The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 472 Marlene Starting To Fall

“ดูเหมือนเธอจะผ่านอะไรมาเยอะเลยนะ…” 

ผมพึมพำด้วยน้ำเสียงเห็นอกเห็นใจทำให้มาร์ลีนหัวเราะเบาๆ ใบหน้าของเธอดูมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย และดูเหมือนว่าเธอจะมีผมอยู่ในส่วนลึกของหัวใจเธอมากกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก

สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นไปตามที่ผมคิดไว้ มันเริ่มต้นจากการตายของพี่ชายของเธอทันทีที่เขาลงไปในน้ำ ฉากนี้มีผลกับมาร์ลีนเป็นพิเศษ เนื่องจากเธอต้องดูพี่ชายของตัวเองตายต่อหน้าต่อตา แม้ว่าเธอจะเกลียดเขา แต่การได้เห็นพี่ชายของตัวเองเสียชีวิตใกล้ๆ โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยคือจุดเริ่มต้นของปัญหาของเธอ

การตายของพี่ชายของเธอทำให้สถานการณ์ทั้งหมดตกอยู่ในความสับสนอลหม่านภายในราชวงศ์ มาร์ลีนต้องรับมือกับคำถามว่าทำไมและทำไม ขณะเดียวกันก็พยายามทำให้แม่ที่จิตใจแตกสลายสงบลงด้วย สิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปด้วยดีเลย และราชวงศ์ก็รู้สึกสิ้นหวัง โดยไม่รู้เลยว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบต่อการเสียชีวิตของพี่ชายมาร์ลีน

มีการเชื่อมโยงสาเหตุการตายกับกลุ่มบางกลุ่มอยู่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จักรพรรดิผู้เป็นพ่อของมาร์ลีนกลับปฏิเสธที่จะดำเนินการค้นหาผู้อยู่เบื้องหลัง สิ่งนี้ทำให้มาร์ลีนและคนอื่นๆ ในครอบครัวผิดหวังอย่างสิ้นเชิง นำไปสู่สถานการณ์ความไม่สงบอีกครั้ง ขุนนางหลายคนเริ่มเคลื่อนไหวโดยได้รับแรงผลักดันจากความต้องการอำนาจ

ตอนนี้เกิดความไม่สงบในทะเลอย่างสมบูรณ์ การตายของพี่ชายของมาร์ลีนทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา กระตุ้นให้เกิดการเคลื่อนไหวอันเงียบงันที่ก่อตัวมาเป็นเวลานาน ถือเป็นการเพิ่มงานจำนวนมากให้กับมาร์ลีน แต่ส่วนที่น่ารำคาญที่สุดคือผนึกที่ถูกประทับอยู่บนตัวเธอ ซึ่งทำให้เกิดความเจ็บปวดเล็กน้อยจนทำให้เธอทำงานลำบาก

‘แม้ว่านั่นจะเป็นเพียงยอดของภูเขาน้ำแข็งก็ตาม’

ผมคิดขณะมองมาร์ลีนที่มองผมด้านข้างอย่างสุขุมรอบคอบ ดังที่กล่าวไปก่อนหน้านี้ ผนึกนั้นยังมีหน้าที่เพิ่มเติมในการผลักเธอให้เข้ามาใกล้ผมอีกด้วย มันจะค่อยๆ ส่งผลต่อจิตสำนึกของเธอให้ปรารถนาหาผม น่าแปลกใจที่เธอต่อต้านผลของมันมาได้ยาวนานขนาดนี้ ผมคิดว่ามันจะส่งผลเร็วกว่านี้ซะอีก

‘นี่เป็นสิ่งที่พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอมีจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน…’

มาร์ลีนไม่ใช่คนโง่ เธอเข้าใจถึงแรงดึงดูดและความปรารถนาที่แคทเธอรีนมีต่อผม ดังนั้นเธอจึงรักษาจุดยืนของตัวเองเอาไว้อยู่ ตอนนี้เธอยังไม่ได้รักผม มีเพียงแรงดึงดูดและความรู้สึกดีๆระหว่างเราเท่านั้น ถ้าพูดแบบเข้าข้างตัวเองหน่อยก็คงพูดได้แล้วเธอชอบผมแล้ว แต่เธอจะไม่ทำเพราะเพื่อนสนิทของเธอเองก็ที่ชอบผมเหมือนกัน

‘สงสัยจริงๆ ว่าเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหนกันนะ?’

ผมรำพึงอยู่ในความคิดของตัวเองขณะที่มือของผมค่อยๆ เอื้อมออกไปจับของมาร์ลีนไว้ 

เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้ปัดมันออกแต่อย่างใด ดวงตาของเธอสบตาผมขณะที่ผมพูดขึ้นมาด้วยเสียงอ่อนโยน

“มันคงจะยากมากเลยสินะ เธอพยายามได้ดีมากเลย”

คำพูดของผมทำให้ดวงตาของมาร์ลีนสั่นไหวพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะพิงเก้าอี้และพึมพำช้าๆ 

“นายนี่รู้วิธีปลอบคนดีจริงๆ นะ…”

“ก็ฉันเป็นคนประเภทอ่านสถานการณ์เป็นนี่นะ” 

ผมตอบอย่างเชื่องช้าพร้อมปล่อยมือของมาร์ลีน มันค่อนข้างง่ายสำหรับผมที่จะเข้าใจว่าเธอต้องการใครสักคนที่จะพึ่งพา แม้เธอจะแข็งแกร่ง, เป็นคนดีและเป็นนักรบที่แท้จริง แต่เธอก็ต้องการเสาหลักเล็กๆ ที่คอยสนับสนุน ซึ่งเป็นเสาที่เธอเคยมีในอดีตและสูญเสียมันไป 

ในสถานการณ์เช่นนี้เธอคงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรวบรวมทุกอย่างไว้ด้วยกัน และเธอก็ทำได้ดี แต่ในสายตาของผู้อื่นคงจะคิดว่านั่นไม่ใช่เรื่องปกติสำหรับจักรพรรดินีแห่งท้องทะเลคนต่อไปหรอกหรือ?

ดังนั้นเธอจึงไม่เคยได้รับการแสดงความยินดีหรือการสนับสนุนใดๆ จากใครเลยแม้แต่น้อย แม้แต่แคทเธอรีนก็ไม่สามารถให้สิ่งนั้นได้ เนื่องจากยังคงมีชั้นของจักรพรรดินีและเรื่องระหว่างพวกเธออยู่ แคทเธอรีนไม่สามารถให้การสนับสนุนอย่างที่มาร์ลีนต้องการได้อย่างแท้จริง เพราะมันอาจบ่อนทำลายอำนาจของมาร์ลีน

‘เรื่องทางการเมืองนี่ยุ่งยากจังนะ…’

ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเราจนกระทั่งจู่ๆ มาร์ลีนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและลังเลเล็กน้อย

“นายเคยสูญเสียคนสำคัญไปบ้างหรือเปล่า?”

ขณะที่เธอถาม ดวงตาของเธอก็เปิดขึ้นพร้อมกับเพ่งความสนใจมาที่ผมด้วยท่าทางลังเล ซึ่งเต็มไปด้วยความกังวลว่าผมจะตอบสนองอย่างไร 

ผมรู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำถามของเธอ หลังจากนั้นสีหน้าของผมก็กลายเป็นมืดมน

“ไม่ต้องเล่าก็ได้ถ้ามันพูดยาก…”

มาร์ลีนพูดและจับมือผมประคอง 

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ผมก็มองเธอด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนหลายอย่างที่แล่นผ่านเข้ามาในจิตใจ ในความเป็นจริงผมแค่มีความสุขที่ในที่สุดเธอก็ถามคำถามที่ผมรอคอย

ย้อนกลับไปในดินแดนที่ซ่อนเร้น ผมได้แสดงสัญญาณของความโศกเศร้าและความสูญเสียในบางสถานการณ์ให้มาร์ลีนได้เห็น อารมณ์ที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ก่อนที่มาร์ลีนจะมีรักครั้งแรก เธอเคยประสบกับความสูญเสียมาก่อน มันเป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างน่าเศร้าเลยทีเดียว คนที่เธอสูญเสียไปคือสมาชิกของกองทัพที่ต่อสู้เคียงข้างเธอ ซึ่งเป็นพี่ชายที่สอนเรื่องต่างๆ มากมายให้กับมาร์ลีน เขาเสียชีวิตเพื่อปกป้องเธอในวันที่เธอเข้าใจความรู้สึกของเธอ เป็นเหตุการณ์ที่น่าเศร้าและน่าตกใจสำหรับมาร์ลีน ซึ่งทำให้เธอมุ่งความสนใจไปที่การเติบโตของความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว

ในเกมนั้นต้องใช้ความพยายามและแรงกายอย่างมากในการสร้างความสัมพันธ์กับมาร์ลีน ขั้นตอนหลักในเส้นทางความรักคือการทำให้มาร์ลีนพูดถึงเรื่องคนรักที่หายไปของเธอ อย่างไรก็ตามผมไม่มีเวลาหรือสนใจเรื่องนั้น แม้ว่าส่วนนั้นจะมีความสำคัญ แต่ผมวางแผนจะใช้เส้นทางที่ลึกซึ้งกว่านั้นมาก

“ฉันพอจะเล่าให้เธอฟังได้อยู่ ท้ายที่สุดแล้วดูเหมือนว่าเธอเองก็จะผ่านความเจ็บปวดแบบเดียวกันมาเหมือนกัน”

ในที่สุดผมก็ตอบหลังจากนั้นไม่นาน มือของผมจับมาร์ลีนแน่นขึ้นขณะเอนหลังพิงโซฟาที่นุ่มสบายด้วยความรู้สึกเข้าใจที่ห่อหุ้มพวกเรา โดยได้รับความช่วยเหลือจากคำสาปในร่างกายของมาร์ลีน ซึ่งทำให้เธอรู้สึกต่อผมมากขึ้นชั่วคราว

“เอาแบบนี้เป็นไง? ฉันจะเล่าเรื่องของตัวเองให้นายฟังก่อน แล้วนายค่อยเล่าเรื่องของนายให้ฉันฟังแล้วกัน” 

เธอแนะนำ 

รอยยิ้มบางๆ เกิดขึ้นบนใบหน้าของผมขณะที่ผมพยักหน้า บรรยากาศช่างสมบูรณ์แบบ และจิตใจของมาร์ลีนที่มีภาระจากงานก็ผ่อนคลายลงอย่างมาก คำสาปดูเหมือนจะทำงานได้เป็นอย่างดี ทำให้อารมณ์และปฏิกิริยาของมาร์ลีนรุนแรงขึ้น เธออยู่ในสภาพของความสุขและความพึงพอใจ จิตใจของเธออ่อนแอลงและความรู้สึกที่เธอมีต่อผมก็ขยายวงกว้างขึ้น

“ก็…เขาเป็นเหมือนกับพี่ชายของฉัน เป็นคนที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ที่ฉันรู้จัก…” 

เรื่องราวของมาร์ลีนจึงเริ่มต้นอีกบทหนึ่งที่ผมรู้อยู่แล้วแต่ยังคงฟังอย่างตั้งใจและโต้ตอบกลับไปด้วยความสมบูรณ์แบบ สถานการณ์นี้ทำให้จิตใจของมาร์ลีนผ่อนคลายมากขึ้น 

ในไม่ช้าเรื่องราวของเธอก็จบลง และผมก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกเมื่อผมเริ่มเล่าเรื่องราวของตัวเอง ครั้งนี้มาร์ลีนมุ่งความสนใจมาที่ผมอย่างตั้งใจ ในขณะที่ผมก็เล่าเรื่องด้วยอารมณ์อันลึกซึ้ง

แน่นอนว่าคำสาปมีส่วนทำให้มาร์ลีนมีความรู้สึกและปฏิกิริยาที่เหมาะสมกับสถานการณ์มากขึ้น 

15 นาทีต่อมา การเล่าเรื่องก็จบลง ดวงตาของมาร์ลีนสั่นไหวอย่างหนัก ใบหน้าของเธอตกใจและหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด เธอกระชับมือของผมแน่นขึ้นและพูดด้วยเสียงแหบแห้ง

“นายทนมันไหวได้ยังไงกัน…?”

คำถามของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่ออย่างแท้จริง ผมยิ้มตอบเบาๆ เพราะนี่คือการกดดันครั้งสุดท้าย มาร์ลีนดึงผมเข้าไปกอดและกอดผมไว้แน่น ในขณะที่ผมเองก็กอดเธอกลับ

‘มาเริ่มส่วนที่ 3 กันดีกว่า’

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต