The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 317 Shaking Up The Aunt

“เป็นยังไงบ้างครับท่านจักรพรรดินี?”

ผมถามเมื่อเข้าไปในห้องที่ตกแต่งอย่างดีและมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ ดวงตาสีเงินของเธอเป็นประกายขณะที่เธอจ้องมองมาที่ผม ในขณะที่มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ

“ก็ดีกว่าที่เคยหล่ะนะ”

มิร่าตอบขณะที่เธอลุกขึ้นเดินมาข้างหน้า 

ผมกอดเธอแล้วเราทั้งคู่ก็นั่งลง

“แล้วเธอหล่ะเป็นยังไงบ้างพ่อคนดัง?”

มิร่าถามผมด้วยน้ำเสียงที่เจือด้วยความขบขัน 

เมื่อได้ยินเช่นนั้นผมก็ส่ายหัวแล้วนั่งลงบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน

“มันเหนื่อยมากเลยครับ ผมอยากได้ชีวิตปกติของผมกลับมา”

“ฉันก็เห็นใจเธอในเรื่องนี้นะ แต่น่าเสียดายที่สิ่งต่างๆ คงมีแต่จะยากขึ้นสำหรับเธอ”

มิร่าพูดด้วยสายตาเห็นใจ เนื่องจากเธอเป็นผู้สืบทอด เธอก็ต้องเผชิญกับสิ่งที่ผมกำลังเผชิญอยู่เช่นกัน 

ผมถอนหายใจด้วยความเกียจคร้านขณะพูด

“ผมรู้ แต่มันแค่น่ารำคาญหน่ะครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดของผม มิร่าก็ยิ้มขณะตอบ

“เธอต้องทนกับมันให้ได้ พลังที่ยิ่งใหญ่ ย่อมมาพร้อมความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง”

“ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเคยได้ยินประโยคนี้ที่ไหนกันนะ?”

ผมถามกลับถึงคำพูดของมิร่าในขณะที่เธอขยิบตาให้ผม ไม่นานเราก็ได้พูดคุยกันเล็กน้อยเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกัน 

มันเป็นสถานการณ์ที่ผมสร้างขึ้นเพื่อให้ผมค่อยๆ กลายเป็นทางออกของความกังวลของเธอ คนใกล้ตัวที่วิ่งเข้าหาเธอตลอดเวลา ไม่ว่าเวลาหรือปัญหาใดก็ตาม

“แล้วรู้สึกยังไงบ้างครับที่ได้มีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น?”

ผมถามเนื่องจากมันเป็นประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ของการเป็นจักรพรรดิ เพียงแค่ไปถึงขั้นแรกของระดับจักรพรรดิก็จะทำให้คุณได้รับอายุขัยเพิ่มขึ้นอีก 500 ปีแล้ว มันเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้หลายคนพยายามอย่างบ้าคลั่งที่จะไปถึงระดับจักรพรรดิ มันคือพื้นฐานของการเกิดใหม่ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ

“มันน่าทึ่งมาก พลังและเวทมนตร์ที่ฉันครอบครองอยู่ตอนนี้ไปไกลเกินกว่าความฝันของฉันแล้ว”

มิร่าพูดด้วยดวงตาของเธอที่เริ่มอ่อนโยนขณะที่เธอจ้องมองมาที่ผม

“และฉันต้องขอบคุณเธอสำหรับเรื่องทั้งหมดนี้”

มิร่าจบคำพูดด้วยสายตาลึกซึ้ง ทำให้ผมส่ายหัว

“ผมไม่ได้ทำอะไรมากเลยครับ ทั้งหมดมาจากน้าทั้งนั้นครับ”

ผมตอบแต่มิร่ากลับส่ายหัวอย่างหนักแน่น

“ไม่เลย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันคงต้องใช้เวลาอีก 20 ปีถึงจะสามารถข้ามระดับมาได้ และถึงแม้ว่าฉันจะทำได้โดยไม่มีศิลาแห่งกฎ ฉันก็ยังต้องใช้เวลาอีก 10 ปีกว่าจะออกมาจากเปลือกได้ ในกรณีนี้ทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอ”

มิร่ากล่าวโดยที่ตอนนี้ดวงตาของเธอมีความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะเข้าใจ 

เมื่อเห็นแบบนั้นก็มีรอยยิ้มชั่วร้ายที่ผุดขึ้นมาในตัวผม ความรู้สึก ‘ความเขินอาย’ และ ‘ความภาคภูมิใจ’ ของผมที่มีต่อมิร่าถูกส่งต่อไปยังเธอ แต่ในไม่ช้ามันก็กลายเป็น ‘ความประหม่า’ ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ‘ซับซ้อน’ ขณะที่ผมพูดกับมิร่า

“ในกรณีนี้ไม่ใช่ว่าผมสมควรได้รับรางวัลเหรอครับ?”

คำพูดของผมถูกพูดด้วยรอยยิ้มทะเล้นขณะที่ภายในมีความรู้สึก ‘ซับซ้อน’ แห่งความจริงที่เกิดขึ้น ราวกับว่าผมได้ตัดสินใจแล้วและกำลังจะกระทำการนั้น

“เธอต้องการอะไรหล่ะ?”

มิร่าถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง สิ่งที่ผมบอกได้มาจากความรู้สึกที่ผมมอบให้เธอ ดวงตาของผมมองตรงไปที่เธอขณะตอบ

“อืมมม…ผมอยากไปเดทกับน้าครับ”

“เดทเหรอ? ออสติน ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่า…”

มิร่าตอบกลับด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินคำขอของผม แต่ผมก็ไม่ยอมให้เธอพูดจบ

“ผมรู้ครับ ผมรู้ว่าตัวเองควรจะยอมแพ้กับความรู้สึกนี้ได้แล้ว จริงๆ แล้วเดทนี้ก็เพื่อที่ผมจะได้ระงับความรู้สึกสุดท้ายที่มีต่อน้าได้ครับ”

ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ประกอบไปด้วยความรักและความฝืนใจอย่างสุดซึ้ง ‘ความเจ็บปวด’ ในร่างกายของผมนั้นยิ่งใหญ่มากในตอนที่ผมถ่ายโอนมันทั้งหมดไปยังมิร่าซึ่งตอนนี้กำลังมองลงไปที่พื้นที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“รู้ไหมครับน้าว่าผมเพิ่งเริ่มคบกับใครสักคนและผมคิดว่าตัวเองกำลังจะไปชอบเธอคนนั้นครับ การเดทของเราในครั้งนี้คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการ หลังจากนี้เราจะกลับมาเป็นปกติกันครับ”

“เธอจะ-เจอคะ-คนที่ชอบแล้วเหรอ?”

มิร่าตอบสนองอย่างหนักพร้อมกับหัวของเธอที่เงยขึ้นในขณะที่ผมเห็นดวงตาของเธอที่กำลังสั่นเทาอยู่

“ใช่ครับ”

ผมตอบกลับพร้อมกับความรู้สึกใกล้ชิดอันเป็นเอกลักษณ์ที่เริ่มเข้ามาเติมเต็มร่างกายของผม ความรู้สึก ‘สูญเสีย’ ‘ความรัก’ ของผมที่มีต่อมิร่า ในขณะที่ผมพยายามอย่างเต็มที่ที่จะ ‘ชอบ’ ผู้หญิงที่ผมกำลังคบด้วยอยู่

“ดะ-ดีละ-แล้วแหละจ่ะ”

มิร่าพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่แย่ที่สุดที่ผมเคยเห็นมาให้

‘แทงใจดำสินะ’

ผมพูดโดยซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองพร้อมทั้งยิ้มเจ้าเล่ห์

“ใช่แล้วครับ ผู้หญิงที่ผมเจอนั้นใจดีและเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ ครับ ดังนั้นน้ามิร่าช่วยไปเดทกับผมหน่อยได้ไหมครับ?”

คำพูดของผมกดทับเธอและตัดเส้นทางการล่าถอยทั้งหมดของเธอ โดยปกติมันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะออกเดทกับมิร่า มันไม่ง่ายเลยที่จะสั่นคลอนเจตจำนงของผู้หญิงเช่นเธอ แต่ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุด

ตอนนี้เธอได้สร้างความรักที่สูงขึ้นสำหรับผมแล้ว หนี้ของผมที่ช่วยให้เธอขึ้นสู่ระดับจักรพรรดินั้นเติมเต็มเธอ, ความรู้สึกผิดที่เธอผลักไสผมออกไป, ‘ความรู้สึก’ ของผมที่สูบฉีดเข้าสู่เธอพร้อมกับข่าวกะทันหันที่ผมเริ่มคบกับผู้หญิงอีกคนทำให้เธอติดอยู่กับการต่อสู้ทางอารมณ์ที่สับสน

ช่วงเวลาแห่งความเงียบงันยังคงอยู่ระหว่างเรา ขณะที่มิร่าดูเหมือนจะกำลังดำดิ่งอยู่ในความคิดของตัวเอง 

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ตอบผมมาระยะหนึ่งแล้ว ‘ความรู้สึก’ ของผมก็เปลี่ยนเป็นเศร้า ผมจึงพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มฝืนๆ

“ผมเข้าใจแล้วครับ ดูเหมือนว่าคำขอของผมจะมากเกินไป ถ้าอย่างนั้นน้าลืมเกี่ยว-”

“ไม่ เราจะไปเดทกัน”

ทันใดนั้นผมถูกมิร่าพูดแทรกขึ้นมาซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะกลับมาสงบสติอารมณ์อีกครั้งได้แล้วในขณะที่จ้องมองมาที่ผม 

ความรู้สึกของผมระเบิดออกมาด้วย ‘ความสุข’ ขณะที่ผมตอบกลับเธอ

“เยี่ยมเลยครับ ผมมีความสุขจัง”

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”

จู่ๆ มิร่าก็ถามขึ้นมาโดยที่ตลอดเวลามานี้สายตาของเธอทำให้ผมรู้สึกว่าเธอเป็นแค่น้าธรรมดาที่ถามถึงชีวิตรักของหลานชายของตัวเอง แต่สัญชาตญาณของผมกำลังกรีดร้องอย่างอื่น

“จริงๆ แล้ววันหนึ่งผมบังเอิญเจอเธอระหว่างฝึกซ้อมหน่ะครับ มีอะไรบางอย่างในตัวเธอที่โดนใจผม”

ผมพูดโดยไม่ได้ให้รายละเอียดมากนัก แต่ดูเหมือนมิร่าจะไม่ได้อยากรู้เพียงแค่นี้

“ไม่ บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นที่ดึงดูดความสนใจของเธอมา”

เมื่อเห็นว่าผมไม่สามารถถอยกลับออกไปได้ ผมจึงเล่าเรื่องของโซเนียให้เธอฟัง โดยมีการหักมุมหลายอย่าง เช่น ผมได้พบกับเธอที่ฝึกฝนอย่างหนัก, ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งของเธอ, วิธีที่โซเนียต่อสู้กลับ, สิ่งต่างๆ ที่ผมฝึกร่วมกับเธอ, การช่วยเหลือเธอในขณะที่ ‘ความสัมพันธ์’ ของเราใกล้ชิดกันมากขึ้น โดยพื้นฐานแล้วเรื่องราวชีวิตโรแมนติกบางส่วนก็ถูกโยนทิ้งไป

มันถูกเสริมด้วยวิถีชีวิตและเรื่องราวของโซเนียที่ช่วยรักษาความรักที่ ‘พังทลาย’ ของผมได้อย่างไร มันเป็นผลงานชิ้นเอกอย่างแท้จริง

“การมีปฏิสัมพันธ์กับเธอช่วยให้ผมลืมน้าได้จริงๆ ครับ เธอมีความเป็นมิตรมากและพวกเราก็เพิ่งคบกันไม่นานนี้เอง ตอนนี้ผมแค่อยากจะดูว่าเธอจะเป็นคนแบบไหนครับ”

ผมเอ่ยคำสุดท้ายของ ‘เรื่องราวความรัก’ ของตัวเองทำให้มิร่าเงียบไป

“เข้าใจแล้วจ่ะ ดีแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นช่วยเธอได้”

“ผมรู้ครับ เธอช่วยผมได้มากจริงๆ”

ผมตอบกลับมิร่าไปโดยทำราวกับว่าไม่เห็นว่ามานาที่อยู่รอบตัวผมนั้นกำลังเดือดปุดๆ ออกมาได้อย่างไร ในขณะที่มิร่าไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าเลย

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต