The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 331 Just Another Jungle Day
“นายรู้ไหมว่าในตอนที่ฉันหายดีแล้ว ฉันจะเตะก้นนาย?”
เซเลสติเนียพูดขณะที่เธอทรุดตัวลงอยู่บนร่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อคลุม ร่างกายของเธอเหมือนกับกระสอบมันฝรั่งที่ถูกแบกอยู่ที่ไหล่ ขณะที่คนที่แบกเธอยังคงเคลื่อนตัวผ่านป่าโดยใช้การลักลอบเพื่อหลีกเลี่ยงสัตว์ร้ายที่อาจก่อให้เกิดอันตรายได้
“เธอบังคับให้ฉันทำอย่างนี้เองนะ อย่างน้อยเธอก็ควรยอมรับสิ่งที่ฉันทำนะ”
ร่างนั้นตอบด้วยเสียงแหบแห้งที่ดังก้องอยู่ในหูของเซเลสทีเนีย เธอวางแผนที่จะเคลื่อนไหวหลังจากพักผ่อนมา 2 วัน โดยปรารถนาที่จะกำจัดพิษออกจากตัวเธอก่อนที่การเดินทางจะเริ่มต้น แต่เธอก็ไม่ได้รับโอกาสประท้วงด้วยซ้ำ เมื่อมีคนอุ้มเธอขึ้นไหล่และเริ่มเคลื่อนไหว เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับการปฏิบัติอย่างเลวร้ายเช่นนี้ มันช่างน่าโมโหและแปลกใหม่
“ว่าแต่นายมีงานอดิเรกไหม?”
ในตอนนั้นเองที่เซเลสทีเนียที่ถูกแบกอยู่บนไหล่ก็เริ่มตั้งคำถามกับร่างลึกลับนี้ โดยหวังว่าเวลาที่ผ่านไปจะทำให้เธอคุ้นเคยกับความทุกข์ที่เธอรู้สึกอยู่
“อยู่เงียบๆ”
น่าเศร้าที่เธอถูกปฏิเสธอย่างรวดเร็วและไม่ได้รับความเห็นอกเห็นใจในขณะที่ร่างในเสื้อคลุมเคลื่อนตัวไปมา บางครั้งก็มีใบไม้โดนใบหน้าของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายมากขึ้น ชั่วขณะหนึ่งเธอเริ่มคิดว่าชายคนนี้กำลังทำแบบนี้โดยตั้งใจ
“ดูเหมือนนายจะเก็บความแค้นไว้สูงมากเลยนะ”
เธอพูดในขณะที่ห้อยอยู่บนไหล่ของเขา โชคดีที่ผ้าคลุมหน้าที่เธอสวมนั้นเป็นเหมือนเครื่องป้องกันซึ่งช่วยปกปิดใบหน้าของเธอเอาไว้ ไม่ว่าจะโดนลมหรือการเคลื่อนไหวใดๆ ก็ตาม มันจะคอยซ่อนใบหน้าของเธอไว้ในภาพลวงตาสีขาว และเว้นแต่เธอจะประสงค์ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับใบหน้าที่แท้จริงของเธอที่สามารถมองเห็นหรือเข้าใจได้ แม้ว่ามันจะดูเหมือนม่าน แต่มันก็เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ซ่อนรายละเอียดที่แท้จริงของรูปร่างของเธอไว้ แม้กระทั่งร่างกายของเธอก็ด้วย
“นั่นก็จริง”
ในที่สุดคำตอบเชิงบวกก็มาจากคนๆ นั้นขณะที่เขาชะลอความเร็วลง มือของเขาขยับไปจับฝักดาบที่ปรากฏออกมาไว้แน่น
เสียงคำรามดังออกมาจากด้านข้างก่อนจะมีสัตว์ร้ายคล้ายเสือกระโดดเข้ามาหาพวกเขา การเคลื่อนไหวของมันคล้ายกับคลื่นที่เข้ามากระทบพวกเขา ทำให้จิตใจของพวกเขาสับสน แต่คราวนี้อุบายของสัตว์ร้ายไม่มีผลใดๆ เมื่อร่างตรงหน้าของมันโบกดาบขึ้น ด้วยการตวัดดาบเพียงครั้งเดียวของเขาก็ทำให้สัตว์ร้ายถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน
“ปฏิกิริยาตอบสนองดีหนิ”
ความคิดเห็นดังขึ้นมาจากเซเลสทีเนีย ผู้ที่ไม่สามารถแม้แต่จะเห็นความอันตราย
“เจ้าหญิงสบายดีไหม?”
ร่างนั้นถามด้วยเสียงประชดในขณะเคลื่อนไหว แต่ละครั้งเขาจะต้องเผชิญกับอันตรายหรือกับดักที่จะโจมตีเข้ามา แต่ทุกๆ ครั้งร่างนั้นจะตอบสนองต่อการปกป้องเซเลสทีเนียก่อนเสมอเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บ
เมื่อเห็นเช่นนี้เธอก็เงียบไป แม้ว่าเธอจะมีนิสัยน่ารำคาญ แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่จะไปรบกวนคนที่พยายามอย่างจริงจังเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บ
นี่เป็นครั้งแรกสำหรับเธอจริงๆ ตลอดชีวิตของเธอเธอไม่เคยมีความรู้สึกอ่อนแอขนาดนี้เลย และบอกตามตรงว่ามันรู้สึกขมขื่นและทรมานสำหรับเธอมาก การให้ผู้อื่นมาดูแลความปลอดภัยทั้งหมดของตัวเองนั้นเกินกว่าที่เธอจินตนาการได้ ทำให้เธอเข้าใจว่าเธอพึ่งพลังของตัวเองมากแค่ไหน
“ขอบคุณ”
คำขอบคุณอย่างจริงใจออกจากปากของเซเลสทีเนีย ขณะที่เธอจ้องมองไปยังร่างที่กำลังจิบซุปอีกครั้ง คราวนี้พวกเขาโชคไม่ดีที่พบถ้ำที่เล็กกว่ามากเมื่อคืน ทำให้มีตัวเลือกในการปรุงอาหารไม่มากนัก
“นั่นแปลกใหม่ดีนะเจ้าหญิง”
ร่างนั้นพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ขณะจิบซุป
“เซเลส”
“หือ?”
ด้วยความสับสนเกี่ยวกับการตอบสนองของเธอ ร่างนั้นจึงหันไปหาเซเลสทีเนียซึ่งตอนนี้กำลังมองร่างที่ซ่อนอยู่ด้วยสายตาที่แข็งกระด้าง
“นายจะเรียกฉันว่าเซเลสก็ได้ มีเพียงคนที่ฉันรู้จักเท่านั้นที่สามารถเรียกฉันแบบนั้นได้ และตอนนี้ฉันก็อยากเป็นเพื่อนกับนายจริงๆ”
เซเลสทีเนียไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักบุญคุณ เธอรู้วิธีใช้หนี้คืน เธอได้เห็นความพยายามและการทำงานหนักเพื่อรักษาเธอให้ปลอดภัยจากเขาแล้ว แม้จะทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บก็ตาม ดังนั้นเธอจึงยอมรับคนๆ นี้ว่าเป็น ‘ครอบครัว’ ของเธอ
“เห็นสร้อยคอเส้นเล็กๆ ที่อยู่บนคอฉันไหม?”
เธอถาม ซึ่งร่างตรงหน้าเธอก็พยักหน้า
“นี่คือจี้ที่ช่วยให้ฉันรู้ได้ว่าใครพูดโกหกบ้าง และเนื่องจากเราต้องอยู่ด้วยกันอีกหลายเดือน ทำไมเราไม่มาทำความรู้จักกันสักหน่อยหล่ะ?”
“ได้สิ”
ร่างนั้นเห็นด้วยทันที ซึ่งเซเลสทีเนียก็ถามคำถามรอบแรก
“นายเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“ผู้ชาย”
ร่างนั้นตอบตามความเป็นจริง ทำให้เกิดบางสิ่งที่แวบขึ้นมาในดวงตาของเซเลสทีเนีย
“อายุหล่ะ?”
“16”
ในการตอบกลับนั้นทำให้มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเซเลสทีเนีย ในขณะที่ความโล่งใจบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุเติมเต็มอยู่ในใจของเธอ
“นั่นทำให้ฉันแก่กว่า! นายจะเรียกฉันว่าพี่สาวก็ได้นะ!”
เธอพูดขึ้นมา
“ไม่อะ”
ซึ่งเธอก็ถูกปฏิเสธทันที ทำให้เธอหัวเราะเบาๆ เสียงอันไพเราะของเธอสงบลงท่ามกลางไฟที่ลุกโชน
“นายคงเป็นยอดอัจฉริยะสินะ”
เธอพูดขณะกำลังเพ่งมองเขาเพื่อพยายามทำความรู้จักให้มากขึ้น
“เธอจะพูดแบบนั้นก็ได้”
คำตอบของเขาแต่งแต้มด้วยความภาคภูมิใจ
“หิหิ…..สมกับเป็นน้องชายฉันเลย”
“ไม่ได้เป็นซักหน่อย”
เขาปฏิเสธอีกครั้ง
“แหม่…แหม่ เขินงั้นเหรอ?”
ตอนนี้เธอถามกับคนตรงหน้าที่เธอกำลังทำความรู้จักด้วยการเปิดใจเล็กน้อย แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้เขาไม่ตอบในขณะที่เขาหันศีรษะไปทางด้านข้าง
‘ไม่ต้องห่วง ฉันจะได้รู้เรื่องของนายมากขึ้นแน่นอน’
เซเลสทีเนียวางแผนในขณะที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าของเธอ และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงใช้เวลาทั้งคืนด้วยกันโดยที่เซเลสทีเนียพยายามเปิดใจให้เด็กชายตรงหน้าเธอมีความคืบหน้าเล็กน้อย
วันรุ่งขึ้นเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นพวกเขาก็ออกเดินทางอีกครั้ง เซเลสทีเนียต้องได้รับการปกป้องอีก 1 วัน แถมความหิวของเธอก็ถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกัน อีกไม่นานเธอจะต้องกินและดื่ม
เป็นอีกครั้งที่เด็กชายสูดลมหายใจที่เป็นอันตรายเพื่อปกป้องเธอ และได้รับบาดเจ็บในระหว่างนั้น ไม่นานก็ผ่านไปอีกวันหนึ่งในขณะที่ค่ำคืนเคลื่อนตัวลงมา
“อร่อยจัง!”
เซเลสทีเนียชมเชยอย่างจริงใจในขณะกินอาหาร มารยาทและการวางตัวของเธอถูกโยนออกไปนอกหน้าต่างในขณะที่เธอทานอาหารอย่างจุใจเพื่อเติมความหิวโหย ผลกระทบของพิษที่เธอได้รับนั้นหายไปแล้ว ในที่สุดก็ทำให้เธอมีความคล่องตัวที่เธอปรารถนา
“เธอจะสำลักเอานะ กินช้าๆ สิ”
เด็กชายตอบ ซึ่งเธอก็ตอบแบบทะเล้นกลับไป
“ตอนนี้นายเป็นห่วงฉันแล้วงั้นเหรอ?”
“ใช่”
เขาตอบอย่างจริงจังเพื่อดึงเธอกลับมา ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อยเนื่องจากการตอบอย่างจริงใจของเขา
“เห้อออ…นายไม่คิดจะโชว์หน้าให้ฉันเห็นหน่อยเหรอ?”
เธอถามขึ้นมา
“เธอจะให้ฉันดูของเธอด้วยไหมหล่ะ?”
เขาถามเธอกลับไป แม้ว่าเธอจะรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงระดับสบายใจที่ให้เขาได้เห็นร่างที่แท้จริงของเธออยู่ดี เธอจะให้เห็นสิ่งนี้ได้เฉพาะคนสำคัญในชีวิตของเธอที่มีความสำคัญต่อเธอในระดับสูงเท่านั้น จำนวนคนที่รู้จักรูปร่างของเธออย่างแท้จริงนั้นสามารถนับได้ด้วยมือเดียวยังได้
“วันที่เธอโชว์หน้าให้ฉันเห็น วันนั้นเธอจะได้รู้จักฉันเอง”
เขาพูดขณะมุ่งความสนใจกลับไปยังอาหารของตัวเอง เซเลสทีเนียไม่ได้บังคับเขาในขณะที่เธอก็มุ่งความสนใจไปที่อาหารของตัวเองเช่นกัน
เวลาผ่านไปอีกค่ำคืนขณะที่เธอพยายามจะรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเด็กชายลึกลับคนนี้ และด้วยเหตุนี้ตั้งแต่วันรุ่งขึ้นเป็นต้นไป การเดินทางที่แท้จริงของพวกเธอจึงเริ่มต้นขึ้น ที่จะส่งผลต่อเซเลสติเนียมากที่สุด การเดินทางที่จะทำให้เธอรู้สึกถึงอารมณ์ที่เธอไม่เคนรู้มาก่อน
การเดินทางที่จะเปลี่ยนแปลงเธอไป….
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
