The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 267 A Battle To The Dinner!
“นายรู้แล้วสินะ…..”
“ใช่ครับ มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่อาจารย์คิดว่าคุณน่าจะมี 2 ด้านครับ”
เมื่อผมพูดว่าอาจารย์ คาร์เมลหรือเหมาะสมกว่าที่จะพูดว่าดวงตาของคาร์มีเลียก็อ่อนลงเล็กน้อย คนที่ผมคุยด้วยตอนนี้ไม่ใช่คาร์เมล แต่เป็นอีกบุคลิกหนึ่งของเธอ คาร์มีเลียที่เกิดมาจากบาดแผลในอดีตและสายเลือดของเธอ ความงามของเธอในช่วงกลางคืนจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเนื่องจากแสงในตอนกลางคืน ทำให้ผมนึกถึงผู้ชายที่มีบุคลิกแตกต่างกันและต่อสู้ในตอนกลางคืนด้วยพระจันทร์ 2 ดวง
อย่างไรก็ตามบุคลิกนี้แตกต่างจากของคาร์เมลอย่างสิ้นเชิง บุคลิกนี้โหดเหี้ยม, เย็นชาและไร้ความปราณี
เวลาส่วนใหญ่เธอจะจัดการกับปัญหาที่คาร์เมลมองว่าเลือดเย็นเกินไปสำหรับตัวเอง คุณไม่สามารถปกครองในฐานะจักรพรรดินีที่มีบุคลิกร่าเริงได้ มีแต่จะนำไปสู่อาณาจักรที่อ่อนแอลงเท่านั้น
คาร์มีเลียที่อยู่ตรงหน้าผมคือความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผมในการเอาชนะคาร์เมล และนี่คือเหตุผลหลักที่ทำให้เพื่อนคนอื่นๆ ยังอยู่ในเฟรนด์โซน การจะได้คาร์เมลมาจริงๆ คุณต้องพิชิตคาร์มีเลียด้วย และมันเป็นส่วนที่ยากที่สุดในการทำเช่นนั้น
ภายในเกมจะมีเด็กชายชาวบ้านผู้ไร้เดียงสามาลงเอยที่นี่ในตอนกลางคืนและได้ก้าวหน้าอย่างมากกับคาร์มีเลีย โชคดีที่เขายังคงอยู่ในหมู่บ้านเดิมที่เขาควรจะอยู่ ซึ่งเขาจะอยู่ที่นั่นตลอดไป
“นายมาที่นี่ได้ยังไง? แม้แต่อาจารย์ก็ไม่รู้จักที่นี่”
“อ๊ะ! ก็ผมแค่เดินไปเดินมาจนอยู่ๆ ก็มาถึงที่นี่หน่ะครับ เนื่องจากผมได้ยินเสียงยิงธนู ผมเลยคิดว่าจะลองมาดู แต่ผมก็ต้องแปลกใจที่เห็นคุณที่นี่แทนครับ”
คำพูดของผมไม่ได้ทำให้เธอเชื่อใจได้ทั้งหมด ดวงตาของเธอหรี่ลงขณะที่พยายามหาบางสิ่งเพื่อพิสูจน์ว่าผมโกหก แต่เธอกลับไม่พบอะไรเลย แม้แต่เทพเจ้าก็ไม่ได้พบอะไรมากไปกว่าเธอ
ขณะมองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชา เธอก็พูดขึ้นมา
“เห็นพอแล้วใช่ไหมหล่ะ? ถ้างั้นก็ไปซะ”
“ยังครับ ผมอยากดูการฝึกของคุณครับ”
ผมตอบทันที ทำให้คาร์มีเลียขมวดคิ้วด้วยดวงตาที่เย็นชายิ่งขึ้นขณะมองมาที่ผม
ผมยิ้มกว้างทั้งที่รู้ว่าคนๆ นี้ไม่ชอบให้ใครขัดคำสั่งของเธอ
“นายจะไม่ออกไปงั้นเหรอ?”
“ไม่ครับ รุ่นน้องจะดูรุ่นพี่ฝึกซ้อมไม่ได้เหรอครับ? ผมจะได้เรียนรู้จากรุ่นพี่ด้วยไงครับ”
“ฮึ่มมม อย่ามาล้อเล่นนะ ทักษะของนายเทียบเท่ากับฉันหรืออาจจะสูงกว่าด้วยซ้ำ”
คาร์มีเลียตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของเธอ
ผมจึงยื่นข้อเสนออีกครั้ง
“ถ้างั้นทำไมเราไม่มาฝึกซ้อมด้วยกันหล่ะครับ?”
“นายก็ฝึกกับคาร์เมลไปแล้วหนิ”
“แต่ผมก็อยากฝึกกับคุณเหมือนกันนะครับ ทั้ง 2 คนมีสไตล์เป็นของตัวเอง ซึ่งผมสามารถเรียนรู้จากพวกคุณแต่ละคนได้ครับ”
“แต่ฉันไม่อยากหนิ”
“ผมจะทำอาหารให้ครับ”
“ตกลง!”
คาร์มีเลียตอบสนองอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินข้อเสนอของผม
ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยไปที่คาร์มีเลียที่พึ่งจะรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่มีความตั้งใจที่จะกลับคำของตัวเอง
คาร์มีเลียหันกลับไปและเริ่มยิงธนูอีกครั้ง โดยที่สไตล์ของเธอนั้นที่เน้นไปที่การสังหาร
“ไม่ใช่ว่านายจะมาฝึกด้วยเหรอไง?”
คาร์มีเลียถามโดยไม่หันหลังกลับมา
ผมยิ้มและส่ายหน้าให้กับการกระทำที่น่ารักของเธอ ไม่ว่าคาร์เมลหรือคาร์มีเลียต่างก็มีความต้องการอาหารดีๆ ที่แตกต่างกัน ก่อนหน้านี้ผมได้นำอาหารที่ตัวเองทำไปให้คาร์เมล ภายในเกมนั้นมันเป็นของขวัญจากรุ่นน้องของเธอ และผมก็ปูพื้นเธอด้วยการทำอาหารของผม
ตอนแรกเธอปฏิเสธโดยสิ้นเชิงว่าผมจะทำอาหารได้ แต่เมื่อผมทำมันต่อหน้าเธอ ในที่สุดเธอก็ยอมรับ ในตอนนั้นมีเพียงคาร์เมลเท่านั้นที่สามารถลิ้มรสมันได้ และตอนนี้ผมจะใช้ความสามารถนั้นเพื่อเข้าใกล้คาร์มีเลีย
ผมเดินไปยืนอยู่ข้างหลังเธอโดยหันหลังให้ก่อนจะหยิบคันธนูมาตรฐานขึ้นมาในมือพร้อมกับลูกธนูที่อยู่ด้านหลัง คาร์มีเลียใช้เท้าเคาะพื้นและสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป หุ่นทรงพลังหลายตัวลอยขึ้นจากพื้น โดยที่แต่ละตัวมีลักษณะอาวุธที่แตกต่างกัน
“เอาความยากแค่ไหน?”
คาร์มีเลียถามขึ้นมา
“ยากที่สุดครับ”
“ดี”
คำตอบของผมทำให้คาร์มีเลียพอใจพร้อมกับเสียงของเธอที่เบาลงมาก เนื่องจากเธอเป็นคนบ้าการต่อสู้นิดหน่อย
หลังจากได้ยินเสียงบี๊บ สิ่งต่อไปที่ผมเห็นก็คือหุ่นทั้งหมดกำลังเคลื่อนไหวเพื่อโจมตีเราโดยที่พวกมันไม่ได้ใช้มานาใดๆ เลย และพวกเราเองก็ไม่ได้ใช้มานาเช่นกัน นี่คือการฝึกเพื่อพัฒนาการยิงธนูอย่างแท้จริง
ผมยิงธนู 3 ดอกออกไปพร้อมกัน ซึ่งสามารถจัดการไปได้ 2 ตัวในขณะที่ดอกที่ 3 ของผมย้ายไปที่แนวรับทำให้เป้าหมายหนึ่งของคาร์มีเลียอ่อนแอลงและทำให้การสังหารง่ายขึ้น
หุ่นตัวหนึ่งถือดาบเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเหวี่ยงมันมาที่หน้าผม ผมยังคงสงบนิ่งขณะที่ขยับไปด้านข้างเพื่อทำให้ดาบพลาดเป้าไป และในขณะที่ผมขยับ ลูกธนูก็พุ่งไปโดนหัวของหุ่นและทำให้มันหลุดออกไป
ผมมองคาร์มีเลียและเธอเองก็มองมาที่ผมเช่นกัน สายตาของเรามากเกินพอที่จะถ่ายทอดคำพูดของกันและกัน
ผมก้มหน้าลงเล็กน้อยขณะที่คาร์มีเลียวิ่งเข้ามาหาผมก่อนจะใช้ไหล่ของผมเพื่อกระโดดขึ้นไปบนฟ้า เธออยู่บนท้องฟ้าเป็นเวลาประมาณ 3 วินาที และระหว่างนั้นเธอก็ยิงธนูออกไปอย่างรวดเร็วจนสามารถจัดการหุ่นลงไปได้อย่างน้อย 6 ตัว โดยที่แต่ละตัวนั้นต่างก็ถูกยิงเข้าที่หัว, หัวใจหรือขาหนีบ…อุ๊ย
แน่นอนว่าผมทำได้แค่เฝ้าดูในช่วงเวลานี้ ในขณะที่เธอดูแลแนวหน้า ผมก็รวบรวมสมาธิของกล้ามเนื้อจนถึงขีดสุดขณะเล็งไปที่หุ่นซึ่งอยู่ด้านหลัง
นักธนูที่เล็งไปที่คาร์มีเลีย มันเป็นการยิงระยะไกล แต่ผมทำมันได้และจัดการพวกมันไป 2 ตัว ในขณะที่ผมต้องขยับเพื่อกำจัดลูกธนูที่ลอยอยู่ในอากาศในภายหลัง
ไม่นานคาร์มีเลียก็กลับมาอยู่บนพื้นดินโดยที่หลังของเราหันเข้าหากัน ลูกธนูดอกแล้วดอกเล่าออกจากคันธนูของเรา และ 1 นาทีต่อมาก็เหลือเพียงความเงียบ หุ่นหลายตัวนอนเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น โดยที่แต่ละตัวมีลูกธนูปักอยู่คนละที่ มันเป็นการสังหารหมู่
“ฟุ่ววว… นี่เป็นการออกกำลังกายที่สนุกเลยว่าไหมครับ?”
ผมถามอย่างผ่อนคลาย ขณะที่คาร์มีเลียที่อยู่ข้างๆ นั้นมีเหงื่อแตกพลั่ก หน้าอกที่ใหญ่โตของเธอกระเพื่อมขึ้นลง ในขณะที่เธอมองมาที่ผมอย่างไม่เชื่อสายตาเหมือนผมเป็นสัตว์ประหลาด
หลังจากทุกอย่างที่ผ่านมา ผมยังไม่เหนื่อยเลย น่าเศร้าที่เธอไม่รู้ว่าผมมีเรี่ยวแรงเหลือเฟือ
“นาย…”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…..รุ่นพี่คาร์มีเลีย คุณน่าจะได้เห็นหน้าตัวเองนะครับ.…อุ๊ฟฟฟ…..ตลกจัง”
คำพูดของผมกระแทกประสาทของคาร์มีเลียจนทำให้ดวงตาของเธอกลับมาเย็นชาอีกครั้ง
ขณะมองไปที่เธอ ผมก็พูดออกมา
“เดี๋ยวผมทำให้อะไรให้กินเอาไหมครับ?”
สิ่งนี้ทำให้เธอกลับมาเป็นปกติขณะที่เธอผงกศีรษะ ผมยิ้มขณะเดินไปยังพื้นที่ๆ โล่งมากขึ้นก่อนจะเริ่มหยิบอุปกรณ์ออกมา
คาร์มีเลียที่ตอนนี้ฟื้นแล้วยืนอยู่ใกล้ๆ เมื่อเห็นผมหยิบอุปกรณ์ทำอาหารออกมามากมาย เธอก็ถามขึ้นมา
“นายพกของพวกนี้ติดตัวตลอดเลยงั้นเหรอ?”
“ใช่ครับ พ่อครัวที่ดีควรพร้อมเสมอสำหรับทุกสถานการณ์ครับ”
และด้วยเหตุนี้ผมจึงเริ่มทำอาหารให้คาร์มีเลียที่ซึ่งกำลังหลงใหลไปกับการเคลื่อนไหวของผม แต่ละการฝึกฝนนั้นสวยงามพอที่จะดึงดูดความสนใจของผู้คน ภายในไม่กี่นาทีกลิ่นน้ำมันและเนื้อสัตว์ก็อบอวลไปทั่วห้องฝึกซ้อม และ 45 นาทีต่อมาทุกอย่างก็พร้อม
ครั้งนี้ผมทำมาสุดฝีมือเลยแหละ ผมหันไปเห็นโต๊ะขนาดใหญ่ซึ่งมีของที่จำเป็นให้ซึ่งความรู้สึกมีระดับจัดวางไว้อยู่
เมื่อมองไปที่คาร์มีเลียซึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว ผมก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
“คุณพกโต๊ะติดตัวไว้ด้วยเหรอครับ?”
“นักชิมที่ดีต้องพร้อมเสมอสำหรับทุกสถานการณ์”
“เข้าใจเลยครับ”
ผมเริ่มจัดอาหารสำหรับมื้อค่ำของเรา โดยที่หนึ่งในหลายๆ อย่างกำลังจะตามมา
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
