The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 362 Losing Them All
“พ่อคะ หนูหนาว…”
แฝดผมสีเงินพึมพำขณะที่เส้นสีดำที่น่ารังเกียจปรากฏขึ้นมาทั่วร่างกายของเธอ ไม่ใช่เพียงแค่เธอเท่านั้น แต่แฝดอีกคนหนึ่งเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
ผ่านไปอีกวันหนึ่งซึ่งถือเป็นวันที่ 5 แล้วนับตั้งแต่ที่ออสตินและแคทเธอรีนมาถึงที่นี่
“อะกินนี่สิจะได้ดีขึ้น”
ออสตินพูดด้วยตาสีแดงขณะที่เขาพยุงเด็กหญิงขึ้นมาพิงบนเตียงในขณะที่เขาป้อนซุปร้อนๆ ให้เธอด้วยความยากลำบาก
เด็กน้อยอ้าปากด้วยความยากลำบากเพื่อจิบซุปนั้นทีละเล็กทีละน้อย
“พ่อคะ แม่อยู่ไหนเหรอคะ?”
แฝดอีกคนหนึ่งถามขึ้นมาจนทำให้มือของออสตินสั่นเทาและใบหน้าที่เริ่มซีดลงเล็กน้อย
วันนี้ในตอนที่เขาตื่นขึ้นมา แคทเธอรีนก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเด็กหญิงทั้ง 2 ไปแล้ว เธอไม่มีเส้นเลือดสีดำน่ารังเกียจใดๆ บนร่างกาย แต่เธอก็ไม่สามารถขยับร่างกายได้ มีเพียงหัวของเธอเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้ ในที่สุดพิษก็เริ่มโผล่หัวที่น่ารังเกลียดออกมาแล้ว
“เธอสบายดี แม่แค่เหนื่อยนิดหน่อยหน่ะ”
ออสตินพูดขณะที่เขาลูบหัวเด็กสาว ทำให้เธอยิ้มบางๆ
ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ออกจากห้องหลังจากตรวจดูจนแน่ใจแล้วว่าเด็กทั้ง 2 คนหลับสบายแล้ว จากนั้นเขาก็ก้าวเดินอย่างช้าๆ ไปยังห้องที่แคทเธอรีนผู้อ่อนแอนอนอยู่โดยที่ชีวิตส่วนใหญ่ของเธอหายไปจากเธอแล้ว
เช้านี้พวกเขาได้รับข่าวร้ายอีกเรื่องหนึ่ง…
ทารกน้อยเองก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน…
ทารกน้อยได้แสดงอาการเช่นเดียวกับฝาแฝดตั้งแต่เช้าตรู่ ทำให้พวกเขาจะต้องสูญเสียลูกๆ ของพวกเขาไปในไม่ช้า
แคทเธอรีนผู้แตกสลายดูเหมือนเธอจะสูญเสียความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ไปแล้ว แววตาของเธอพร่ามัว ริมฝีปากของเธอแห้งผาก ในขณะที่มีคราบน้ำตาปรากฏบนใบหน้าของเธอ
“เธอรู้สึกยังไงบ้าง?”
ออสตินถามขณะที่เขานั่งลงข้างๆ พร้อมกับจับมือเธอไว้แน่น
การกระทำนี้ทำให้แคทเธอรีนหลุดจากความฝันอันมืดมนและมามองหน้าเขาแทน
รอยยิ้มไร้ชีวิตบางๆ ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
“อย่างน้อยฉันก็จะจากไปกับลูกๆ ของฉัน”
คำพูดที่ร้ายแรงอย่างสิ้นเชิงหลุดออกมาจากปากของแคทเธอรีนทำให้ออสตินสะดุ้ง สายตาของเขาจ้องไปที่เธอขณะที่เขาพูดขึ้นมา
“เข้มแข็งเอาไว้แคทเธอรีน ฉันจะทำยังไงถ้าเสียเธอไปอีกคน”
ออสตินถามในขณะที่น้ำตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าแห่งความสงบของเขาพรั่งพรูออกมา ร่างกายของเขาสั่น ในขณะที่น้ำเสียงของชายที่แตกสลายหลุดออกจากปากของเขา
ในระหว่างนั้นแคทเธอรีนที่หลงทางอยู่ในโลกของเด็กๆ ในที่สุดเธอก็รู้สึกถึงประกายไฟในตัวเมื่อเธอมองไปที่ออสติน ความเจ็บปวดที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมทำให้เธอนึกถึงการทิ้งออสตินไว้ตามลำพัง
เธอใช้กำลังให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อจับมือของเขากลับ ดวงตาของเธอสะท้อนถึงความรักที่เธอมีในขณะที่เธอพูดออกมา
“ฉะ-ฉันขอโทษ ฉะ-ฉันไม่อยากไปจริงๆ…”
แคทเธอรีนพูดออกมา ซึ่งออสตินก็พุ่งไปข้างหน้าเพื่อกอดเธอเบาๆ พร้อมกับน้ำตาของเขาที่ไหลท่วมไหล่ของเธอขณะที่เธอรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเขา
ด้วยเหตุนี้เลยทำให้ทั้ง 2 คนได้อยู่ร่วมกันอย่างชื่นชมยินดีกับความอบอุ่นของอีกฝ่าย
เมื่อเวลาผ่านไป ความเจ็บปวดที่จะทำลายใครก็ตามที่ได้พบเจอก็ตามมา
ประการแรกคือฝาแฝด วันต่อมาพวกเธออยู่ภายใต้อ้อมกอดอันเปี่ยมด้วยความรักของพ่อและดวงตาที่แตกสลายของแม่ก่อนจะจากไป ร่างกายของพวกเธอไม่มีอะไรนอกจากความเย็น
วันนั้นเป็นวันที่ทั้งออสตินและแคทเธอรีนน้ำตาไหลออกมาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิตจากความเจ็บปวดเหนือจินตนาการ แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็เกิดขึ้นตามมาเมื่อทารกน้อยได้ตามหลังพวกฝาแฝดไป
เธออายุน้อยกว่าและมีการพัฒนาการน้อยกว่า ดังนั้นเธอจึงติดตามพวกพี่สาวไปจนตายโดยใช้เวลาไม่นาน และนั่นก็มากเกินพอที่จะทำลายแคทเธอรีนได้ ราวกับว่ามีการเปลี่ยนพลิกเมื่อเธอสูญเสียเจตจำนงที่มีอยู่ ใช้เวลาไม่นานออสตินก็เดินตามรอยเธอ
“แคทเธอรีน…”
ออสตินพูดขณะมองดูผู้หญิงที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
ตอนนี้ออสตินไม่มีหน้าตาที่ห้าวหาญอีกต่อไปแล้ว ดวงตาของเขาตายไปแล้ว ผมของเขาดูยุ่งเหยิงและไม่สะอาด ร่างกายของเขาผอมแห้ง ในขณะที่เขาดูแตกต่างไปจากที่ควรจะเป็นมาก
แคทเธอรีนเองก็เช่นเดียวกัน จากผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยหยิ่งยโส ขี้เล่น แต่ฉลาด ไม่ได้นอนบนเตียงอีกต่อไป สิ่งที่นอนอยู่ตรงนั้นคือผู้หญิงที่ตายอยู่ข้างใน ผมของเธอสูญเสียสีแวววาว ดวงตาของเธอดูมืดมนและไม่มีชีวิต และเหมือนกับออสตินที่เธอเองก็ผอมแห้งเช่นกัน
แรงกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่านั้นมากเกินไปสำหรับแคทเธอรีนที่จะต้านทานได้ บวกกับพิษในตัวเธอที่ถึงจุดสิ้นสุดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ วันที่ 7 เข้าใกล้เธอมากขึ้น ทำให้บ่วงรอบตัวเธอแน่นขึ้น
“ได้โปรด ฉันก็เสียเธอไปไม่ได้เหมือนกัน”
ออสตินพึมพำออกมา
คำพูดของเขาดึงเอารูปลักษณ์เล็กๆ ของชีวิตในตัวผู้หญิงที่กำลังนอนอยู่ออกมา ในที่สุดความตั้งใจที่จะไม่ปล่อยให้เธอตายได้จุดประกายขึ้นมาในตัวแคทเธอรีนขณะที่เธอพูดขึ้นมา
“อย่างน้อยก็ใช้เวลาที่เหลือของวันนี้อย่างมีความสุขกันเถอะ…”
คำพูดสุดท้ายของแคทเธอรีนทำให้ออสตินกัดริมฝีปากของตัวเองขณะที่เขาย้ายไปนอนบนเตียงและกอดร่างกายของเธอไว้แน่น
ดูเหมือนเธอจะรู้สึกถึงความปลอดภัยของโลกทั้งใบรอบตัวเองในขณะที่เธอผ่อนคลายลง หลังจากนั้นพวกเขาก็ใช้เวลาที่เหลือของวันด้วยกันอย่างสนุกสนาน
เขาทำอาหารที่เธอชอบ, ป้อนให้เธอและทำให้แน่ใจว่าเธอสบาย และทั้งสองก็นอนหลับอยู่ในอ้อมอกของกันและกัน
เวลาผ่านไปหลังจากนั้น แคทเธอรีนก็หายใจเฮือกสุดท้ายก่อนจะเสียชีวิตในอ้อมแขนของออสติน….
ขณะเดียวกันออสตินที่นอนอยู่บนเตียงก็มองดูผู้หญิงที่ตายแล้วในอ้อมแขนของตัวเอง
ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็มองไปข้างๆ ตัวเองที่มีมีดวางอยู่บนโต๊ะใกล้เตียง ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วสำหรับละครบทสุดท้าย แต่ช่วงสุดท้ายกลับไม่เป็นไปตามบทที่เขียนไว้
ออสตินวางแคทเธอรีนลงอย่างระมัดระวังบนเตียงในขณะที่เขาลุกขึ้นยืน
ทันใดนั้นออร่าแห่งความตาย, ความสับสนและความอ่อนแอทั้งหมดจากเขาก็หายไป ดวงตาของเขากลับมาสดใสและรูปลักษณ์ของเขาก็กลับมาสู่ตัวตนที่ห้าวหาญภายในไม่กี่วินาที
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
มุมมองของออสติน :
‘ช่างเป็นการแสดงที่ต้องใช้เวลานานชิบหาย’
ผมคิดขณะบิดขี้เกียจ
ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบนะ ทุกอย่างก็สนุกดี โดยเฉพาะการได้มีลูกและอยู่กับพวกเธอ มันทำให้ผมตั้งตารอคอยวันที่พร้อมจะมีลูกเป็นของตัวเอง แต่สำหรับตอนนี้ผมมีเรื่องใหญ่กว่าที่ต้องจัดการ
ผมเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่ปรากฏตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ยที่ปรากฏบนใบหน้าของผมก่อนจะพูดออกมา
“ดูสนุกไหมไอ้หัวฆวด?”
และเมื่อผมพูดจบ พลังรอบตัวผมก็เริ่มบิดเบี้ยว เกินกว่าสิ่งใดๆ ที่ใครจะรับมือได้
[ สร้างการเชื่อมต่อกับราเซลเลีย ดิ ไฮดรา ]
[ เสริมสร้างการเชื่อมต่อ ]
[ สร้างการเชื่อมต่อเสร็จสิ้น! ]
[ เนื่องจากระดับพลังที่แตกต่างกันอย่างมาก โฮสสามารถใช้พลังนี้ได้ประมาณ 30 วินาที ]
‘30 วินาทีงั้นเหรอ? แค่นั้นก็เกินพอที่จะฆ่าไอ้เวรนี่ได้แล้วหล่ะ’
ขณะที่คิดดังนั้นอยู่ พลังของผมก็ระเบิดขึ้นมา
ต้องขอขอบคุณการเชื่อมต่อที่ทำให้ตอนนี้ผมสามารถควบคุมพลังทำลายล้างได้อย่างสมบูรณ์ ออร่าของผมทะลุผ่านขอบเขตที่ปิดเอาไว้ทั้งหมดอย่างง่ายดาย และก่อนที่ดวงตาตรงหน้าผมจะตอบสนองได้ทัน ร่างของผมก็สั่นไหวก่อนจะมาปรากฏตัวในพื้นที่ที่สวยงามขนาดมหึมาที่ดูเหมือนสวรรค์ แต่มันก็ไม่ได้คงอยู่ได้นานเมื่อความเป็นจริงที่อยู่ตรงหน้าผมพังทลายลง
ภาพลวงตานั้นอยู่ได้ไม่นานเมื่อความงามนั้นกลายเป็นดินแดนแห่งความตายในไม่ช้า สุสานกระจายไปทั่ว, ซากศพเกลื่อนกลาด, ต้นไม้ที่ตายแล้วและบรรยากาศอันมืดมิด
กลิ่นของเลือดและความตายอบอวลไปทั่วบริเวณและตรงกลางนั้นมีมังกรตัวหนึ่งกำลังนอนอยู่ ซึ่งตอนนี้มันตัวสั่นด้วยความกลัวขณะที่จ้องมองมาที่ผม
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
