The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 284 A Battle Of Plot Armor

“พวกเธอทั้งคู่พร้อมกันแล้วนะ?”

ผู้ตัดสินถามขณะที่ยืนอยู่ระหว่างเลโอนาร์โดกับโยฮัน เนื่องจากนี่เป็นแมตช์ที่เสี่ยงชีวิต ผู้ตัดสินที่ใช้สำหรับแมตช์นี้จึงเป็นหนึ่งในคนที่อยู่ระดับต้นกำเนิดขั้น 10 เนื่องจากความผิดพลาดอาจเกิดขึ้นได้และไม่มีใครต้องการความตาย 

เมื่อได้ยินคำถามของผู้ตัดสินแล้ว ทั้งคู่ก็ผงกศีรษะ โดยที่คนหนึ่งมีแววตาเย่อหยิ่ง ส่วนอีกคนมีดวงตาที่สงบแต่ลึกลงไปนั้นมีความโกรธที่เดือดพล่านอยู่

“ถ้างั้นก็…เริ่มได้!”

เมื่อพูดเช่นนั้นจบ ผู้ตัดสินก็หายตัวไป 

ในขณะเดียวกัน โยฮันกับเลโอนาร์โดก็เกิดความเงียบขึ้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่โยฮันจะพูดขึ้นมาด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ

“ทำไมแกไม่ยอมแพ้—”

เขาไม่สามารถพูดจบคำพูดได้เนื่องจากกำปั้นเพลิงที่เชื่อมต่อกับใบหน้าของเขาทำให้บินถอยหลังไปและล้มลงกับพื้น ในขณะที่เลโอนาร์โดเองก็ดูเหมือนไฟกลับชาติมาเกิด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยชุดเกราะเพลิงสีแดงที่มองเห็นได้เฉพาะดวงตาของเขาเท่านั้น ในขณะที่ส่วนที่เหลือถูกซ่อนเอาไว้ภายใต้ชุดเกราะ 

เมื่อเห็นสถานะของเขาบางคนก็เบิกตากว้าง

“นั่นคือชุดเกราะมานางั้นเหรอคะพี่ชาย?”

“ใช่แล้ว”

ออสตินผงกศีรษะด้วยท่าทางสงบ ในขณะที่ภายในของเขากำลังสาปแช่งโชคชะตา สิ่งที่เลโอนาร์โดกำลังทำอยู่ตอนนี้คือเปลี่ยนขอบเขตในอนาคตของเขาอย่างโลกแห่งไฟให้เป็นของตัวเอง คนที่สามารถทำสิ่งนี้ได้ก่อนที่จะกลายเป็นระดับจักรพรรดินั้นสามารถนับได้ด้วยมือเดียวและคนที่ทำได้จะต้องไปถึงระดับจักรพรรดิอย่างแน่นอน

‘นี่มัน….เยี่ยมไปเลย’

ออสตินคิด เนื่องจากการที่เลโอนาร์โดทำแบบนี้นั้นจะทำให้ความเป็นปฏิปักษ์และความปรารถนาในการกำจัดขององค์กรลับ ‘นั้น’ ส่วนใหญ่มุ่งเป้าไปที่เลโอนาร์โด 

ออสตินจัดการกับคน 2 คนที่ต้องการเอาชีวิตเขาไปแล้ว และทั้ง 2 คนเป็นอาจารย์! และตอนนี้เขาก็มีแพะรับบาปที่จะรับแรงกดดันทั้งหมดแทนตัวเองแล้ว

‘ทำได้ดีมาก…พ่อตัวเอก’

ขณะที่ออสตินกำลังชื่นชมยินดี เลโอนาร์โดก็มองไปยังกลุ่มฝุ่นที่ฟุ้งขึ้นโดยที่ไม่ได้เข้าไปโจมตีอีกฝ่ายต่อ ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการ แต่เพราะเขาทำไม่ได้…..

“โฮ่กกกก”

เสียงกรีดร้องของสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บดังไปทั่วสนามเข้าไปในหูของทุกคน และเมื่อควันหายไปก็ปรากฎร่างของหมาป่าที่บ้าคลั่งขึ้นมาแทน ตอนนี้โยฮันเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้เขาดูเหมือนมนุษย์หมาป่าที่มีขนสีเงินและสีแดงผสมอยู่ในร่างกายของเขาอย่างแท้จริง กรงเล็บอันตรายก่อตัวขึ้นที่มือของเขา ในขณะที่ฟันของเขาพร้อมที่จะขย้ำเหยื่อ

“ทำได้ดี! แกทำให้ข้าโกรธสำเร็จแล้ว”

โยฮันพูดก่อนที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเลโอนาร์โดพร้อมกับกรงเล็บของเขาที่หวังจะฆ่าอีกฝ่าย

เคร๊งงง!

เสียงของโลหะกระทบกันดังขึ้น ในขณะที่กรงเล็บของโยฉันถูกหยุดไว้ด้วยดาบที่ดูธรรมดาซึ่งกำลังซ่อนร่างที่แท้จริงอยู่ 

ในไม่ช้าเสียงปะทะกันก็ดังขึ้นทั่วบริเวณโดยรอบ 

โยฮันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยมุ่งเป้าไปที่จุดตายของเลโอนาร์โด ในขณะที่เลโอนาร์โดทำเพียงแค่ป้องกัน แต่ใครก็ตามที่มีสายตาเฉียบแหลมจะสามารถเห็นว่าเลโอนาร์โดถูกผลักให้ถอยกลับ ในแง่ของความแข็งแกร่งที่แท้จริง เขายังคงตามหลังโยฮันอยู่

ดวงตาของเลโอนาร์โดสว่างขึ้นพร้อมกับเปลวไฟบนดาบของเขาที่ลุกโชน ในขณะที่เมื่อใดก็ตามที่ปะทะกันแต่ละครั้ง เปลวไฟก็จะกระจายไปยังขนของโยฮันเสมอ แต่มันก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไรได้เลย 

ขนของโยฮันสว่างขึ้นขณะที่แสงสีเงินปนสีแดงล้อมรอบร่างกายของเขาเพื่อปกป้องเขาจากความร้อน การเคลื่อนไหวของพวกเขาเริ่มเร็วขึ้นในขณะที่มีหลุมบ่อมากมายเกิดขึ้น

แต่ในที่สุดความผิดพลาดก็เกิดขึ้น การเคลื่อนไหวที่สร้างขึ้นโดยโยฮันพร้อมกับดวงตาของเขาที่สว่างขึ้นด้วยแสงสีแดงทำให้เลโอนาร์โดหยุดนิ่งไปชั่ววินาที แต่แค่วินาทีเดียวนั้นก็สามารถตัดสินกันได้แล้ว และก่อนที่เลโอนาร์โดจะทันได้ตอบสนองอะไร มือของโยฮันก็แตะที่ท้องของเลโอนาร์โดทำให้เขากระเด็นออกไปพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากปากของเขาซะแล้ว

“นี่คือราคาของความเย่อหยิ่งของแก”

โยฮันพูดพร้อมกับพลังของเขาที่เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า เขากลายเป็นภาพพร่ามัวก่อนจะโจมตีเลโอนาร์โดจากทุกทิศทาง ตอนนี้นั้นมีรอยร้าวมากมายปรากฎอยู่บนชุดเกราะของเลโอนาร์โด เกราะบนใบหน้าของเขาหายไปนานแล้วขณะที่ใบหน้าของเขาโชกไปด้วยเลือด

ตู้มมมม….

ด้วยหมัดสุดท้ายของโยฮันนั้นทำให้เลโอนาร์โดกระเด็นออกไปกระแทกพื้นอย่างรุนแรง รอบๆ เงียบกริบ ทุกคนเงียบลงเมื่อมองลงไปที่การต่อสู้

‘มันจะเริ่มตอนนี้งั้นเหรอ?’

ในขณะที่ออสตินเพียงแค่มองไปยังที่เกิดเหตุอย่างใจเย็น เนื่องจากเขารู้มากกว่าคนอื่นๆ 

โยฮันยังคงยืนอยู่อย่างมั่นคงในขณะที่แสงที่ปกคลุมร่างกายของเขายังคงสว่างจ้า แต่ลึกลงไปในพลังที่ไม่ควรมีอยู่กำลังมอดไหม้ เขาเดินเข้าไปหาเลโอนาร์โดอย่างเงียบๆ ก่อนจะจับหัวของอีกฝ่ายขึ้นมาจากพื้น 

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเลโอนาร์โดแล้วก็มีรอยยิ้มที่ดุร้ายเกิดขึ้นบนใบหน้าของโยฮัน

“ฮิฮิฮิ…..นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อแกปล่อยให้ความเย่อหยิ่งเข้าครอบงำ”

พูดดังนั้นจบ โยฮันก็ยกมือขึ้นก่อนจะชกกรงเล็บไปข้างหน้าโดยเล็งไปที่หัวใจของเลโอนาร์โด แต่แล้วการเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น 

ในตอนนั้นเองได้มีลำแสงเพลิงพุ่งออกมาจากร่างของเลโอนาร์โด สีของมันผสมกันระหว่างสีแดงและสีทอง ตอนนี้มีเสาไฟล้อมรอบตัวเขา ในขณะที่โยฮันถูกระเบิดทำให้กระเด็นออกไป โดยที่ขนของเขาไหม้ไปครึ่งหนึ่งพร้อมกับดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

ไม่กี่วินาทีต่อมาเสาไฟก็ดับลง เหลือเพียงเลโอนาร์โดที่ผมกลายเป็นสีทองและสีแดงเพลิงพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกาย พลังที่ออกมาจากเขาตอนนี้นั้นให้ความรู้สึกที่น่ากลัวอย่างมาก

“อะ-”

โยฮันไม่สามารถพูดให้จบได้ ก่อนที่เขาจะถูกไฟคลอกจากเสาไฟที่ลุกโชนขึ้นมาจากพื้นปกคลุมร่างเขา และไม่กี่วินาทีต่อมาเมื่อเปลวไฟหายไปก็เหลือไว้เพียงร่างของโยฮันผู้เย่อหยิ่ง

ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ของเขาหายไปแล้วในขณะที่เขานอนอยู่บนพื้นโดยที่ถูกทำให้สุกมาหมาดๆ 

คราวนี้ความเงียบเข้าครอบงำสนามอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้นกันคะ?”

‘สกิลพระเอกยังไงหล่ะ’

เอลด้าพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

ออสตินคิดแต่ไม่ได้พูดออกมาดังๆ ในขณะที่เขาเอาแต่จ้องมองไปยังการต่อสู้ที่พริกกลับตรงหน้าของตัวเอง คราวนี้เลโอนาร์โดที่ลุกเป็นไฟเดินเข้าไปหาโยฮันซึ่งนอนอยู่บนพื้นก่อนจะเงื้อมมือขึ้นชกไปที่หน้าของโยฮัน

ปลั่ก

ปลั่ก

ปลัั่ก

ลีโอนาร์ดต่อยไปที่โยฮันโดยไม่หยุดเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างแท้จริง ในขณะที่เลือดได้กระเซ็นไปทั่วพื้น

“หยุด!”

ในเวลานั้นเองที่ผู้ตัดสินปรากฏตัวขึ้นระหว่างพวกเขาและจับมือของเลโอนาร์โดก่อนจะผลักเขาออกไป และเพียงแค่การผลักนั้นก็ทำให้เลโอนาร์โดถอยหลังไปหนึ่งก้าวก่อนจะหมดสติไป

เขาใช้ทุกอย่างจนหมดและเป็นลมไป ในขณะที่ผู้ชมจ้องมองการต่อสู้ที่แปลกประหลาดด้วยการกระพริบตาปริบๆ

‘หมอนี่ฉลาดแหะ’

ออสตินมองโยฮันขณะคิดอย่างนั้น เขาแน่ใจว่าโยฮันไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ แต่พลังที่เขาซ่อนไว้นั้นเป็นสิ่งที่เปิดเผยไม่ได้ เนื่องจากหากเขาเปิดเผยมันจะทำให้เขาถูกข่มเหงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

‘หมอนี่เป็นตัวอันตราย’

ออสตินหรี่ตาลง คนที่สามารถกลืนความอัปยศอดสูนี้และเดินกลับไปได้คือคนที่รับมือได้ยากที่สุด คุณอาจไม่มีทางรู้ว่าการแก้แค้นของพวกเขาจะมาถึงเมื่อไหร่

‘แต่นั่นคงไม่ใช่ปัญหาของเรา’

แต่สุดท้ายแล้วโยฮันก็ไม่ใช่ปัญหาของออสติน แต่กลายเป็นปัญหาของเลโอนาร์โดแทน เจ้าชายมนุษย์หมาป่าเป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่ง สิ่งที่ออสตินต้องการคือผู้บงการที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่ในความมืด

“เรื่องคงไม่จบแค่นี้แน่ๆ”

แคทเธอรีนพูดขึ้นโดยที่น้ำเสียงของเธอบ่งบอกถึงความคิดของคนที่เหลือ

“คงงั้น”

ออสตินพยักหน้าขณะที่ลุกขึ้นเพื่อออกไป เขาพูดพร้อมกับคำนับอย่างสุภาพ

“ถ้างั้นผมต้องขอตัวก่อนนะครับคุณผู้หญิง พอดีผมมีเรื่องต้องทำหน่ะครับ”

พูดจบเขาก็หันไปหาเอลด้าเพื่อหอมแก้มเธอเบาๆ พร้อมกับกระซิบบอกรักเธอก่อนจะเริ่มเดินจากไป เพราะยังไงซะ เขาก็ยังมีนัดกับมังกรอยู่

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต