The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 246 First Step For Revenge
“นายหัวเราะอะไร?”
รินะถามเมื่อเห็นผมหัวเราะ
ผมได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธที่จะตอบเพราะรู้นิสัยของเธอดีกว่า เธอรู้ซึ้งถึงความรู้สึกที่มีในตัวเอง การเข้าไปยุ่งมีแต่จะสร้างปัญหา
ผมมีแผนหลายอย่างผุดขึ้นมาแล้ว แต่ผมจะไม่ดำเนินการใดๆ ในตอนนี้ ผมมีสาวๆ มากมายอยู่แล้ว สำหรับตอนนี้มันจะดีกว่าที่ผมจะเริ่มพิชิตพวกเธอทีละคนอย่างช้าๆ
“ไม่มีอะไร ฉันแค่คิดอะไรตลกๆ ขึ้นมาได้หน่ะ”
เห็นแบบนั้นรินะก็มองมาที่ผมด้วยสายตาจดจ้อง
ผมพูดความจริงบางส่วน แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอใจสำหรับเธอ สุดท้ายเธอก็ทำได้เพียงส่ายหัวแล้วปล่อยมันไป
“พร้อมสำหรับรอบต่อไปไหม?”
เธอพูดพร้อมกับยืนขึ้น ความแข็งแกร่งของเธอเมื่อต้องต่อสู้เป็นอีกเรื่องเลย แถมเธอไม่ย่อท้อต่อการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย วิญญาณของเธอยังคงลุกโชน
“รู้ไหม ฉันเริ่มคิดว่าเธอเป็นสัตว์ประหลาดซะแล้วสิ”
“คงงั้น~”
เธอพูดขณะที่พุ่งเข้ามาหาผมอีกครั้ง
ผมถอนหายใจขณะที่เริ่มต่อสู้กับเธอ เวลา 2 ชั่วโมงผ่านไปในลักษณะนี้ก่อนที่ผมจะออกจากห้องฝึกไปอาบน้ำและชำระร่างกายให้สดชื่น
‘ให้ตายสิ…เธอมันบ้า’
รินะไม่ยอมแพ้อย่างแท้จริงเมื่อพูดถึงการต่อสู้ เธอแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ในการต่อสู้แต่ละครั้ง ส่วนที่น่ากลัวคือเธอพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ในการต่อสู้แต่ละครั้ง ทำให้ผมสั่นคลอนความคิดเกี่ยวกับการต่อสู้ ผมมุ่งหน้าไปที่โต๊ะในห้องก่อนที่จะเริ่มพลิกดูเอกสารที่เก็บไว้ มันเป็นข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับชิร่าและครอบครัวของเธอ
ตอนนี้พวกเขาถูกซ่อนไว้ในส่วนลึก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะดึงมันออกมาไม่ได้
ขณะที่อ่านข้อมูลอยู่ ริมฝีปากของผมก็ยกยิ้มขึ้นมา สิ่งที่น่าแปลกใจจริงๆ ในข้อมูลคือตอนนี้เลโอนาร์โดอยู่ในห้องเดียวกับชิร่า! ดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับห้องที่เขาพักอยู่และจบลงที่ห้องของชิระ
‘โชคชะตา…งั้นเหรอ’
หลังจากอ่านข้อมูลเสร็จ ผมก็นิ่งเงียบเมื่อความคิดหลายอย่างเริ่มแวบเข้ามาในหัว ตอนนี้ผมไม่สามารถฆ่านักเรียนคนใดที่เกี่ยวข้องกับแผนได้ มันจะแจ้งเตือนคนอื่นๆ ที่เหลือ และมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบหนีหลังจากการฆาตกรรมภายในสถาบันบาบิโลน นักเรียนเหล่านี้จะเดินไปเดินมาได้ยังไงถ้าที่นี่ไม่ปลอดภัย?
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขายังไม่สามารถจัดการเอลด้าได้ การรักษาความปลอดภัยที่นี่ไม่ใช่เรื่องตลก ก้าวผิดเพียงครั้งเดียวและชีวิตของคุณจะถูกริบอย่างแท้จริง สถาบันยังคงรักษาความปลอดภัยเหนือสิ่งอื่นใด มันน่ารำคาญจริงๆ ผมแค่อยากจะฆ่าพวกเขาและจะได้เลิกยุ่งกับมันเสียที มันจะนำมาซึ่งปัญหามากมาย
‘เดาว่านั่นเป็นวิธีเดียว’
เมื่อจบความคิดของตัวเองแล้ว ผมก็เปลี่ยนชุดก่อนจะออกจากคฤหาสน์ไปโดยการปลอมตัวง่ายๆ และทางออกที่ซ่อนอยู่ และไม่มีใครรู้ว่าผมออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว
ผมเดินผ่านถนนที่มีนักเรียนพลุกพล่านเพื่อมุ่งตรงไปที่หอพักหรือให้เจาะจงกว่านั้นคือห้องรวมที่ควรจะเป็นของผม ด้วยความคิดถึงผมไปถึงห้องก่อนจะเคาะมัน ซึ่งรอไม่กี่วินาทีไม่นานประตูก็เปิดออก
“ครับ?”
‘เด็กผู้ชาย’ หน้าตาน่ารักที่มีผมสีเขียวและดวงตาสีเฮเซลนัทปรากฏอยู่ตรงหน้าผม เธอยังคงสูงเท่าเดิมด้วยความสูงเท่ากับหน้าอกของผม แต่คราวนี้แตกต่างออกไปเพราะเธอไม่ได้มองผมด้วยสายตาเหยียดหยามหรือเจตนาร้าย ผมก็เช่นกัน ตอนนี้ผมกำลังปลอมตัวอยู่ ซึ่งขั้นตอนต่อไปของผมมีความจำเป็นและตามจริงแล้วผมไม่ไว้ใจให้คนอื่นแสดงได้ดีกว่าผม
“เลโอนาร์โดอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”
ผมถามขณะที่มองไปที่ชิร่า
เมื่อได้ยินคำถามของผม เธอก็ส่ายหัวก่อนจะตอบกลับมา
“ไม่ เขาไม่อยู่ ถ้านายอยากพบเขาค่อยมาเวลาอื่นนะ”
เมื่อพูดจบเธอกำลังจะปิดประตู แต่ผมก็รั้งเธอไว้และพูดต่อ
“นกฮูกแห่งความโกลาหลส่งเสียงร้องด้วยความชั่วร้ายที่มืดมนที่สุด”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม ดวงตาของเธอก็สั่นไหว แต่ไม่นานพวกมันก็กลับมาเป็นปกติ
เธอมองไปข้างนอกจนแน่ใจว่าผมอยู่คนเดียวก่อนจะพูดขึ้นมา
“ความโกลาหลไร้รูปแบบครอบงำในงานเลี้ยงแห่งระเบียบ”
เมื่อได้ยินดังนั้นผมก็ผงกหัวตอบต่อ
“ด้วยความโกลาหลในใจและความสงบเรียบร้อยบนพื้นดิน ปล่อยให้ความแข็งแกร่งอยู่เหนือสิ่งอื่นใด”
“นายเป็นใคร?”
ในที่สุดชิร่าก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มข้นขึ้น
ผมเพียงแค่ยิ้มและโค้งคำนับแบบคลาสสิกก่อนจะตอบเธอ
“คุณหนูชิร่า ผมคือคนที่ตระกูลส่งมาให้ช่วยคุณโดยเฉพาะครับ”
“นาย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม เธอก็รู้สึกประหลาดใจเพราะแม้แต่นักเรียนที่เธอทำงานด้วยก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิง คนที่รู้มีเพียงพ่อของเธอ
ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอย่างรวดเร็วเมื่อเธอดึงผมเข้าไปในห้อง ล็อคประตูและหยิบอุปกรณ์เวทย์บางอย่างออกมา
เธอเปิดใช้งานอุปกรณ์เวทย์ก่อนจะหันมาหาผมแล้วพูดขึ้นมา
“อธิบายมา”
ผมยิ้มให้กับคำพูดของเธอในขณะที่ผ่อนคลายตัวเองอยู่บนเก้าอี้
ผมทำตัวสบายๆ ขณะที่ตอบเธอกลับไป
“คุณหนูชิร่า ผมเป็นทหารส่วนตัวที่พ่อของคุณเลี้ยงดูมาครับ การดำรงอยู่ของผมมีเพียงพ่อของคุณเท่านั้นที่รู้ เขาส่งผมมาอยู่ในสถาบันเมื่อนานมาแล้ว และผมจะลงมือหากมีปัญหาเกิดขึ้นครับ”
“นายโกหก พ่อของฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น!”
ชิร่าพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ผมเห็นว่าท่าทีสบายๆ ของผมกำลังทำให้เธอโกรธ บวกกับความจริงที่ว่าผมพึ่งบอกเธอไปว่าพ่อของเธอไม่ไว้ใจในตัวเธอต้องทำให้เธอโกรธแน่
ผมรักษาบทบาทของตัวเองขณะส่ายหัว
“มันเป็นความจริงครับ ถ้าคุณต้องการ คุณจะลองติดต่อนายท่านดูก็ได้นะครับ”
ผมพูดอย่างใจเย็นโดยไม่กลัวว่าการปลอมตัวจะถูกเผยเพราะสิ่งที่ผมพูดคือความจริง พ่อของชิร่าส่งคนแบบนั้นมาที่นี่ และคนๆ นั้นทำงานที่นี่จริง เขาถูกส่งมาที่นี่ในฐานะเด็กทำธุระ น่าเศร้าที่ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ใต้พื้นดิน 10 ฟุต
เขาถูกส่งมาที่นี่ตั้งแต่ยังเด็กและทำงานที่นี่ในฐานะเด็กทำธุระทั่วไป ถ้าไม่ใช่เพราะผมค้นหาอย่างถี่ถ้วนเกี่ยวกับตระกูลฮิลโคลว์ด ผมคงไม่พบมัน
การมีคอนเนคชั่นที่ถูกต้องช่วยได้ แถมเขายังเป็นสายลับประเภทหลับใหลอีกด้วยเพราะเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องและไม่ติดต่อกับพ่อของชิร่าเลย
เขาจะยอมอ่อนข้อและปกป้องเธอเมื่อมีเหตุฉุกเฉิน ผมหรือพูดให้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหว มันถูกทำในลักษณะที่ว่าหากเขาถูกพบเขาจะไม่เชื่อมโยงกับตระกูลฮิลโคลว์ด
น่าเศร้าสำหรับพวกเขา ตอนนี้สิ่งนี้จะกลายเป็นอันตรายที่ใหญ่ที่สุดที่จะกัดตูดของพวกเขาเอง
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
