The Devil’s Cage - ตอนที่ 258 พบแล้ว! - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ไม้ขีดไฟได้จุดฟอสฟอรัสแดง

เปลวไฟลุกไหม้อย่างรวดเร็ว เมื่อไฟมาถึงหลุมโครงกระดูกที่ Kieran สาดด้วยน้ำมันก๊าด เปลวไฟเล็ก ๆ ก็กลายเป็นไฟที่โหมกระหน่ำและเต้นรำ

ควันหนาทึบลอยขึ้นสูงบนท้องฟ้า ก่อตัวเป็นเมฆดำขนาดใหญ่

เฮอร์เบิร์ตและปิแอร์กำลังสวดภาวนาให้คนตายอย่างแผ่วเบา

แม้แต่ชายร่างใหญ่ก็ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความเคารพ

ไฟไหม้ครั้งใหญ่เกือบสองชั่วโมง หลังจากเปลวไฟสลัวลง จีหรานก็หยิบพลั่วขึ้นมา เขาจะไม่เติมหลุม เขาแค่จะฝังกระดูกที่ยังไม่เผาที่เขาเก็บมา

พวกเขาอาจยังถูกสัตว์ขุดขึ้นมาเพื่อเป็นอาหารมื้อค่ำ แต่พวกเขาก็ทำทุกอย่างที่ทำได้

ปิแอร์ คนตัวใหญ่ และเฮอร์เบิร์ตร่วมขุดด้วย กลุ่มนั้นเก็บอัฐิไว้จนฟ้ามืด

“ฉันสาบานว่าฉันจะไม่ทำสเต็ก Bizel1 อีกแล้ว!” ปิแอร์ซึ่งพักอยู่ข้างแคมป์ไฟพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันคิดว่าฉันคงไม่มีซี่โครงไปอีกนาน! ฉันไม่เคยมีซี่โครงมาก่อนเลย!” Kieran ตามด้วยเรื่องตลกของเขาเอง

สเต็กที่ปิแอร์พูดถึงเป็นอาหารอันโอชะของท้องถิ่น ดังนั้นแน่นอนว่าจีหรานไม่เคยกินมาก่อน เฮอร์เบิร์ตเริ่มอธิบายสเต็กอย่างละเอียด

“บิเซลสเต็กเหรอ? ส่วนที่ติดกับกระดูก เนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำนั้นเรียกได้ว่าเป็นส่วนที่ดีที่สุดของวัว โดยเฉพาะน้ำแดง มันเพิ่มความอยากอาหารจริงๆ…”

“อ๊ะ! หยุดนะเฮอร์เบิร์ต! คุณทำให้ฉันปวดท้อง!” ปิแอร์ตะโกนด้วยท่าทางรังเกียจก่อนที่เฮอร์เบิร์ตจะแกล้งเขาเสร็จ

Kieran ก็รับไม่ได้เช่นกัน ขอบคุณคำอธิบายของเฮอร์เบิร์ต เขาจำกระดูกเปื้อนเลือดในหลุมได้

จีหรานรีบผลักความคิดออกจากหัวของเขา เขาไม่ต้องการให้ความทรงจำดังกล่าวส่งผลต่อรสชาติอาหารของเขา เขาเปลี่ยนหัวข้อทันที

“แล้วเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ เฮอร์เบิร์ต?” เขาถาม.

“ตอนนี้แน่นอน!”

เฮอร์เบิร์ตทานอาหารเสร็จและลุกขึ้นยืนทันที ถือตะเกียงน้ำมันก๊าดไว้ในมือ เขาผจญภัยไปยังพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคยของเมืองชั้นใน Kieran, Pierre และชายร่างใหญ่ตามมาติดๆ

“ตามประเพณีของ Neegor ขุนนาง อัศวิน และเชื้อพระวงศ์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเมืองชั้นใน สามัญชน เช่น นักธุรกิจ ไม่ว่าพวกเขาจะร่ำรวยเพียงใด ไม่สามารถเข้ามาในส่วนนี้ของเมืองได้! ความจริงแล้ว ราชวงศ์ Neegor มีความ ระบบลำดับชั้นที่เข้มงวด หากสามัญชนต้องการก้าวไปสู่ระดับขุนนาง ไม่มีทางอื่นที่จะทำได้นอกจากการประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในสนามรบ คนๆ หนึ่งจะต้องฆ่าศัตรูอย่างน้อย 30 คน หนึ่งในนั้นเป็นผู้บัญชาการ เพื่อบรรลุสิ่งนั้น!”

เมื่อกลุ่มไปถึงทุ่งที่เต็มไปด้วยรู เฮอร์เบิร์ตอธิบายว่ามีอะไรอยู่ข้างหน้าพวกเขา

“นี่จะต้องเป็นส่วนในของเมือง อาคารในเมืองชั้นในมีสถาปัตยกรรมที่สูงกว่าบ้านทั่วไปในสลัม เมื่อเวลาผ่านไป อาคารต่างๆ ก็จมลงสู่พื้นดิน รวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว แม้ว่าฉันจะเกลียดสิ่งเหล่านั้น นักขุดทองได้ทำลายโบราณวัตถุทางประวัติศาสตร์ ฉันต้องขอบคุณพวกเขา เพราะพวกเขาช่วยเราประหยัดเวลาได้มาก”

เฮอร์เบิร์ตยกตะเกียงน้ำมันก๊าดขึ้น เลือกหลุมแล้วลงไปทันที

ปรากฎว่าไม่ใช่หลุมสุ่ม เมื่อ Kieran ตามเขาเข้าไปในหลุม เขาก็ยืนยันทฤษฎีของเขา

หลังจากเดินผ่านทางเดินแคบ ๆ ที่ลาดชันเต็มไปด้วยฝุ่น พวกเขาเห็นพื้นที่กว้างปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา

ไม่จำเป็นต้องก้มตัวเพราะอากาศไม่อบอ้าว พื้นที่ใต้ดินกว้างกว่าและระบายอากาศได้ดีกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก

“ที่นี่ต้องเป็นคฤหาสน์ของขุนนางแน่ๆ ห้องที่เราเข้าไปต้องเป็นห้องของเขาแน่ๆ ไปดูว่าเขามีอะไรในห้องเรียนบ้าง!” เฮอร์เบิร์ตพูดขณะที่เขาเดินไปหามัน

เขาดูมีความมั่นใจอย่างมาก ราวกับว่าสถานที่ที่เขาอยู่ไม่ใช่ซากประวัติศาสตร์เก่าแก่เมื่อ 1,500 ปีก่อน แต่เป็นสวนหลังบ้านของเขาเอง เขาคุ้นเคยกับทุกซอกทุกมุมของบ้าน

เริ่มจากคฤหาสน์ขุนนางที่อยู่ต่อหน้าพวกเขา กลุ่มใช้เวลาทั้งสัปดาห์สำรวจเมือง Isogu

นอกเหนือจากเวลารับประทานอาหารและเวลาพักผ่อน จีหรานอยู่ข้างหลังเฮอร์เบิร์ตตลอดเวลา ฟังคำอธิบายเกี่ยวกับสถานที่ของเขา

จีหรานกำลังเฝ้าดูสถานที่ด้วยความรู้สึกระแวดระวัง เผื่อว่าอาจมีอันตรายเกิดขึ้น เขารู้ดีว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเขาเป็นอย่างดี

เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเมือง Isogu หรือราชวงศ์ Neegor ก่อนการเดินทาง หากไม่ใช่เพราะคำอธิบายของเฮอร์เบิร์ต เขาก็ไม่สามารถระบุได้ว่าเขากำลังดูอะไรอยู่

จากมุมมองของ Kieran ทุกสิ่งที่เขาเห็นค่อนข้างจะเหมือนเดิม หินและดินและเครื่องใช้ในบ้านที่แตกหัก

Kieran ไม่สามารถประมวลผลได้ด้วยความรู้อันจำกัดของเขา แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาเศร้าใจ

เขารู้ว่าเขาอยู่ในระดับใด พูดตามตรง แม้แต่นักขุดทองที่จุดตั้งแคมป์ก็ยังรู้จักสถานที่นี้มากกว่าจีหรานก่อนที่พวกเขาจะเสียชีวิตเสียอีก

มิฉะนั้น จีแรนคงไม่ตามเฮอร์เบิร์ตไปรอบๆ เฮอร์เบิร์ตเป็นมืออาชีพอย่างแท้จริง

ข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดคือการมองเห็นของ Kieran ซึ่งการแจ้งเตือนเกี่ยวกับการสำรวจยังคงปรากฏขึ้นไม่หยุด

แม้ว่าจะไม่มากถึง 1% เหมือนตอนที่เขาเข้าไปในเมือง Isogu เป็นครั้งแรก แต่ในระหว่างสัปดาห์นั้น การแจ้งเตือน [ 0.1%] และ [ 0.2%] จะปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราวเมื่อ Kieran ติดตาม Herbert ไปรอบๆ

เมื่ออัตราการสำเร็จของเขาถึง 15% Kieran รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เหลืออีก 5% ก่อนที่เขาจะเสร็จสิ้นภารกิจหลัก

อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองวันที่ผ่านมา การแจ้งเตือนกลับน้อยลงเรื่อยๆ จีหรานรู้ว่าหากต้องการเพิ่มเปอร์เซ็นต์การสำรวจภายในระยะเวลาอันสั้น เขาจะต้องมีการค้นพบครั้งใหญ่ การตามหลุมที่นักขุดทองขุดจะไม่ทำอีกต่อไป

บอกตามตรงว่าเฮอร์เบิร์ตก็ทำเช่นเดียวกัน ทุกครั้งที่เขาออกจากหลุมที่ขุดโดยนักขุดทอง เขาจะจดบันทึก

Kieran ไม่สามารถเข้าใจบันทึกของเขาได้ แม้ว่าจะมีบรรทัดและตัวเลขกำกับอยู่ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเฮอร์เบิร์ตกำลังพยายามหาอาวุธอยู่

มันไม่ใช่งานง่ายเลย ถ้าเป็นเช่นนั้น ผู้พิทักษ์หรือ Night Race จะพบมันแล้ว พวกเขาคงไม่รอให้เฮอร์เบิร์ตทำเพื่อพวกเขา

Kieran ไม่ได้เร่งรีบ Herbert เขาเพียงรออย่างเงียบ ๆ

ปิแอร์ก็เช่นกัน แม้ว่าเขากำลังรอสัตว์ประหลาดกลางคืนแทน

ภายในเวลาหนึ่งสัปดาห์ ปิแอร์ได้พบบางสิ่งจากที่ตั้งแคมป์ของนักขุดทองที่เขาคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ เช่น ปืนพกแบบหินเหล็กไฟ กระสุนจำนวนมาก ดาบ มีด และกลุ่มระเบิด

การใช้ระเบิดเป็นสิ่งที่อธิบายได้ด้วยตนเองในตอนนั้น

…

ในตอนกลางคืน แคมป์ไฟกำลังลุกไหม้ที่ส่วนในของเมือง Isogu ทุกคนกำลังยัดอาหารเข้าปาก

ปิแอร์กำลังจัดแจงอาวุธอีกครั้ง เฮอร์เบิร์ตใช้แสงที่มาจากกองไฟ จดบันทึกที่มีแต่เขาและนักเรียนเท่านั้นที่อ่านได้

จีหรานอยู่ในเงามืด สแกนดูรอบๆ ตัวเขา เขาจำเป็นต้องเตรียมพร้อม แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ยามกลางคืนก็ตาม

เมื่อวันก่อน จีหรานสอดส่องสายตาสอดแนมมากกว่าหนึ่งครั้ง การจ้องมองที่มุ่งร้ายนั้นคมราวกับดาบ

“รอไม่ได้แล้วเหรอ?” คีแรนเดา

Night Race มีความอดทนน้อยกว่าที่เขาคิดไว้ แต่นั่นเป็นข่าวดีสำหรับเขา

หมายความว่าสัตว์ประหลาดไม่สามารถแสดงอาละวาดได้ พวกเขารู้สึกวิตกกังวลเช่นกัน

ทำไม Night Race ถึงรู้สึกกังวล?

อาจเป็นเพราะผู้พิทักษ์ของเมือง Isogu หรือกองกำลังศัตรูอื่น ๆ

ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร มันเป็นข่าวดีสำหรับ Kieran ผู้ซึ่งกำลังต่อสู้เพียงลำพัง