The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 290 Beginning Of Everything
“ดูเหมือนว่าจะเริ่มแล้วสินะ”
ผมพูดออกมาขณะอ่านเอกสารที่ถูกส่งมาให้
หลังจากมองดูเป็นครั้งสุดท้าย ผมก็ยืนขึ้นและเดินไปหาโอลิเวียเพื่อพบเธอ ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วที่ผมจะเข้าหาเธอ
งานปาร์ตี้เมื่อคืนนี้เต็มไปด้วยความสนุกสนานและผมก็ได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมจะดื่มด่ำไปกับไวน์ที่ได้บ่มมาสักระยะหนึ่งแล้ว
“ยังสวยเหมือนเดิมนะ”
ผมพูดขณะปรากฏตัวในห้องซึ่งกลายเป็นส่วนเล็กๆ ของชีวิต
ผมจ้องมองอย่างรวดเร็วไปยังผู้หญิงที่แต่งตัวเซ็กซี่ตรงหน้า เธอยังคงสวมชุดที่ดึงดูดความใคร่เหมือนเดิม แต่ตอนนี้เธอแตกต่างไปจากเมื่อก่อนมาก ความโกรธส่วนใหญ่ที่เธอมีเมื่อเห็นผมหายไปและกลับกลายเป็นความยอมรับเล็กน้อยในปัจจุบัน
“ขอบคุณค่ะนายท่าน”
โอลิเวียพูดขณะที่ร่างของเธอหมุนเล็กน้อยเพื่อทำให้ผมมองเห็นร่างกายอันเซ็กซี่ที่รัดแน่นโดยแทบไม่มีวัตถุใดๆ เลยของเธอได้ดีที่สุด
ผมผงกศีรษะขณะเดินไปที่บัลลังก์และนั่งลง หลังจากที่ผมนั่งลงแล้ว โอลิเวียก็เดินขึ้นมานั่งบนตักของผมโดยที่ก้นของเธอถูกับน้องชายของผมอย่างพอดิบพอดี
“โอ้? ดูเหมือนจะมีคนคิดถึงฉันนะ~”
ผมพูดด้วยรอยยิ้มซุกซนขณะจับหน้าอกข้างหนึ่งของโอลิเวียไว้ในมือ
ผมสามารถระบุหัวนมที่แข็งกระด้างของเธอได้อย่างง่ายดายผ่านเสื้อชั้นในสีบางของเธอ ผมหมุนและดึงมันในขณะที่มือของผมจมลงบนอกของเธอ
“อื๊มมม~❤️”
“รู้สึกดีใช่ไหม?”
ผมกระซิบข้างหูเธอเบาๆ พร้อมกับแทะหูเธอ ในขณะเดียวกันผมก็ยังคงขยี้หัวนมเธอต่อไป
ในตอนนั้นเองที่โอลิเวียเริ่มตอบสนองโดยการเริ่มถูก้นของเธอกับของแข็งของผม
“อ๊าาา❤️~เดี๋ยวก่อน~~ฉัน❤️อืมมม~ ❤️ต้องการคะ~คุยอะไรบางอย่าง~❤️”
โอลิเวียพูดระหว่างครวญครางโดยพยายามควบคุมบทสนทนาและราคะตัณหาของเธอให้ดีที่สุด
“เรื่องอะไรหล่ะ?”
ผมถามทั้งที่รู้ดีว่าเธอต้องการทำอะไร ผมจึงลดการเคลื่อนไหวลงขณะเลิกทำตัวแบบรุนแรงแต่ยังคงคลำเต้านมของโอลิเวียต่อไป
“ฉันจะต้องกลับไปที่พระราชวังเร็วๆ นี้ค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”
ผมถามด้วยน้ำเสียง ‘ไม่มีความสุข’ ขณะจับเอวเธออย่างเกร็งๆ แสดงถึง ‘ความเป็นเจ้าของ’, ‘ความโกรธ’ ที่เธอทิ้งผมไป
เมื่อรู้สึกถึงความรู้สึกของผม โอลิเวียก็หันมามองตาผม
“กะ-ก็มันเป็นเรียกพบจากท่านพ่อของฉันหน่ะค่ะ”
“จากคุณลุงงั้นเหรอ?”
ผมโต้ตอบด้วยความ ‘ประหลาดใจ’ ขณะมองไปที่โอลิเวียซึ่งพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเขินอาย
“เธอจะไปนานแค่ไหน?”
ผมถามด้วยการ ‘อดกลั้น’ ความโกรธทำให้โอลิเวียสะดุ้ง แต่ไม่นานเธอก็สงบสติอารมณ์ได้ก่อนจะพูดออกมา
“เอ่อ ฉันอาจจะหายไปประมาณ 1 สัปดาห์ค่ะ”
“งั้นให้ฉันเดานะว่าเธอคงต้องการให้ฉันลบคาถาของฉันในช่วงเวลานี้สินะ?”
ผมถามเสียงที่เย็นลง มือของผมสั่นเทาขณะที่ผมพยายามอย่าง ‘ดีที่สุด’ เพื่อไม่ให้อารมณ์หลุดออกมา
ในขณะที่ดวงตาที่ ‘แสดงความเป็นเจ้าของ’ ของผมดูราวกับว่าไม่ต้องการปล่อยเธอไป สิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็นไปตามจุดประสงค์ที่ตั้งใจไว้เพราะผมสัมผัสได้ถึงความรักมากมายที่ไหลออกจากส่วนล่างของโอลิเวีย
แต่ในที่สุดเธอก็ควบคุมตัวเองได้และพยักหน้ากลับมา
ช่วงเวลาแห่งความเงียบงันยังคงอยู่ โดยที่เสียงเดียวที่ได้ยินคือลมหายใจ ‘หยาบ’ ของผมเท่านั้น แต่นั่นก็อยู่ได้ไม่นานเช่นกันเมื่อผมตอบกลับเธอไป
“ไม่”
“ตะ-”
โอลิเวียกำลังจะเถียง แต่ผมห้ามเธอไว้
“ไม่ก็คือไม่ แทนที่จะลบคาถาในตัวเธอแล้วไม่ได้เจอกัน 1 สัปดาห์ ฉันจะเดินทางไปกับเธอด้วย”
“เอาจริงเหรอคะ?”
โอลิเวียถามด้วยความประหลาดใจ
ผมยิ้มให้กับมันขณะอุ้มเธอขึ้นแล้ววางลงโดยให้เธอหันหน้าเข้าหาผม มือของผมพบตำแหน่งของพวกมันเมื่อผมเริ่มคลำและขยายแก้มก้นของเธอเล่นตามความปรารถนาของผม
“ถูกต้อง ฉันจะอยู่กับเธอตลอดเวลา และฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ลืมว่าตัวเองเป็นใคร”
หลังจากที่ผมพูดจบ ผมก็ยกโอลิเวียขึ้นและวางเธอลงบนโต๊ะโดยยกขาของเธอขึ้นแล้ววางมันไว้ที่ไหล่ก่อนจะฉีกผ้าคลุมที่ซ่อนริมฝีปากล่างอันสวยงามของเธอออก และจับก้นของเธอด้วยแรงทั้งหมดของผม ผมเริ่มดำดิ่งลงไปในงานฉลองที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง
“อ๊าาา❤️~ใช่~❤️~”
และสิ่งเดียวที่โอลิเวียทำได้คือนอนครางอยู่ตรงนั้นอย่างช่วยไม่ได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะไม่ได้เกลียดมันเลย
“เธอจะไปกับโอลิเวียงั้นเหรอ?”
คาร์เมลถามขณะกินของหวานที่ผมเตรียมไว้ให้เธอ ตอนนี้เธอไม่มีความสง่างามเหมือนเจ้าหญิงเลยเนื่องจากครีมที่เปรอะอยู่บนใบหน้าของเธอ
คนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอนั้นคือเพื่อนสนิท 2 คนของเธอ นิกซ์และเมลวินที่คอยเสิร์ฟอาหารหรือแสดงความคิดเห็นกับคาร์เมลตามหน้าที่
ตอนนี้ทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อผมเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้ว ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของคาร์เมล พวกเขารู้อยู่แล้วเกี่ยวกับสถานะของผมในฐานะรุ่นน้องของคาร์เมล และในช่วงเวลานี้ผมก็ทำเหมือนว่าตัวเองเห็นคาร์เมลเป็นเพียง ‘ครอบครัว’ เท่านั้น ดังนั้นการระวังตัวของพวกเขาที่มีต่อผมจึงลดต่ำลงเป็นประวัติการณ์ แต่ก็ยังไม่ได้หายไปจนหมดสิ้น
ต้องขอบคุณคำแนะนำของผม คาร์เมลจึงเก็บความจริงที่ว่าเราจะออกผจญภัยเป็นความลับ ไม่อย่างนั้นซิมป์สัน 2 ตัวนี้คงจะกระโดดเข้ามาทันที
ข้อแก้ตัวของผมที่บอกคาร์เมลไปคือ ‘หากบอกพวกเขาเรื่องพจญภัยไปอาจทำให้ข่าวไปถึงพ่อของคุณก็ได้’ และมันก็ได้ผล
ตอนนี้ฉันมาที่นี่เพื่อบอกเธอว่าวันที่เราจะเดินทางจะถูกเลื่อนออกไปเล็กน้อย
“น่าเสียดายจัง ฉันคงจะคิดถึงรุ่นน้องคนนี้แน่เลย”
คาร์เมลพูดขณะที่เธอยัดอาหารเข้าปาก
ผมส่ายหัวแล้วมองเธออย่างจิกกัด
“ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารุ่นพี่แค่คิดถึงการทำอาหารของผมแทนตัวผมหล่ะ?”
“เธอแค่คิดไปเอง”
คาร์เมลพูดอีกครั้งโดยมีอาหารอยู่ในปากของเธอ
ผมพูดคุยกับเธออีกหน่อยก่อนจะจากไป
“ฉันจะไม่ได้เจอคุณหนึ่งสัปดาห์งั้นเหรอ?”
โซเนียถามด้วยสายตาเศร้าสร้อย
ผมยิ้มขณะจูบหน้าผากของเธอ ทำให้เธอหน้าแดงด้วยความดีใจ
“เด็กโง่ ฉันไม่ได้หายไปเลยซักหน่อย ฉันจะกลับมาเร็วๆ นี้ ดังนั้นแค่รอฉันหน่อยได้ไหม?”
ผมพูดและเธอก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นและจูบแก้มของผม
“รักษาตัวด้วยนะ”
เธอพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำขณะพยายามแสดงความมั่นใจให้ดีที่สุด
ผมยิ้มก่อนจะกอดนางฟ้าตัวน้อยและอุ้มเธอมาไว้บนตัก
“นายต้องไปจริงๆ เหรอ?”
สการ์เล็ตถามด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
ผมแตะหน้าผากเธอก่อนจะพูดขึ้นมา
“อย่าคิดจะตามฉันมาหล่ะ อย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ว่าฉันจะไปกับโอลิเวียในทริปนี้ มันเป็นคำสั่งของจักรพรรดิ์หน่ะ”
“ฉันรู้…แต่ฉันคงจะคิดถึงนายแน่ๆ”
สการ์เล็ตพูด
โชคดีที่มันเป็นกับโอลิเวีย ไม่อย่างนั้นผมแน่ใจว่าผู้หญิงที่ผมควรจะไปด้วยคงจะถูกพบว่าเสียชีวิตในวันพรุ่งนี้แน่ๆ
“ฉันเองก็คงคิดถึงเธอเหมือนกัน”
ผมพูดก่อนจะจูบริมฝีปากเธอพร้อมกอดร่างเธออย่างใกล้ชิด ไม่นานเราก็สูญเสียความเป็นตัวเองไปเมื่อลิ้นของเราปะทะกันในขณะที่เราโหยหาความร้อนแรงของกันและกัน โชคดีที่สิ่งต่างๆ ไม่ได้หลุดเกินไป
มุมมองบุคคลที่สาม :
“ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่าแผนของฉันจะต้องถูกเลื่อนออกไปสักหน่อย”
เอมิลี่กรีดร้องด้วยความหงุดหงิดเมื่อได้ยินข่าวการจากไปของออสติน
เธอเงยหน้าขึ้นมองดูกระดานขนาดใหญ่ตรงหน้าซึ่งมีแผนของเธอวางอยู่ตรงนั้น ทุกอย่างวางแผนไว้อย่างสมบูรณ์แบบเพื่อความสำเร็จของเธอ
เอมิลี่ขยับไปทางรูปของออสตินก่อนจะจูบรูปนั้นพร้อมกับมีเสียงพึมพำเล็กๆ น้อยๆ หลุดออกจากปากของเธอ
“ฉันไม่ปล่อยเธอไปหรอกที่รัก”
มุมมองของออสติน :
‘ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดีนะ’
ผมคิดขณะที่เตรียมของจำเป็นทุกอย่าง ผมได้พูดคุยกับทุกคนแล้ว และปัญหาที่ต้องได้รับการดูแลทันทีก็ได้รับการจัดการแล้ว ถึงเวลาที่ผมจะต้องออกไปข้างนอก
‘ถึงเวลาจับเจ้าหญิง!’
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
