The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 56 Finally Free!!
3 ปีครึ่งต่อมา∼∼∼∼
ภายในป่าแห่งหนึ่งจะสามารถมองเห็นฉากที่ละมั่งกำลังนอนอยู่บนพื้นได้ โดยไม่เหมือนละมั่งปกติ แต่ละมั่งตัวนี้มีขนาดอย่างน้อยสองเท่าของช้างปกติได้
มันนอนตายอยู่บนพื้น ปากของมันเต็มไปด้วยคมเขี้ยว ดวงตาสีแดงของมันเบิกโพลงด้วยความไม่เชื่อ โดยมีลูกธนูปักอยู่ที่หัวใจของมัน
เด็กชายคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่เหนือละมั่งที่ตายแล้วอยู่ เขาดูมีอายุประมาณ 17-18 ปี มีใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างยิ่งพร้อมด้วยผมสีเงินและดวงตาสีม่วงเข้ม เด็กชายมีรูปร่างที่ผอมเพรียวและมีโครงร่างที่สูง
รอบๆ ตัวของเด็กชายได้ปล่อยออร่าของความไร้เดียงสาและความเป็นผู้ใหญ่ที่ซึ่งขัดแย้งกันเองออกมา ทำให้เขาดูแปลกประหลาดมากขึ้นไปอีก
ใช่แล้วเขาคือออสตินนั่นเอง ตอนนี้เขากำลังมองไปในอากาศราวกับกำลังมึนงง แต่เปล่าเลยเขากำลังรออะไรบางอย่างอยู่ต่างหากและแล้วสิ่งที่เขารอก็แสดงขึ้นมา
[ ติ้ง!! ]
[ การสร้าง “ร่างกายที่สมบูรณ์แบบ” เสร็จสมบูรณ์ ]
[ ข้อจำกัดทั้งหมดถูกยกเลิกแล้ว ]
‘ในที่สุด!’
เป็นเวลา 7 ปีแล้วตั้งแต่ผมได้รับคำสาปนี่มาและในที่สุดผมก็เป็นอิสระจากคำสาปนี่ซักที ตอนนี้ผมมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่ต้องการแล้ว
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้วผมก็ลุกขึ้นและเป่านกหวีด หลังจากนั้นต้นไม้ก็เริ่มสั่นและโค่นลงหลายต้น
จากระยะได้มีร่างๆ หนึ่งกำลังมุ่งตรงมายังผม มันคือหมาป่าสีดำตัวใหญ่นั่นเอง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเปล่งประกายด้วยความเฉลียวฉลาด ปากของมันคาบละมั่งตัวใหญ่อีกตัวที่ตายไปแล้วอยู่
หลังจากที่ผมเจ้าหมาป่าก็ปล่อยละมั่งที่คาบอยู่ก่อนจะพุ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับขนาดของมันที่ค่อยๆ หดตัวลง มันเปลี่ยนจากหมาป่าที่ดุร้ายกลายเป็นลูกหมาตั๊ลร๊ากกก
“ผมเดาว่าเธอคงจะสนุกกับการออกล่าสินะ”
“ใช่! ฉันต้องยืดเส้นยืดสายบ้าง”
หมาป่าตอบกลับมาด้วยเสียงของผู้หญิงได้อย่างน่าประหลาดใจ หลังจากนั้นเธอก็เข้ามาหาผมโดยการกระโดดขึ้นไปบนไหล่ ผมเพียงแค่ลูบหัวของเธอ ในขณะที่เธอส่งเสียงครางออกมา
“แน่ใจนะว่าเธอไม่ใช่แมว”
“ฮึ่ม เชิญล้อฉันเท่าที่นายต้องการเลย รอให้ผู้หญิงคนนี้ตื่นขึ้นอย่างเต็มที่ก่อนเถอะ นายจะต้องคุกเข่าขอร้องให้ฉันอยู่ใกล้ๆ แน่”
“ครับๆ ผมจะรอจนกว่าจะถึงวันนั้นนะ”
ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลูบหัวเธออีกครั้ง 3 ปีที่ผ่านมาเปลี่ยนไปมาก หลังจากพาเจ้าหมาป่ากลับบ้าน ผมก็ดูแลมันอย่างดีและเนื่องจากการล้างส…แค่ก แค่ก ผมหมายถึงเลี้ยงดูอย่างดี เธอก็กลายมาเป็นคู่หูของผม
หลังจากนั้นก่อนที่สายเลือดของเธอจะตื่นขึ้นได้อย่างเต็มที่เราได้ทำข้อตกลงกันและหลังจากนั้นเราก็เริ่มท่องไปทั่วโลกเพื่อต่อสู้และผจญภัยด้วยกัน
ด้วยสาเหตุอะไรก็ตามที่ไม่อาจทราบได้ หมาป่าตัวนั้นเป็นเพศเมียและเธอได้ขอให้ผมตั้งชื่อให้เธอ ผมเลยตั้งชื่อให้เธอว่าลูน่า เปรียบเธอเป็นดวงจันทร์ ผมเดาว่าเธอคงชอบชื่อนี้เนื่องจากเธอดี้ด้าอยู่พักหนึ่ง
ขณะที่ผมกำลังเก็บของ ผมก็ได้ยินลูน่าพูดขึ้น
“ตอนนี้เราจะไปไหนกันต่อหล่ะ?”
“เราจะไปที่หมู่บ้านเล็กๆ กัน”
“ทำไมหล่ะ?”
“เพราะผมกำลังจะสูญเสียสิ่งสำคัญไป”
“เสียอะไรงั้นเหรอ?”
ลูน่ามองมาที่ผมด้วยความสงสัย เธอคงไม่เข้าใจว่าผมกำลังจะสูญเสียอะไรไป
เมื่อเห็นท่าทางของเธอผมก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะยิ้มขึ้นมา
“ผมแค่กำลังจะสูญเสียอาจารย์ที่แสนสำคัญไปหน่ะ”
และด้วยเหตุนี้ผมเลยออกเดินทาง…
ไม่กี่วันต่อมาในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ชื่อเฮอร์ฟาลจะสามารถเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ได้ ไม่มีใครเห็นใบหน้าของเธอเนื่องจากมันถูกคลุมไว้อยู่ด้วยเสื้อคลุมของเธอตั้งแต่บนลงล่าง เธอกำลังเดินผ่านหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้ไป
ทุกคนที่เห็นเธอมักจะหลีกทางให้เธอโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากมีบางอย่างทำให้พวกเขารู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าเธอ
ถ้าใครมองเข้าไปในเสื้อคลุมจะเห็นผู้หญิงผมดำตาสวยที่เปล่งประกายสง่างามได้ เธอเดินเชิดหน้าตรงราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่างอยู่
เอเลนอร์พึ่งมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้หลังจากที่เธอได้อ่านรายงานบางอย่างเกี่ยวกับโลกประวัติศาสตร์ที่ถูกซ่อนไว้แถวนี้ เธอมาที่นี่เพื่อค้นหาเบาะแสเพิ่มเติมเกี่ยวกับมัน
‘เห้อออ ฉันสงสัยจังว่าตอนนี้ออสตินจะเป็นยังไงบ้างนะ’
เป็นเวลาหลายปีแล้วตั้งแต่ที่เธอเจอลูกศิษย์ที่รักเป็นครั้งสุดท้ายและมันก็ทำให้เธอลำบากใจมาก สิ่งเดียวที่ดีก็คือเธอรู้ว่าลูกศิษของตัวเองนั้นสบายดี
เธอยังคงถอนหายใจอีกครั้งในขณะที่เดินออกจากหมู่บ้านไปยังป่าใกล้ๆ
หลังจากที่ร่างของเธอหายไปจากหมู่บ้านแล้วนั่นเอง
‘โอ๊ะ ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้คิดถึงเธอคนเดียวสินะ’
ผมพึ่งมาถึงหมู่บ้านนี้เมื่อไม่กี่นาทีก่อน โดยที่ผมใช้สร้อยข้อมือที่แขนเพื่อหายตัว ในขณะเดียวกันผมก็ให้งานกับลูน่าและปล่อยเธอไป
ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ? ก็เพื่อหยุดเหตุการณ์บางอย่างไม่ให้เกิดขึ้นหน่ะสิ
เมื่อมองไปรอบๆ ผมเห็นว่ามีเด็กอายุประมาณ 15 ปีที่มีกระและผมสีน้ำตาลกำลังเดินตามหลังเอเลนอร์อยู่
ในเกมดั้งเดิมนั้น เด็กชายคนนี้ได้กลายเป็นศิษย์ของเธอ เขาช่วยชีวิตเธอไว้หลังจากที่เธอหนีจากโลกประวัติศาสต์ที่แสนอันตรายมาได้
และผมมาที่นี่เพื่อหยุดมันและถ้าเป็นไปได้ก็ขอให้อาจารย์ของผมคนนี้ตกหลุมรักผมด้วยเถอะ ผมรู้ว่าเธอหลงไหลในตัวผมและรักผม แต่นั่นก็เป็นเพียงในฐานะศิษย์ของเธอเท่านั้น
เธอไม่ได้มองว่าผมเป็นผู้ชาย ผมแค่ต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อหยุดเด็กคนนั้นและหาเรื่องดีๆ ให้ตัวเอง…หวังว่าจะเป็นงั้นนะ
ผมยืดตัวเข้าไปใกล้เด็กผู้ชายคนนั้นที่เอาแต่มองไปทางเอเลนอร์ก่อนจะเข้าไปใกล้แล้วแตะไหล่เข้า
“เธอคงจะสวยใช่ไหมหล่ะ?”
“ห้ะ?”
เมื่อเห็นว่ามีร่างสวมหน้ากากเข้ามาใกล้ตัวเอง แซมก็กระโดดหนีด้วยความตกใจ
“ว้าว ใจเย็นก่อนสิพวก ผมแค่เข้ามาหานายเพราะนายเอาแต่จ้องผู้หญิงคนนั้นมานานแล้วเท่านั้นเอง”
“นายเป็นใครแล้วมายุ่งอะไรด้วย?”
แซมระวังตัวโดยการถอยห่างเล็กน้อย
เห็นอย่างนั้นผมก็ได้แต่ส่ายหัวก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าตัวเองไม่ใช่ศัตรูของเขา
“ไม่ต้องกังวลไป ฉันแค่อยากจะบอกว่านายไม่มีโอกาสทำคะแนนกับผู้หญิงคนนั้นเหรอนะ”
“ท -ทำคะแนนงั้นเหรอ? ไม่ฉันแค่รู้สึกว่าเธอดูพ -พิเศษกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม แซมก็หน้าแดงเล็กน้อยพร้อมกับพูดติดอ่าง ดูเหมือนเด็กคนนี้จะบริสุทธิ์จริงๆ
ผมไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่เอาเถอะ…
“นายอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นไหม?”
แซมลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็พยักหน้า
“ถ้านายต้องการผมสามารถเล่าเรื่องของเธอให้นายฟังได้นะ”
“ทำไมหล่ะ? นายเป็นใครแล้วต้องการอะไร?”
หลังจากได้ยินข้อเสนอของผม แซมก็เริ่มระวังตัวอีกครั้ง
“กลัวอะไรของนาย ตอนนี้เรากำลังอยู่ในหมู่บ้านโดยมีผู้คนมองอยู่นะ ผมจะทำอะไรนายได้กัน?”
แม้จะยังสงสัยอยู่ แต่หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว แซมก็ผงกหัวเล็กน้อย
“เธอเป็นใครกัน?”
แซมเข้ามาถามใกล้ๆ ผมและก่อนที่เขาจะทันได้รับคำตอบเขาก็หมดสติไปแล้ว ผมรับร่างของเขาไว้และหายตัวไป
วินาทีต่อมาผมก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องเล็กๆ ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
ผมหยิบยาเม็ดเล็กๆ ออกมาและยัดเข้าปากของเขาไป โดยยานั้นจะทำให้เขาหลับไปอีก 3 วัน ข้อเสียอย่างเดียวคือคนที่กินมันจะหิวมากในตอนที่ตื่นขึ้นมา
ผมมัดเขาไว้เพื่อป้องกันไว้ก่อนและขังเขาไว้ในห้อง จะมีการตรวจร่างกายทุกๆ 3 วัน ดังนั้นเขาน่าจะไม่เป็นไร เมื่อมองไปที่เด็กชายที่หลับอยู่ ผมก็ได้แต่ส่ายหัว
‘ภาวนาให้ครั้งหน้าอย่ามาเจอคนกลับชาติมาเกิดใหม่แล้วกันนะ’
จากนั้นผมก็ออกจากห้องและมุ่งหน้าไปยังป่าในทันที
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
