The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1025 - เจ็บแสบ

　　ซือหยูหันไปมองและยิ้มเยาะ
　　“ฮื่มข้าต้องการชีวิตเจ้า! รอให้พวกมีดสวรรค์มาถึงก่อนเถอะ!”
　　“พวกเจ้าต้องตายอย่างทรมาน!”
　　จ้าวสวนโกรธแค้นมันตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดอยู่ในม่านแสงค่ายกล
　　ซือหยูยิ้มเยาะต่อไปและบินข้ามขอบนภาไปกับลู่จือยี่
　　เขาหยุดเมื่อมาถึงภูเขาลูกหนึ่ง
　　ลู่จือยี่มองเขาด้วยดวงตาอันงดงามใบหน้านางดูตื่นเต้น
　　“ตัดต้นไม้เพราะแบบนี้เองสินะ!”
　　ลู่จือยี่หันมายิ้มกับซือหยู
　　“เจ้าทำลายป่าก็เพื่อล่อให้จ้าวสวนมาแล้วโทษพวกดินแดนมีดสวรรค์นี่เอง!”
　　“แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้าไม่เข้าใจเจ้าแน่ใจได้ยังไงว่าจ้าวสวนจะปรากฏตัวเพราะเจ้าทำลายป่า? ถ้าจ้าวสวนไม่มา เราจะไม่เสียเวลาล้ำค่าในการหนีหรอกหรือ?”
　　นางกระพริบดวงตาที่สดใส
　　ซือหยูยิ้มอย่างมั่นใจ
　　“จ้าวสวนตำราก็ตอบมาแล้วไม่ใช่หรือ?ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างสวนตำรายังคงอยู่ได้ไม่มีใครทำลายก็เพราะเหตุเดียว คือจะต้องมีสิ่งที่ปกป้องสวนตำราอยู่ ดูจากที่มันปกป้องยอดฝีมือได้เป็นเวลานาน พลังของคนที่ปกป้องจะต้องอยู่ระดับอสูรเนรมิตรเป็นอย่างน้อย และผู้ปกป้องจะต้องไม่ถูกกำจัดง่าย ๆ ซึ่งนั่นก็คือจ้าวสวนตำรานั่นแหละ!”
　　“ข้ารู้ว่าถ้าหากข้าทำตัวเป็นผู้ทำลายเมื่อใดจ้าวสวนจะต้องปรากฏตัวออกมาแน่นอน”
　　ลู่จือยี่ทั้งตกใจและทึ่ง
　　“จือยี่นับถือแผนที่คิดมาอย่างดีของเจ้ายิ่งนักท่านอาจารย์!”
　　ซือหยูหัวเราะ　　“เจ้าก็หัวไม่ช้าเหมือนกันแหละน่าแม่นางลู่”
　　ถ้าหากลู่จือยี่ไม่ช่วยตามน้ำหลอกจ้าวสวนเรื่องที่พวกเขามาจากดินแดนมีดสวรรค์มันก็คงจะไม่ง่ายเช่นนี้แน่
　　ใบหน้าละเอียดอ่อนของนางแดงระเรื่อด้วยนิสัยส่วนตัวของนาง นี่เป็นครั้งแรกที่นางหลอกลวงคน
　　“แล้วเราหนีรอดรึยังล่ะ?”
　　ลู่จือยี่ถามจ้าวสวนบุพผาไม่พอใจจนเชื่อว่าพวกเขาคือคนจากดินแดนมีดสวรรค์จริง ๆ เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปนั้นน่าติดตาม
　　แต่ซือหยูส่ายหน้า
　　“เรายังขาดบางอย่างอยู่คนดินแดนมีดสวรรค์ไม่ได้โง่ พวกมันโดนหลอกไม่ง่ายนัก”
　　ต่อมารอยแยกมิติห้าแยกปรากฏกลางสวนตำรา เฉียนเฟิงและคนของเขาก้าวออกมาจากรอยแยกเหล่านั้น
　　จำนวนของพวกเขาขณะนี้มีมากกว่าแปดสิบคนมันคือกองทัพคนกลุ่มใหญ่ นักรบเหล่านี้มีพลังมหาศาล
　　“ซือหยูเซี่ยน!”
　　เฉียนเฟิงหรี่ตามองรอบๆ จากนั้นเขาก็เห็นบางอย่าง เขามองไปยังลำแสงตะวันห้าสี
　　ตำราสามสีถูกลำแสงกักขังเอาไว้จนขยับตัวไม่ได้
　　เฉียนเฟิงตกใจในทีแรกจากนั้นเขาก็ชักสีหน้า เขาแอบตกใจ
　　“ค่ายกลดดับสวรรค์ห้าธาตุ!วิชาเฉพาะของห้าองครักษ์แสงกระจ่าง! เป็นไปไม่ได้! พวกนั้นก็มาที่แดนมณีด้วยเรอะ?”
　　ใบหน้าเฉาลี่ตั้งตกใจและสงสัยเขามองไปยังลำแสงที่ฉาบตำราสามสีด้วยความหวาดระแวงในใจ
　　“ศิษย์พี่เฉียนตำรานั่นมันอะไรกัน? ถ้าถูกค่ายกลดับสวรรค์ห้าธาตุขัง มันก็ต้องแข็งแกร่งแน่”
　　เฉียนเฟิงมองตำราครู่หนึ่ง　　“ดำขาว น้ำเงิน ตำราเทพสามสี…มันคือจ้าวสวนตำรา! หนึ่งในจ้าวสวนที่โหดร้ายที่สุด!”
　　เขาใจสั่น
　　“อะไรนะ?นั่นจ้าวสวนตำรางั้นเรอะ?”
　　เฉาลี่หายใจเข้าลึก
　　เท่าที่พวกเขารู้จ้าวสวนตำราคือสิ่งที่ห่างไกลจากพลังพวกเขา จ้าวสวนแต่ละสวนล้วนเป็นอสูรเนรมิตร ไม่ใช่สิ่งที่จ้าวเทวะจะรับมือได้
　　ใบหน้าของคนดินแดนมีดสวรรค์เปลี่ยนไปพวกเขาดูหวาดกลัวและขี้ขลาด ไม่กล้าเข้าไปใกล้มากกว่านั้น
　　เฉียนเฟิงมองซ้ายขวาไปมาหลายครั้งการถอยตอนนี้ย่อมทำให้พวกเขาเลี่ยงอันตรายที่ไม่รู้จักไปได้ แต่ถึงอย่างนั้น การเสียตำราหยางก็ทำให้พวกเขามิอาจรายงานภารกิจต่อปี้หลิงเทียนได้เช่นกัน มันคือทางเลือกที่ตัดสินใจได้ยาก　　เฉียนเฟิงพูดเบาๆ เมื่อมองจ้าวสวนตำราที่ถูกกักขัง
　　“อย่าไปกลัวจ้าวสวนตำราถูกกักขังเอาไว้ พวกเราแค่ต้องรีบผ่านไป มันไม่ใช่ปัญหา”
　　คำพูดของเขาทำให้เหล่าคนดินแดนมีดสวรรค์ใจเย็นลงพวกเขามุ่งหน้าไปทางจ้าวสวนตำราด้วยความยำเกรงและเตรียมตามล่าซือหยูกับลู่จือยี่ต่อไป novel-lucky
　　แต่ในสายตาของจ้าวสวนพวกเขากำลังจะทำเรื่องชั่วร้าย!
　　“พวกเจ้ามาจากดินแดนมีดสวรรค์สินะ?”
　　จ้าวสวนจ้องมองแต่ละคนและเอ่ยปากเป็นครั้งแรก
　　เฉียนเฟิงแตกตื่นเหล่าคนดินแดนมีดสวรรค์หน้าซีดด้วยความหวาดผวา จ้าวสวนรู้จักพวกเขา!
　　เฉียนเฟิงข่มความตื่นตูมในใจเขาพูดอย่างใจเย็น
　　“ใช่แล้วขอถามได้หรือไม่ ท่านจ้าวสวนตำรามีคำสั่งใดกับพวกข้า?”
　　จ้าวสวนหัวเราะอย่างเยือกเย็น
　　“พวกเจ้ามันชั่วช้า!ทำไมข้าจะต้องสั่งพวกเจ้า?”
　　อะไรนะ?เฉียนเฟิงขมวดคิ้ว น้ำเสียงของจ้าวสวนตำราแปลกไปมาก
　　เฉียนเฟิงรีบประสานหมัด
　　“ท่านจ้าวสวนหรือว่าท่านจะถูกพวกคนน่ารังเกียจหลอกแล้วจงใจโทษให้เป็นความผิดเรา?”
　　จ้าวสวนหยุดชะงักเล็กน้อยมันถามอย่างเย็นชา
　　“ทำไมเจ้าพูดเช่นนั้น?”
　　เฉียนเฟิงคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ
　　“บอกตามตรงท่านจ้าวสวนตำรา พวกเรามาเพื่อชิงตำราหยินหยางของม่อจือเต๋า แต่ตำราหยางถูกคนสองคนขโมยไป พวกเรากำลังไล่ตามพวกมัน และพวกมันก็ตรงมาที่กลางสวนตำรา! ข้าคิดว่ามันคืออุบายให้พวกเราเข้ามาที่สวนตำรา”
　　จ้าวสวนดูสงสัย
　　“จริงรึ?เมื่อไม่นานนี้พวกมันอ้างว่าตัวเองเป็นศิษย์ดินแดนมีดสวรรค์ พวกมันทำลายต้นไม้แห่งชีวิตอย่างอุกอาจ มันตั้งใจจะยั่วข้าและทำให้ข้าระบายความโกรธใส่พวกเจ้าเรอะ?”
　　คนดินแดนมีดสวรรค์เหงื่อแตกพลั่กเมื่อได้รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นไม่แปลกใจเลยที่จ้าวสวนตำราจะพูดกับพวกเขาแบบนั้น! กลายเป็นว่ามันเป็นกับดักของซือหยู! พวกเขาเกือบจะตายกันหมด!
　　เพียงแค่คิดว่าพวกเขาเกือบถูกอสูรเนรมิตรตามล่าก็ทำให้ขนลุกซู่แล้วเฉียนเฟิงเองก็ไม่ต่างกัน
　　เคราะห์ดีที่เฉียนเฟิงคิดอ่านได้ดีพอที่จะคาดเดาเรื่องที่เกิดขึ้นและแก้ไขความเข้าใจผิดได้ก่อน
　　และในขณะนี้ระดับความชิงชังต่อซือหยูของพวกเขาได้เพิ่มขึ้นไปอีกระดับ!
　　“อุบายชั่วช้านัก!”
　　“พวกเราเกือบได้ตายกันหมดแล้ว!”
　　คนดินแดนมีดสวรรค์รู้สึกไม่เป็นธรรมอารมณ์คุกรุ่นยิ่งกว่าโกรธแค้น อุบายร้ายของซือหยูทำให้หลายคนแทบบ้า
　　“จ้าวสวนตำรามันเป็นคนเจ้าเล่ห์มากด้วยอุบาย อย่าได้คิดเชื่อใจมัน”
　　เฉียนเฟิงประสานหมัดกัดฟันแน่นถ้าหากเขารู้ว่าเรื่องจะกลายมาเป็นแบบนี้ เขาคงจะไม่ปล่อยให้ตำราหยางหลุดมือไปเพราะราคะตัวเอง
　　จ้าวสวนตำรามองดูสีหน้าแต่ละคนจากดินแดนมีดสวรรค์มันพูดช้า ๆ
　　“ข้าเข้าใจแล้ว”
　　พอดิบพอดีกับที่พู่กันทั้งห้าสลายไปจ้าวสวนตำราเป็นอิสระแล้ว
　　มันมองคนดินแดนมีดสวรรค์และพูด　　“เจ้ากับข้ามีศัตรูคนเดียวกันสินะ!”
　　เฉียนเฟิงแอบโล่งใจว่ากันว่าใครก็ตามที่ได้เจอกับจ้าวสวนตำราจะต้องตาย แต่บางคนก็บอกว่าจ้าวสวนตำราไม่เคยฆ่าผู้บริสุทธิ์
　　“เราจะยื่นมือช่วยท่านตามล่าไอ้โจรชั่วนั่นท่านจ้าวสวน!”
　　เฉียนเฟิงกล่าว
　　จ้าวสวนตำราพยักหน้า
　　“ดีข้าจะแหกกฎสักครั้ง จะลองร่วมมือกับพวกเจ้าจับตัวไอ้ชั่วนั่น!”
　　ทั้งสองฝ่ายตกลงปลงใจเรื่องราวกำลังดำเนินไปในทางตรงกันข้ามกับที่ซือหยูวางแผนเอาไว้
　　“พวกเจ้าทุกคนจงไปพร้อมกับเสี้ยวพลังของข้าถ้าพวกเจ้าเจอมันก็จงกระตุ้นพลังซะ ข้าจะไปฆ่ามันเอง”
　　จ้าวสวนกล่าว
　　ใบหน้าของคนดินแดนมีดสวรรค์เปลี่ยนไปเล็กน้อยถ้าหากพวกเขาตกลง ตำแหน่งของพวกเขาจะถูกจ้าวสวนรับรู้ตลอดเวลา ถ้าหากจ้าวสวนคิดทำร้ายพวกเขาก็คงจะเลี่ยงไม่พ้น แต่เมื่อคิดให้ดี ถ้าหากจ้าวสวนอยากจะทำร้ายพวกเขา เขาก็คงจะทำไปนานแล้ว เหตุใดจะต้องสร้างเรื่องราวมาขนาดนี้เล่า? พวกเขาทั้งหนักใจและรู้สึกไม่ปลอดภัย พวกเขาต้องยอมรับอย่างไม่เต็มใจนัก
　　เฉียนเฟิงรวบรวมความกล้าก้าวไปข้างหน้า
　　“ข้าจะไปเป็นคนแรก!”
　　เขายืนหน้าจ้าวสวนและทำเป็นสบายใจแต่เขาก็ระแวงอยู่ตลอดเวลา
　　จ้าวสวนที่เป็นตำราสามสีเปล่งแสงช้าๆ พลังหนึ่งลอยไปที่เหนือศีรษะเฉียนเฟิง
　　จ้าวสวนพยักหน้าพอใจ
　　“สบายใจได้หากพวกเจ้าจริงใจกับข้า ข้าจะให้รางวันเมื่องานเสร็…”
　　แต่คำพูดของจ้าวสวนก็ต้องหยุดลง!จู่ ๆ เกิดรอยแยกมิติแปดรอยเปิดที่น่านฟ้า ลูกแก้วสีเงินแปดลูกพุ่งเข้าใส่จ้าวสวนอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย!