The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 316 The Little Rabbit Has Fallen
“เธอดูดีขึ้นนะ มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นหรือเปล่า?”
ผมถามขณะลูบหัวเด็กสาวน่ารักบนตักของตัวเอง โซเนียมีความสุขทุกครั้งกับสัมผัสจากการนั่งบนตัวผม เธอเอาหัวมาซบที่อกผมในขณะที่ยังหลับตาอยู่เพื่อรับกลิ่นของผมที่เธอคิดถึงมาก
“ฉ-ฉันคิดถึงคุณจัง”
เสียงเขินอายของโซเนียดังขึ้นมาจนทำให้ผมยิ้ม
ดวงตาของผมมองไปที่โซเนียซึ่งตอนนี้กำลังหน้าแดงอยู่ ดวงตาของเธอที่เมื่อก่อนดูเหมือนจะมีความสงสัยตอนนี้ดูสมหวังแล้ว
แผนของผมดูเหมือนจะได้ผลที่ดีที่สุดแล้ว เวลาที่ผมอยู่ห่างจากเธอดูเหมือนจะช่วยให้เธอเข้าใจความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อผมในตอนนี้
แน่นอนว่ามันต้องอาศัยความพยายามที่ได้รับจากการชงให้อย่างดีจากปีศาจเมดสาวตัวน้อยผู้น่ารักของผม ซึ่งคอยอยู่เคียงข้างโซเนียเพื่อคอยพ่นสิ่งที่ผมต้องการให้เธอรู้ใส่โซเนีย
“เธอคิดถึงฉันเหรอ?”
ผมถามพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้โซเนียหน้าแดงมากขึ้นแต่เธอก็ไม่อายที่จะละสายตาจากสายตาของผมขณะที่เธอมองลึกเข้ามาในตัวผม
เราเงียบกันอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่ดวงตาของเราสบตากัน มือขวาของผมก็ค่อยๆ ขยับไปจับใบหน้าของโซเนีย
เธอตัวสั่นในอ้อมกอดของผมอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่ได้ผลักผมออกแต่อย่างใด
โซเนียหลับตาลงช้าๆ พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มเคลื่อนมาข้างหน้า ผมไม่ปล่อยให้เธอต้องรอและเริ่มขยับเข้าไปหาเธอเช่นกัน
วินาทีต่อมาริมฝีปากของเราก็ประกบกัน กลิ่นอันหอมหวานของเธอนั้นหอมฟุ้งไปทั่วจมูกผมขณะที่ผมได้ลิ้มรสริมฝีปากของเธอ การจูบนั้นเรียบง่ายและบริสุทธิ์ในขณะที่เราล็อกริมฝีปากไว้ 2-3 วินาทีก่อนจะแยกจากกัน
เช่นเดียวกับที่เราทำ ดวงตาของโซเนียก็เปิดขึ้นและใบหน้าของเธอดูเขินอายแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจใดๆ การจ้องมองของเธอพร่ามัวในขณะที่สีหน้าของเธอดูน่ารัก
“แสดงว่าตอนนี้เธอชอบฉันแล้วเหรอ?”
ผมถามด้วยรอยยิ้มพร้อมกับความสุขที่ดังก้องอยู่ในน้ำเสียง ทำให้โซเนียเข้าใจว่าผมนั้นมีความสุขจนเกินคำบรรยาย และดูเหมือนว่ามันจะได้ผลดีเมื่อรอยยิ้มที่สวยงามดังนางฟ้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“ใช่จ่ะ จริงๆ ตอนแรกฉันก็ยังสับสนอยู่”
โซเนียพูดโดยเอนศีรษะมาที่หน้าอกของผม ขณะที่ความสุขเต้นอยู่ในดวงตาของเธอ
“หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับเลโอนาร์โด ความรู้สึกของฉันก็พังทลาย ฉันมั่นใจว่าตัวเองจะต้องแย่กว่านี้แน่ถ้าคุณไม่ได้มาอยู่เคียงข้างฉัน”
เมื่อพูดเช่นนั้นจบแล้วโซเนียก็เงยหน้าขึ้นครู่หนึ่งแล้วจูบแก้มผมก่อนจะกลับลงมาซบที่อกผม
“ตลอดชีวิตของฉัน ฉันวิ่งตามเลโอนาร์โดมาตลอด การต่อสู้ของเขาเพื่อช่วยฉันทำให้ฉันใจสั่น แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันเห็นในตัวเขานั้นไม่เป็นความจริง ฉันพยายามแล้วลองอีกครั้งเพื่อหวังว่าเขาจะสังเกตเห็นฉัน ฉันคิดว่าเขาซื่อบื้อเกินกว่าจะมองเห็น แต่…”
เมื่อพูดมาถึงส่วนนี้แล้ว เสียงของโซเนียก็เงียบลง
ผมไม่ได้คาดคั้นให้เธอพูดต่อและทำเพียงแค่ลูบหลังของเธอเพื่อช่วยให้เธอฟื้นตัว สิ่งที่ผมทำคือโยนความปรารถนาหลายปีของโซเนียให้จมลงท่อระบายน้ำไป คนส่วนใหญ่คงจะพังทลายไปแล้วถ้าโดนมากขนาดนี้
“แต่…..ความจริงก็คือฉันกลายเป็นคนตาบอด ฉันไล่ตามผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่คู่ควรกับตัวเอง ฉันตาบอดเพราะความรักที่ฉันไม่เห็นด้วยซ้ำว่าคนที่ชอบฉันกำลังวิ่งไล่ตามฉันอยู่”
เมื่อพูดมาถึงจุดนี้ โซเนียก็นั่งตัวตรง ขาของเธอจัดวางใหม่ขณะโอบรอบตัวผมโดยที่เรานั่งอยู่บนโซฟา ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด
ตอนนี้ดวงตาของเธอยังคงมองมาที่ผมโดยไม่พลาดแม้แต่จังหวะเดียวพร้อมกับแขนของเธอที่โอบรอบคอของผม
“ตลอดชีวิตฉันแค่อยากมีครอบครัวที่มีความสุข ฉันไม่เคยรู้จักแม่ของตัวเองเลย ดังนั้นสิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือการมีครอบครัวที่อบอุ่น และในช่วงเวลาที่ทุกคนในโลกนี้เริ่มแยกตัวจากฉันอย่างช้าๆ แต่คุณกลับยืนอยู่เคียงข้างฉัน นั่นคือทั้งหมดที่ฉันเคยฝันเอาไว้…”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ มือของเธอก็จับหน้าผมไว้
“การได้รับความรักจากใครสักคนที่จะอยู่กับฉันไปตลอดนั่นคือทุกสิ่งที่ฉันต้องการและคุณอยู่ที่นั่น คุณคอยเฝ้าดูและปกป้องฉันเป็นอย่างดี และในช่วงเวลาที่ตกต่ำที่สุดของฉัน คุณก็คอยอยู่เคียงข้างฉัน คอยเป็นกำลังให้ฉัน”
ตอนนี้ดวงตาของโซเนียมองดำดิ่งลงไปและมืดลง รูปลักษณ์ที่ดูน่ารักแต่ดูโรคจิตปรากฏบนใบหน้าของเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากการเผชิญหน้ากับความจริง ความรักที่ลึกซึ้งแต่หนักหน่วงตอนนี้ฉายแววอยู่ในดวงตาของโซเนีย
“ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะรักผู้หญิงสักกี่คน แค่คุณสัญญาว่าจะให้ฉันอยู่ข้างๆ คุณฉันก็มีความสุขแล้ว”
โซเนียพูดโดยที่เสียงของเธอตอนนี้มีน้ำเสียงที่ดำดิ่งยิ่งขึ้น
ผมไม่ได้สะดุ้งกับ ‘ความรัก’ รูปแบบใหม่ของเธอเลย ผมได้เจอกับพวกผู้หญิงแบบเธอมามากจนไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว
รอยยิ้มแห่งความรักปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผม ขณะที่ผมจับมือของโซเนีย ผมก็เริ่มพูดอย่างจริงจังเช่นเดียวกับเธอ
“ฉันสัญญาว่าจะไม่มีทางปล่อยเธอไปตั้งแต่ตอนนี้และตลอดไป ฉันจะรักเธอ ไม่ว่าผู้หญิงจะเข้ามาหาฉันกี่คน เธอก็จะมีที่ในใจฉันเสมอ”
คำพูดของผมดูเหมือนจะได้ผล ขณะที่โซเนียยิ้มกว้างขึ้น ดูเหมือนจะพอใจกับคำพูดของผม
“งั้นที่ฉันอยากจะบอกก็คือ….
ฉันรักคุณ”
ทันทีที่เธอพูดดังนั้นดวงตาของเธอก็แดงก่ำ มานาที่มีอัตรามหาศาลเริ่มถูกกวาดเข้าไปในร่างกายของเธอก่อนที่มานาสีแดงจะเริ่มครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดที่เราอยู่ ร่างกายของเธอเริ่มส่องแสงอันอ่อนโยน ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวเธอ
สีผิวของเธอเริ่มซีด ไม่นานผมของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีบลอนด์ และผมแน่ใจว่าดวงตาของเธอก็ต้องเปลี่ยนเป็นสีแดงเช่นกัน ร่างของเธอถูกแยกออกจากผมอย่างช้าๆ ในขณะที่เธอเริ่มลอยอยู่ในห้องของเธอ ร่างกายของเธอมีการเปลี่ยนแปลงในลักษณะมนุษย์ ในที่สุดเธอก็จะกลายเป็น…
ครึ่งแวมไพร์
ผู้ที่จะสามารถเข้าถึงพลังของทั้งมนุษย์และแวมไพร์ได้ สิ่งที่ดีที่สุดก็คือเธอจะภักดีต่อฉันตลอดไปเช่นกัน นั่นคือความพิเศษของสายเลือดแวมไพร์ของเธอ ความแข็งแกร่งของเธอจะเพิ่มขึ้น และพรสวรรค์ของเธอก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน เมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกคนที่รังแกเธอจะต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัว
ในเกมโซเนียเป็นเป้าหมายในการจีบที่ง่ายที่สุด หนทางในการทำให้สายเลือดแวมไพร์ของเธอตื่นขึ้นคือการทำให้โซเนียสารภาพรักและได้รับความรักนั้นตอบแทน จากนั้นเธอก็จะปลุกสายเลือดแวมไพร์ของเธอให้ตื่นขึ้น ทำให้เธอสามารถเดินเคียงข้างลีโอนาร์โดได้
‘ความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีหายไปแล้ว’
เมื่อโซเนียพูดถึงเลโอนาร์โด น้ำเสียงของเธอเป็นกลาง ไม่มีความรักหรือความเกลียดชัง ซึ่งหมายความว่าต่อจากนี้ไปเขาจะไม่เป็นอะไรเลยสำหรับเธอ นี่คงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ต้องขอบคุณคลาร่าที่คอยผลักดันและกระซิบสิ่งต่างๆ เข้าสู่โซเนียจึงทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
“ผมแทบรอไม่ไหวที่จะพบเธอในตอนที่เธอตื่นแล้วสิ”
ผมพูดด้วยรอยยิ้ม โชคดีที่ผมได้ใช้งานบาเรียไว้แล้วเลยทำให้ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ด้วยเหตุนี้โซเนียเลยมาอยู่ในมือผม เช่นเดียวกับคลาร่า ผมจะมีผู้ช่วยอีกคน
แต่โซเนียจะต่างจากคลาร่าตรงที่ผมไม่สามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงให้เธอเห็นได้ นั่นอาจทำร้ายผมในระยะยาว ผมคงต้องหลอกเธอ โดยทำให้เธอไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
“ตื่นได้แล้วแวมไพร์ตัวน้อยของผม เรายังมีเรื่องต้องทำอีกมาก”
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
