The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 403 I Have A Lover
“อร่อยดี”
ผมพูดพร้อมกับกินอาหารที่นอร่าตักให้กิน
“นั่นเพราะฉันเป็นคนหันส่วนผสมไง”
นอร่าพูดด้วยน้ำเสียงอวดดีพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มไม่รู้จบและเปล่งประกาย ผู้หญิงที่มีประสบการณ์มากคงจะเข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้นอร่าเปล่งประกายได้มากขนาดนี้
‘เธออึดมาก’
ผมต้องยอมรับจากการที่เราใช้เวลาอย่างน้อย 2 ชั่วโมงเล่นกับร่างกายของกันและกัน ผมทำให้นอร่าเสร็จไป 10 ครั้ง ในขณะที่เธอทำให้ผมเสร็จไป 6 ครั้ง
สุดท้ายแล้ววัตถุดิบทำอาหารก็เละไปหมดและทั้งเต็นท์ก็อบอวนไปด้วยกลิ่นของน้ำแห่งความรักของเรา โชคดีที่เต็นท์มีห้องน้ำในตัว ซึ่งพวกเราก็ใช้มันพร้อมกัน
สิ่งนี้ทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้งเมื่อผม ‘ทำความสะอาด’ ให้นอร่าอย่างดีและจบลงด้วยการจูบและอมจากพี่สาวที่รักของผม
โดยรวมแล้วก็ถือเป็นช่วงเวลาที่ดีที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราเพิ่มขึ้นจากการที่พวกเราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น
“พี่น่าจะยั้งมือกว่านี้หน่อยนะ”
ผมพูดพร้อมชี้ไปที่ร่องรอยแห่งความรักที่นอร่ามอบให้บนไหล่
“ฮึ่มมม เหมือนนายดีกว่ากันงั้นแหละ”
นอร่าพูดพร้อมกับถอนหายใจเหนื่อยๆ ขณะถูหน้าอกที่เจ็บของตัวเอง
หากมีใครมองเข้าไปในหน้าอกของเธอ พวกเขาคงจะได้เห็นรอยทั้ง 2 ที่ผมทำไว้บนหน้าอกของเธอ
“ฉันมีความสุขมากเลย”
นอร่าพูดขณะลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะเดินมานั่งลงบนตักของผม มือของเธอคว้ามือของผมขึ้นมาและบังคับให้มันโอบรอบเอวของเธอ
“ป้อนฉันหน่อยสิ!”
เธอเรียกร้อง
“ด้วยความยินดี”
ผมพูดขณะหยิบช้อนและเริ่มป้อนอาหารให้เธอ
นอร่ามีความสุขมากขณะเคี้ยวอาหารในปากด้วยความผ่อนคลาย ดูเหมือนเธอจะปล่อยวางปัญหาภายในของตัวเองทั้งหมดแล้วในขณะที่เธอทำตัวเหมือนตัวเองเป็นพี่สาวเอาแต่ใจ
ไม่นานเราก็กินอาหารกันเสร็จ พวกเราช่วยกันทำความสะอาดจานก่อนจะย้ายกันไปที่เตียงและนอนลงโดยมีนอร่าค่อมอยู่ข้างบนผม เธอกอดผมแน่นขณะที่ถูหัวลงบนหน้าอกของผม
“ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือแบบนี้ไปเรื่อยๆ จัง”
นอร่าพูดด้วยแววตาชวนฝัน
เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็จูบลงบนหน้าผากเธอ
“เรายังมีเวลาอีกเยอะ”
ผมพูดขึ้นมา
“ฉันอยากให้นายป้อนฉันทุกครั้งที่นายว่าง”
เธอเรียกร้องอีกครั้ง
“ได้สิ”
ผมตอบรับ
“ฉันอยากให้นายใช้เวลากับฉันมากกว่านี้”
เธอเรียกร้องต่อ
“ตกลง”
“ฉันอยากให้เราเป็นหนึ่งเดียวกันทันทีที่เรากลับไป”
“ฉันชักรอไม่ไหวแล้วสิ”
ผมตอบกลับ
“ฉันอยากมีลูก 2 คน”
“ถึงจะข้ามขั้นไปหน่อยแต่ก็โอเค”
“ฉันอยากเห็นและสัมผัสประสบการณ์ร่วมกันกับนายให้มากกว่านี้”
“แน่นอน”
ผมเห็นด้วย
“และสุดท้าย…..”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้นอร่าก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับดวงตาของเธอที่จ้องมองมาที่ผม
“ฉันรักนายนะ”
เธอพูด
“ฉันก็รักเธอเหมือนกัน”
ผมตอบด้วยสายตาแน่วแน่ที่มองลึกเข้าไปในตัวเธอ
สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของนอร่ามีรอยยิ้มก่อนเธอจะจูบริมฝีปากของผมและเอนหัวกลับมาที่หน้าอกของผม เธอกอดผมไว้แน่นและภายในไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็หลับไปโดยไม่ยอมปล่อยมือจากผมเลย
‘เธอคงเหนื่อยมากจริงๆ’
เป็นเรื่องปกติที่เธอไม่ได้นอนมากนักเพราะใช้เวลาไปกับการกังวลเกี่ยวกับผม แถมเรายังใช้เวลาเล่นกันถึง 2 ชั่วโมงโดยไม่ได้พักเลย คงจะแปลกถ้าเธอไม่เหนื่อย
‘ดีนะที่เราผสมมันเข้ากับอาหารของเธอไป’
ในตอนที่ทำอาหารผมได้ผสมวัตถุดิบพิเศษบางอย่างลงไป บางสิ่งที่จะช่วยให้นอร่านอนหลับได้ดีพร้อมกับทำให้ร่างกายของเธอผ่อนคลาย ทันทีที่เธอตื่นขึ้นมาเธอจะรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่
‘โทษทีนะ แต่ฉันมีเรื่องอื่นที่ต้องทำอีก’
ผมขอโทษในใจก่อนจะค่อยๆ ขยับร่างกายของนอร่าออกอย่างดีเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการพักผ่อนของเธอแล้วจึงลุกจากเตียง
ด้วยวัตถุดิบลับที่ผมผสมลงไปในอาหารน่าจะทำให้เธอหลับลึกไปอีกนาน ผมถอนหายใจกับตัวเองที่ทำตัวเหมือนไอ้สารเลวก่อนจะออกจากเต็นท์มา
ผมปกปิดตัวตนโดยสมบูรณ์แล้วจึงมุ่งหน้าไปยังที่ต่อไปอย่างเงียบๆ จนไม่นานก็ถึงบริเวณที่จัดไว้เพื่อชาวท้องทะเล
สายตาผมมองไปยังเต็นท์ที่ใหญ่ที่สุดในบริเวณนั้นก่อนจะแอบย่องไปทางนั้น โดยไม่มีใครสามารถตรวจจับเจอ
ผู้ที่ยืนอยู่หน้าเต็นท์นั้นเป็นเผ่าเงือกสาวหน้าตาบ้านๆ ยืนเฝ้าอยู่ แม้ผมจะยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของผมเลย
ผมค่อยๆ วางมือบนเต็นท์พร้อมกับส่งสัญญาณขออนุญาตเข้าไปข้างใน
เต็นท์ที่ผมเข้าไปนั้นมีลักษณะคล้ายกับของนอร่า แต่อนุภาคน้ำที่นี่นั้นมีขนาดเล็กกว่าถึง 100 เท่า แค่เข้าไปข้างในก็รู้สึกเหมือนอยู่ทะเลเลย
“นายมาช้าไปหน่อยนะ”
แคทเธอรีนพูดขณะยืนอยู่ตรงหน้าผมด้วยรอยยิ้มเพื่อรอการมาถึงของผม
ผมยิ้มขณะตอบ
“ขอโทษที พอดีฉันต้องจัดการกับพี่สาวที่เป็นห่วงฉันมากหน่ะ”
ผมตอบขณะเดินไปหาเธอ
“ก็พอเข้าใจได้อยู่”
แคทเธอรีนพูดพร้อมอ้าแขนกว้าง
เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็เดินไปข้างหน้าและกอดเธอ เช่นเดียวที่เธอเองก็กอดผมกลับมา
“ดีใจนะที่เห็นว่านายไม่ได้รับบาดเจ็บ”
แคทเธอรีนกล่าว
“เธอก็เหมือนกัน แม้จะรู้ว่ามีไม่กี่คนที่ไม่สามารถจัดการกับเธอได้ก็เถอะ”
ผมพูดออกไปและคำพูดของผมก็ทำให้แคทเธอรีนหัวเราะคิกคัก
การกอดระหว่างเรานั้นให้ความรู้สึกที่สบายใจและดี เป็นการชวนให้นึกถึงการกอดระหว่างเพื่อนซึ่งเราเป็นอยู่ อาจพูดได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้ตอนนี้
“เหมือนกัน ฉันเองก็สงสัยอยู่ว่าใครกันนะที่จะจัดการนายได้”
แคทเธอรีนตอบเมื่อเราออกจากการกอดกัน โดยที่ดวงตาสีฟ้าเข้มของเธอมองมาที่ผมเหมือนโล่งใจอย่างมากเมื่อได้เห็นผมที่อยู่ตรงหน้า
“ฉันคิดถึงนายนะ”
เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆ ในขณะที่ใบหน้าของเธอมีสีแดงเล็กน้อย เมื่อรวมกับรูปลักษณ์ที่ขี้อายของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หัวใจของผู้ชายหวั่นไหวได้
“ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน”
ผมตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพร้อมกับมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
เราทั้งคู่ดูเหมือนจะตัวแข็งอยู่แบบนั้นขณะที่เรามองหน้ากัน บรรยากาศโรแมนติกอันละเอียดอ่อนก่อตัวขึ้นระหว่างเรา ร่างกายของแคทเธอรีนนั้นเริ่มขยับเข้าหาผมอย่างช้าๆ พร้อมกับมือที่เอื้อมมาหาผม
ผมมองเธอด้วย ‘ความงุนงง’ ราวกับกำลังตกอยู่ในภวังค์ จนกระทั่งอยู่ๆ ผมก็ก้าวถอยหลังไปทำให้แคทเธอรีนตกตะลึง
ดวงตาของผมเต็มไปด้วยอารมณ์ ‘ซับซ้อน’ ขณะมองไปที่แคทเธอรีน ในขณะที่มือของผมโบกมือให้เธอพร้อมกับจับหัวของตัวเอง
“เห้ออออ….แคทเธอรีน เราทำแบบนั้นกันไม่ได้”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าและสับสนอย่างยิ่ง
“ทำไมหล่ะ?…..ก็ฉะ-ฉัน…รักนายหนิ!”
เธอถามขึ้นมาตรงๆ ด้วยดวงตาสั่นเทาที่จับจ้องมาที่ผมเพียงเท่านั้น
เมื่อเห็นดังนั้นผมก็มองแคทเธอรีนด้วยสีหน้ามีความสุขผสมด้วยความเศร้า
“ฉะ-ฉันก็เหมือนกัน ฉันดูเหมือนจะรู้สึกกับเธอแบบนั้นเหมือนกัน”
ผมพูดด้วยความฝืนใจและความโศกเศร้าเต็มเสียง
“ถ้างั้นทำไมหล่ะ?”
แคทเธอรีนถามขณะเดินเข้ามาข้างหน้าพร้อมกับใช้มือขวาวางลงบนแก้มขวาของผม ซึ่งผมก็ใช้มือขวากุมมือของเธอเอาไว้
“เพราะฉันมีคนรักอยู่แล้ว”
ผมตอบออกไป
คำพูดของผมนั้นทำให้ผู้หญิงตรงหน้าตกใจมาก ผมมองเห็นความตกใจที่เต็มอยู่ทั่วร่างของแคทเธอรีนในขณะที่มันสั่น
แรงของเธอหายไปเล็กน้อยขณะที่เธอเอามือออกจากหน้าของผม เมื่อเห็นแบบนั้นสีหน้าของผมจึง ‘เจ็บปวด’
“ฉันมีคนรักแล้วแคทเธอรีนและฉันก็รักเธอคนนั้น ฉันไม่สามารถทำร้ายเธอได้ เธอผ่านเรื่องร้ายๆ ในชีวิตมามากพอแล้ว”
ผมพูดทั้งที่ริมฝีปากกำลังสั่นด้วยความรู้สึกผิดในน้ำเสียง ท่าทางของผมนั้นดูเหมือนกับผู้ชายที่กำลังต่อสู้กับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจากความรักของเขาระหว่างผู้หญิง 2 คนที่กระทบใจเขา
คำพูดแต่ละคำของผมนั้นดูเหมือนจะมีแต่ทำให้ใบหน้าของแคทเธอรีนซีดลงเรื่อยๆ เท่านั้น
เธอกุมหัวใจของตัวเองขณะมองมาที่ผมก่อนจะถามขึ้นมา
“นานแค่ไหนแล้ว?”
“สักพักแล้ว…”
ผมตอบโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอเลย
“นายชอบเธอมากกว่าฉันเหรอ?”
เธอถามคำถามนี้ทำให้ร่างกายของผมสะดุ้งก่อนจะมองหน้าเธอ ดวงตาของผมนั้นขอร้องให้เธอไม่พูดต่ออีก
“อย่าทำแบบนี้แคทเธอรีน”
“ตอบฉันมา!”
เธอตะโกน
เมื่อได้ยินดังนั้นผมจึงถอยออกไปขณะมองดูสีหน้าที่บ้าคลั่งของเธอก่อนจะยิ้มเศร้าๆ และหันหลังเดินจากไป
“เอาไว้มาคุยกันอีกทีในตอนที่เธอใจเย็นกว่านี้แล้วกันนะ”
นั่นคือสิ่งที่ผมพูดทิ้งไว้ก่อนจะหายตัวไปจากเต็นท์ ทิ้งให้แคทเธอรีนผู้กำลังต่อสู้กับหัวใจของตัวเองอยู่คนเดียวเบื้องหลัง
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
