The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 310 l Am Back
มุมมองของออสติน :
“นายต้องรีบไปเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
โอลิเวียถามพร้อมกับขมวดคิ้วขณะที่เธอนอนกอดผม ตอนนี้เราอยู่ในสวนสาธารณะโดยสวมชุดปลอมตัวในขณะที่เราเพลิดเพลินกับสายลมเย็นๆ ยามเย็นกันอยู่
ลมเบาๆ พัดไปตามเส้นผมของโอลิเวีย ขณะที่เธอแนบชิดกับผมมากขึ้นในตอนที่เรานั่งอยู่บนม้านั่ง
ผ่านมา 2 วันแล้วนับตั้งแต่ครั้งแรกของผมกับโอลิเวีย และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา วันเวลาของผมก็เต็มไปด้วยโอลิเวีย, ลอร่าและเกรซเพื่อทำให้แน่ใจว่าทั้ง 3 คนจะมีความสุขและพึงพอใจ โดยเฉพาะเกรซที่ดูเหมือนจะปล่อยตัวปล่อยใจไปแล้ว ผมแทบไม่ได้นอนเลย แม้ว่าคนที่ผมใช้เวลาด้วยมากที่สุดจะเป็นโอลิเวียก็ตาม
เธอเป็นเหมือนภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ซึ่งชอบมาเกาะติดกับผม ส่วนใหญ่เช้าถึงเย็นเราจะอยู่ด้วยกัน พวกเรามักจะแอบย่องผ่านพื้นที่ที่มีชื่อเสียงและเพลิดเพลินกับการอยู่ด้วยกัน มันเป็นทั้งความรักและความสบายใจ แต่น่าเสียดายที่ทุกสิ่งจะต้องจบลงในคราวเดียว
“เธอน่าจะรู้นะโอลิเวีย ฉันอยู่ห่างจากสถาบันได้ไม่นานหรอก ฉันมีเรื่องต้องจัดการ”
ผมพูดพร้อมกับลูบผมของเธอเพื่อทำให้เธอผ่อนคลายลง
“ฉันรู้ แต่ฉันอยากได้เวลามากกว่านี้”
โอลิเวียพูดขณะที่เธอแนบชิดมากขึ้น ผมยิ้มขณะตอบ
“ก็ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกซักหน่อย พอกลับไปถึงสถาบันแล้ว เราค่อยมาสนุกกันอีกก็ได้”
ผมกระซิบข้างหูเธอขณะจูบเธอเบาๆ ทำให้การขมวดคิ้วของโอลิเวียหายไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าของเธอ
“ยังไงก็จะคิดถึงนายนะ”
โอลิเวียพูด ผมจูบหน้าผากเธอขณะตอบ
“ฉันจะคิดถึงเธอเหมือนกัน”
หลังจากนั้นผมก็มุ่งหน้าไปที่สถาบัน ไม่สิ ก่อนหน้านั้นผมได้ไปสัญญากับจักรพรรดินีองค์หนึ่งให้มีช่วงเวลาที่ดีเมื่อเราพบกันอีกครั้ง
ส่วนเกรซนั้นจะกลับมาที่สถาบันในอีกไม่กี่วันต่อมา เธอและเพื่อนๆ ของเธอจะใช้เวลาพักร้อนเล็กๆ น้อยๆ ก่อนที่พวกเธอจะกลับ และโอลิเวียจะกลับมาในอีกสองสัปดาห์ต่อมาเนื่องจากเธอมีเรื่องที่ต้องจัดการ
โดยรวมแล้วในหนึ่งวันต่อมาผมก็กลับมาถึงสถาบันด้วยความรู้สึกสดชื่นและมีแรงบันดาลใจ ต้องขอบคุณการทำงานหนักของผมที่ทำให้ได้โอลิเวียมาแล้ว ซึ่งก็ยังคงเหลืออีกหลายคนที่ต้องไปต่ออยู่ดี แต่ละคนต่อจากนี้ไปจะยากขึ้นกว่าเดิม
เมื่อคิดถึงเจ้าหญิงทั้ง 11 คนแล้วร่างกายของผมเริ่มสั่นเทา เส้นทางข้างหน้าของผมต่อจากนี้คงเต็มไปด้วยหลุมบ่อมากมายอย่างแน่นอน และคงมีแต่พระเจ้าที่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดอย่างไร สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้คือหวังว่าจะทำให้ดีที่สุด
หลังจากกลับมาถึงสถาบันแล้ว สิ่งแรกที่ผมทำคือการไปพบกับคนในกลุ่มของผมเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าทุกอย่างโอเคและเรียบร้อย, ประชุมหารือกันถึงเรื่องที่ควรกระทำและพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนที่จะสงบสุขในที่สุด
ตอนนี้ผมได้แต่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องของตนก่อนจะพูดขึ้นว่า
“เธอจะเข้ามาแบบปกติก็ได้นะรู้ไหม”
และเมื่อผมพูดจบก็มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งปรากฏตัวบนตักของผม
สการ์เล็ตยิ้มในขณะที่แขนของเธอโอบรอบตัวผมพร้อมกับศีรษะของเธอที่ซบลงบนหน้าอกของผม
“ฉันคิดถึงนาย”
เธอพูดขึ้นมา เมื่อได้ยินคำพูดของเธอแล้วผมจึงโอบแขนรอบเอวของเธอก่อนจะตอบ
“ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน”
และเช่นนั้น เราก็เงียบไปสักพักก่อนที่สการ์เล็ตจะพูด
“นายได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?”
“ไม่เลย”
“นายทำอะไรเสร็จแล้วเหรอ?”
“การแก้แค้นบางอย่างสำเร็จแล้ว”
ผมพูดก่อนจะเล่าให้สการ์เล็ตฟังเล็กๆ น้อยๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอรู้เรื่องการลักพาตัวและทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และเมื่อรู้ถึงบุคลิกของเธอแล้ว ผมจึงรู้ว่าทุกอย่างจะปลอดภัย ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่อยู่เฉยๆ และด้วยความแข็งแกร่งของเธอ จะไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำ
แต่ต้องขอบคุณที่ผมบอกเธอว่าการเดินทางครั้งนี้มีไว้เพื่อแก้แค้น เธอรู้ว่าตัวเองเข้ามาก้าวก่ายไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงยอมถอยให้
การเข้ามาในห้องของผมโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่เธอกลับสามารถเดินเข้ามาอย่างง่ายดาย นี่บ่งบอกถึงความแข็งแกร่งของเธอ พูดถึงเรื่องพลังแล้ว…
‘ระบบ บอกคาถาทั้งหมดที่ติดตั้งอยู่ที่นี่มาที’
[ อันหนึ่งสำหรับการเฝ้าระวัง, อันหนึ่งเพื่อระบุว่ามีผู้หญิงเข้ามาในห้องของคุณหรือไม่, อันหนึ่งเพื่อให้มองเห็นห้องของคุณได้ตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน, อันหนึ่งเพื่อแจ้งเตือนผู้ร่ายคาถาหากคุณได้รับบาดเจ็บ และอื่นๆ อีกมากมาย ]
ระบบตอบกลับและผมทำได้แต่ส่ายหัวในใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คาถาแบบนั้นถูกติดตั้ง จริงๆ แล้วถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของระบบ ผมแน่ใจเลยว่าชีวิตของตัวเองจะถูกสอดส่องอย่างสมบูรณ์จากสการ์เล็ตและพอคิดแล้วเธอนี่คือคนบ้าจริงๆ…
ผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะต้องเจออะไรบ้างเมื่อเริ่มเล็งและพิชิตคนที่บ้าคลั่งแบบนี้
“แล้วเซเลสทีเนียเป็นยังไงบ้าง ยังโกรธอยู่หรือเปล่า?”
“บอกไม่ได้ว่าเธอโกรธไหมแต่บอกได้เลยว่านายทำให้เธอสนใจ”
สการ์เล็ตตอบคำถามของผม
“ก็ดีแล้วหนิใช่ไหม?”
ผมถามสการ์เล็ตที่ทำหน้าคิดก่อนแล้วจึงพูด
“ตอบไม่ได้หรอก พี่สาวมักจะอ่านยากเสมอ”
“มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องสนใจ แต่สิ่งที่ฉันสนใจก็คือเธอ”
ผมพูดและจูบริมฝีปากของเธอ สิ่งนี้ได้ผลอย่างมหัศจรรย์เมื่อสการ์เล็ตเริ่มจูบผมกลับโดยที่มือของเธอโอบรอบคอของผม ในขณะที่ลิ้นของเธอพุ่งลึกเข้ามาในปากของผม
ผมต่อสู้กลับเมื่อลิ้นของพวกเราปะทะกันและการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ริมฝีปากของเธอดูดลงบนริมฝีปากของผม ขณะที่ลิ้นของเธอบิดไปมารอบๆ ผม เราจูบกันต่อไปหนึ่งนาทีก่อนที่จะถอนจูบออกจากกัน
“แฮ่ก.…แฮ่ก…ดูเหมือนเธอจะเหงานะ”
ผมพูดด้วยลมหายใจที่ขาดๆ หายๆ ซึ่งสการ์เล็ตก็ยิ้ม และจุมพิตบนริมฝีปากของผมขณะที่เธอวางหัวลงบนไหล่ของผม
“แน่นอนสิ วันไหนที่ไม่มีนาย ฉันก็เหงา”
คำตอบเงียบๆ ของเธอเข้ามาในหูทำให้ผมยิ้ม หลังจากนั้นเราก็คุยกันเล็กๆ น้อยๆ ก่อนที่สการ์เล็ตจะจากไป
และไม่กี่นาทีหลังจากที่สการ์เล็ตจากไป ประตูห้องของผมก็เปิดออกขณะที่คลาร่าเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เธอรีบวิ่งเข้ามาหาผมและนั่งลงตรงจุดเดียวกับที่สการ์เล็ตเคยนั่ง
“สถานการณ์ของโซเนียเป็นยังไงบ้าง?”
ผมถามหลังจากจูบเล็กๆ บนหน้าผากของเธอ และเช่นเดียวกับสการ์เล็ต เธอก็โน้มตัวลงมาแนบอกผม ก่อนที่คลาร่าจะเริ่มจูบเล็กๆ บนคอของผม
“เธอสบายดีค่ะ เธอคิดถึงคุณจริงๆ ฉันคิดว่าส่วนใหญ่เธออยู่ในกำมือของคุณแล้ว เลโอนาร์โดมาหาเธอ แต่โซเนียกลับปฏิเสธเขา”
“จริงเหรอ?”
ผมถามคลาร่าผู้ขยันขันแข็ง
“ค่ะ”
“แล้วอีกอย่างที่ฉันขอให้เธอทำหล่ะ?”
ผมถามและพยายามกลั้นใจไว้เล็กน้อยก่อนจะเล่นกับร่างกายของเธอ
“ส่วนใหญ่ก็เสร็จ เหลือแค่งานเพิ่มเติมนิดหน่อยค่ะ”
คลาร่าตอบในขณะที่ก้นของเธอเริ่มถูผมอย่างรุนแรง ดังนั้นผมจึงไม่อดกลั้นอีกต่อไปแล้วจึงอุ้มเธอขึ้นและโยนเธอไปที่เตียงพร้อมกับฉีกชุดของเธอออกเป็นชิ้นๆ
ไม่นานผมก็ปีนขึ้นไปเหนือคลาร่าและจูบเธอ ริมฝีปากของคลาร่าสั่นไหวภายใต้จูบของผม และเธอก็พยายามตอบสนองด้วยทักษะของเธอ ซึ่งล้มเหลวอย่างน่าสังเวชและตกอยู่ในภวังค์ไปในความสุข
ไม่นานมือของผมก็เคลื่อนผ่านร่างของเธอเพื่อลวนลามตามส่วนต่างๆ ด้วยการขยำและลูบเนื้ออันอ่อนนุ่มของเธอ ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเมื่อได้รับสัมผัสของผม
ผมนั่งคุกเข่าลงก่อนจะกางขาเรียวเล็กของเธอให้กว้าง และริมฝีปากล่างอันสวยงามของเธอก็จุดไฟในตัวผม
“เธอสวยมากเลยคลาร่า”
ผมมองตาเธอแล้วพูดก่อนจะเอื้อมมือไปที่ริมฝีปากล่างของเธอด้วยปลายนิ้วสัมผัสที่เรียบง่ายทำให้หญิงสาวส่งเสียงครวญครางด้วยเสียงน่ารัก
ผมไม่เสียเวลาเล่นเล้าโลมเพราะรู้สึกว่าเธอเปียกพอแล้ว ผมเอาแท่งเนื้อของตัวเองถูริมฝีปากล่างของเธอ
“จูบฉันสิ”
ผมพูดและริมฝีปากของเธอก็ประกบผม
“อ๊าาา!!”
ตอนที่เธอจูบผม ผมก็เอาแท่งยาวของตัวเองเข้าไปอยู่ในตัวเธออย่างไร้ความปรานี มันเติมเต็มส่วนลึกของคลาร่าจนสุดขอบ ทำให้เธอร้องออกมาด้วยความยินดีและดิ้นไปตามน้ำหนักของผม
คลาร่ากัดริมฝีปากล่างของผมเบาๆ ก่อนที่จะล็อคริมฝีปากของเราอีกครั้ง และครั้งนี้เธอก็ใช้ลิ้นทำให้ผมโต้ตอบเธอ
ผมขยับอย่างช้าๆ อยู่สักพักเพื่อปล่อยให้ความสุขเติมเต็มเธอ และทันทีที่คลาร่าไม่สามารถควบคุมเสียงครวญครางที่น่าพึงพอใจของเธอได้ ผมก็ปล่อยมือก่อนจะล็อคมือทั้ง 2 ข้างของเธอไว้บนศีรษะของเธอเองและกดเธอให้มากขึ้นภายใต้น้ำหนักของแรงผลักดันของผม
หน้าอกอันอ่อนนุ่มของคลาร่าบีบลงบนหน้าอกที่แข็งกระด้างของผม และผมก็ซุกหน้าตัวเองไว้ที่คอของเธอเพื่อตั้งใจฟังเสียงที่หลุดออกมาจากปากของเธออย่างใกล้ชิด
เสียงคำรามและเสียงครวญครางดังก้องอยู่ในห้องเป็นเวลา 1 ชั่วโมงครึ่ง และคลาร่าก็อาบความสุขที่เธอคิดถึง มันทำให้จิตใจของเธอล่องลอยและหลังจากรอบแรก เธอก็พบว่าตัวเองถูกเผาไหม้ด้วยความปรารถนาที่ทำให้ร่างกายของเธอปวดร้าว ดังนั้นเธอจึงเป็นผู้เริ่มรอบที่สองเอง ซึ่งนำไปสู่รอบที่สามและสี่ก่อนที่เธอจะยอมจำนนต่อความเหนื่อยล้าในที่สุด
ขณะนี้มีรอยฟกช้ำสดบนร่างกายที่สวยงามของคลาร่าเต็มไปหมด และแม้ว่าผมจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ในวันนี้ แต่ก็มีรอยขีดข่วนบนหลังของผมและมีรอยกัดบนไหล่ ซึ่งเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเรามัวเมาในความรักเพียงใด
และอย่างน้อยผมก็พูดได้เลยว่าวันแรกที่กลับมานั้นช่างสนุกจริงๆ
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
