The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 32 Chaos(3)

ขณะที่ออสตินกำลังเตรียมธนูอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

“ข้อกำหนดในการทดสอบจะถูกกล่าวขึ้นต่อจากนี้ กรุณาฟังด้วย”

เสียงนั้นไร้อารมณ์ราวกับเสียงของ AI ที่ถูกต้องโปรแกรมเอาไว้

“เนื่องจากผู้เข้าทดสอบต้องการทดสอบแทนผู้เข้าทดสอบอีก 2 คน โปรแกรมได้เลือกการทดสอบการจับคู่”

“ผู้เข้าทดสอบดังกล่าวจะต้องเอาชีวิตรอดจากการโจมตีที่จะเกิดขึ้นจนกว่าศัตรูตัวสุดท้ายจะล้มลง”

“ศัตรูแต่ละตัวที่ปรากฏขึ้นมาจะอยู่ในระดับเดียวกันกับผู้ทดสอบ ในกรณีนี้ศัตรูทั้งหมดจะเป็นต้นกำเนิดระดับ 3”

“จำนวนศัตรูจะเพิ่มขึ้นในแต่ละรอบ”

“จะมีการพัก 5 นาทีระหว่างแต่ละรอบ หากไม่ผ่านการทดสอบจะถือว่าล้มเหลว”

“ตามการคำนวณของโปรแกรม อัตราการรอดชีวิตปัจจุบันของคุณคือ 0.0001% เมื่อรู้แล้วคุณยังต้องการดำเนินการต่อหรือไม่?”

เมื่อได้ยินข้อมูลทั้งหมดความตั้งใจของผมก็สั่นไหวเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงแผนการทั้งหมดของตัวเองและครอบครัวใหม่ที่ผมได้รับแล้ว ผมก็เข้าใจถึงจุดยืนของตัวเอง

“ครับ”

“ถ้างั้นฉันหวังว่าคุณจะทำให้ดีที่สุด”

หลังจากนั้นตำแหน่งที่ผมยืนอยู่ก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นดินแดนแห้งแล้งที่ไม่มีจุดสิ้นสุด ผมหันไปรอบๆ และเห็นนอร่ากับคลาร่าอยู่บนพื้น ผมมองไปที่สถานะของตัวเอง

[ ชื่อ : ออสติน ไลออนฮาร์ท

อายุ : 11 ปี

หน้าตา : 9/10 (ไม่เลวเลย แค่มีหน้าตานี้คุณก็สามารถมีชีวิตอยู๋ได้แล้ว)

ความสามารถพิเศษ : 9/10 (ไม่เลวเลย คุณกำลังพัฒนา) 

>หมายเหตุ : สายเลือดที่ซ่อนอยู่ (ล็อค)

ฉายา : จอมบงการ, เสื้อผู้หญิง, ถ้ำมอง, นักสะสมยันเดเระ, นายน้อย, ผู้เชี่ยวชายการตี

พลัง : ต้นกำเนิดระดับ 3

แต้มทั้งหมด : 250,000

คู่ชีวิตที่พิชิตได้ : ไม่มี ]

ดูเหมือนว่าผมจะได้ฉายาใหม่อยางผู้เชี่ยวชายการตีมา ดูเหมือนว่าการเล่นกับโอลิเวียก็มีข้อดีเหมือนกัน ผมหัวเราะเล็กน้อยกับฉายานี้

จากนั้นผมก็หาของในแหวนมิติก่อนจะหยิบซองธนูที่มีลูกธนูอยู่ออกมา อันที่จริงผมสามารถสร้างลูกธนูจากมานาได้ แต่การทำแบบนั้นจะเปลืองมานามากเกินไป

ขณะที่ผมสะพายซองธนูไว้ที่หลังผมก็เดินเข้าไปหาพี่น้องของผมที่กำลังมองผมเหมือนมนุษย์ต่างดาว

เมื่อผมเข้าไปใกล้พวกเธอ ผมก็วางอุปกรณ์สร้างบาเรียขนาดเล็กที่เอเลนอร์มอบให้ผมไว้ใกล้ๆ พวกเธอ เมื่อผมเปิดใช้งานมันก็มีบาเรียที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นล้อมรอบพวกเธอเอาไว้ สิ่งนี้น่าจะป้องกันการโจมตีจากพวกต้นกำเนิดระดับ 10 ได้เลย

เมื่อเห็นว่าพวกเธอปลอดภัยแล้วผมก็ถอนหายใจ

“การทดสอบจะเริ่มขึ้นในอีก 10 วินาที โปรดเตรียมตัวให้พร้อม”

ได้ยินเช่นนั้นผมก็เตรียมท่าทางของตัวเองโดยยืนขึ้นพร้อมกับหยิบยาออกมาก่อนจะกลืนมันลงไป

[ ไอเท็ม : No Pain and Only Gain

คำอธิบาย : ไอเท็มที่ถูกสร้างขึ้นโดยเผ่ามาร์กอสเพื่อช่วยเหลือรุ่นน้องในการฝึกฝนอันโหดร้าย

การใช้งาน : เมื่อกินมันเข้าไป ต่อมรับความเจ็บปวดของคุณจะถูกปิดเป็นเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง

-คุณสามารถถูกโจมตีได้มากเท่าที่คุณต้องการ

ราคา : 1,000 ]

อะไรหล่ะ? พวกคุณจะดูถูกที่ผมหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดเหรอ?

ผมไม่ใช่พวกมาโซคิสต์ซักหน่อย ทำไมผมต้องชอบความเจ็บปวดด้วย เมื่อเห็นว่านี่เป็นภารกิจที่มีความยากระดับ SSS ผมก็มันใจเลยว่าตัวเองจะต้องถูกทุบตีอย่างหนักแน่ๆ

ผมไม่เหมือนพวกพระเอกที่ชอบตะโกนเข้าสู่สนามรบโดยไม่คิดหน้าคิดหลังหรอกนะ ทำไมจะต้องยอมเจ็บด้วยในเมื่อคุณสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ ไม่ใช่ว่าผมจะได้รับรางวัลจากความเจ็บปวดซักหน่อย

ขณะที่ผมกำลังเสียเวลาไปกับการคุยกับคนอ่าน เสียงระฆังสำหรับการทดสอบก็ดังขึ้น ทันทีที่การทดสอบเริ่มขึ้นก็ปรากฏร่างสองร่างต่อหน้าผม

ทั้งคู่ดูเหมือนมนุษย์แต่กลับไร้ใบหน้า พวกมันเปล่งออร่าของต้นกำเนิดระดับ 3 ออกมา

ทันทีที่พวกมันปรากฏตัวเสร็จพวกมันก็เริ่มวิ่งเข้ามาหาผมในทันที เจ้าสองตัวนี้ดูเหมือนมันจะไม่มีอาวุธ แต่ผมก็ไม่ได้ลดการป้องกันลงแต่อย่างใด ผมหยิบลูกธนูออกมาจากซองอย่างรวดเร็วก่อนจะวางมันลงที่คันธนู

ผมใช้มานาเล็กน้อยเสริมพลังให้ลูกธนูและยิงดอกแรกออกไป ตามด้วยอีก 2 ดอกที่ยิงตามไปด้านหลัง เจ้าตัวที่อยู่ข้างหน้าหลบลูกธนูดอกแรกได้ แต่ลูกธนูดอกแรกก็ได้พุ่งต่อไปทางเจ้าตัวที่ 2 แทน

สัตวประหลาดตัวที่ 2 สามารถหลบลูกธนูนั้นได้อย่างเฉียดฉิวและเพราะอย่างนั้นเลยเป็นการปิดจุดบอดของสัตว์ประหลาดตัวที่ 1 ในทางกลับกัน

โดยที่พวกมันทั้งคู่ไม่สามารถตอบโต้ได้ ลูกศรดอกที่ 2 และ 3 พุ่งเข้าใส่หัวใจของพวกมันด้วยความเงียบและฆ่าพวกมันในทันที หลังจากนั้นสัตว์ประหลาดทั้ง 2 ตัวก็สลายหายไปเหลือเพียงแต่ลูกธนู 3 ดอกที่อยู่บนพื้น

ผมรีบเก็บลูกธนู 3 ดอกกลับเข้าไปในซองอย่างรวดเร็วและหันกลับมาพร้อมยิ้มกว้างให้กับนอร่าและคลาร่าที่กำลังตกตะลึงอยู่

ขณะเดียวกันผู้คนในห้องสังเกตุการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบงันหลังจากดูการต่อสู้ครั้งแรกของออสติน ทันทีที่ทุกคนเข้ามาในห้อง หน้าจอก็ปรากฎขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรบ้างในโลกประวัติศาสตร์

ทุกคนที่ได้เห็นฉากที่ออสตินสร้างบาเรียและกำจัดนักรบต้นกำเนิดระดับ 3 ทั้ง 2 คนได้อย่างง่ายดาย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ทุกคนยกเว้นเกรซก็ตกตะลึง

“ออ -ออสตินเป็นนักธนูต้นกำเนิดระดับ 3 งั้นเหรอ?!!”

จักรพรรดิเป็นคนแรกที่พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบในห้อง หลังจากนั้นการถกเถียงอย่างเผ็ดร้อนก็ปะทุขึ้นท่ามกลางผู้คนที่มารวมตัวกันที่นี่

“เจ้ารู้เรื่องนี้รึเปล่า?”

บรูซถามเกรซด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เกรซถอนหายใจก่อนจะตอบกลับ

“ฉันรู้ค่ะ ออสตินสร้างเพลทได้ในตอนที่เขาอายุ 8 ปี พร้อมกับที่เขาถูกรับเป็นศิษย์จากจักรพรรดินีธนูค่ะ”

แต่ละคำพูดของเกรซทำให้คนในห้องตกใจมาก ขณะที่เกรซพูดจักรพรรดิก็เงียบราวกับครุ่นคิดอะไรอยู่

“ข้าเข้าใจแล้ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงรู้สึกว่าเขาแตกต่างไปจากเดิมเสมอสินะ ไม่คิดเลยว่าจะมีสัตว์ประหลาดมากความสามารถแบบนี้อยู่ในอาณาจักรของเราด้วย”

บรูซพูดด้วยความสุข, ริษยาและความเศร้าใจ เขาดีใจที่จักรวรรดิมีคนมีพรสวรรค์เช่นนี้ อิจฉาที่จักรพรรดินีธนูพบออสตินก่อนตัวเองและเศร้าใจที่คนมีความสามารถแบบนี้อาจอยู่ได้ไม่นาน

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันก็ผ่านไป 5 นาทีแล้ว

รอบที่ 2 ก็เริ่มขึ้น ออสตินมองไปที่สัตว์ประหลาดตัวใหม่ 4 ตัวที่ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา

ในหมู่พวกมัน 2 ตัวดูเหมือนกับเจ้า 2 ตัวที่ออกมาตอนแรก แต่อีก 2 ตัวกำลังถือดาบอยู่ในมือ ใช่แล้วพวกมันมีอาวุธ!

‘ดูเหมือนแต่ละรอบจะมีแต่ยากมากขึ้นสินะ’

ผมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อหยุดหัวใจที่ตื่นตระหนกของตัวเอง จากนั้นก็หยิบลูกธนู 3 ดอกออกมาจากซองธนูในทันทีก่อนจะวางมันลงบนคันธนู

 ทันทีที่เสียงกริ่งสำหรับการทดสอบดังขึ้น แต่ละร่างก็เริ่มเคลื่อนไหวเข้ามาหาผม ผมยกคันธนูขึ้นและยิงธนูทั้ง 3 ดอกออกไปพร้อมกัน

ราวกับว่าลูกธนูแต่ละดอกกระทบกันเพื่อเปลี่ยนทิศทาง ลูกธนูดอกที่ 1 พุ่งเข้าหาสัตว์ประหลาดตัวที่ 1 ซึ่งยกดาบขึ้นเพื่อเบี่ยงเบนทิศทางของลูกธนู แต่แล้วลูกธนูดอกที่ 1 ก็เปลี่ยนทิศทางไปยังสัตว์ประหลาดไร้อาวุธตัวที่ 4 แทน

และก่อนที่เจ้าสัตว์ประหลาดตัวที่ 4 จะได้ตอบโต้อะไร ลูกธนูก็ระเบิดขึ้นจนทำให้พวกมันตัวอื่นๆ ที่อยู่ใกล้มันแตกเป็นเสี่ยงๆ ซึ่งตอนนั้นเองลูกธนูดอกที่ 2 ก็มาถึงด้านหน้าของเจ้าสัตว์ประหลาดติดอาวุธตัวที่ 2 พอดี เจ้าสัตว์ประหลาดฟันดาบของมันลงไปที่ลูกธนูในทันที แต่ลูกธนูกลับทะลุผ่านมันไปโดนเจ้าสัตว์ประหลาดไร้อาวุธตัวที่ 3 แทน ซึ่งลูกธนูดอกนั้นสามารถฆ่ามันได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ตอนนี้เหลือเพียงสัตว์ประหลาดติดอาวุธเพียง 2 ตัวเท่านั้น เมื่อความสงบกำลังจะมาลูกธนูดอกที่ 3 ก็พุ่งเข้ามาก่อนจะระเบิดขึ้นและทำให้เกิดควันปกคลุมไปทั่วบริเวณ

ขณะที่เจ้าสัตว์ประหลาดทั้ง 2 ตัวอยู่ในกลุ่มควัน ผมก็เคลื่อนไหวตรงไปหาพวกมันและขว้างระเบิดมานาลูกเล็กๆ ไปทางพวกมัน ซึ่งระเบิดพวกนั้นก็สามารถฆ่าพวกมันได้ในทันที

แต่ผมไม่ได้มีความสุขเลย มีเพียงแค่ความจริงจังสุดขีดเท่านั้น การต่อสู้ของผมอาจจะดูเหมือนง่าย มีแต่ผมเท่านั้นที่รู้ว่าต้องวางแผนในแต่ละรอบ ถ้ารอบ 2 ยังเป็นแบบนี้ แล้วรอบที่เหลือจะเป็นยังไง?

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต