The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1007 - วิหคไม

　　“เขาไม่ได้คิดร้ายกับเรามิเช่นนั้นจะช่วยพวกเราทำไมกัน? ข้าขอถามชื่อศิษย์น้องจะได้หรือไม่? บางทีข้าอาจรู้จักเจ้า”
　　ซือหยูจ้องวิหคไม้และตอบอย่างไร้อารมณ์
　　“ซือหยูเซี่ยน”
　　สกุลซือรึ?ชาหยินแปลกใจ นางเริ่มแสดงความนับถือเล็กน้อย
　　ติงผิงเองก็รู้ตัวเช่นกันทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ความไม่พอใจบนใบหน้าเขาหายไปจนหมด
　　ชาหยินหยุดไปชั่วครู่
　　“ศิษย์น้องซือเป็นศิษย์จากสำนักอสูรสวรรค์ที่โลกตอนเหนือใช่ไหม?”
　　ซือหยูยังคงจ้องมองวิหคไม้
　　“ทำไมเจ้าคิดอย่างนั้นล่ะ?” 　　เขาถามอย่างเรียบเฉย
　　“ทั้งโลกย่อมรู้ว่าวิชาอสูรที่ศิษย์สำนักอสูรสวรรค์บ่มเพาะแตกต่างกับสำนักอสูรอื่น”
　　ชาหยินกล่าว
　　“ศิษย์สำนักอสูรสวรรค์มีพลังอสูรอันบริสุทธิ์พลังยังแข็งแกร่งมาก ข้าสังเกตพลังอสูรเจ้าเมื่อครู่แล้ว มันบริสุทธิ์มาก ไม่เหมือนกับพลังที่ข้าเคยเห็นมาก่อนเลย ข้าเลยคิดว่าเจ้าจะต้องมาจากสำนักอสูรสวรรค์ ใช่ไหม?”
　　ชาหยินถามด้วยรอยยิ้ม
　　ซือหยูเลิกคิ้วยอดฝีมือจากเขตอื่นก็เข้าร่วมในครั้งนี้ด้วยรึ?
　　การถูกเข้าใจผิดว่าเป็นศิษย์สำนักอสูรสวรรค์เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดที่พลังอสูรของเขาบริสุทธิ์นั้นเป็นเพราะว่าเขาได้สกัดพลังมาด้วยตัวเองจากอสูรต่างโลก ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นศิษย์สำนักอสูรสวรรค์
　　ซือหยูไม่คิดจะอธิบายมากเกินไปเขามองหญิงสาวที่กำลังพูด เพียงเหลือบมองครั้งแรกก็เห็นได้ว่านางเป็นสาวงามที่หาได้ยาก รูปร่างหน้าตาของนางดูดี องค์ประกอบลงตัว ผิวเรียบเนียน ดวงตาสดใส ร่างกายผอมบางดูสง่างาม
　　ในตำหนักโลหิตนอกจากปิงหวูชิงและปิงหวูชิงอีกคนก็ยากที่จะหาสตรีใดที่เทียบกับนางได้
　　ความตกอกตกใจของเขาคงอยู่เพียงครู่สั้นๆ ก่อนจะหายไป ซือหยูเคยพบหญิงงามมามากมาย ไม่ง่ายที่เขาจะตกหลุมรักใครได้ในเวลานี้ เขามองวิหคไม้และถาม
　　“เจ้าอยากจะขายวิหคไม้หรือไม่?”
　　“ขายวิหคไม้ของเรารึ?”
　　ชาหยินตกใจนางมองซือหยูด้วยความหลงใหล ดูจากพลังที่เขาใช้ก่อนหน้านี้ เขาน่าจะมีพลังอย่างน้อยที่จ้าวเทวะระดับแปด
　　กองกำลังที่มีเกียรติอย่างสำนักอสูรสวรรค์ไม่เคยให้สมบัติที่ใช้เดินทางกับคนที่มีพลังโดดเด่นหรอกหรือ? 　　นางคงจะตกใจยิ่งกว่าหากรู้ว่าซือหยูไม่ได้อยู่ในสำนักใหญ่อย่างสำนักอสูรสวรรค์แต่เขาเป็นเพียงแค่ศิษย์ตำหนักโลหิต ในด้านฐานะ ตำหนักโลหิตนั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่าสำนักช่างสวรรค์ด้วยซ้ำ
　　“เจ้าจะขายหรือไม่?”
　　ซือหยูถามต่อไปใบหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์ใดออกมา
　　ชาหยินถอนหายใจว่ากันว่าศิษย์สำนักอสูรสวรรค์นั้นหยาบคายเป็นที่สุด ชายตรงหน้านางมองตานางเพียงครั้งแรกตั้งแต่ที่พบกัน
　　หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งนางตอบ
　　“น่าเสียดายข้าขายให้เจ้าไม่ได้หรอก”
　　“ทำไมกัน?”
　　ซือหยูพูดสวนไปทันทีเขายินดีที่จะแย่งมันด้วยกำลัง
　　ชาหยินดูจะเข้าใจซือหยูนางถอนหายใจ
　　“ไม่ใช่เพราะชาหยินผู้นี้ไม่อยากจะตอบแทนน้ำใจเจ้าแต่วิหคไม้ของชาวช่างสวรรค์จะเริ่มยอมรับเจ้าของตั้งแต่ที่หยดโลหิตลงไปในการสร้าง นอกจากพวกเราก็ไม่มีใครควบคุมมันได้ ข้าคงจะโกงหากขายมันให้เจ้า”
　　ชาหยินตอบ
　　อย่างนั้นเองรึ?น่าเสียดายนัก
　　หากมันไร้ประโยชน์กับเขาซือหยูก็ไม่คิดจะเสียเวลาอีก
　　“ลาก่อน!”
　　“รอเดี๋ยวสิ!” ไอลีนโนเวล
　　ชาหยินรีบเรียกซือหยู
　　“ศิษย์น้องถ้าเจ้ายืนกราน เราจะหาทางช่วยเจ้าได้ แต่เจ้าต้องไปหาศิษย์พี่ใหญ่กับพวกเรา”
　　ซือหยูตาลุกวาว
　　“เจ้าคิดจริงๆ รึว่าข้าไม่รู้เรื่องความลับของแดนมณีว่าถ้าหากสังหารคนมากเท่าใด โอกาสได้สมบัติจะมากขึ้น?” 　　แน่นอนว่าซือหยูไม่คิดจะตามพวกเขาไปเจอกับศิษย์พี่ใหญ่ศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักขนาดใหญ่อย่างสำนักช่างสวรรค์จะต้องไม่ใช่คนที่เอาชนะได้โดยง่าย
　　“เจ้าจะบ้าหรือเจ้าเป็นศิษย์จากสำนักอสูรสวรรค์นะ! พวกเราสำนักช่างสวรรค์จะกล้าแตะต้องเจ้ารึ?”
　　ชาหยินหัวเราะอย่างขมขื่น
　　ซือหยูลูบคางใช้ความคิดแท้จริงเขากำลังแอบคุยกับหยุนย่าสี
　　“ท่านอาจารย์ดัดแปลงเจ้านกนี่ได้จริงใช่ไหม?”
　　การช่วยชาหยินเพื่อวิหคไม้นั้นเป็นคำแนะนำของหยุนย่าสี
　　“ฮ่าๆ ข้าเคยหลอกเจ้าหรือ? วิธีการสร้างเจ้านกบินได้นี่น่าชื่นชม วัตถุดิบของมันก็ดีด้วย มันอาจจะต้านทานพลังฟ้าได้ มันเป็นของดีที่จะใช้ช่วยชีวิตเจ้า”
　　หยุนย่าสีตอบ　　สิ่งที่เรียกว่าพลังนำทางฟ้านั้นกล่าวถึงพลังของอสูรเนรมิตรที่สามารถกระชากมิติเพื่อเดินทางได้
　　ด้วยขีดกำจัดที่มีแต่จ้าวเทวะลงมาเท่านั้นที่จะเข้าร่วมแดนมณีได้การมีพลังนำทางฟ้าจะไม่เทียบกับไร้เทียมทานหรือ?
　　ในครั้งนี้หยุนย่าสีเองก็พยายามหาทางช่วยชีวิตซือหยูเองเช่นกัน นั่นก็เพื่อให้ซือหยูได้เตรียมพบกับอุปสรรคทั้งสาม
　　“เจ้าสัมผัสตำแหน่งของคนสำนักเดียวกันได้รึ?ถ้าข้าจำไม่ผิด การเคลื่อนย้ายมาแดนมณีคือการมาแบบสุ่มนะ”
　　ซือหยูเลิกคิ้ว
　　“ทั้งห้าสวนมีพื้นที่ขนาดใหญ่ต่อให้มีเครื่องมือสื่อสาร พวกเจ้าก็ไปในตำแหน่งที่ถูกต้องไม่ได้”
　　ซือหยูกล่าว
　　ชาหยินมองซือหยูแปลกๆ และหัวเราะ
　　“เจ้าพูดอะไรกันต่อให้สำนักช่างสวรรค์จะไร้พลังต่อหน้าสำนักอสูรสวรรค์อย่างเจ้า พวกเราก็รู้เรื่องความลับของแดนมณีนะ!”
　　“คนที่ถูกอสูรเนรมิตรคนเดียวกันส่งตัวมาจะมีกลิ่นอายแบบเดียวกันสามารถตามกลิ่นอายอีกฝ่ายได้ง่าย ๆ แล้วแต่ละคนก็มักจะไม่อยู่คนละสวนกันด้วย”
　　อะไรนะ?พวกเขาควบคุมพื้นที่ได้หรือ? แล้วยังสัมผัสพรรคพวกได้อีก? ม่อเทียนฉวนไม่เคยบอกความลับนี้เลย!
　　ซือหยูโกรธแค้นขึ้นมาทันที
　　“ม่อเทียนฉวน!”
　　ผู้หญิงคนนั้นเล่นสกปรกกับเขา!
　　ม่อเทียนฉวนอาจจะจงใจส่งเขามายังสวนบุพผาไม่เพียงแต่เพื่อจะสร้างปัญหาให้เขา แต่นางยังคิดจะกำจัดซือหยูในภัยธรรมชาติแรก!
　　ซือหยูชิงชังนางอย่างมากถ้าหากเขามีโอกาสในสักวัน เขาจะต้องลงโทษนังผู้หญิงหน้าด้านนี่ให้ได้! 　　ติงผิงไม่คิดว่าซือหยูจะถามเพราะไม่รู้เขากลับคิดว่าซือหยูถามเพราะกำลังดูถูกพวกเขาอยู่
　　“ศิษย์พี่สองคนของข้ากับข้ากำลังจะมุ่งหน้าไปหาศิษย์พี่เพราะสัมผัสตำแหน่งได้แต่พวกเราไม่คิดว่าจะผ่านดินแดนของบุพผายักษ์จนถูกตามล่า พวกเราโชคดีที่ได้เจ้าช่วยเอาไว้”
　　ชาหยินกล่าว
　　ซือหยูคิดเงียบๆ ศิษย์สำนักช่างสวรรค์ถูกคนเดียวกันส่งตัวมา ดังนั้นพวกเขาจึงมีกลิ่นอายเดียวกัน และพวกเขาจะสามารถสัมผัสตำแหน่งของแต่ละคนได้ ดังนั้นศิษย์ตำหนักโลหิตทุกคนจะต้องถูกม่อเทียนฉวนส่งตัวมา
　　หากพูดตามเหตุผลซือหยูควรจะรับรู้ตัวตนของแต่ละคนได้ แต่ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาด้านใน เขาก็สัมผัสอะไรไม่ได้เลย!
　　“ไอ้รอยประทับนั่นสินะ!” 　　ซือหยูหงุดหงิดม่อเทียนฉวนสร้างตราประทับที่ร่างกายเขาและแลกกับอายุขัยของตัวเอง จะต้องเป็นเพราะสิ่งนั้นแน่!