The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 90 Date(2)
ขณะที่เกรซเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด ผมก็นั่งรออยู่ข้างนอกเพื่อรอเธอออกมาจนกระทั่งผมได้ยินเสียงตกใจของเธอที่ดังขึ้น
“นี่มันอะไรกัน?”
“มีอะไรรึเปล่าครับเกรซ?”
“ชุดนี่? จะให้ฉันใส่ชุดนี้ได้ยังไง”
คำพูดของเกรซเต็มไปด้วยความลำบากใจเล็กน้อย
“มีปัญหาอะไรเหรอครับ? ช่วยใส่ชุดนั้นเพื่อผมวันนี้ได้ไหมครับ? ผมคิดว่าเธอจะต้องสวยมากเลยเมื่อสวมชุดนั้น”
“เห้อออ…ก็ได้”
ผมได้ยินเสียงถอนหายใจของเกรซก่อนเธอจะยอมตกลง ดูเหมือนว่าเธอจะตั้งใจฟังคำพูดของผม ผมรออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะออกมาจากห้องแต่งตัว
เมื่อผมเห็นเธอที่ออกมาพร้อมกับชุดใหม่ก็ทำเอาผมต้องหายใจเข้าลึกๆ
ตอนนี้เธอกำลังใส่ชุดเกาะอกสีดำที่หรูหราและประณีตพร้อมผ้าโปร่งๆ พาดอยู่ที่ไหล่ซึ่งมีกลิ่นหอมของเธออยู่ ที่กระโปรงของเธอมีพูดซึ่งทำให้มันดูสะดุดตามากขณะเดิน
เธอปล่อยผมยาวสลวยลงมา เธอใส่ต่างหูทรงกระบอกคริสตัสไว้ทั้ง 2 ข้างที่ติ่งหูสีขาวของเธอประกอบกับสร้อยคอที่ผมให้เธอห้อยไว้ที่หน้าอกของเธอ ขาที่เรียวยาว กลมกลึงและเรียวสวยสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว บวกกับส้นสูงมีสายรัดยิ่งทำให้เรียวขาของเธอดูน่าดึงดูดยิ่งขึ้น
ผมรู้มาตลอดว่าเกรซมีขาที่เรียวยาวและสวยงาม แต่มันถูกซ่อนไว้เสมอเนื่องจากการแต่งตัวแบบอนุรักษ์นิยมของเธอ แต่ตอนนี้เพราะกระโปรงที่เธอสวมอยู่ ในที่สุดเรียวขาของเธอก็ได้ถูกนำออกมาโชว์สู่โลกภายนอก
เกรซมีใบหน้าที่แดงระเรื่อขณะที่เธอพยายามอย่างมากที่จะทำให้กระโปรงของเธอต่ำลงอีก แต่หน้าตาที่แดงของเธอพร้อมกับการกระทำของเธอดูทำให้เธอมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นสำหรับผม แม้ว่าเราจะปลอมตัวเปลี่ยนรูปลักษณ์กันอยู่ แต่โครงสร้างร่างกายของเราก็ยังคงเหมือนเดิม
“งดงาม”
เสียงของผมหลุดออกมาจากปากจนทำให้เกรซหันมามอง เธอเห็นว่าผมกำลังมองเธอด้วยความมึนงงขณะที่สายตาจับจ้องไปยังร่างกายของเธออยู่ การที่เห็นท่าทางแบบนี้ของผมได้ทำให้เกิดความสุขเล็กๆ ลึกๆ ขึ้นมาในตัวเธอ
ผมลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ ดวงตาของผมลุกเป็นไฟขณะมองเธอ ผมเห็นว่าเธอดูอึดอัดเล็กน้อยขณะที่เธอกำลังหมุนชุดของเธออย่างเขินอาย
“อย่ามองฉันแบบนั้นสิ เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร เธอไม่ควรมองฉันแบบนั้นนะ…”
คำพูดของเกรซขาดหายไป ขณะที่ผมยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ผมวางมือบนใบหน้าของเธอพร้อมกับทำหน้าตาจริงจังก่อนจะพูดขึ้น
“เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและสุดยอดจริงๆ ผมแน่ใจว่าถ้าเธอไม่ใช่แม่ของผม ผมจะทำให้เธอเป็นของผมอย่างไม่ต้องสงสัยเลยครับ บอกตามตรงว่าผมอิจฉาพ่อนิดหน่อยครับ”
ความเงียบกลับคืนมาหลังจากคำพูดของผม ขณะที่ผมมองไปยังดวงตาที่สั่นไหวของเกรซ
หัวใจของเกรซกำลังเต้นแรงพร้อมกับจิตใจของเธอที่ยุ่งเหยิงไปหมด เธอไม่เข้าใจเลยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้
ทำไมลูกชายของเธอถึงพูดกับเธอแบบนี้กัน? ทำไมเธอถึงหัวใจเต้นแรงด้วยความดีใจ? ทำไมเธอถึงไม่โกรธเขา? และทำไมเธอถึงฝันถึงลูกชายตัวเอง?
ผมเห็นว่าเกรซหลับตาลงก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง
เธอตอบกลับผม โดยที่ผมสามารถสัมผัสได้ถึงความเย็นชาเล็กน้อยในน้ำเสียงของเธอ
“นั่นเป็นมุขตลกที่ดีเลยนะออสติน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอควรจะพูดกับฉันนะ มันมีเส้นที่เธอไม่ควรข้ามมาอยู่”
เกรซเป็นผู้หญิงที่โตแล้ว ไม่ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นเช่นไร สถานการณ์ก่อนหน้านี้อาจทำให้เธอสั่นคลอนเล็กน้อย แต่สุดท้ายเธอก็สามารถขีดเส้นแบ่งได้
ผมไม่ได้แปลกใจที่อยู่ๆ เธอก็เปลี่ยอารมณ์อย่างกระทันหัน ผมรู้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็ต้องเป็นแบบนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เธอยอมรับความรู้สึกที่ผมพยายามจะปลูกมันในใจของเธอ
แต่ว่าผมเองก็มีแผนการลองรับกรณีนี้ไว้แล้ว ผมกลับมาทำสีหน้าตกใจก่อนจะตอบกลับเธอ
“ผมข -ขอโทษครับ ดูเหมือนว่าผมจะถูกบรรยากาศพาไปเมื่อกี้ครับ แม่สวยมากจนทำให้ผมเสียสมาธิไปชั่วขณะเลยครับ”
ใบหน้าของผมเต็มไปด้วยความลำบากใจขณะที่ผมพูด ซึ่งทำให้เกรซกลับมาหน้าแดงอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะรีบซ่อนมันอย่างรวดเร็วก็ตาม แต่หลังจากนั้นความเงียบก็ยังคงสร้างความอึดอัดใจระหว่างเรา
ทันใดนั้นพนักงานก็กลับมาเห็นเกรซในชุดของทางร้าน
ดวงตาของพนักงานสาวเป็นประกายพร้อมกับที่เธอพูดขึ้นมา
“ว้าวคุณนาย คุณดูสวยมากเลยค่ะในชุดนี้ ฉันคิดว่าพวกคุณทั้งคู่เหมาะสมกันมากเลยค่ะ”
‘ทำได้ดีมาก! ผมจะจ่ายทิปพิเศษให้เธออย่างแน่นอน’
ผมยกนิ้วให้พนักงานในใจ
หลังจากนั้นเกรซก็กลับไปยังห้องเปลี่ยนชุดเพื่อเปลี่ยนกลับมาใส่ชุดเดิมของเธอ มีบรรยากาศแปลกๆ ระหว่างเราในตอนที่เราออกจากร้าน แม้ว่าผมจะไม่ได้รังเกียจมันก็เถอะ
ผมจับมือของเธออีกครั้งและครั้งนี้ผมรู้สึกได้เลยว่าเธอพยายามต่อต้านหนักขึ้น แต่ผมก็รั้งไว้ไม่ยอมปล่อย
“ออสตินปล่อย ฉันคิดว่าเราไม่ต้องจับมือกันแล้วก็ได้”
“ไม่ครับ”
“ออสติน!!”
เสียงของเกรซดังขึ้นพร้อมทั้งเจือปนไปด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่าน
ผมมองหน้าเธอก่อนจะทำสีหน้าน่าสมเพช
“ได้โปรดนะครับแม่ แค่วันนี้ช่วยไปกับผมหน่อยนะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเกินเลยอีกแล้วครับ นี่ก็นานมากแล้วที่ผมไม่ได้เห็นแม่ยิ้มแบบนี้ ผมแค่ไม่อยากทำลายเดทวันนี้ของเราครับ”
ผมต้องเกลี้ยกล่อมเธออีก 2-3 ครั้งกว่าที่เธอจะยอมตกลงไปกับผมต่อ
ผมยิ้มขณะจูงมือเธอไปตามถนนที่มีผู้คนพลุกพล่านก่อนจะพาเธอไปยังร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง
“ทำไมเราไม่มากินเค้กกันหล่ะครับ? ผมหาข้อมูลมาแล้วว่าเค้กที่นี่อร่อยมากเลยนะครับ”
“ทำไมจะไม่หล่ะ”
เกรซยิ้มขณะตอบกลับ ดูเหมือนว่าเธอจะเย็นลงบ้างแล้ว
เมื่อมาถึงหน้าร้านผมก็ขอพนักงานนั่งข้างนอกเนื่องจากสามารถมองวิวรอบๆ ได้ ก่อนผมจะเดินไปกระซิบอะไรบางอย่างกับพนักงานและกลับมานั่งที่
“เธอพูดอะไรกับเขาเหรอ?”
เกรซสงสัยเพราะเธอไม่ได้ตั้งใจฟังการสนทนาของผม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่สั่งสินค้าพิเศษของร้านเขาหน่ะครับ”
“หืมม งั้นเหรอ”
หลังจากนั่งลงแล้วพวกเราก็มองดูฉากรอบๆ ขณะที่พูดคุยกัน การพูดคุยของเราเป็นไปอย่างสบายๆ และผ่อนคลาย การพูดคุยของเราช่วยลดความกดันที่ก่อตัวขึ้นกับเกรซในช่วงนี้ได้ดีเลย
“แม่คิดถึงพ่อไหมครับ?”
คำถามของผมทำให้เธออึ้งไปก่อนเธอจะมีสีหน้าเศร้าหมอง
เกรซอยากจะปฏิเสธ แต่เธอก็ลังเลและสุดท้านเธอก็พยักหน้า
“นั่นคือเหตุผลที่แม่ไม่แต่งงานใหม่ใช่ไหมครับ?”
“นั่นก็เหตุผลหนึ่ง อีกเหตุผลคือหัวใจของแม่ตายไปพร้อมกับพ่อของลูกแล้ว”
เกรซมีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าขณะที่เธอตอบผม
ผมวางมือไว้บนโต๊ะข้างเธอ โดยที่ดวงตาของผมฉายแววความรักในขณะที่ผมมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอและทำให้เธอตื่นตระหนกเล็กน้อย
เสียงของผมจริงจังมากในขณะที่ผมพูด
“ไม่ต้องห่วงนะครับเกรซ ผมอยู่เพื่อเธอ แน่นอนว่าผมจะดูแลเธอเองครับ ผมจะดูแลให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเลยผมสัญญาครับ”
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
