The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 299 Just A Normal Guy

มุมมองของออสติน :

“แล้วนายวางแผนจะเข้าไปในเมืองโดยไม่มีใครสังเกตเห็นได้ยังไง?”

โอลิเวียถามผมขณะที่กำลังซ่อนตัวเพื่อจ้องมองเมืองใหญ่อยู่ ผมเองก็กำลังซ่อนตัวอยู่เช่นกัน

“ฉันต้องขอบอกเลยว่าพวกเขาวางแผนกันมาเป็นอย่างดีเพื่อให้แน่ใจว่าการซุ่มโจมตีจะเกิดขึ้นในสถานที่เช่นนั้น และแม้ว่าเราจะหลบหนีออกไปได้ เราก็ยังคงอยู่ในกำมือของพวกเขาอยู่ดี”

ผมพูดไปโดยที่โอลิเวียทำได้เพียงพยักหน้าตาม ราชินีหรือภรรยาคนอื่นๆ ของลุงของผมนั้นมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงและต่างก็มีอาณาเขตหรือปกครองส่วนสำคัญของอาณาจักร 

สถานที่ที่พวกเราถูกซุ่มโจมตีเองก็เป็นอาณาเขตของตระกูลหนึ่งที่เป็นขุนนางและบิดาของราชินีองค์หนึ่ง

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือแม้ว่าเราจะหลบหนีไปแล้ว ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะเข้าไปในเมืองหลวงโดยไม่ถูกตรวจพบ แต่นั่นใช้ได้กับคนปกติเท่านั้น…

“นายเชื่อใจคนๆ นี้มากแค่ไหน?”

“ไม่ต้องห่วง คนที่ฉันรู้จักมีความสามารถมาก พวกเขาจะสามารถช่วยเราได้อย่างง่ายดาย”

ผมพูดด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจให้กับโอลิเวียที่กำลังมองมาอย่างสงสัย และอย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเดินไปเดินมาถ้าคุณไม่มีองค์กรใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดคอยสนับสนุนคุณอยู่

ไม่กี่นาทีต่อมาร่างที่ดูเหมือนเงาก็เริ่มเข้ามาหาเรา เมื่อสัมผัสได้ถึงการมาของคนแปลกหน้า ร่างกายของโอลิเวียก็แข็งทื่อและเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน แต่ผมกลับจับไหล่ของเธอเพื่อให้เธอมุ่งความสนใจไปที่ตัวเองพร้อมกับส่ายหัว

“ไม่ต้องห่วง เขาเป็นพวกเดียวกับเรา”

และทันทีที่ผมพูดจบ ร่างคล้ายเงาก็เข้ามาหาเรา คนๆ นั้นถูกห่อด้วยผ้าสีดำตั้งแต่บนลงล่างและไม่พบสิ่งใดเกี่ยวกับคนตรงหน้าอีก แม้ว่าผมจะสามารถบอกได้ว่าคนๆ นั้นคือผู้ชายก็ตาม

“ท่านออสติน?”

เขาพูดด้วยความเคารพขณะคุกเข่าลง

ฉันผงกศีรษะและมองโอลิเวียที่กำลังมองผมอย่างสงสัย

“เราไปกันเลยไหมครับท่าน?”

ชายคนนั้นถามผมขณะยืนขึ้นโดยถอดอาวุธออกแล้วยืนต่อหน้าผมก่อนจะเริ่มนำทาง ซึ่งยังไม่หมดเพียงแค่นั้น 

ทันทีที่ผมพยักหน้า ก็มีคนอื่นๆ กว่า 20 คนปรากฏตัวขึ้นจากเงามืดรอบตัวเราเป็นวงกลมเพื่อปกป้องพวกเรา การปรากฏตัวของพวกเขาทำให้โอลิเวียตระหนกขึ้นขณะมองพวกเขาด้วยใบหน้าซีดเซียว

เหตุผลก็คือเพราะเธอตรวจไม่พบพวกเขาและพวกเขาก็อาจคร่าชีวิตเธอไปได้ง่ายๆ 

เมื่อเห็นท่าทางของโอลิเวียแล้วผมก็จับมือของเธอมากุมเอาไว้ การกระทำนี้ดึงดูดความสนใจของเธอและทำให้เธอหันหน้ามองมาที่ผม

“นะ-นี่มันอะไรกัน?”

เธอถามด้วยสีหน้าจริงจังอย่างชัดเจนโดยคิดถึงทฤษฎีสมคบคิดมากมายในใจของเธอ เพราะผู้คนรอบตัวเราทั้งหมดมีพลังอย่างน้อยอยู่ที่ระดับต้นกำเนิดขั้น 7 หรือ 8 กันและการมีพลังลับแบบนี้ก็หมายความว่าผมหรือครอบครัวของผมต้องกำลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่

ผมเดินมาข้างหน้าก่อนจะดีดหน้าผากของโอลิเวีย

“โอ้ย!”

“อย่าคิดมากสิ คนเหล่านี้ไม่ใช่ของฉันหรือกลุ่มใดๆ ภายใต้ไลออนฮาร์ท ผู้คนที่ช่วยเหลือเราเป็นหนี้บุญคุณจากฉันก็เท่านั้น”

ผมพูดเน้นย้ำ ซึ่งสิ่งนี้ก็ทำให้โอลิเวียสงบลง แต่ไม่นานเธอก็แสดงสีหน้ารู้สึกผิด

“ออสติน ฉัน-”

“ชู่ววว…อย่ากังวลไปเลย สุดท้ายแล้วเธอก็เติบโตมาแบบเจ้าหญิง แน่นอนว่าความคิดของเธอคงจะต้องคิดเยอะมากถึงแม้ว่าฉันจะพูดไม่ได้ว่าตัวเองมีความสุขกับมันก็เถอะ”

คำพูดของผมกระทบโอลิเวียและทำให้เธอมองต่ำลงด้วยความรู้สึกผิดที่เข้ามาเติมเต็มเธอ 

ผมหัวเราะอีกครั้งขณะกระชับมือของเธอให้แน่นขึ้น

“ไม่ต้องรู้สึกแย่ไปหรอก เรายังมีเวลาเหลือในโลกอีกมากเพื่อที่จะได้รับความไว้วางใจจากกันมากขึ้น”

ในที่สุดหลังจากพูดอีก 2-3 คำ โอลิเวียก็ยอมผ่อนคลายลงและกลับมามีความมั่นใจตามปกติพร้อมกับมีดวงตาที่ดูมุ่งมั่นมากขึ้นอีกครั้ง 

ผมไม่รู้สึกแย่จริงๆ ในแง่หนึ่งความสัมพันธ์ของเราได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และเรามีหนทางอีกมากที่จะเลือกเดิน และผมจะใช้ 2 วันต่อจากนี้ให้คุ้มค่าเลยทีเดียว

“ฉันต้องบอกเลยว่ามันน่าทึ่งมาก”

โอลิเวียพึมพำและผมก็เห็นด้วย ตอนนี้ผู้คนทั้งหมดได้ล้อมรอบเราอยู่เป็นกลุ่มวงกลม ดูเหมือนว่าพวกเขาได้สร้างรูปแบบที่ปิดกั้นพวกเราจากใครก็ตามขณะกำลังเดินอย่างเปิดเผยในที่โล่งและดูเหมือนไม่มีใครสามารถตรวจจับเราได้

และด้วยเหตุนี้จึงทำให้พวกเรามาใกล้ส่วนที่รกร้างของกำแพงมากขึ้น คนที่นำเราไปข้างหน้าหยุดเดินก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปทางกำแพงและเคาะมันในลักษณะเฉพาะ 

ไม่นานกำแพงก็เปิดออกเพื่อเปิดให้พวกเราทุกคนเดินเข้าไป ช่องที่ผนังเปิดออกสู่ประตูมิติที่เราเข้าไป ทันทีที่เดินเข้าไปก็มีแสงจ้าฉายเข้ามาเต็มตาของผมและบังคับให้ผมต้องหลับตาลง

ไม่นานผมก็ลืมตาขึ้นและพบว่าตัวเองมาถึงห้องที่มียามรักษาการณ์แล้ว พวกที่เหลืออีก 20 คนก็ยืนเคียงข้างเราอย่างป้องกันเพื่อคอยระวังปัญหาต่างๆ

“ดีใจที่ท่านมาที่นี่นะครับท่านออสติน”

ชายวัยกลางคนที่ดูธรรมดาอย่างน่าประหลาดใจเดินมาข้างหน้า ชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมมีสไตล์พร้อมตราสัญลักษณ์บนหน้าอกซ้ายเป็นคนเดียวที่อยู่ภายในห้อง 

“นี่มัน!”

ผมได้ยินเสียงโอลิเวียหายใจไม่ออกอยู่ข้างๆ แต่ผมกลับกระชับมือของเธอแน่นขึ้นขณะตอบ

“ฉันเองก็ดีใจที่ได้มาที่นี่เช่นกัน แต่ช่วยเตรียมห้องและอ่างอาบน้ำดีๆ ให้พวกเราหน่อยได้ไหม อ๊ะ! แล้วก็ช่วยส่งรายงานสถานการณ์ปัจจุบันมาให้ฉันด้วยนะ”

“ครับ ทุกอย่างเตรียมไว้พร้อมแล้วครับ”

ชายคนนั้นพูดอย่างมืออาชีพขณะเริ่มพาเราไปที่ห้อง 

ในขณะที่เรากำลังเดินอยู่นั้นไม่ได้เจอใครอีกเลย ผมไม่รังเกียจที่คนเหล่านี้จะคาดเดาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผมกับโอลิเวียหรอกเพราะพวกเขาทุกคนเชื่อถือได้ แต่ผมให้สมาชิกดาร์กไนท์ที่เหลือเห็นผมอยู่แบบนี้กับโอลิเวียไม่ได้

ช่ายแล้ว เราอยู่ในฐานที่มั่นที่ซ่อนอยู่ของดาร์กไนท์ซึ่งผมได้เตรียมสิ่งต่างๆ เอาไว้นานแล้ว และในไม่ช้า เขาก็พาเรามาถึงห้องที่หรูหราเกินบรรยาย ห้องนอนใหญ่ที่มีทุกสิ่งที่ครอบครัวต้องการจนถึงห้องน้ำขนาดใหญ่ สถานที่ทั้งหมดเป็นเหมือนบ้านหนึ่งหลัง

“กรุณาเรียกหาผมถ้าท่านต้องการอะไรได้เลยนะครับ”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว ชายคนนั้นก็ขยิบตาให้ผม 

ผมมองไปทางโอลิเวียขณะพูด

“เธอไปอาบน้ำก่อนเถอะ ส่วนฉันจะดูข้อมูลก่อน หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จแล้ว ฉันจะตอบทุกคำถามที่เธอกำลังสงสัยให้เอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของผม โอลิเวียก็พยักหน้าก่อนจะเดินไปอาบน้ำ 

ปกติแล้วผมจะเข้าไปอาบน้ำพร้อมกับกันเธอ แต่ผมรู้ว่าตอนนี้จิตใจของโอลิเวียไม่ได้จดจ่ออยู่กับเรื่องนั้น การที่พี่ชายของเธอลงมือหมายความว่าพวกเขามีบางอย่างที่มั่นใจ ตอนนี้ลำดับความสำคัญของเธอคือการกำหนดสิ่งต่างๆ ให้ถูกต้อง

และในช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ ผมจะเป็นเสาหลักที่คอยสนับสนุนเธอ เป็นเสาหลักที่เธอจะไม่มีวันหยุดพึ่งพิง (เสาหลักนักแสดง)

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต