The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 47 Saving A Damsel In Danger!
ท่ามกลางสายตาประใจของอีกฝ่าย ผมก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนองผมก็เคลื่อนไหวโดยการร่ายคาถา [ ลม ] เพื่อสร้างลูกบอลลมขึ้นมา 2 ลูก โจมตีผู้ชาย 2 คนอย่างรวดเร็ว
“[ กักขัง ]”
ผมร่ายคาถาอีกครั้งเพื่อแช่แข็งคนที่กำลังจับแม่ของสการ์เล็ตอยู่ก่อนจะรีบวิ่งไปตรางหน้ามันเพื่อหักขาและรับตัวแม่ของสการ์เล็ตไว้ในอ้อมแขน จากนั้นผมก็วางเธอลงบนพื้นอย่างระมัดระวังและหันความสนใจไปยังคนสุดท้ายที่เหลืออยู่
ผมเล็งไปที่ผู้ชายที่กำลังอุ้มสการ์เล็ตอยู่ก่อนจะวิ่งมาถึงตรงหน้าของมันและโดยที่มันยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไรผมก็ชกเข้าไปที่ท้องของมันซะแล้ว ผมผลักมันออกไปพร้อมกับรับสการ์เล็ตเขามาในอ้อมแขน
“เธอไม่เป็นไรนะ?”
ผมถามเธอที่กำลังมองมาที่ผมด้วยความงุนงง
เพียงครู่เดียวเธอก็ตอบกลับมา
“ฉ -ฉันไม่เป็นไร”
+10,000 ความชอบ
หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็ผละออกจากอ้อมแขนของผมและวิ่งไปหาแม่ของเธอในทันที ส่วนผมก็มองไปยังผู้ชายคนสุดท้ายซึ่งเป็นขุนนางชั้นผู้น้อยตามการคำนวณของผม
“ก -แกต้องการอะไร?”
เมื่อเห็นว่าผมสามารถจัดการผู้ชายเหล่านั้นได้อย่างง่ายดายแล้ว ขุนนางก็เข้าใจว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม แต่ด้วยความที่ผมไม่สนใจที่จะคุยกับเขาเลยเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะชกไปยังหน้าเขาเบาๆ จนทำให้เขาล้มลงหมดสติไป
หลังจากนั้นผมก็เดินไปดูคู่แม่ลูกก่อนจะพูดขึ้น
“เราอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว งั้นเราไปที่พักของฉันกันก่อนเถอะนะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม สการ์เล็ตก็พยักหน้า ส่วนแม่ของเธอนั้นเป็นลมหมดสติไปแล้ว
สการ์เล็ตมองมาที่ผมและเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา
“ขอบคุณ”
+5,000 ความชอบ
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ยังไงเธอก็เป็นเพื่อนฉันนี่นะ”
สการ์เล็ตยิ้มขึ้นมาเมื่อได้ยินคำตอบของผม หลังจากนั้นพวกเราก็พาแม่ของเธอไปยังที่พักของผม
ขณะที่แม่ของสการ์เล็ตกำลังนอนอยู่บนเตียง ผมก็มองหน้าเธอ เธอมีผมสีน้ำตาลแซมด้วยสีขาวเล็กน้อยและมีดวงตาสีน้ำตาล
ใบหน้าของเธอแม้จะมีรอยย่นอยู่เล็กน้อย แต่ก็ยังคงความงามในอดีตของเธอไว้อยู่ เมื่อเห็นว่าเธอยังตื่นไม่เต็มตา สการ์เล็ตก็เริ่มกังวลใจ
ผมตรวจสอบแม่สการ์เล็ตก่อนจะบอกเธอว่าแม่ของเธอไม่เป็นอะไร
เกิดความเงียบขึ้นมาครู่หนึ่งก่อนที่สการ์เล็ตจะพูดขึ้นมา
“นายตามฉันมาเหรอ?”
“แน่นอนสิ ก็เธอหนีไปหลังจากที่ผมบอกว่าเธอเป็นเพื่อนของผม เธอไม่อยากเป็นเพื่อนผมเหรอ?”
ในตอนที่ผมพูดประโยคสุดท้ายเสียงของผมก็เบาลงราวกับว่ากำลัง ‘เศร้า’ และ ‘กลัว’ ว่าเธอจะไม่ยอมเป็นเพื่อนกับผม
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของผมสการ์เล็ตก็ลนลานขึ้นมาในทันที
“ไม่ใช่นะ! ฉันยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับนาย”
เธอรีบตอบผมในทันทีที่เห็นท่าทาง ‘หดหู่’ ของผม
เมื่อเห็นว่าเธอยอมรับแล้วผมก็ ‘ยิ้ม’ อย่างมีความสุขและขยับเข้าไปใกล้เธอก่อนจะโอบไหล่เธออีกรอบ
“เยี่ยมเลย เธอคงไม่เสียใจทีหลังนะ”
สการ์เล็ตที่เห็นการกระทำของผมก็หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย แต่คราวนี้เธอไม่ได้ผลักผมออกไปเหมือนครั้งแรกแล้ว
‘อืมมม นี่คือการปรับปรุงสินะ’
“ว่าแต่เธอมีพี่สาวหรือน้องสาวไหม?”
“ไม่มี ทำไมหล่ะ?”
“เปล่าหรอก ก็แค่ตอนที่เห็นแม่เธอผมก็บอกได้เลยว่าลูกสาวที่เกิดมาต้องสวยแน่ๆ บางทีผมอาจจะมีโอกาส”
เมื่อได้ยินคำตอบของผม เธอก็เบิกตากว้างเล็กน้อยก่อนเธอจะยกแขนขึ้นแล้วต่อยไหล่ผม
“พูดอะไรของนายเนี่ยไอ้คนทะลึ่ง”
ผมหัวเราะพร้อมกับหลบหมัดของเธอ
“ไม่เอาหน่าอย่าโกรธกันสิ ฉันแค่พยายามจะทำให้อารมณ์ของเธอสงบลงเท่านั้นเอง”
ในขณะที่พวกเรากำลังหยอกล้อกันอยู่นั้นเอง แม่ของสการ์เล็ตที่นอนอยู่บนเตียงก็ฟื้นขึ้น
“แม่!”
สการ์เล็ตรีบเดินเข้าไปหาแม่ของเธอที่พึ่งตื่นในทันที เธอผยุงแม่ตัวเองขึ้นนั่ง
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
“ไม่มีอะไรหรอกแม่ ตอนนี้แม่ปลอดภัยแล้วนะ”
เมื่อเห็นว่าแม่ของตัวเองกำลังงุนงงอยู่ สการ์เล็ตจึงรีบเล่ารายละเอียดของสิ่งที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง
หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว แม่ของเธอก็พยักหน้าก่อนจะมองมาที่ผม
“ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะจ๊ะพ่อหนุ่ม”
“เรียกผมว่าออสตินก็ได้ครับคุณน้า”
หลังจากที่ผมพูดจบผมก็ถอดหน้ากากและฮู้ดออก
เมื่อแม่ของสการ์เล็ตเห็นรูปร่างหน้าตาของผม เธอก็แปลกใจเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
“งั้นเธอเรียกฉันว่าซ่าร่าก็ได้จ๊ะ ยินดีที่ได้พบเพื่อนของลูกสา-”
“แม่!”
ก่อนที่ซาร่าจะพูดจบ สการ์เล็ตก็เข้ามาห้ามความผิดพลาดของแม่ซะก่อน จากนั้นเธอก็มองมาที่ผม เมื่อเห็นท่าทาง ‘ไร้เดืองสา’ ของผม เธอก็ถอนหายใจออกมา
“อ๊าร่า∼∼ขอโทษทีจ๊ะฉันพูดผิดไป ฉันดีใจจริงๆ ที่ได้เจอเพื่อนของลูกชาย”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมอยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอครับ”
หลังจากนั้นเราก็พูดคุยกันจนสร้างบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาขึ้น
ในช่วงเวลานั้นเองอยู่ๆ ผมก็ทำหน้าตาจริงจังก่อนจะพูดขึ้นมา
“น้าซาร่าครับ ผมมีเรื่องสำคัญต้องพูดกับคุณครับ”
สการ์เล็ตที่เห็นท่าทางของผมก็เกร็งขึ้นและซาร่าเองก็มองมาที่ผมอย่างสงสัยเช่นกัน
“มีอะไรรึเปล่าออสติน?”
สการ์เล็ตถามขึ้นมาด้วยสีหน้า ‘ลังเล’ และ ‘ลำบากใจ’
“เห้ออ ผมไม่อยากจะพูดแบบนี้จริงๆ น้าซาร่าครับตามการคำนวณของผม คุณมีเวลาเหลืออยู่อีกแค่สัปดาห์เดียวครับ”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม สการ์เล็ตก็กระโดดขึ้นจากที่นั่งด้วยความกลัว ใบหน้าของเธอซีดเซียว ส่วนทางซาร่านั้นทำให้ผมแปลกใจมากที่เธอไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากนัก เธอคงจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเพราะยังไงซะมันก็เป็นร่างกายของเธอ
“หมายความว่ายังไงกันออสติน?”
สการ์เล็ตเข้ามาถามผมใกล้ๆ พร้อมกับจับไหล่ของผม
ผมสามารถเห็นความกลัวและความกังวลในดวงตาของเธอได้
“อย่าตื่นตระหนกเกินไปสิจ๊ะสการ์เล็ต แม่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วหล่ะจ่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของซาร่า สการ์เล็ตก็เริ่มมีน้ำตาลไหลออกมาโดยไม่พูดอะไรก่อนเธอจะวิ่งออกจากห้องไป
ผมมองไปทางซาร่าที่พยักหน้าให้ หลังจากนั้นผมก็วิ่งตามหลังสการ์เล็ตออกไป
หลังจากวิ่งมาระยะหนึ่งผมก็เจอเธอ เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่ใกล้หุบเขา
ผมเข้าไปหาเธอก่อนจะวางมือลงบนไหล่ของเธอ
ขณะที่ผมทำแบบนั้นสการ์เล็ตก็พุ่งเข้ามาซบลงที่หน้าอกของผมในทันทีก่อนจะเริ่มร้องไห้ ผมเพียงแค่ประคองเธอไว้และปลอบเธอเท่านั้น
สถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้อยู่ประมาณ 10 นาทีที่สการ์เล็ตร้องไห้ไม่หยุด หลังจากที่ผมประคองเธอขึ้นมา เธอก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองมาที่ผม
ดวงตาสีทองของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลริน ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาและรู้สึกเศร้าอย่างสุดซึ้ง
“อ -ออสติน ม -แม่จะทิ้งฉันไปจริงๆ เหรอ?”
เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่เล็ดลอดออกมาเล็กน้อย
“พลังชีวิตของแม่เธอลดลงอย่างมากและเธอแทบจะไม่มีแรงอยู่แล้ว นอกจากเธอจะหาไอเท็มระดับเทพเจอ ก็ไม่มีอะไรที่จะช่วยแม่ของเธอได้แล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของผมมากเท่าไหร่ น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเธอมากเท่านั้น
“ฉ ฉัน จะท -ทำยังไงดี? ม -แม่คือโลกทั้งใบของฉัน ฉันไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดีถ้าไม่มีแม่”
ผมเริ่มลูบหลังเธอเพื่อทำให้เธอสงบลง
“ใครบอกกันว่าไม่มีวิธีช่วยแม่เธอได้?”
“ห้ะ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม เธอก็ตอบกลับมาด้วยสีหน้ามึนงง
ผมรวบรวมรอยยิ้มที่ใจดีและห่วงใยที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนจะพูดพร้อมๆ กับที่เช็ดน้ำให้เธอไปด้วย
“ผมบอกแล้วไงว่าเธอเป็นเพื่อนของผม หมายความว่าผมจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเธอ เธอคือคนแรกที่ผมสามารถเปิดใจด้วยได้ ไม่ต้องห่วงนะผมจะช่วยชีวิตแม่ของเธอเอง”
คำพูดของผมได้กระตุกจิตกระชากใจของเธอ เธอผู้ซึ่งต้องพึ่งพาตัวเองมาตลอดได้พบใครบางคนที่เธอไม่เคยพบมาก่อน เป็นครั้งแรกที่เธอพบคนที่เธอสามารถพึ่งพาได้ เธอไม่ได้อยู่คนเดียว…
+25,000 ความชอบ
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
