The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 278 Plans To Kick Some Demon Ass - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ?”

ผมถามขณะที่นั่งอยู่หัวเตียง เมื่อวันก่อนผมได้คุยกับทั้งคาร์เมลและคาร์มีเลีย และหลังจากได้รับอนุญาตจากเธอ เราทั้งคู่จึงตัดสินใจออกผจญภัยในวันที่เราทั้งคู่ว่าง แม้ว่าผมจะแน่ใจว่าการผจญภัยจะไม่เป็นไปตามที่เธอต้องการก็ตาม

“ตอนนี้เราได้สูญเสียคนที่เข้าร่วมไปประมาณ 60% และชื่อเสียงของเราก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน มีข่าวลือว่าคุณซ่อนตัวเหมือนหนูด้วย”

อเล็กซ์พูดขณะอ่านรายงานในมือ ซึ่งผมเองก็พยักหน้ารับ

ตอนนี้เราอยู่ในการประชุมประจำสัปดาห์ที่จัดขึ้นเพื่อจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นในกลุ่ม ซึ่งวันนี้เรามีแผนพิเศษ แผนการจัดการกับปัญหาที่ผมปล่อยเอาไว้นาน

ผมทำให้ตัวเองผ่อนคลายก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องว่าสมาชิกที่สำคัญที่สุดในกลุ่มของตัวเองมารวมตัวกันรึยัง

“มาร์ค”

ผมพูดขึ้นในที่สุด

“ครับนายท่าน”

มาร์คตอบรับด้วยน้ำเสียงเย็นชาในขณะที่เขายืนขึ้น

ผมมองเขาขณะพูดต่อ

“จงไปท้าทายผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของรอน…อ๊ะ! และทำให้มันเจ็บปวดด้วยนะ”

“รับทราบครับ”

มาร์คพูดขึ้น หลังจากพูดจบเขาก็นั่งลง สายตาของผมก็หันไปทางผู้หญิงน่ารักที่นั่งข้างมาร์ค

“เอ็มม่า เธอไปเข้าร่วมการต่อสู้แบบกลุ่ม แสดงพลังของผู้เทมเมอร์อัจฉริยะให้พวกมันเห็น”

“ค่ะฮีโร่ของฉัน!”

เอ็มม่ายิ้มขณะที่พยักหน้า

ผมส่ายหัวขณะมองข้ามคำพูดแปลกๆ ที่เอ็มม่ามีให้ผม จากนั้นผมก็หยิบอุปกรณ์สื่อสารออกมาและวางไว้บนโต๊ะ

“มาร์ลีน…ตอนนี้ผมพร้อมแล้ว เธอช่วยเริ่มประกาศว่าเธอสนับสนุนผมเลยได้ไหม?”

มีความเงียบอยู่ 2-3 นาทีก่อนที่จะได้ยินเสียงที่สงบของมาร์ลีนตอบกลับมา

“ได้สิ ฉันเริ่มเมื่อไหร่ก็ได้”

“ขอบคุณ งั้นก็ประกาศพรุ่งนี้นะ กลุมผมจะจัดการกับไอ้สารเลวที่เหลือเอง”

“โอเค”

เมื่อพูดจบการเชื่อมต่อก็ถูกตัดไป หลังจากนั้นผมก็หันไปหาอเล็กซ์ที่แสยะยิ้มซึ่งพยายามอย่างยิ่งที่จะกลั้นยิ้มเอาไว้ เขาชอบที่จะเห็นความวุ่นวายเกิดขึ้นเสมอ

“เช็ดรอยยิ้มนั้นออกจากใบหน้าของนายซะ มันน่าขนลุกเป็นบ้าเลย และเริ่มดำเนินตามแผนที่นายเสนอได้เลย ฉันเห็นด้วยที่จะให้เริ่มดำเนินการได้เลย”

“จัดให้”

อเล็กซ์พูดพลางยิ้มกว้าง

ผมมองไปยังคนอื่นๆ ที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่และบอกได้เลยว่าพวกเขาเองก็คงเหมือนกัน ยกเว้นโซร่าที่ต้องการกลับไปสร้างผลงานของเธอ ในช่วงหลายสัปดาห์มานี้กลุ่มของผมต้องทนทุกข์ภายใต้ การโจมตีจากปีศาจพวกนั้น แต่ตอนนี้เรากำลังจะเป็นฝ่ายลงมือเอง เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าตัวเองเป็นอย่างไรแล้ว ผมค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งนี้จะลุกลามไปสู่สิ่งที่ใหญ่กว่านี้

แต่เฮ้ ผมต้องแคร์ด้วยงั้นเหรอ? ไม่…ไม่เลย เหตุผลเดียวที่ผมทำสิ่งนี้ก็เพื่อกำจัดคนที่ไร้ประโยชน์ออกไปและเพื่อขัดเกลาคนที่เหลืออยู่อย่างอิสระ

ทำไมผมต้องทนกับการกระทำของพวกเวรนั่นด้วยหล่ะ? ผมไม่มีความสนใจที่จะซ่อนความสามารถของตัวเองและปล่อยให้เจ้าชายปีศาจเดินไปทั่ว ไม่…ผมจะทำให้เขาเสียใจที่มาหาเรื่องผม โดยเฉพาะที่เขาทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ

“พวกนายทุกคนรู้ว่าตัวเองได้รับมอบหมายหน้าที่อะไรแล้วใช่ไหม?”

“ครับ/ค่ะ!”

คำตอบเป็นเอกฉันท์ทำให้ผมยิ้ม

“ถ้างั้นก็ไปกระทืบพวกมันกัน!”

หลังจากได้ยินคำพูดสุดท้ายของผม คนที่เหลือก็เริ่มจากไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าผมจะกระพริบตาให้ริกะกับมิกะก่อนพวกเธอจะจากไป แต่ดูเหมือนพวกเธอจะอยากใช้เวลาด้วยกันมากกว่านี้ แต่สำหรับตอนนี้ ผมคงไม่สามารถทำอะไรพิเศษกับพวกเธอได้ แต่ผมสัญญาว่าจะให้รางวัลพิเศษแก่พวกเธอหลังจากนี้ ดังนั้นพวกเธอเลยยังโอเคอยู่สำหรับตอนนี้

“เธอต้องการอะไรรึเปล่าเอ็มม่า?”

ผมถามเนื่องจากเธอเป็นคนเดียวที่ยังนั่งอยู่ ในขณะที่คนอื่นๆ ออกไปหมดแล้ว

เมื่อได้ยินคำถามของผม เอ็มม่าก็ยิ้มก่อนที่จะวิ่งมาหาผมและนั่งลงบนตักของผม แขนของเธอโอบรอบคอของผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากใช้เวลากับคุณหน่ะ”

เอ็มม่าพูดขึ้นด้วยดวงตาลูกหมาที่จดจ้องมายังผม

ผมได้แต่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์กับการกระทำนี้ เธอกล้าแสดงออกมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ และเธอไม่กลัวเลยที่จะแสดงความรู้สึกของตัวเอง จนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้พูดอะไรเลยว่าเธอรักผม แต่เครื่องวัดความรักของเธอก็บอกมันออกมาหมดแล้ว ในระหว่างการประชุมเหล่านี้เธอมักจะอยู่เป็นคนสุดท้ายเพื่อพูดคุยหรือเล่นกับผมเสมอ

ในช่วงเวลานี้เธอจะบอกเป็นนัยหลายอย่างเกี่ยวกับความรู้สึกของตัวเอง แต่ผมมักจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นมัน

ผมมองตาเอ็มม่าขณะโอบเอวของเธอ

“ก็ได้ เราใช้เวลาด้วยกันซัก 1 ชั่วโมงก็ได้ วันนี้ฉันไม่มีแผนอะไรมาก”

“เย้! คุณยอดเยี่ยมที่สุดเลย!”

พูดจบเธอก็หอมแก้มผม

“เห้อออ..…เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิว่าวันนี้เธอเป็นเพื่อนกับสัตว์แบบไหน?”

“ฉันสามารถทำสัญญากับนกที่พ่นไฟได้เยอะแยะเลย”

“จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลย”

“อื๊อ ฉันยังได้เพื่อนใหม่มากมายอีกด้วยนะ.…”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสัตว์ใหม่ๆ ทั้งหมดที่เธอพบและสัตว์ที่เธอสามารถเลี้ยงให้เชื่องได้ ในสถาบันเธอมีพรสวรรค์ในการทำให้ฝึกสัตว์ที่ครั้ง 1 ในศตวรรษจะได้พบ

สายเลือดและอุปนิสัยที่อ่อนโยนตามธรรมชาติของเอ็มม่าทำให้มันง่ายสำหรับเธอในการเป็นเพื่อนกับสัตว์อสูรและทำให้พวกมันเชื่อง ในการต่อสู้เธอเป็นพลังที่ต้องคำนึงถึง

แต่ประวัติการต่อสู้ของเธอไม่เป็นที่รู้จักมากนัก เพราะเธอไม่ชอบต่อสู้กับสัตว์อสูรของเธอ เธอแค่ชอบผูกมิตรกับพวกมันและทำให้ ‘ครอบครัว’ ของเธอใหญ่ขึ้นเท่านั้นเอง

“แล้วก็ออสติน เมื่อไหร่คุณจะไปเยี่ยมสัตว์อสูรของฉันบ้างหล่ะ?”

เอ็มม่าถามด้วยหน้ามุ่ย

ผมแค่ยิ้มให้ก่อนจะลูบหัวเธอ

“ไว้เดี๋ยวไปนะ เธอก็รู้หนิว่าฉันยุ่งแค่ไหน ทุกวันนี้หาเวลาว่างยากเลย แต่ฉันสัญญาว่าจะไปเยี่ยมพวกเขาแน่นอนในอนาคตอันใกล้นี้”

“ฮึ่มมม นั่นคือสิ่งที่คุณพูดตลอดเวลานั่นแหละ แต่คุณไม่เคยไปเลย!”

เอ็มม่าตอบในขณะที่หันหน้าไปทางด้านข้าง

ผมถอนหายใจกับท่าทางของเธอ มันค่อนข้างดีที่เธอไม่กระโดดเข้าร่วมการสารภาพใดๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะมีความสุขกับสถานะที่เป็นอยู่แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงเมื่อข่าวที่ว่าผมคบกับสการ์เล็ตแพร่สะพัดออกไป

เดินหน้าต่อไป ผมหันหน้าของเอ็มมามาทางตัวเองให้ดวงตาสีฟ้าของเธอมองมาที่ผม ร่างกายที่เล็กกระทัดรัดของเธอดูเหมือนจะดีที่สุดในการกอดและรักษาไว้

ผมมอบรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ที่สุดให้เธอก่อนจะพูดขึ้นมา

“ฟังนะเอ็มม่า ฉันเคยโกหกเธอด้วยงั้นเหรอ?”

“ไม่เคย…”

เอ็มม่าตอบด้วยเสียงต่ำที่ตกอยู่ในภวังค์พร้อมกับใบหน้าของเธอที่แดงระเรื่อ

‘แค่หน้าตาดี โลกก็ใจดีกับคุณเสมอ’

“งั้นก็เชื่อฉันสิ เธอสำคัญสำหรับฉันนะเอ็มม่า อย่าลืมนะว่าฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ เพราะงั้นรอก่อนนะ ตกลงไหม?”

“ก็ได้.…”

ในที่สุดผมก็ถอนหายใจและเอ็มม่าก็เห็นด้วย

เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็ขยับไปข้างหน้าเพื่อจูบแก้มเธอ ทำให้เธอประหลาดใจพร้อมกับเบิกตากว้างขณะที่มองมาที่ผม

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้และดูเหมือนว่ามันค่อนข้างจะมีประสิทธิภาพทีเดียว

“ไม่ต้องทำหน้ามุ่ยอีกต่อไปแล้วนะเข้าใจไหม?”