The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 481 What are The Girls Up To?(4)

มุมมองของโอลิเวีย :

‘ยัยนี่คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?’

โอลิเวียคิดขณะที่เธอมองผลลัพธ์ของปัญหาเล็กๆ ที่เธอพยายามก่อขึ้นในกลุ่มสมาชิกนางเงือกของแคทเธอรีน แต่ละปัญหานั้นไม่ได้ผลตามคาด แน่นอนว่าโอลิเวียคาดไว้แล้ว เพราะคนที่มีสถานะและความฉลาดอย่างแคทเธอรีนจะตอบสนองอย่างรวดเร็วและแก้ไขทุกปัญหาได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดก็คือวิธีที่แคทเธอรีนตอบสนองหลังจากนั้น

‘เธอคิดว่าฉันไม่สามารถรับมือต่อสิ่งนี้ได้หรือไง?’

หลังจากที่โอลิเวียได้เรียนรู้เกี่ยวกับความรู้สึกของออสตินที่มีให้กับแคทเธอรีน เธอจึงเริ่มวางแผนบางอย่างเพื่อทำให้ผู้หญิงคนนั้นรำคาญใจและออกไปให้พ้น

การฆ่าเธอเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย และแม้ว่าโอลิเวียจะสามารถฆ่าแคทเธอรีนได้ แต่ปัญหาเพียงเล็กน้อยหรือข้อมูลเพียงเล็กน้อยที่รั่วไหลออกไป ก็เพียงพอที่จะทำให้อาณาจักรของเธอต้องเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวของท้องทะเลทั้งหมด

‘แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงสารเลวคนนั้นจะสามารถทำอะไรตามใจชอบกับผู้ชายของฉันได้’

ขณะที่ออสตินให้คำมั่นว่าเขาไม่มีความสนใจที่จะไล่ตามยัยนั่น และในขณะที่รู้ถึงการแสดงความเป็นเจ้าของและความรักที่เขามีต่อเธอ โอลิเวียก็ยังคงระมัดระวังเกี่ยวกับยัยแมวขโมยคนนี้ที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นในชีวิตรักของเธอกับชายคนหนึ่งที่เธอตัดสินใจจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วย

ถึงแม้เธอจะไม่อยากยอมรับ แต่ต้องยอมรับว่าแคทเธอรีนเป็นผู้หญิงที่สวยและน่าทึ่ง ความงามของเธอเปล่งประกายอย่างงดงามและการปรากฏตัวของเธอก็นำความสนุกสนานและความสุขมาให้ผู้คนได้ ผู้ชายส่วนใหญ่คงตกหลุมรักเธอได้ง่ายๆ และถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจว่าออสตินจะไม่ตกหลุมพรางแบบนั้น แต่เธอก็ไม่ต้องการทดสอบมัน โดยเฉพาะเมื่อเธอรู้ว่าแคทเธอรีนมุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจออสตินให้ได้อยู่

ถ้าโอลิเวียไม่รู้เรื่องราวที่ออสตินและแคทเธอรีนเคยผ่านมาด้วยกัน เธออาจจะมองว่านี่เป็นเพียงความหลงใหลชั่วคราวที่ผ่านไปและผ่านไป แต่ท้ายที่สุดแล้วแคทเธอรีนเป็นเจ้าหญิง และออสตินก็ได้บอกเธอแล้วว่าเขามีผู้หญิงอยู่แล้ว การได้ยินเรื่องนี้คงไม่มีใครที่อยู่ในสถานะของแคทเธอรีนจะไล่ตามผู้ชายแบบนั้น ถ้าพวกเธอไม่ได้ผ่านความยากลำบากแบบเดียวกับที่แคทเธอรีนเคยผ่านมา

โอลิเวียมั่นใจว่าถ้าตัวเองอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เธอก็คงไม่ยอมปล่อยชายที่เคยมีความสัมพันธ์กับเธอและผ่านหลายสิ่งหลายอย่างมาด้วยกันเช่นกัน เพราะฉะนั้นเธอจึงคอยระมัดระวังอย่างสุดขีดต่อนางเงือกสาวคนนี้ที่ดูเหมือนจะทำตัวเย็นชา ในขณะที่จริงๆ แล้วกำลังวางแผนที่จะนำสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตไปจากเธอ

“ออสตินที่รัก ฉันคิดถึงนาย…”

โอลิเวียพึมพำเบาๆ ขณะหลับตา จิตใจของเธอกำลังรำลึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เธอประสบกับออสตินตั้งแต่เด็กๆ จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะได้พบกับใครที่เหมือนออสติน เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตกหลุมรักอย่างโงหัวไม่ขึ้นกับลูกพี่ลูกน้องของตัวเองที่ซึ่งเธอไม่เคยมองว่าเขาเป็นผู้ชายเลย

‘ฮิฮิ…มันคงเป็นเพราะโชคชะตาสินะ…’

เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้พบคนอย่างออสติน คนที่รักเธออย่างสุดหัวใจและเต็มใจ พร้อมกับสามารถควบคุมร่างกายและจิตใจของเธออย่างสมบูรณ์แบบได้อย่างเต็มที่

‘ราวกับว่าเขาถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฉันเลย คู่ชีวิตที่ฉันเลือก~’

เธอกัดริมฝีปากขณะที่จิตใจของเธอฉายเหตุการณ์ต่างๆ ที่ออสตินเล่นกับร่างกายของเธอ มืออันหยาบกร้านของเขาที่บีบเธอ ดวงตาที่หิวโหยของเขากลืนกินเธอในขณะที่เขาจับร่างกายของเธออย่างรุนแรง

“อื๊มมม~”

เสียงครวญครางแผ่วเบาทำให้เธอนึกถึงฉากนั้นในใจ เขาทำเครื่องหมายบนร่างกายทั้งหมดของเธอและอื่นๆ อีกมากมาย เขาคือคนรักของเธอ และในแง่หนึ่งคือเส้นทางแห่งแสงสว่างในชีวิตที่ซ้ำซากของเธอ สำหรับเธอที่มองทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีขาวดำ ทุกอย่างง่ายดายและไม่มีอะไรนอกจากการนำความเจ็บปวดมาสู่ผู้อื่นที่นำแสงสว่างมาสู่จิตใจของเธอ

ตัวตนที่มีนิสัยซาดิสม์ของเธอทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองมีความเป็นเอกลักษณ์ มิฉะนั้นทุกอย่างในชีวิตของเธอก็คือสีเทา เธอรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองเป็นแค่ภาพเขียนที่น่าเบื่อ เธอเป็นแค่คนธรรมดาในหมู่คนพิเศษ และมันก็เป็นออสตินที่เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิตเธอ มันเป็นเขาที่เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิตเธอ เป็นเขาที่ทำให้โลกสีขาวดำของเธอมีสีสัน ตอนนี้ทุกครั้งที่เธอนอน เธอจะตื่นขึ้นมาในวันถัดไปเพื่อพบออสติน เพื่อให้เขากอดเธอและกระซิบถ้อยคำหวานองเขาที่ทำให้เธออับอายทั้งกายและใจ

สำหรับเธอในตอนนี้ เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองตกอยู่ภายใต้การควบคุมของออสตินอย่างแล้ว เธอถือออสตินไว้ในจุดที่สูงในใจของตัวเองมากกว่าอาณาจักรที่เธอจะครองในอนาคตซะอีก เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของวิญญาณของเธอและแค่ความคิดถึงเกี่ยวกับเขาที่กำลังจะสลายจากมือของเธอ, ความคิดถึงเกี่ยวกับเขาที่จะถูกขโมยไปจากเธอก็ก่อให้เกิดความเกลียดชังและความโกรธที่หนาแน่นขึ้นแล้ว

ดวงตาของโอลิเวียลืมขึ้นด้วยความกระจ่างที่ปรากฏอยู่ในนั้น ปัญหาที่เธอเผชิญกำลังถูกชะล้างออกไปเมื่อคุณค่าของออสตินที่มีต่อเธอถูกระลึกถึงอีกครั้ง มือของเธอเคลื่อนไปยังจุดอื่น โดยจับจ้องด้วยสายตาที่แน่วแน่ในขณะที่จิตใจของเธอล่องลอย

‘เธอต้องการเอาแสงสว่างของฉันไปงั้นเหรอ? งั้นก็พยายามอย่าตายไปซะก่อนหล่ะ นังสารเลว…’

ขณะที่เธอคิดอะไรไปเรื่อยอยู่ ลูกแก้วสื่อสารของเธอสั่นไหว เมื่อรู้ว่ามีเพียงคนที่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นที่มีลำดับเวทย์มนตร์นั้น เธอก็หยิบมันขึ้นมาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้ที่ติดต่อมา

“ท่านแม่?”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงสับสน หากให้พูดตามตรง โอลิเวียไม่ค่อยสนิทกับแม่ของตัวเองเลย แม้ว่าแม่ของเธอจะคอยปกป้องและไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับเธอเลยก็เถอะ แต่โอลิเวียก็มักจะรู้สึกถึงความเหินห่างจากแม่ของตัวเองเสมอ ราวกับว่าสิ่งที่แม่ของเธอแสดงออกมานั้นเป็นเพียงการแสดง โอลิเวียมีข้อสันนิษฐานเอาไว้ว่าใบหน้าที่เย็นชาของแม่ของเธอนั้นเพื่อเป็นการปกปิดใบหน้าที่แท้จริง ซึ่งไร้อารมณ์เอาไว้

“โอลิเวีย ลูกได้คิดเรื่องการหาคู่หมั้นของตัวเองไว้รึยัง?”

…..

มุมมองของแคทเธอรีน :

“โอลิเวีย…งั้นสินะ?”

แคทเธอรีนพึมพำเบาๆ ขณะนอนลอยอย่างมีความสุขในสระน้ำขนาดใหญ่ของเธอ โดยมีนางเงือกสาวสวยๆ หลายคนว่ายน้ำเล่นอยู่รอบๆ ตอนนี้เธอก็ยังคงนอนลอยตัวในสระน้ำอยู่แม้เวลาจะผ่านไป 10 นาทีแล้วตั้งแต่ออสตินจากไป

ความคิดของแคทเธอรีนเปล่งประกายด้วยภาพอดีตหลายภาพ แม้กระทั่งการรวมตัวกันที่การตามล่าเซธ ซึ่งเธอรู้สึกเหมือนกับว่าออสตินและโอลิเวียอาจมีความเป็นศัตรูกันอยู่

‘เธอหลอกพวกเราทุกคนจริงๆ…’

ในไม่ช้าแคทเธอรีนก็เริ่มเข้าใจสถานการณ์ผิด แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอเข้าใจแล้วว่าผู้ขัดขวางเส้นทางสู่ความสุขของเธอคือเจ้าหญิงอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเผชิญหน้าหรือจัดการได้

‘ดูเหมือนว่าออสตินจะตัดสินใจเลือกแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือก’

แคทเธอรีนกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความโศกเศร้าขณะคิดถึงมัน ความคับข้องใจก่อตัวขึ้นในตัวเธอ แต่แล้วภาพเหตุการณ์ต่างๆ ที่เธอเคยเผชิญก็ปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็วในใจของเธอ เสียงและการร้องเรียกของลูกๆ ของพวกเธอที่ดังก้องอยู่ลึกๆ ในตัวเธอ ชะล้างความคับข้องใจที่เหมือนฟองสบู่ให้ออกไป

‘ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะอยู่กับเขามานานแค่ไหน แต่เธอคงไม่เคยผ่านสิ่งที่ฉันเคยพบเจอกับเขามาหรอก นั่นคือสายสัมพันธ์เดียวที่ไม่เหมือนใครสำหรับฉันและเขา’

เพียงแค่ความคิดเหล่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น ในช่วงเวลาที่เธอได้อยู่กับออสติน เธอเข้าใจออสตินได้เป็นอย่างดี และแม้กระทั่งตอนนี้การกระทำของเขายังพิสูจน์ให้เห็นว่าออสตินจะมีคุณค่าเพียงใดในฐานะคู่ชีวิต จินตนาการเรื่องการมีครอบครัวที่แท้จริงร่วมกับเขาผุดขึ้นในใจของแคทเธอรีนทำให้ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอมีสีระเรื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ขณะที่ความคิดเหล่านั้นผ่านไป จิตใจของเธอก็เริ่มเข้าใจอีกครั้งว่าทำไมเธอถึงต้องการออสตินเพียงคนเดียวในชีวิต เพราะตราบเท่าที่เธอจำความได้ ฉากที่พ่อของเธอทำกับเธอมีแต่ทำให้ร่างกายของเธอกลัวผู้ชายเท่านั้น เธอไม่ไว้วางใจพวกผู้ชายมาโดยตลอด ในใจของเธอมองพวกเขาเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ไร้หัวใจและหิวกระหายอำนาจที่ไม่ลังเลที่จะทำลายสิ่งที่พวกเขารักเพื่อให้ได้สิ่งที่พวกเขาต้องการ

ส่วนใหญ่แคทเธอรีนมักจะคุยอยู่กับแค่พวกผู้หญิง เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องการผู้ชายด้วยซ้ำ แถมเธอยังวางแผนที่จะรับคนสนิทซักคนมาเป็นตัวแทนผู้ชายเพื่อส่งต่อการแต่งงานหากมันมาถึงอีกด้วยหรือแม้ว่าเธอจะต้องแต่งงานเธอก็จะเลือกผู้ชายที่เธอสามารถควบคุมเขาได้เพียงปลายนิ้วของเธอ เสียงของแคทเธอรีนทำให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้

แต่เธอกลับได้พบกับออสติน ชายที่เธอรู้สึกสงสัยเป็นครั้งแรกในรอบระยะเวลานาน และหลังจากนั้นเป็นต้นมา สิ่งต่างๆ ก็เริ่มโปรยปรายลงมาเรื่อยๆ เธอได้อยู่กับเขาในขณะที่น้ำตาของเขาไหลเป็นเลือดในตอนที่พวกเธอสูญเสียลูกไป และเธอได้อยู่กับเขาในตอนที่เขากลายเป็นเสาหลักให้เธอในความสิ้นหวังของการสูญเสียของเธอ

เธอได้เห็นด้านที่แข็งแกร่งของเขาและด้านที่อ่อนแอของเขาแล้ว สำหรับเธอแล้ว เธอรักพวกทุกด้านของเขา เธอไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าความรู้สึกเหล่านี้ของเธอเบ่งบานเมื่อใด แต่เธอรู้อย่างสุดใจว่าเธอต้องการเพียงออสตินในชีวิตของเธอ ผู้ชายคนเดียวที่เธออยากมีครอบครัวด้วยคือออสติน

เธออาจมีปัญหาบ้างที่เธอสร้างครอบครัวเช่นนี้ แต่เธอรู้วิธีจัดการกับมันทั้งหมด เธอมีอุปสรรคและกำแพงอยู่ตรงหน้าทุกครั้งที่ลงมือไปทำอะไร และเธอก็มักจะทำลายมันทั้งหมดเพื่อให้ได้สิ่งที่เธอต้องการและครั้งนี้มันก็คงไม่ต่างกัน

‘ควรใช้เสียงของเรากับเขาเพื่อเพิ่มความรู้สึกของเขาที่มีต่อเราดีไหมนะ?’

ขณะที่เธอคิดสิ่งนี้ เธอก็ส่ายหัว การทำเช่นนั้นมีแต่จะถ่มน้ำลายใส่ความรู้สึกและความทรงจำทั้งหมดของเธอเกี่ยวกับเขา

‘เรามีข้อดีของตัวเองอยู่แล้ว และถ้าใช้มันอย่างถูกต้อง เขาก็จะต้องตกเป็นของเราอย่างแน่นอน’

เป็นอีกครั้งที่สมองของเธอเริ่มฉายภาพเกี่ยวกับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบของเธอกับออสติน แต่แล้วภาพของโอลิเวียก็เข้ามาในความคิดทำให้สีหน้าของเธอกลายเป็นบูดบึ้งในทันที

‘ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเอาครั้งแรกของเขาไปกี่อย่างแล้ว แต่จงสนุกกับมันในขณะที่มันยังอยู่ซะเถอะ เพราะในท้ายที่สุดเขาจะเป็นของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น…’

ขณะที่เธอคิดเช่นนั้น ดวงตาของเธอก็มืดลงพร้อมกับน้ำที่เธอลอยตัวอยู่ที่สั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง