The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 82 Is This love
ความมืดมิดได้คืบคลานเข้ามายังอาณาเขตไลออนฮาร์ทเมื่อถึงเวลากลางคืน ลูกแก้วแสงเริ่มทำงานตามท้องถนน แสงไฟสวยงามประดับประดาไปทั่วอาณาเขตในยามค่ำคืนและภายในคฤหาสน์ดยุกไลออนฮาร์ท ผมกำลังรอเมดสาวคนหนึ่งอยู่
ก๊อก ก๊อก
เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูผมก็เอ่ยปากบอกให้เธอเข้ามาได้
ประตูถูกเปิดออกมาพร้อมกับคลาร่าที่เดินเข้ามา ผมของเธอซึ่งปกติมัดเป็นหางม้าถูกปล่อยลงมาและเธอไม่ได้สวมชุดเมดปกติอยู่ แต่เธอกลับสวมชุดข้ารับใช้สีน้ำเงินที่หรูหรากว่าอยู่ ผมต้องยอมรับเลยว่ามันดูดีมากสำหรับคลาร่า
มันขับเน้นหน้าอกและเอวของเธอพร้อมกับโชว์ขาเรียวสวยของเธอ คลาร่าหน้าแดงอีกครั้งเมื่อเธอสังเกตเห็นการจ้องมองของผม แต่ปากของเธอเองก็โค้งขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังมีความสุข
“เธอดูสวยมากเลย”
“ขอบคุณค่ะ”
แม้จะยังเขินอายอยู่บ้าง แต่คลาร่าก็ตอบกลับผมด้วยรอยยิ้ม
ผมนึกขำในใจก่อนจะยื่นแขนออกไปให้เธอ
“คุณผู้หญิง คุณจะให้เกียรติผมได้เต้นรำกับคุณคืนนี้ได้ไหมครับ?”
คลาร่าแสดงสีหน้าตกใจก่อนจะยิ้มด้วยสีหน้าเขินอาย
“ด้วยความยินดีค่ะ”
เมื่อเธอจับมือของผม เสียงดนตรีก็เริ่มเล่นขึ้น ผมจับมือของเธอในขณะที่มืออีกข้างโอบเอวของเธอเพื่อดึงเธอเข้ามาใกล้
เราเต้นรำกันต่อไปเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกที่มีแค่ 2 เรา
เนื่องจากคลาร่าเป็นเมดเธอเลยไม่มีประสบการณ์ในการเต้นรำมากนัก เธอยังคงทำผิดผลาดอย่างเปิ่นๆ ในช่วงกลางจนทำให้ผมหัวเราะออกมาในขณะที่คอยแนะนำวิธีเต้นให้เธอ
เราทั้ง 2 คนสบสายตากันขณะที่เต้นรำก่อนผมจะพูดขึ้นมา
“ขอบคุณนะ”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?”
คลาร่ารู้สึกสับสนเมื่ออยู่ๆ ก็ได้รับคำขอบคุณจากผม
“ที่เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉัน”
“คุณหมายความว่ายังไงกันคะ? ฉันสิคะที่ควรขอบคุณที่คุณทำให้ฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณ”
สายตาของคลาร่ามีความสับสนในตอนที่เธอตอบกลับ
ผมมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอขณะที่โอบเอวของเธออยู่ ร่างกายของเราแนบชิดกันมากขึ้น ขณะเดียวกันการเต้นของเราก็เร็วขึ้นเช่นกัน
“ฉันดีใจที่เธอยอมรับตัวตนของฉัน ดีใจที่เธอไม่รังเกียจฉัน ดีใจที่เธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันหน่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม คลาร่าก็ตกอยู่ในความงุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะยิ้มออกมา
เธอนำมือข้างที่โอบเอวของผมอยู่ขึ้นมาแนบใบหน้าผมก่อนจะพูดขึ้นมา
“ก่อนที่ฉันจะได้พบคุณชีวิตของฉันคือนรกอย่างแท้จริงค่ะ แม้ในวัยเด็กฉันก็เข้าใจว่าผู้คนมักจะสวมหน้ากากเพื่อซ่อนตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา ท่ามกลางโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ ฉันเป็นเพียงเด็กสาวที่ไร้เส้นสาย เป็นผู้หญิงที่ควรจะถูกกลืนกินโดยสังคม”
คลาร่าหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดต่อ
“แต่คุณก็ยังช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นโดยที่ไม่จำเป็นก็ได้ แม้ว่าคุณอาจมีแรงจูงใจบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณได้เปลี่ยนชะตากรรมของฉันค่ะและหลังจากทั้งหมดนี้คุณก็ได้แสดง ‘ตัวตน’ ที่แท้จริงของคุณให้ฉันเห็นแล้วด้วย”
“ออสตินอย่างที่ฉันเคยพูดไว้ว่าร่างกาย หัวใจและจิตวิญญาณของฉันเป็นของคุณค่ะ ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ขอแค่ได้ยืนเคียงข้างคุณ ฉันก็มีความสุขแล้วค่ะเพราะในวันที่คุณได้ให้โอกาสฉัน คุณก็กลายเป็นโลกทั้งใบของฉันไปแล้วค่ะ”
ผมรู้สึกได้เลยว่าหัวใจของตัวเองกำลังสั่นคลอนไปกับคำพูดของคลาร่า เธอคือคนแรกที่ผมได้แสดงตัวตนที่แท้จริงให้เธอเห็น เธอเป็นคนเดียวที่รู้ว่าข้างในของผมเน่าเฟะขนาดไหน แต่เธอก็ยังคงยอมรับตัวตนของผม
เสียงเพลงจางหายไปในขณะที่เรายังคงมองตากันและกัน
ผมนำมือมาวางบนใบหน้าของคลาร่าพร้อมกับมองเธออย่างจริงจังก่อนจะพูดขึ้นมา
“คลาร่า ฉันขอให้คำสัญญาว่าถึงเวลาจะผ่านไปพันปีหรือนานแค่ไหน ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไป เธอบอกว่าแค่ได้เป็นคนรักของฉันก็พอใจแล้วสินะ? ฉันไม่พอใจแค่นั้นหรอกนะ”
“ฉันขอสาบานกับเธอคลาร่าว่าสักวันหนึ่งฉันจะถือเธอเป็นภรรยาของฉันต่อหน้าชาวโลกอย่างภาคภูมิใจ ดังนั้น…ได้โปรดอยู่กับฉันตลอดไปนะ”
คลาร่าเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอาบหน้าของเธอ
ผมรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอก่อนจะพูดขึ้นมา
“เฮ้…เธอร้องไห้ทำไมกันหล่ะ?”
“เปล่าค่ะ ฉันแค่มีความสุขมากเท่านั้นเองค่ะ”
น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของเธอมากขึ้นขณะที่เธอพยายามยิ้ม
มันเป็นภาพที่ค่อนข้างดีเลยที่เธอยิ้มในขณะที่มีน้ำตาไหลลงมาบนใบหน้า ผมค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้เธอก่อนจะถามขึ้นมา
“แล้วคำตอบของเธอหล่ะ?”
“คะ?”
“เธอจะอยู่กับฉันตลอดไปไหม?”
คลาร่ายิ้มก่อนจะตอบกลับมา
“ค่ะ ฉันจะอยู่กับคุณทั้งตอนนี้และตลอดไปเลยค่ะ”
ขณะที่พูดเธอก็ส่งรอยยิ้มที่สดใสที่สุดให้กับผม
ผมจับใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้เพื่อจูบเธอ ริมฝีปากของเราสัมผัสกันและในขณะเดียวกันรสเค็มของน้ำตาของเธอก็ได้เข้ามาในปากผม
รสขมและเค็มดูเหมือนจะเติมเต็มหัวใจของผมด้วยความสุข
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
