปล่า”
“อะไรนะ! เธอเอาจริงเหรอเอลด้า?”
ผม ‘สะดุ้ง’ ขึ้นขณะมองเอลด้าด้วยสายตา ‘ซับซ้อน’
เอลด้าหัวเราะเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ของผม แต่ภายในใจของเธอกลับอบอุ่น เธอขยับเข้ามาใกล้ผมก่อนจะขยับหัวของเธอมาซบลงที่หน้าอกของผมในขณะที่ร่างของเธอเอนลงมา มือของเธอจับเข้าที่คอของผมในขณะที่เธอผ่อนคลายอย่างเต็มที่ในอ้อมกอดของผมก่อนจะพูดขึ้นมา
“อันที่จริงหนูไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดีค่ะ หนูผ่านความเจ็บปวดแบบเดียวกับที่เธอประสบมา และบอกได้เลยว่ามันไม่น่ายินดีเลยค่ะ ความรู้สึกมีความสุขที่หนูได้รับในตอนที่พี่ชายยอมรับหนูในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งนั้นมันมากมายเหลือเกินค่ะ ดังนั้นหนูไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรต่อต้านความรักของพี่สาวหรอกค่ะ”
“พี่รู้แต่-”
“ชู่วววววว….”
ขณะที่ผมกำลังจะโต้กลับ เอลด้าก็เอามือมาแตะที่ริมฝีปากของผม เธอเงยหน้าขึ้นก่อนจะส่ายหน้าขณะที่พูดต่อ
“พี่ชายคะ หนูอาจจะเจ็บปวดที่เห็นพี่อยู่กับผู้หญิงคนอื่น แต่มันคงไม่เจ็บมากถ้าคนๆ นั้นเป็นพี่สาวค่ะ บางทีเราอาจเริ่มต้น ‘ครอบครัว’ ที่แท้จริงได้ก็ได้นะคะ”
“เอลด้า นี่น้อง…”
ผมมองเอลด้าด้วยท่าทาง ‘ตกใจ’ แต่เธอเพียงแค่ส่ายหน้าขณะที่กอดผมแน่นขึ้นเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกของเธอให้ผมเท่านั้น
ในขณะที่ข้างในผมกำลังมีความสุขที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนนี้ผมแค่ต้องพยายามให้มากขึ้นอีกนิด ขณะที่ขยับมือตัวเองไปจับร่างกายของเอลด้าไว้แน่นผมก็พูดขึ้นมา
“ก็ได้ พี่จะลองดู แต่น้องต้องบอกเรื่องนี้กับแม่นะ ทั้งเธอและนอร่าควรไปบอกแม่เกี่ยวกับความรู้สึกของพวกเธอด้วย”
“ค่ะ”
เอลด้าผงกศีรษะอย่างจริงจัง ในที่สุดหลังจากนั้นบรรยากาศที่ร้อนระอุระหว่างเราก็ดีขึ้น
ผมยิ้มขณะที่เคลื่อนไปข้างหน้าและจูบริมฝีปากของเอลด้า เธอไม่ปฏิเสธมันในขณะที่จูบผมกลับมา ไม่นานริมฝีปากของเราก็ประกบกันด้วยจูบอันเร่าร้อน ระหว่างนั้นเราก็ล้มลงบนเตียงโดยมีผมอยู่เหนือเอลด้า
ผมของเอลด้าแผ่กระจายอยู่บนเตียงในขณะที่ดวงตาสีเขียวของเธอเป็นประกายด้วยความยินดี ริมฝีปากของผมดูดจับริมฝีปากของเธอ ผมกัดและเลียทั้งริมฝีปากบนและล่างของเธอ ในขณะเดียวกันมือของผมก็สอดเข้าไปในเสื้อนอนของเธอเพื่อลูบไล้หน้าอกที่เนียนนุ่มของเธอ
“อืมมม ~~❤ ”
ผมรู้สึกถึงความสุขของเอลด้าที่ได้แต่ครางออกมา แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ในขณะที่ยังคงจูบริมฝีปากของเธอเพื่อดูดน้ำลายแสนอร่อยของเธอ ในขณะที่มือของผมลูบไล้และปรับรูปร่างหน้าอกของเธอพร้อมกับรู้สึกถึงหัวนมที่แข็งของเธอ ผมจึงดึงมัน
“อ๊าาา ~~❤ ”
ขาของเอลด้าเกร็งงอขณะที่เธอเสร็จ อีกส่วนที่น่ารักของเธอคือเธอเป็นคนอ่อนไหวจริงๆ ผมกลืนน้ำลายของเธอขณะที่มองเธอและพูดว่า
“น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ”
แต่เอลด้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่จะเข้าใจในขณะที่เธอยังคงหายใจเข้าลึกๆ ขาของเธอเหยียดยาวขึ้นในขณะที่หน้าแดงระเรื่อกระจายไปทั่วใบหน้าที่งดงามของเธอ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบสนอง ผมจึงอุ้มเธอขึ้นขณะที่ผมนอนลงบนเตียงและวางเธอไว้บนหน้าอกของตัวเองก่อนจะกอดเธอแน่นพร้อมกับจูบที่หน้าผากของเธอ
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไรกับเอลด้าอีก ผมรู้ว่าเธอไม่อยู่ในสถานการณ์ที่เหมาะสมที่จะทำอะไร ยิ่งกว่านั้นถ้าผมยังคงทำต่อไปหล่ะก็ ผมรู้เลยว่าคงจะหยุดตัวเองไว้ไม่ได้ ดังนั้นผมจึงควรทำเพียงแค่เล็กๆ น้อยๆ ก่อนดีกว่า
สำหรับตอนนี้ไม่กี่วินาทีต่อมาเอลด้าก็ได้สติคืนกลับคืนมา เธอไม่พูดอะไรและทำเพียงกอดผมกลับอย่างมีความสุขเท่านั้น แล้วคืนนั้นก็ผ่านไป
“พร้อมกันไหม?”
“อ่า ฉันพร้อมแล้ว”
อเล็กซ์ตอบข้างหลังผมเพื่อให้แน่ใจว่าเขามีทุกสิ่งที่ต้องการ ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่โดยมีอเล็กซ์, เจค็อบ, มาร์ค, รินะและมิกะตามมาอยู่ ผมไม่ได้พาคนที่เหลือมาด้วยเพราะเป็นแค่การประชุมและการพาคนมามากเกินไปอาจสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นได้มากมาย
“ข้าพร้อมที่จะสร้างปัญหาแล้วครับบอส!”
เจค็อบร้องขึ้นมาขณะผายมือไปข้างหน้าสำหรับการกระทำบางอย่าง พวกเราที่เหลือส่ายหัวกับการกระทำนั้น
ผมมองเจค็อบก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างเฉียบขาด
“นายห้ามใจตัวเองไว้ก่อนดีกว่านะ”
“ครับ”
เจค็อบผงกหัวกลับด้วยรอยยิ้มที่กระหายการต่อสู้ ไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น คนที่เหลือเองก็มีสีหน้าที่คาดหมายไม่ได้เช่นกัน ยกเว้นมาร์คที่ดูเหมือนก้อนน้ำแข็ง เจ้าพวกนี้นี่ล้วนแต่ชอบก่อความวุ่นวายและปัญหาตลอดเลย
‘เห้อออ….พวกคนบ้านี่ดูแลยากเสียจริง’
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
