The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 351 Who Doesn't FearDeath
“นายรู้เหรอ?”
แคทเธอรีนถามขณะเงยหน้าขึ้น
เมื่อเห็นแบบนั้นออสตินก็พูดขึ้นมา
“เธอไม่ได้เนียนขนาดนั้นหนิ”
“ก็ฉันไม่คุ้นเคยกับการทำตัวเหมือนกำลังหลับอยู่หนิ”
แคทเธอรีนตอบพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่นกระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ
แคทเธอรีนตอบพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่นที่กระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ
“เธอมีเวลาอีกนานแค่ไหน?”
ออสตินถามขึ้นมา
“ตามการคำนวณของฉันน่าจะประมาณ 1 สัปดาห์”
เธอตอบออสตินก่อนจะเงียบไป ดูเหมือนเขาจะครุ่นคิดกับคำตอบของเธอ
“เธอรู้อะไรเกี่ยวกับยาพิษนี้บ้างไหม?”
ออสตินถาม ซึ่งแคทเธอรีนก็เงียบไป ร่างของเธอโน้มตัวเข้าหาออสตินอย่างอ่อนแรงก่อนจะเกิดความเงียบอันน่าสะพรึงกลัวระหว่างคนทั้ง 2 คน
“เธอกลัวไหม?”
ออสตินพูดในความเงียบ
“กลัวสิ แน่นอนอยู่แล้ว ฉันกลัว…”
แคทเธอรีนพูดพร้อมกับไหล่ที่เริ่มสั่น ความกลัวที่เธอซ่อนอยู่ในใจในที่สุดก็ระเบิดออกมาอย่างเต็มกำลังจนทำให้เธอเริ่มหลั่งน้ำตาออกมา
เมื่อเห็นแบบนี้แล้วออสตินจึงใช้มือที่ว่างของเขาดึงเธอเข้ามาใกล้และปล่อยให้เธอสะอื้นอย่างเงียบๆ ด้วยไหล่ของเขา ตอนนี้ไหล่อีกข้างของเขาเปียกโชกไปด้วยน้ำตาของหญิงสาวอีกคนซะแล้ว
ทั้ง 2 คนอยู่ในท่าเดิมกันสักพักก่อนที่แคทเธอรีนจะเงยหน้าขึ้นจากไหล่ของออสตินในที่สุด ผมของเธอยุ่งเหยิงพร้อมกับมีดวงตาที่แดงด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย
แคทเธอรีนเริ่มเช็ดน้ำตาออกจากดวงตาของตัวเอง ในขณะที่เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะยิ้มให้เขาอย่างมั่นใจ
เมื่อเห็นดังนั้นแล้วออสตินจึงใช้มือที่ว่างของเขาลูบหัวของแคทเธอรีนทันที ทำให้เธอตัวแข็งค้าง
ดวงตาของแคทเธอรีนหันมาหาออสติน ในขณะที่เขาส่งยิ้มมั่นใจให้เธอ
“ตอนนี้เธอโอเคแล้วใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามของเขา แคทเธอรีนก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ความกลัวของเธอค่อยๆ ลดลงไปจากการสัมผัสของเขา
‘เกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน? ทำไมเขาถึงทำให้ฉันรู้สึกไว้วางใจได้ขนาดนี้?’
แคทเธอรีนตั้งคำถามกับตัวเอง โดยไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรู้สึกใกล้ชิดกับเด็กผู้ชายที่เธอไม่ได้รู้จักมานานนักขนาดนี้
ความอบอุ่นเล็กๆ บนศีรษะของแคทเธอรีนหายไปเมื่อในที่สุดออสตินก็เอามือออกจากหัวของเธอก่อนจะมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอขณะที่เขาพูดขึ้นมา
“แคทเธอรีนเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?”
เขาถามโดยที่เธอพยักหน้าแบบไม่ได้คิดอะไร
หลังจากทุกสิ่งที่เขาทำให้พวกเธอ เธอก็เริ่มเห็นเขาเป็นเพื่อนจริงๆ แล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้ยินอดีตของเขา เธอรู้สึกถึงความต้องการโดยธรรมชาติในตัวเองที่จะเป็นเพื่อนของเขา
เมื่อเห็นแคทเธอรีนพยักหน้า รอยยิ้มบนใบหน้าของออสตินก็อบอุ่นขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นในฐานะเพื่อน เธอช่วยสัญญาอะไรกับฉันหน่อยได้ไหม?”
ออสตินถาม ซึ่งแคทเธอรีนก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัวอีกครั้ง
“ถ้างั้นช่วยสัญญาได้ไหมว่าเธอจะไม่ยอมแพ้ในความหวัง?”
“ฮะ…..?”
เสียงสับสนหลุดออกจากปากของแคทเธอรีนขณะที่เธอมองชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังยิ้มแย้มอยู่ตรงหน้า โดยไม่รู้ว่าหัวใจของตัวเองเริ่มเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ และมีสีแดงเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
ออสตินโน้มตัวไปข้างหน้าขณะที่เขาสบตากับเธอ
แคทเธอรีนมองลึกเข้าไปในดวงตาสีม่วงของเขาก็สามารถมองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองได้ ความสับสนเต็มอยู่ในแววตาของเธอ
“สัญญากับฉันว่าจะไม่ยอมแพ้ จงสู้ต่อไป อย่าคิดว่าชีวิตเธอกำลังจะจบลงแล้ว สัญญากับฉันว่าจะพยายามมีชีวิตอยู่ต่อไป และฉันสัญญาว่าฉันจะหาทางรักษาเธอเอง”
คำพูดของเขาดังก้องไปทั่วบริเวณและในหัวใจของแคทเธอรีน การมองอย่างจริงจังของเขาพร้อมกับอารมณ์ความรู้สึกลึกๆ ที่ได้รับจากเขาทำให้เธอสั่นเทา เธอมองเห็นความเจ็บปวดจากการสูญเสียในดวงตาของเขาได้
“ฉันไม่อยากสูญเสียใครไปอีกแล้ว ฉันสัญญาว่าจะช่วยและปกป้องเธอเอง แล้วเธอจะสัญญากับฉันไหม?”
ออสตินถามด้วยน้ำเสียงจริงจังที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แคทเธอรีนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเบี้ยว
“เอาจริงๆ นายเริ่มลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะสำหรับฉัน”
เธอพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นกว่าเดิมมาก ขณะที่ดวงตาของเธอวาววับเหมือนไข่มุกแห่งท้องทะเล ความกลัวอันลึกล้ำที่อยู่ในตัวเธอถูกเผาไหม้จนหมดสิ้นแล้ว
ในบางครั้งการรู้ว่ามีใครบางคนที่เต็มใจที่จะต่อสู้ร่วมกับเรานั้นก็มากเกินพอแล้วที่จะทำให้บุคคลนั้นมีความตั้งใจที่จะต่อสู้กับชะตากรรมที่เข้ามาใกล้พวกเขา
และในกรณีนี้เมื่อถึงจุดตายและกลัวการสูญเสีย ออสตินกลับยืนเคียงข้างแคทเธอรีน ในตอนที่เธอรู้สึกว่าโลกไม่ได้อยู่ข้างเธอ และสิ่งนี้ทำให้ออสตินมีตำแหน่งเล็กๆ ในหัวใจของแคทเธอรีน
“รู้อะไรไหม ฉันยังไม่พร้อมที่จะตายในตอนนี้หรอกนะ”
แคทเธอรีนพูดขึ้นมา
คำพูดของเธอที่ทำให้ออสตินยิ้ม ดวงตาสีฟ้าสวยคู่นั้นที่ดูเหมือนสิ้นหวังได้ฟื้นคืนความมีชีวิตชีวาอีกครั้ง ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่สวยงามจนทำให้ทุกคนแทบหยุดหายใจขณะที่เธอพูดขึ้นมา
“ฉันสัญญาออสติน ฉันจะไม่สูญเสียความหวัง ดังนั้นนายก็รักษาสัญญาของตัวเองด้วยหล่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ออสตินก็ยิ้มด้วยความโล่งใจและมั่นใจ
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ฉันรักษาสัญญาเสมอ”
ขณะที่พูดเช่นนั้น ออสตินก็ลูบศีรษะของแคทเธอรีนอีกครั้ง ผมสีน้ำตาลแดงของเธอเรียบเนียนมากในตอนที่เขาสัมผัสมัน แม้ว่าคราวนี้มือของเขาถูกผลักออกไปโดยแคทเธอรีนที่พูดด้วยใบหน้าบูดบึ้งก็ตาม
“นายรู้ไหมว่าฉันอายุมากกว่านายนะ”
“อะแห่ม…แค่ไม่กี่ปีเอง”
ออสตินตอบ ซึ่งแคทเธอรีนก็ตอบโต้ทันที
“นั่นก็ไม่ได้หมายความว่านายจะมาลูบหัวฉันได้นะ!”
“ขอโทษที…ก็ผมของเธอมันนุ่มมากเลนนี่นา”
ออสตินขอโทษ โดยรู้ว่าตัวเองทำผิด แต่แคทเธอรีนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จริงๆ แล้วเธอชอบการลูบหัวของเขาด้วยซ้ำ แต่เธอจะไม่มีวันพูดแบบนั้นออกไปเด็ดขาด!
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้านายสามารถช่วยฉันได้ ฉันจะอนุญาตให้นายลูบหัวและจูบฉันได้”
แคทเธอรีนเสนอรางวัลขึ้นมา ซึ่งออสตินก็ตอบกลับด้วยดวงตาเป็นประกาย
“จริงเหรอ?”
“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านายสนใจการลูบหัวฉันมากกว่าหล่ะ?”
แคทเธอรีนถามด้วยสายตาที่หรี่ลง
“แค่กๆ…เธอแค่คิดไปเอง”
ออสตินตอบทันที โดยที่แคทเธอรีนโอบแขนรอบหน้าอกขณะที่เธอโต้ตอบ
“นายรู้ไหมว่าจะมีผู้ชายกี่คนที่ยอมตายเพื่อให้ได้จูบจากฉัน?”
“ขออภัยด้วยองค์หญิง กระหม่อมไม่ทราบเลยพระยะค่ะ!”
ออสตินตอบพร้อมคำนับ ซึ่งทำให้แคทเธอรีนหัวเราะคิกคัก หัวของเธอพิงไหล่เขาขณะที่ดวงตาของเธอเริ่มปิดลง
ร่างกายของเธอสูญเสียเรี่ยวแรงไปพร้อมกับจิตใจของเธอที่สงบลง
“คนประหลาด.…”
เธอกระซิบขณะหลับใหลอย่างแสนหวาน หัวใจของเธอเริ่มเต้นเป็นปกติขณะที่นอนพิงไหล่ของเขาอย่างเงียบๆ
เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้วออสตินก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
‘ดูเหมือนเธอจะกลัวมากกว่าที่เธอแสดงให้เห็นนะ’
เมื่อคิดดังนั้นเขาจึงหันความสนใจไปที่มาร์ลีนที่กำลังนอนหลับด้วยใบหน้าสงบ ทั้ง 2 ข้างของเขานั้นรู้สึกได้ถึงหน้าอกอันอ่อนนุ่มที่แนบไปกับร่างกายของตัวเองได้อย่างชัดเจน
ออสตินก็หลับตาลงในหลังจากที่เริ่มเห็นแล้วว่าสถานีปัจจุบันมีการพัฒนาอย่างไร
‘อืมมม…ดูเหมือนว่าจะมีตัวแปรที่เราไม่รู้จักปรากฏขึ้นมามากมายเลย’
เมื่อเห็นสถานการณ์ปัจจุบัน ออสตินก็รู้สึกว่าแผนบางอย่างที่เขาทำไม่ได้ผลเท่าที่หวังไว้ แต่ในท้ายที่สุดนี่แหละคือชีวิต
ออสตินไม่เคยคิดว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนของเขา ตัวแปรจะเกิดขึ้นเสมอและสิ่งเดียวที่เขาจะทำคือปรับตัวให้เข้ากับมัน
ในที่สุดหลังจากได้รวบรวมสถานการณ์ปัจจุบันได้ครบถ้วนแล้ว ออสตินก็ลืมตาขึ้นมา ดวงตาของเขาเหล่มองไปยังที่ผู้หญิง 2 คนที่อยู่ข้างๆ ตัวเอง
‘นอนหลับฝันดีหล่ะ เพราะเธอ 2 คนจะต้องพักผ่อน’
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
