The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 89 Date(1)

แสงแดดส่องลงมาจากท้องฟ้าสู่พื้นดินเมื่อวันใหม่เริ่มต้นขึ้นภายในอาณาเขตไลออนฮาร์ท เมืองนี้คึกคักไปด้วยชีวิตเช่นเดียวกับวันใหม่ที่ได้เริ่มต้นขึ้น ในตอนนี้ทุกคนกำลังมุงหน้าออกจากบ้านเพื่อไปทำงานของตัวเอง

ถนนเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและเสียงหัวเราะ แสดงให้เห็นว่าเมืองนี้กำลังพัฒนาและก้าวหน้าเพียงใด

ตอนนี้ผมกำลังเขาสู่ถนนโดยที่ข้างๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ด้วย เธอมีผมสีน้ำตาลเช่นเดียวกับดวงตา สวมชุดวันพีชสีน้ำเงินพร้อมประดับด้วยสร้อยคอ ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะมีกลิ่นอายที่อ่อนโยนและสง่างาม

ใช่แล้วเธอคือแม่ของผมเอง ผมเป็นคนบอกเธอเองว่าอยากให้การเดทของพวกเราเป็นการเที่ยวแบบลับๆ โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใคร 

จริงๆ แล้วตอนนี้ผมก็ปลอมตัวมาเหมือนกัน ตอนนี้ผมเป็นชายหนุ่มซึ่งมีผมสีแดงเช่นเดียวกับดวงตาและดูหล่อนิดหน่อย

ผมมองไปยังแม่ของตัวเองที่ยังคงนิ่งเงียบอยู่ แม้ว่าแม่จะดูปกติในตอนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ผมก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่เธอปล่อยออกมาได้อยู่

จนถึงตอนนี้แม่ก็ยังคงเงียบอยู่ เมื่อผมเห็นว่าเธอยังไม่ตอบสนอง ผมก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยการคง้ามือซ้ายของเธอด้วยมือขวาของผมจนทำให้เธอหันมามองที่ผมด้วยความแปลกใจ

เกรซพยายามดึงมือออกด้วยความรู้สึกตื่นตระหนกอย่างเต็มเปี่ยม

“ทำอะไรของลูกหน่ะ?”

ผมทำหน้าเศร้าและหดหู่ น้ำเสียงของผมแฝงไปด้วยความเศร้าก่อนจะถามเธอกลับขณะมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ

“ผมควรจะเป็นคนถามมากกว่าครับ!?”

เสียงของผมดังขึ้นเล็กน้อยในขณะที่ผมพูดต่อ

“ผมคิดว่าเราจะได้ใช้เวลาด้วยกันอย่างมีความสุข ผมแค่อยากจะทำให้แม่ผ่อนคลาย ผมคิดว่าบางทีผมอาจจะทำให้แม่มีความสุขในวันนี้ครับ”

“แต่ว่าตั้งแต่เช้าแล้วแม่ดูไม่มีสมาธิเลยครับ แม่ดูไม่มีความสุขเลย เป็นไปได้ไหมครับว่าแม่ไม่อยากใช้เวลาอยู่กับผม?”

พอผมพูดจบเสียงของผมก็ค่อยๆ แหบแห้งลง ในขณะที่สีหน้าของผมก็น่าสงสาร ใครก็ตามที่มองผมอยู่ตอนนี้คงจะรู้สึกสงสารผมแน่ๆ

สีหน้าของเกรซเปลี่ยนจากตกใจเป็นเขินอายก่อนจะกลายเป็นเศร้า

เธอส่ายหัวก่อนจะมองมาที่ผมอีกครั้ง

“ถูกของลูก แม่ขอโทษจ่ะ ดูเหมือนว่าวันนี้แม่จะไม่สนใจลูกเลย แต่ไม่ต้องห่วงนะแม่ดีขึ้นแล้ว มาสนุกกับเวลาที่เหลือกันเถอะจ่ะ!!”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเกรซในตอนที่เธอพูดพร้อมกับสีหน้า ‘เศร้า’ ของผมที่หายไป 

ผมกลับมายิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้น

“เยี่ยมเลยครับ แต่แม่อย่าเรียกผมว่าลูกสิครับ ในตอนที่เราอยู่ข้างนอกเรียกผมว่าออสติน วันนี้เป็นเดทของเรา ผมไม่อยากให้คนอื่นได้ยินคุณเรียกผมแบบนั้น”

“แต่ว่า-”

“ผมรู้ว่าเธอคิดว่านี่เป็นการปิกนิกครับ แต่ผมอยากให้เธอสนุกในวันนี้เพราะจากนี้ไปเราเป็นแฟนกัน ผมจะเรียกเธอว่าเกรซและเธอจะเรียกผมว่าออสติน เข้าใจไหมครับ?”

เกรซสั่นอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของผม แต่ในขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธ ผมก็พูดดักเธอซะก่อน

“นะครับแม่ ไม่มีใครที่นี่รู้ว่าเป็นพวกเรา แถมวันนี้ผมต้องการให้มันเป็นวันที่พิเศษหรือเธอจะไม่เต็มใจทำตามคำขอเล็กๆ น้อยๆ ของผมเหรอครับเกรซ?”

ผมขยับร่างกายเข้าไปใกล้เธอขณะที่ผมเรียกเธอว่าเกรซ 

ผมรู้สึกได้ถึงการสั่นของเธอจากมือของตัวเองได้เลย

“ต -แต่”

“ไม่มีแต่ครับ ขอแค่พวกเราสนุกกับด้วยกันในวันนี้ไม่ใช่เหรอครับ?”

ขณะที่ผมพูด ผมก็เดินออกไปพร้อมกับจูงแขนเกรซไปด้วย ทำให้เธอไม่มีโอกาสปฏิเสธข้อเสนอของผมได้ ผมได้ยินเสียงเกรซถอนหายใจออกมาจากข้างหลัง โดยเธอทำได้แค่ยอมรับสถานการณ์ในตอนนี้เท่านั้น

พวกเราเดินไปตามถนนเรื่อยๆ พร้อมกับมองไปรอบๆ บรรยากาศเบาๆ ตามท้องถนนดูเหมือนจะทำให้ความกระอักกระอ่วนระหว่างพวกเราเบาบางลงได้บ้าง

“ดูเหมือนว่าอาณาเขตของเราจะพัฒนาขึ้นมากเลยนะครับ”

“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณความคิดเห็นมากมายที่เธอส่งมาให้ฉันทางจดหมาย ใครจะคิดกันหล่ะว่าเธอจะเป็นอัจฉริยะในด้านบริหาร”

เมื่อได้ยินคำชมจากเกรซผมก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว ัมนไม่ได้ยากอะไรอยู่แล้ว 

ตอนนี้พวกเรากำลังเดินอยู่แถวรอบนอกใกล้กับพื้นที่ของสามัญชน เมื่อผมเห็นสถานที่ๆ ต้องการแล้วผมก็รีบดึงเกรซไปยังร้านเสื้อผ้า

“เรากำลังไปไหนกัน?”

“ช้อปปิ้งครั้งแรกครับ”

เมื่อเราเข้าไปในร้านขนาดกลางซึ่ง 2 ชั้นแล้ว ก็มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเราด้วยรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ

“วันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอคะ?”

“ผมต้องการชุดที่เข้ากันกับคนรักของผมครับ”

ขณะที่ผมพูดคำว่า ‘คนรัก’ ผมสังเกตุเห็นว่าเกรซมีหน้าที่แดงขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับที่ผมรู้สึกจุดที่ท้อง

พนักงานมองไปมาระหว่างเราก่อนจะยิ้มขึ้นมาและเดินนำเราขึ้นไปชั้นบน 

ขณะเดียวกันเกรซก็แอบเข้ามาข้างหลังผมก่อนจะพูดอย่างระงับความโกรธ

“เมื่อกี้มันอะไร?”

“อะไรเหรอครับ?”

“ทำไมเธอถึงบอกเขาว่าเราเป็นคนรักกันหล่ะ?”

“ถ้างั้นผมควรบอกเค้าว่าอะไรหล่ะครับ?”

ผมเห็นสีหน้าของเกรซที่เหมือนกับว่าเธออยากจะทุบตีผมจริงๆ มันแย่ลงหลังจากที่เธอเห็นรอยยิ้มของผม

“ชุดพวกนี้เป็นยังไงบ้างคะท่าน?”

พนักงานเรียกพวกเราขณะที่เธอโชว์เสื้อผ้าหลายชุดให้พวกเราดู 

เมื่อเธอเห็น ‘การเถียงกันของคู่รัก’ ก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ 

ผมหันไปหาเกรซพร้อมกับพูดขึ้น

“ทำไมเธอไม่ลองดูพวกมันหล่ะครับเกรซ? หลังจากที่เธอสัญญาว่าจะอยู่กับผมในวันนี้”

ผมย้ำคำว่าสัญญา ซึ่งทำให้เกรซทำหน้าบูดบึ้งก่อนที่เธอจะตกลง ผมหยิบชุด 2-3 ให้เธอก่อนจะผลักเธอไปยังห้องลองชุด

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต