The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 41 A Dragon Acquired

ดูเหมือนว่าจะประสบความสำเร็จเมื่อผมเห็นสถานะของเธอ หลังจากกระบวนการสิ้นสุดลง ผมก็ปลดการล่องหนอย่างรวดเร็ว 

เมื่อเห็นผมปรากฏขึ้นมาดวงตาอันสงบนิ่งของวีน่าก็เป็นประกายอย่างกับมีดวงดาวอยู่ในนั้นจริงๆ

ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่าตัวเองถูกดึงจนรู้ตัวอีกทีผมก็ได้นั่งอยู่บนตักของวีน่าซะแล้ว ผมผ่อนคลายตัวเองก่อนจะหันศีรษะและมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ดวงตาที่ควรจะมีความเกลียดชังผมอยู่ตอนนี้มันกลับมีเพียงแค่ความรักมากมายเท่านั้น

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมจึงถามขึ้นมา

“ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้างครับ? ยังเกลียดผมอยู่ไหมครับ?”

คำถามของผมดูเหมือนจะทำให้เธอสับสนเล็กน้อย 

เธอคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมา

“เจ้าถามว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ความรักของข้าผลิบานงั้นเหรอ?”

“มันก็ง่ายๆ นายเห็นไหมว่า ‘อัตตา(ego)’ ของข้าพึ่งถูกแทนที่อันก่อนหน้า”

“อัตตาของคุณเหรอครับ?”

“มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ข้าปลุกสายเลือดของตัวเองขึ้นมา ข้ามักจะรู้สึกว่ามีตัวเองมีเนื้อคู่อยู่แล้ว แต่อีกบุคลิกของข้าปฏิเสธที่จะตกหลุมรักเพราะแรงดึงดูดทางสายเลือด”

“ข้าเลยมีบุคลิกที่ 2 เกิดขึ้นมา เนื่องจากมังกรอย่างพวกเรามีความภาคภูมิใจมากกว่า ‘อัตตา’ ซึ่งต้องการที่จะตกหลุมรักโดยธรรมชาติมากกว่าการถูกควบคุม ข้าเลยถูกขังเอาไว้และในตอนที่เจ้าปลุกสายเลือดของตัวเองให้ตื่นขึ้นมา ข้าเลยได้รับพลังที่จะต่อสู้กลับ”

ในตอนที่ฟังวีน่าพูดผมก็จับใจความของเนื้อหาได้ ดูเหมือนว่าสายเลือดโดยพื้นฐานแล้วให้ความรู้สึกและตัวตนของบรรพบุรุษคนก่อน ในขณะที่ผมคิดอยู่ก็เห็นว่าวีน่ากำลังลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่าง

“อยากถามอะไรก็ถามมาได้เลยครับ”

“ทำไมเจ้าถึงยังมีชีวิตอยู่แม้ว่าว่าจะผิดคำสาบานไปแล้วหล่ะ?”

วีน่าสงสัยมากเพราะไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตใดที่ใช้ชื่อของเทพธิดาเป็นคำปฏิญาณแล้วมีชีวิตอยู่ได้หลังจากผิดคำสาบาน 

คนรักของเธอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน?

แทนที่จะตอบเธอ ผมแค่ส่งยิ้มลึกลับให้เธอพร้อมกับวางนิ้วบนริมฝีปากของตัวเองก่อนจะพูดขึ้น

“มันเป็นความลับครับ”

เมื่อได้ยินคำตอบของผม วีน่าก็ทำหน้าบึ้งทันทีและสำหรับวิธีที่ผมใช้เพื่อให้รอดชีวิตนั้นง่ายมาก อันที่จริงการสร้างอาณาทั้งหมดเป็นของเทพธิดา ดังนั้นการสาบานกับเธอหมายความว่าวิญญาณของพวกเขาต้องผูกพันกับเธอและตอบสนองต่อเธอ

แต่ผมนั้นแตกต่างออกไป จิตวิญญาณของผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้หรือของเทพธิดา ดังนั้นการใช้ชื่อของเธอจึงไม่มีผลกับผมเพราะผมไม่ได้ถูก ‘สร้าง’ โดยเธอ

ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็รู้สึกว่าตัวเองถูกกัดเบาตรงหู ร่างกายของผมสั่นทันทีเมื่อได้รับสัมผัสนั้น

“ฮ่าาา…ฮ่าาาา…รู้ไหมว่าข้ารอเวลาที่จะได้เจอเจ้ามานานแค่ไหนกัน? ข้าอยากจะสัมผัสเจ้าจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว”

ขณะที่วีน่าพูด ผมก็รู้สึกว่ามือของเธอกำลังล้วงเข้าไปในเสื้อพร้อมกับจูบคอของผมอยู่ ร่างกายของผมสั่นเทาทันทีในตอนที่เธอค่อยๆ ดูดคอผม

“ด -เดี๋ยวก่อน ควบคุมตัวเองหน่อยสิครับ”

 ผมหันไปเห็นดวงตาของวีน่าที่แดงก่ำพร้อมกับใบหน้าของเธอที่แดงขึ้นเล็กน้อย ทันทีที่ผมหันไปเธอก็ดึงผมเข้าไปเพื่อจูบทันที

ตอนแรกเธอก็จูบธรรมดาๆ แต่หลังจากเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากของเราประกบกันโดยที่เธอเอาแต่ดูดริมฝีปากและกัดมันก่อนที่เธอจะสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมเปิดทางให้ลิ้นของเธอเข้ามาโดยไม่ปฏิเสธและปล่อยให้ลิ้นของเธอจู่โจมผมไปจนกว่าเธอจะพอใจ

เราแลกน้ำลายกันอยู่ซักพักเธอก็เอาลิ้นของผมออกมาก่อนจะเริ่มดูดมันพร้อมกับที่ล้วงมือเข้าไปในเสื้อของผม

มือของผมไม่ได้อยู่เฉยเช่นกัน ผมได้วางมือบนหน้าอกที่อุดมสมบูรณ์ของเธอและบีบมัน มือขวาของผมค่อยๆ จับหน้าอกข้างขวาก่อนจะบีบมันอย่างมันมือ ผมจับยอดหน้าอกผ่านเสื้อที่เริ่มแข็งของเธอและดึงมัน

“อืมมมม∼∼∼∼ ♥ ”

ผมรู้สึกได้เลยว่าเสียงครางของเธอกำลังดังอยู่ในปากของผม มือทั้งสองข้างของผมจับไปที่ยอดหน้าอกแข็งๆ ผ่านเสื้อของเธอก่อนจะบิดมัน 

เธอผละออกจากการจูบกับผมทันทีพร้อมกับสะพานน้ำลายของพวกเราที่ค่อยๆ แยกออกจากกัน

“ฮ่าา…ฮ่าา…ฮ่าาาา”

เราทั้งคู่หอบหายใจอย่างหนักในขณะที่มือของเธอขยับต่ำลง 

ผมจับมือของเธอเอาไว้ก่อนที่มันจะไปโดนยังจุดสำคัญของผม

“ไม่ได้ครับ เราไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วครับ”

“ทำไมหล่ะ? มีปัญหาตรงไหนกัน?”

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากเธอเองก็กำลังมีอารมณ์เช่นกัน

“ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมไม่สามารถสูญเสียพรหมจรรย์ได้จนกว่าจะอายุ 17 ปีครับ”

น้ำเสียงที่พูดออกไปของผมนั้นเต็มไปด้วยความจริงจัง

‘ให้ตายเถอะ เราสูญเสียความเป็นตัวเองไปจริงๆ ในตอนนั้น ผู้หญิงคนนี้มันนังจิ้งจอก เราจะไม่ระวังตัวไม่ได้แล้วสิในตอนที่อยู่ใกล้เธอ’

ผมแตะต้องเธอไม่ได้จริงๆ ถ้าผมมีทางเลือกผมคงไม่เปิดใช้สัญญาสายเลือดกับเธอหรอก แต่ผมก็มีเหตุผลของตัวเองเหมือนกัน

“เฮ้วีน่า ถ้าหากว่าผมยกเลิกสัญญาสายเลือดของพวกเรา วีน่าอีกคนจะยังอยากฆ่าผมอยู่ไหม?”

คำถามของผมทำให้เธอนิ่งงัน ความหื่นกระหายของเธอหยุดลง เธอลังเลในตอนแรก แต่สุดท้ายเธอก็พยักหน้า

‘ว่าแล้ว!’

มังกรนั้นเย่อหยิ่งและมีความภูมิใจในตัวเอง แล้วเธอจะปล่อยให้มีคนมาควบคุมตัวเองได้ยังไง โดยเฉพาะความรู้สึกของเธอ เธอจะต้องฆ่าผมให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่ผมยอมเสี่ยง

ผมบอกให้วีน่าอีกคนสาบานกับผม โดยบอกให้เธอสาบานว่าจะไม่ฆ่าผม

ผมควบคุมตัวเองให้ถามขึ้นมา

“นี่ผมอยู่ที่ไหน? เธอทำอะไรลงไป?”

“ก็ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่สร้างสถานที่ปลอมไว้ข้างหน้าผู้คนที่ดูแลเจ้าอยู่ ในขณะที่ข้าสร้างมิติปลอมนี้ขึ้นมาเพื่อพาเจ้ามาที่นี่”

เมื่อได้ยินคำตอบของเธอผมก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เธอเข้ามาในพระราชวังได้โดยไม่มีใครรู้และหลอกให้พวกระดับจักรพรรดิด้วยภาพลวงตาขึ้นมา 

ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนต่างพูดกันว่ามังกรเป็นพระเจ้าบนบก

“เดี๋ยวนะ พวกเรายังไม่ได้แนะนำตัวกันด้วยซ้ำ”

ในตอนที่ผมบอกว่าตัวเอง ‘ไม่รู้จัก’ ตัวตนของเธอก็ทำให้เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

“ชื่อของข้าคือ วีน่า ดราโกเนียร์ จักรพรรดินีมังกรองค์ปัจจุบันและเป็นภรรยาเก่าของจักรพรรดิมังกรองค์ปัจจุบัน”

เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ผมก็มีท่าทาง ‘ประหลาดใจ’ ขึ้นมา 

เมื่อได้เห็นท่าทางของผมเธอก็ยิ้มก่อนจะพูดต่อ

“ทำไมเจ้าถึงดูตกใจหล่ะ?”

ผมจับมือของเธอไว้ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“ทำไมผมต้องกลัวด้วยหล่ะ? เธอเลือกผม ดังนั้นเธอเป็นของผมไม่ว่ายังไงก็ตาม”

เมื่อได้ยินคำตอบของผมวีน่าก็มึนงงไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะจูบผมอีกครั้ง

“เดี๋ยวนะ อดีตสามีเหรอ?”

“ใช่แล้วอดีต ต่อจากนี้ไปเจ้าคือสามีของข้าแล้ว”

ด้วยอ้อมกอดอันแนบแน่นของเธอ ผมได้แต่ผ่อนคลายตัวเองอยู่บนหน้าอกของเธอ

“เธอวางแผนจะทำอะไรต่อจากนี้ เธอจะทำยังไงกับสามีเก่าของเธอหล่ะ?”

“ไม่มีอะไรมาก คนที่ข้ารักอย่างสมบูรณ์คือเจ้า สามี∼∼∼∼ ♥ ”

พูดจบเธอก็เลื่อนเสื้อของผมลงเล็กน้อยก่อนจะเริ่มแทะไหล่ของผมเพื่อพยายามทิ้งรอยจูบไว้ตรงนั้น

พอทำอย่างนั้นจนพอใจแล้วเธอก็หยุดลง

“ข้ารู้ว่าเจ้ากังวล แต่ผู้ชายคนนั้นไม่สงสัยอะไรหรอก ข้าจะรอจนกว่าเจ้าจะแข็งแกร่งมากกว่านี้”

พร้อมกันนั้นเธอก็หยิบเหรียญตราเล็กๆ ออกมาและยื่นให้ผม

“ข้าไม่สามารถอยู่เคียงข้างเจ้าได้ตลอดเวลา ดังนั้นถ้าเจ้าต้องการข้าเพียงแค่ส่งมานาของเจ้าเข้าไปในนี้ข้าก็จะปรากฎตัวขึ้นมาได้ ข้าจะรอให้เจ้าติดต่อกลับมานะ สามี∼∼∼∼ ♥ ”

หลังจากนั้นเธอก็จิกริมฝีปากของผมเบาๆ ก่อนจะหายตัวไปพร้อมๆ กับพื้นที่รอบๆ ที่เริ่มแตกออกและเมื่อผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง ผมก็กลับมาอยู่ในห้องเดิมของตัวเองแล้วโดยมีแม่นั่งอยู่ใกล้ๆ แถมผมก็เห็นเอเลนอร์อยู่ด้วย

ทันทีที่ผมขยับก็เห็นแม่มองมาที่ผมในทันที เธอรีบดึงผมเข้าไปกอดและเริ่มร้องไห้เมื่อเธอเห็นว่าผมฟื้นขึ้นมา

ผมกอดเธอกลับก่อนจะเริ่มพูดปลอบเธอ

“แม่ไม่อนุญาตให้ลูกทำอะไรแบบนั้นอีกแล้วนะ”

เธอพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเล็กน้อย เกรซผมมาที่ผมอย่างจริงจังและเริ่มดุผม หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากเอเลนอร์ 2-3 รอบ 

ผมเบรกพวกเธอไว้ด้วยการถามหาอาการของพวกพี่สาวน้องสาวว่าพวกเธอเป็นยังไงบ้าง โดยเกรซก็ได้ตอบกลับมาว่าพวกเธอสบายดีและกำลังพักผ่อนอยู่

ในเวลานั้นเองที่ประตูเปิดออกพร้อมกับมีผู้หญิงผมสีม่วงที่มีผ้าคลุมหน้าเดินเข้ามาในห้อง 

ผมมึนงงไปชั่วขณะก่อนจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและมองไปที่เธอ

มิร่า เลออนฮาร์ท ในชีวิตนี้ของผม เธอถือเป็นป้าของผม โดยในความของจำของผมนั้นตัวผมเคยคุยกับเธออยู่ แถมในเกมเธอก็เป็นเป้าหมายในการจีบเหมือนกัน

ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าเธอจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนบาบิโลน แล้วใครหล่ะจะไม่ชอบความรักอันแสนหวานระหว่างอาจารย์ใหญ่กับนักเรียน

แต่ปัญหาคือภายในเกมไม่มีใครพิชิตใจเธอได้เลย

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต