The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 354 Enemies Everywhere!
คำสัญญาที่สาวๆ พูดกระจายออกไป พวกเธอเข้าใจว่าออสตินนั้นไว้วางใจพวกเธอถึงขนาดกล้าพูดความลับเช่นนี้ออกมาและพวกเธอก็ตอบแทนความไว้วางใจดังกล่าวด้วยการกระทำของพวกเธอ
เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังบนใบหน้าของ 2 สาว ออสตินก็มองดูภายนอกอย่างมีวิจารณญาณขณะวางแผนเส้นทางในอนาคตที่ตัวเองสามารถทำได้
‘สงสัยจริงๆ ว่าพวกเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไรในตอนที่ความลับทั้งหมดของเราถูกเปิดเผย’
ออสตินไม่ได้จมอยู่กับความคิดนานนักและตอบกลับพวกเธอด้วยรอยยิ้ม
“ถึงจะน่าประทับใจขนาดนี้ ฉันไม่คิดว่าเราจะมีความหรูหราพอที่จะพักผ่อนได้”
ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น ก็มีบาเรียขนาดใหญ่ล้อมรอบทั้ง 3 คนไว้ก่อนจะมีเวทมนตร์หลายคาถาพุ่งมาใส่ทั้ง 3 คน ไม่มีอะไรผ่านมาได้เนื่องจากบาเรียยังคงแข็งแกร่งอยู่
“คิคิคิคิคิ”
“กรี๊…กรี๊…กรี๊…”
“ติ๊ง….ติ๊ง…ติ๊ง…..”
เสียงต่างๆ เริ่มดังขึ้นมารอบตัวทั้ง 3 คน มันมีทั้งเสียงของสัตว์ประหลาดและเสียงอื่นๆ ที่ไม่สามารถระบุได้อยู่อีก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เห็นร่างใดๆ เลย
ทั้ง 3 คนนั้นไม่มีทางให้ย้อนกลับไปได้แล้ว ในขณะที่ไม่อาจรู้ได้ว่าจะมีอะไรรออยู่ที่ทางข้างหน้า
แปะ!
ทันใดนั้นแคทเธอรีนก็ตบหน้าตัวเองเพื่อดึงสติกลับมา ขณะที่ดวงตาของเธอกลับมาชัดเจนขึ้นเล็กน้อย เธอหันไปมองออสตินด้วยสายตาจริงจังก่อนจะพูดออกมา
“ด้วยพลังของนายในปัจจุบัน เส้นทางของเราคงจะราบรื่นขึ้น แต่ก่อนอื่นเราจำเป็นต้องค้นหาให้ได้ซะก่อนว่าศัตรูของเราคือใคร”
เมื่อพูดจบ เธอก็เริ่มแนะนำเกี่ยวกับรูปแบบตำแหน่งที่เป็นไปได้มากที่พวกเขาสามารถทำได้
“อยู่ใกล้ๆ ฉันไว้”
ออสตินพูดขณะที่พวกเขาเริ่มเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง หลังจากที่ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมครั้งแรก ทุกอย่างก็เงียบลงแล้ว สถานที่ทั้งหมดดูเหมือนเป็นสถานที่ผีสิงที่ออกแบบมาเพื่อทำลายเจตจำนงของใครก็ตามที่เดินบนเส้นทางนี้
ออสตินเป็นผู้นำโดยมีดาบขนาดใหญ่อยู่ในมือของเขา ในขณะที่แคทเธอรีนและมาร์ลีนยืนขนาบทั้ง 2 ข้างของเขา โดยมีอุปกรณ์ป้องกันที่ยืมออสตินมาอยู่บนข้อมือ
มีเพียงมาร์ลีนและแคทเธอรีนเท่านั้นที่มีปัญหาในการเข้าถึงสมบัติของพวกเธอ มาร์ลีนเนื่องจากตราผนึก เธอจึงไม่สามารถเข้าถึงสมบัติของตัวเองได้ ในขณะที่แคทเธอรีนถูกปล้นไปหลังจากที่เธอถูกจัดการ
ฟิ๊ววว!
เป็นอีกครั้งที่การโจมตีจำนวนมากโจมตีพวกเขาและไม่มีใครสามารถระบุได้ว่าการโจมตีเหล่านี้มาจากไหน
ออสตินเดินออกมาข้างหน้าและใช้ดาบของเขาตวัดเป็นวงกว้างเพื่อช่วยลดการโจมตี ในขณะที่มาร์ลีนแม้จะอ่อนแอลง แต่เธอก็สามารถป้องกันการโจมตีได้ 1-2 ครั้ง ในขณะที่แคทเธอรีนที่อ่อนแอที่สุดก็ถูกดูแลโดยออสตินซึ่งเก็บเธอไว้ใกล้เขามากขึ้น
เขาเรียกกำแพงดินขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีในขณะที่ยืนบังร่างของเธอไว้ กำแพงดินของออสตินพังทลายลงอย่างรวดเร็วก่อนที่จะกลายเป็นกำแพงไฟที่เผาผลาญการโจมตีทิ้งไป ในไม่ช้าการโจมตีก็หยุดลงทำให้พวกเขาผ่อนคลาย
“นายใช้ท่าที่ใช้พลังงานต่ำใช่ไหม?”
แคทเธอรีนถามขึ้นมา ซึ่งออสตินก็พยักหน้าตอบ
“ใช่ อย่างที่เธอว่า ฉันแทบจะไม่ได้ใช้อะไรเลย ทุกการเคลื่อนไหวนั้นน้อยมาก”
ออสตินตอบกลับไป
“ดี…ทำแบบนั้นต่อไป หากฉันเดาถูก การต่อสู้ข้างหน้านี้คงอีกยาวไกล”
แคทเธอรีนพูดขึ้นมาขณะที่พวกเธอเดินต่อไป ไม่ช้าก็เคลื่อนไปข้างหน้าอีกครั้ง ทุกคนต่างก้าวขาอย่างช้าๆ เพื่อระวังกับดักที่อาจวางไว้อยู่ข้างหน้า
ไม่นานผ่านไปอีกไม่กี่วินาทีก่อนที่จะมีการโจมตีอีกกลุ่มหนึ่งตามมา โดยที่คราวนี้หนักกว่าครั้งก่อน ออสตินต้องใช้สมาธิมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อปกป้องแคทเธอรีน
“อย่างที่ฉันคิดไว้ การโจมตีจะโจมตีเราอย่างต่อเนื่องในขณะที่เราเดินไปข้างหน้า”
แคทเธอรีนพูดหลังจากการโจมตีรอบนี้สิ้นสุดลง ดวงตาของเธอหันไปหามาร์ลีนที่กำลังหอบ
ยิ่งพลังที่มาร์ลีนใช้มากเท่าไรเธอก็จะสูญเสียพวกมันเร็วขึ้นเท่านั้น หลังจากนั้นสายตาของเธอก็หันไปมองที่ออสตินด้วยความขมขื่นพร้อมกับพูดขึ้นมา
“ดูเหมือนว่าชีวิตเรา 2 คนจะขึ้นอยู่กับนายแล้ว ยิ่งเราเดินหน้ามากเท่าไหร่”
คำพูดของแคทเธอรีนทำให้มาร์ลีนกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความหงุดหงิด เธอเกลียดการที่ตัวเองอ่อนแอ แต่ตอนนี้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่เธอเกลียดยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด แต่ในท้ายที่สุดเธอก็เก็บความคับข้องใจไว้กับตัวเอง
“ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย ฉันคิดว่างั้นนะ…”
ออสตินตอบก่อนที่ทั้ง 3 คนเริ่มเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง และเหมือนกับก่อนหน้านี้ที่หลังจากผ่านไปไม่กี่ก้าว การโจมตีรอบใหม่ก็เริ่มขึ้น และเช่นเคย การโจมตีครั้งนี้มีความอันตรายมากกว่าครั้งก่อน แถมการโจมตีก็ดูเหมือนจะมีฝีมือมากขึ้นด้วย
ต่างจากการโจมตีครั้งก่อน คราวนี้มีเป้าหมายของพวกมันอยู่ที่แคทเธอรีนและมาร์ลีนมากกว่าเดิม หมอกรอบๆ ทั้ง 3 คนที่นำทางไปข้างหน้าเริ่มหมุนวน หลังจากนั้นการโจมตีก็เข้ามาจากทุกทิศทุกทาง! แม้แต่ด้านหลังก็ด้วย!
เนื่องจากการโจมตีเหล่านี้ทำให้ออสตินต้องดำเนินการที่สูงขึ้น
“ดาบดาวตก!”
ออสตินร้องออกมาขณะที่ดาบของเขาเริ่มส่องแสงเป็นสีขาว ก่อนที่จะโบกดาบไปรอบๆ ตัวด้วยความเร็วกว่าใครจะมองเห็นได้
ดาบสีขาวคล้ายเข็มเล็กๆ หลุดออกจากดาบของเขาก่อนที่พวกมันจะเข้าไปสกัดกั้นการโจมตีทั้งหมดที่เล็งมาที่พวกเขา หากใครได้มองอย่างใกล้ชิด รังสีของแสงนั้นจะดูเหมือนดวงดาวที่หมุนอยู่
ตู้มมม!….ตู้มมม!
ออสตินใช้พลังจำนวนมากเพื่อสกัดการโจมตีในขณะที่เขารู้สึกถึงอันตรายจากพวกมัน การโจมตีของเขาทำลายเป้าหมายที่เล็งมาที่พวกตัวเองได้ แต่แรงสะท้อนของมันก็ใหญ่มากจนทำให้พลังระเบิดย้อนกลับมาจากการประทะกัน
ออสตินที่เห็นแบบนั้นก็รีบสร้างบาเรียรอบๆ พวกเขาทั้ง 3 คนอย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องมาร์ลีนและแคทเธอรีน
บรรยากาศหมอกหนาทึบก่อตัวรอบตัวพวกเขา และต้องใช้เวลาสักพักกว่าแรงสั่นสะเทือนและการระเบิดจะสงบลง
เมื่อเห็นหมอกกลับมาเป็นปกติแล้ว ออสตินก็ถอนหายใจขณะที่เขาปลดบาเรียออก และทั้ง 3 คนก็ผ่อนคลายลง แต่ในขณะนั้นเองก็มีร่างบางอย่างทะลุผ่านหมอกก่อนที่จะมาถึงหน้าแคทเธอรีนโดยตรง
เจตนาฆ่าของมันบัดนี้สูญสิ้นไปในขณะที่อาวุธที่มันถืออยู่ห่างจากชีวิตของแคทเธอรีนเพียงไม่กี่นิ้ว สิ่งที่เธอทำได้คือมองดูเรื่องราวในชีวิตของตัวเองที่ฉายขึ้นมาในสมอง แต่ทันใดนั้นสร้อยข้อมือของแคทเธอรีนก็สว่างขึ้นก่อนจะมีบาเรียปรากฏขึ้นรอบตัวเธอ น่าเศร้าที่มันอยู่ได้เพียงวินาทีเดียวก่อนที่มันจะพัง
ฉวั๊ะะ!
เสียงเลือดสาดกระจายดังขึ้นมา ดวงตาของแคทเธอรีนเบิกกว้างเมื่อเห็นดาบเล็กๆ ที่ควรจะทะลุหัวของเธอซึ่งตอนนี้ติดอยู่ในมือของออสติน เขามาช่วยเธอได้ทันเวลาพอดี
“ตายซะ”
เขาพูดพร้อมกับถือดาบด้วยมืออีกข้างหนึ่งแทงทะลุร่างของผู้บุกรุก ทำให้มันตายในดาบเดียว เลือดสีดำกระจายไปทั่วร่างกายก่อนที่มันจะล้มลงกับพื้น
“แคทเธอรีน!….ออสติน!”
มาร์ลีนที่สามารถตอบสนองได้ในที่สุดก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกออสติน
ในขณะเดียวกันนั้นออสตินก็ดึงดาบที่คาอยู่ในมือของตัวเองออกจนทำให้เลือดไหลออกมา แต่เขาก็ไม่สนใจและทำเพียงมองดูแคทเธอรีนก่อนจะพูดขึ้น
“เธอไม่เป็นไรนะ?”
“อ่า….”
แคทเธอรีนตอบด้วยความงุนงง ใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าเธอจะได้สติกลับคืนมา ความรู้สึกใกล้ตายที่ปกคลุมเธอจนตัวสั่น แต่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงจิตใจอ่อนแอที่จะตกอยู่ภายใต้แรงกดดันของมัน ในไม่ช้าดวงตาของเธอก็ฟื้นคืนความสงบกลับมาขณะที่เธอมองมือของออสตินด้วยความรู้สึกผิด
“ฉันขอโทษ ฉัน-”
“อย่าพูดถึงมันเลย มันไม่ดีสำหรับเธอหรอก”
เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว ออสตินก็โยนดาบของตัวเองไปทางมาร์ลีนที่กำลังวิ่งมาหาเขา
ดวงตาของเธอเบิกกว้างขณะมองไปยังดาบที่อยู่ห่างจากตัวเองเพียงไม่กี่นิ้ว
ฉวั๊ะะ!
“กรรรรี๊!”
เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดดังขึ้นในขณะที่ดาบของออสตินได้ฆ่าสัตว์ร้ายที่คล้ายกันอีกตัวหนึ่งไป ดาบของเขาแทงทะลุหัวของมันที่พยายามแอบขึ้นมาฆ่ามาร์ลีน
ออสตินหยิบยารักษาออกมาก่อนจะดื่ม จริงๆ แล้วเขาไม่ต้องดื่มมันก็ได้ แต่มันเป็นสิ่งที่ต้องทำ
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
