The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 321 Taste Of Blood

“ใกล้แล้ว…..”

ผมกระซิบขณะจ้องมองไปยังโซเนียซึ่งกำลังจะตื่นในไม่ช้า 

ตอนนี้ชั้นเรียนสำหรับวันนั้นจบลงแล้ว ผมจึงไปหาคาร์เมลและพูดคุยกันเพื่ออัพเดทเรื่องราวของกันและกัน ผมไม่ได้ใช้เวลากับเธอมากนักเพราะผมฉันสัญญาว่าจะมาหาเธออีกทีตอนคืนนี้ เนื่องจากรู้สึกได้ว่าถ้าไม่รีบออกไปตอนนี้ ผมจะต้องทำอาหารให้เธอกินทั้งวันแน่ๆ เพราะคนตะกละคนนี้เป็นคนชอบกินอย่างแท้จริง

หลังจากไปเยี่ยมเจ้าหญิงผู้หิวโหยเสร็จแล้ว ผมก็มุ่งหน้าตรงมายังที่นี่ ห้องที่แวมไพร์นอนหลับรออยู่ 

เมื่อมองดูรังไหมที่แสงจางลงไปแล้ว ผมบอกได้เลยว่าโซเนียกำลังจะตื่นขึ้นในไม่ช้า และผมก็ไม่ต้องรอนานด้วยซ้ำ เนื่องจากรอยแตกเริ่มปรากฏบนรังไหมสีแดงเลือด

ไม่กี่วินาทีต่อมาทุกสิ่งก็แตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนที่มันจะหายไปและปรากฏให้เห็นเป็นสาวสวยคนหนึ่งต่อหน้าผม ซึ่งเปลือยเปล่าเหมือนวันที่เธอเกิดพามาสู่โลกนี้โดยที่ผมสีบลอนด์เข้มลอยหล่นลงมาบนพื้น 

ตอนนี้ผิวของโซเนียดูซีดลงกว่าเดิมมาก ทำให้เส้นผมของเธอขัดแย้งกันอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายของเธอไม่ได้ดูเย้ายวนไปกว่านี้อีกแล้วเมื่อบางส่วนโตขึ้น

ส่วนสูงของเธอยังคงเท่าเดิม ขณะนี้เธอมีความงามอันน่าทึ่งที่ดึงดูดความสนใจของทุกๆ คนไป 

ในไม่ช้าโซเนียก็ลอยลงมาบนพื้นก่อนเธอจะลืมตาขึ้น โดยยื่นลูกกลมสีแดงเลือดซึ่งมีเสน่ห์น่ามองให้ผมดู 

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นมา ผมก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสับสนก่อนที่เธอจะหายตัวไป

ผมรู้สึกถูกโจมตีก่อนจะล้มลงกับพื้นโดยมีโซเนียนั่งค่อมอยู่บนตัว โดยมีดวงตาสีแดงเลือดของเธอจับจ้องมาที่ผม 

เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็ยิ้มขณะดึงคอเสื้อลงเล็กน้อยพร้อมยื่นคอให้เธอ

“เอาสิ กินได้เลย”

และเมื่อผมพูดจบ โซเนียก็ขยับตัวเหมือนนักเดินทางที่เหนื่อยล้าและกระหายน้ำ 

เขี้ยวของโซเนียจมลงบนคอผมพร้อมกับความรู้สึกเจ็บแปลบชั่วขณะหนึ่งก่อนที่ความรู้สึกพึงพอใจจะเริ่มพรั่งพรูขึ้นมาในร่างกายผม แต่คนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือโซเนียที่เริ่มตัวสั่นอยู่บนตัวผม 

ผมรู้สึกว่ากางเกงของตัวเองเริ่มเปียกเมื่อมีของเหลวบางอย่างเริ่มไหลออกมาจากริมฝีปากล่างของโซเนีย

ใบหน้าของเธอแดงไปหมดขัดแย้งกับผิวหนังของเธอ ดวงตาชวนฝันของเธอจับจ้องมาที่ผม ในขณะที่เธอกำลังดื่มเลือดของผมอยู่

“อื้มมม~”

เสียงพึงพอใจหลุดออกมาจากปากของโซเนียขณะที่ ‘น้ำหวาน’ ไหลท่วมขาผม

“นี่เธอเพิ่งเสร็จไปเหรอ?”

ผมถามขึ้นมาแต่กลับไม่ได้รับคำตอบเพราะความสุขที่เติมเต็มผมอยู่นั้นหายไปแล้ว 

เขี้ยวที่อยู่บนคอผมค่อยๆ ถูกดึงออกอย่างไม่เต็มใจ ขณะที่โซเนียเลียแผลที่คอของผมก่อนจะเงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาเป็นประกาย โดยที่เลือดของผมติดอยู่บนริมฝีปากของเธอ แต่ก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อลิ้นของโซเนียเลียมันจนสะอาด

“ฉันรักคุณ”

ในที่สุดคำพูดของโซเนียก็ดังขึ้นขณะที่เธอขยับเข้ามาใกล้และจูบริมฝีปากของผมก่อนเธอจะหลับไปอย่างสงบบนตัวผม

‘เห้อออ…ดูเหมือนตอนนี้ต้องเอาใจเธอไปก่อน’

ผมลุกขึ้นอย่างช้าๆ ขณะอุ้มโซเนียในท่าอุ้มเจ้าหญิงก่อนจะเคลื่อนตัวไปทางเตียงและวางเธอลงอย่างนุ่มนวลพร้อมกับห่มผ้าห่มให้เธอเพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของเธอ

‘ด้วยสิ่งนี้ การทำเครื่องหมายก็เสร็จสิ้นแล้ว’

มันจำเป็นที่ผมจะต้องเป็นคนแรกที่ที่โซเนียเห็น สิ่งนี้จะทำให้ผมฝังลึกลงไปถึงเธอมากขึ้น และเลือดของผมที่เธอดื่มไปจะทำให้เธอผูกพันกับผม

ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงความผูกพันพิเศษบางอย่างที่เชื่อมโยงเราเอาไว้ด้วยกันอยู่ ด้วยสิ่งนี้เธอจะเป็นของผมตลอดไป

“ฝันดีนะ”

ผมพูดพร้อมหอมหน้าผากเธอแล้วออกจากห้องไป ตอนนี้ผมแค่ต้องรอให้เธอตื่นแล้วให้เธออธิบายให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

“เธอโอเคไหมคะ?”

คลาร่าปรากฏตัวข้างผมก่อนจะถามขึ้นมา

“เธอสบายดี แค่เหนื่อยนิดหน่อยหน่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะชอบโซเนียนะ?”

ผมถาม ซึ่งคลาร่าก็ส่ายหัวตอบกลับมา

“ก็เธอเป็นเหมือน ‘น้องสาว’ ของฉันหนิคะ แถมฉันก็อยู่กับเธอมานานมากแล้ว ฉันเลยเห็นเธอเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งหน่ะค่ะ”

คลาร่าตอบกลับอย่างใจเย็น ทำให้ผมยิ้มขึ้นมา 

ผมมีความสุขมากที่คลาร่าได้มีเพื่อน ท้ายที่สุดแล้วผมก็ไม่ได้มีความปรารถนาที่จะขังตัวเธอไว้กับตัวเอง เธอเป็นผู้หญิงที่สามารถใช้ชีวิตแบบไม่มีเพื่อนได้ เพียงแต่ว่าชีวิตนั้นต้องมีศูนย์กลางอยู่รอบตัวผมโดยสมบูรณ์ ซึ่งผมก็ไม่ได้รังเกลียดอะไร…

‘อ่าาา เรานี่มันคนหน้าซื่อใจคดที่สุด’

ผมหัวเราะคิกคักกับตัวเองขณะเดินเคียงข้างคลาร่า ไม่นานก็ไปถึงห้องที่ต้องการก่อนจะเปิดห้องออกและพบกับเหล่าคนสำคัญที่สุดในกลุ่มของผม 

ผมยิ้มให้พวกเขาแต่ละคนขณะมุ่งหน้าไปยังที่นั่งตรงกลางก่อนจะจ้องมองไปยังสมาชิกแต่ละคน

ผมเห็นมิกะและริกะส่งยิ้มมาให้, ซานะหน้าแดงเล็กน้อยขณะมองมาที่ผม, รินะยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ, เอ็มม่ายิ้มหวานขณะที่ดวงตาของเธอมองมาที่ผม, เจค็อบที่มีท่าทางเรียบเฉย, มาร์คแสดงท่าทีเย็นชา, อเล็กซ์มองมาด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์ขณะมองหาปัญหาเพิ่มเติม

ผมยิ้มให้สมาชิกเริ่มต้นแต่ละคนแล้วพยักหน้า จากนั้นก็หันไปหาสมาชิกใหม่ ในตอนแรกการจ้องมองของผมจับจ้องไปที่เลโอนาร์โด ซึ่งแม้จะดูสงบแต่กลับส่งสายตาแสดงความเกลียดชังอย่างโกรธเกรี้ยวมาให้ผม จากนั้นผมก็จ้องมองไปที่นาตาเลียที่ดูเหมือนจะมีท่าทางเขินอายเหมือนกับซานะ แต่การจ้องมองของเธอกลับเต็มไปด้วยความหิวโหยที่ผมคุ้นเคยมาก

จากนั้นก็มีไนล่าที่มองมาที่ผมด้วยรอยยิ้มที่หิวกระหายการต่อสู้ เนื่องจากภารกิจของผมคือการพิชิตหัวใจของเธอ ผมเลยได้ใช้เวลารับมือกับความท้าทายในการต่อสู้ของเธออยู่บ่อยๆ และแน่นอนว่าผมชนะทุกครั้ง ทำให้เจ้าหญิงแวมไพร์ผู้นี้จึงมักจะคอยเข้ามาหาผมอยู่เสมอ 

ในที่สุดผมก็หันไปหาลาโนร่า ปีศาจสาวผู้ยิ้มแย้มอย่างสงบขณะโบกมือให้ผม อันที่จริงแล้วผมไม่ได้มีความก้าวหน้าไปมากกับเธอเลย เราอยู่แค่ในระดับคนคุ้นเคยกันเท่านั้น

แม้ว่าผมวางแผนจะเปลี่ยนแปลงมันในเร็วๆ นี้ก็เถอะ สุดท้ายแล้วสายตาของผมก็จบลงที่น้องสาวตัวน้อยผู้น่ารักซึ่งกำลังมอบรอยยิ้มอันเปี่ยมด้วยความรักตามธรรมชาติของเธอให้กับผมอยู่

“ฉันแปลกใจนะที่เธออยู่ที่นี่ด้วย”

ผมพูดออกมาและนั่งลงตามสมควร

“มีบางอย่างที่ฉันต้องการหน่ะ ดังนั้นฉันเลยจะเข้าร่วมอาณาเขตลับด้วย”

โซร่า แม่มดตัวน้อยของผมตอบขณะที่เธอนั่งอยู่ข้างๆ รินะ มันยากที่จะได้เห็นเธอข้างนอกตอนนี้เพราะเธอกำลังทำงานบางอย่างอยู่ เธอมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องทดลองของเธอ

ชื่อ : โซร่า เนียร์

ความสัมพันธ์ : 99%

‘ดี…ดูเหมือนว่าเวลาของเราจะถูกใช้ไปอย่างดี’

เมื่อเห็นสถานะของโซร่าแล้วผมก็โล่งใจ ก่อนหน้านี้เธอเพียงหลงรักและมีค่าความสัมพันธ์อยู่แค่ 70% แต่มันก็เพิ่มขึ้นเมื่อผมไปที่ห้องทดลองของเธอ, ไปพบเธอเมื่อเธอลำบากและช่วยให้เธอผ่อนคลาย ทำให้ผมต้องสละเวลาจากตารางงานที่ยุ่งเพื่อพบปะและพูดคุยกับเธอเพื่อทำให้เธอรู้สึกพิเศษ

แน่นอนว่าออร่า ‘พิเศษ’ ของผมที่ทำให้แม่มดมีอารมณ์ง่ายขึ้นนั้นช่วยได้เช่นกัน ตอนนี้ผมแน่ใจว่าเธอรักผมแล้ว เพียงแค่ยังมีบาเรียขนาดใหญ่ระหว่าง 99% ถึง 100% ขวางอยู่ตรงหน้าผมเท่านั้นเอง

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต